Είμαι ο Κώστας Παύλου Παναγιωτόπουλος, ο BAR-BAR, δηλαδή: η Μεγάλη του Γένους Χολή. Και με την ιδιότητά μου αυτή και με τη βαρβαρική μου κραυγή “Θα σ’ τα λέω κι ας οικτίρεις” χωρίς να υποκρίνομαι ούτε να υποκλίνομαι, αφού είμαι μέγα καρφί στην κορυφή. Πω πω πω τι θα σου πω!
Έτσι ξεκινούσε τη ραδιοφωνική του εκπομπή ο Βar Bar με βαρβαρικά κείμενα που σχολίαζαν με το ευρηματικό χιούμορ, γεγονότα και καταστάσεις. Ο ίδιος είχε καθιερώσει το σλόγκαν Βάρα, βαρβαρέ μου βάρα, από το βιβλίο του Βαρβάρα, βίος και ξυπολιτεία (Μια ιστορία θέατρο) με ηρωίδα την Βαρβάρα, που μέσα από την ιστορία της, περνούσε και η ιστορία της Ελλάδας (Το όνομά μου είναι Βαρβάρα, βάρα βάρβαρέ μου βάρα...).
Ο Κώστας Π. Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στην Τήνο, πήρε πτυχίο Νομικής, πήρε βραβείο διηγήματος από τα 18 του χρόνια, έκανε τη στρατιωτική του θητεία σαν διερμηνέας στη Σμύρνη, στο ΝΑΤΟ, μετά συνεργάστηκε με την εφημερίδα Ελευθερία, ενώ παράλληλα σταδιοδρόμησε στην “Ιζόλα”, στον τομέα Δημοσίων Σχέσεων – Διαφήμισης και στην οργάνωση συνεδρίων. Το 1977, το βιβλίο Βαρβάρα, βίος και ξυπολιτεία έγινε μπεστ σέλερ με τη βαρβαρική διάλεκτο που καθιέρωσε. Και ακολούθησαν: Αποφταίγματα, Κυρία Κυριακή, Παραμύθια παρά μία, Έξι κόκκινες ιστορίες με ουρά κ.α. Έχει γράψει πολλές επιθεωρήσεις για την τηλεόραση, ενώ έχει συνεργαστεί σε θεατρικές παραγωγές με το “Θεσσαλικό Θέατρο”, “Παρκ”, “Ριάλτο” κ.λπ. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Ταχυδρόμος, Ένα, Οικονομικός Ταχυδρόμος (με το ψευδώνυμο Συνπλήνιος), Και, Λοιπόν.
Ο Κώστας Π. Παναγιωτόπουλος δεν είχε απωθημένα και κόμπλεξ. Ήταν γενναιόδωρος, αγαπητός στην παρέα, ακούραστος, κολυμπούσε σχεδόν καθημερινά χειμώνα καλοκαίρι και γλεντούσε την κάθε μέρα. Η γλώσσα του τσάκιζε κόκαλα, αγαπούσε τους ηθοποιούς και τον αγαπούσαν όλοι. Στήριζε τους καλλιτέχνες και τα κείμενά του ήταν εγγύηση επιτυχίας. Ταξίδεψε στην αιωνιότητα, μια εβδομάδα μετά τα γενέθλιά του, έχοντας δίπλα του επιστήθιους φίλους, όπως ο Σπύρος Μπιμπίλας, και ανθρώπους που τον αγαπούσαν και τον φρόντιζαν. Η κληρονομιά που μας αφήνει, είναι μεγάλη, το κενό της απουσίας του όμως μεγαλύτερο…
Το Cosmopoliti είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον Bar Bar. Ο ίδιος είχε γράψει ένα ποίημα για τον εαυτό του… Σας το αφιερώνουμε:
Δεν είμαι ο αντίπαλός σου, είμαι ο αντίλαλός σου.
Είμαι η δική σου φωνή,
που τσιμπά και γαργαλά και δεν δολοφονεί.
Και τόσα χρόνια επιπλέω, γιατί όλα στα λέω.
Σα μέλισσα, που τσιμπά με λύσσα στα ίσα
και δεν με μέλλει που στάζω και δηλητήριο και μέλι..
Τα πάντα μαθαίνω , παντού πηγαίνω.
Σε ρετιρέ , σε υπόγεια, σε μέγαρα, σε καταγώγια.
Στην κάθε χαζοβιόλα γλάστρα
μέχρι τα πιο κεραυνοβόλα άστρα.
Στους πάντες τα χώνω, παντού χώνομαι, ποτέ δεν αγχώνομαι.
Δικάζω, αλλά δεν διχάζω..
Μηνύσεις δεν στέλνω, μηνύματα στέλνω.
Και σ΄όλους τα ψέλνω.
Πάντα με μέτρο. Γιατί εγώ είμαι και μετρό και τρένο.
Μυστήριο τρένο.
Τρένο με φρένο. Και να το ξέρεις.
Κάλιο τρένο που φρενάρει, παρά φρένο που τρενάρει.
Η ζωή τελειώνει με ήττα και ο θάνατος αρχίζει με θα
Σχόλια για αυτό το άρθρο