Η αγγλική του επιρροή στις δουλειές που ανεβάζει κυριαρχεί και είναι έκδηλη, αφού σπούδασε σκηνοθεσία στο Royal Academy of Dramatic Arts! Ο πολλά υποσχόμενος και ικανότατος σκηνοθέτης, Δημήτρης Μπογδάνος, παρότι δεν έχει σκηνοθετήσει πολλά έργα και είναι τόσο νέος ηλικιακά , φαίνεται ότι διαθέτει το χάρισμα εκείνο που θα του επιτρέψει σε μερικά χρόνια να μεγαλουργήσει και να διαδεχθεί τους άξιους σκηνοθέτες της προηγούμενης γενιάς για ένα καλό αυριανό θέατρο! Δημιουργεί παραστάσεις λες και έχει πείρα ετών, γνωρίζει σε ποια έργα πρέπει να κάνει πειραματισμούς, χωρίς να αλλοιωθεί το ύφος του συγγραφέα, και σε ποια πρέπει να ακολουθήσει τη σκηνοθετική ματιά και avant garde άποψη που τους αρμόζει! Γι’ αυτό ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα έδρεψε δάφνες, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και το όνομά του ακούστηκε σε χρόνο dt σε όλο το θεατρικό γίγνεσθαι και στο φιλοθεάμον κοινό! Η τελευταία του δουλειά «Ένα μάθημα χορού» του Ζακ Σαν Ζερμαίν, που επαναλαμβάνεται στο θέατρο Θησείον από τις 9 Μαρτίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή, είναι αριστοτεχνικά σκηνοθετημένο και καλοκουρδισμένο, χωρίς καμία’’ παραφωνία ‘’, άψογο με μία λέξη, ενώ οι δύο πρωταγωνιστές του η Βίκυ Παπαδοπούλου και ο Γιωργής Τσαμπουράκης λάμπουν σαν διαμάντια με τις εξαιρετικές ερμηνείες τους επί σκηνής! Από τις must see παραστάσεις! Γνωρίστε τον φέρελπι σκηνοθέτη, Δημήτρη Μπογδάνο, από το Α έως το Ω!
Αυτογνωσία: Το πρώτο βήμα, ουσιαστικά, προς την ολοκλήρωση! Έχει σχέση με την προσπάθεια και με το κατά πόσο επιλέγεις να δουλέψεις με τον εαυτό σου… Αν το συνδέσουμε με το θέατρο είναι μία διαυγής εικόνα του εαυτού μας. Μας οδηγεί σε πιο εύστοχες επιλογές…
Βιβλιογραφία: Αυτό που μου έρχεται πρώτα στο μυαλό είναι οι σπουδές μου, είτε, όταν ήμουν μαθητής, είτε τώρα που είμαι καθηγητής πια.
Γενική Δοκιμή: Είναι περισσότερο μία ψυχική παρά μία πρακτική διαδικασία. Συνηθίζω στις γενικές δοκιμές να μην έχω αγωνία για το αποτέλεσμα. Η έγνοια μου είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται επί σκηνής, να νιώθουν ασφάλεια για να μπορούν να εκτεθούν…
Διαφορετικότητα: Αυτή τη στιγμή οι δύο χαρακτήρες του έργου μας «Ένα μάθημα χορού», η Σένγκα και ο Έβερ. Όλοι μας εκπροσωπούμε μία μειοψηφία. Και οι πολλές μειοψηφίες είναι αυτές που απαρτίζουν μία πλειοψηφία…
Ένα μάθημα χορού: Τις δουλειές πια τις μεταφράζω σε ανθρώπους. Στην παρούσα φάση η Βίκυ, ο Γιωργής, ο Κόστια, ο Σάκης, η Μαριάννα, η Λυδία, ο Κωστής και η Παναγιώτα, είναι αυτό που μου έρχεται στο μυαλό, σκεπτόμενος το «Ένα μάθημα χορού».
Ζήλος: Η κεντρομόλος δύναμη της δουλειάς που κάνουμε. Αν δεν υπάρχει ζήλος στο θέατρο, τα πράγματα δεν προχωρούν. Δεν κάνουμε αυτή τη δουλειά ούτε για τα χρήματα, ούτε για να δοξαστούμε. Αλλιώς, θα την είχαμε εγκαταλείψει…
Ηθοποιός: Ο στενότερός μου συνεργάτης. Ο άνθρωπος που θαυμάζω για το θάρρος της έκθεσής του.
Θέατρο: Στην Α’ Γυμνασίου ο «Πλούτος» του Αριστοφάνη! Έκτοτε, η καθημερινότητά μου…
Ιδέα: Μία τρομερά τροφοδοτική και ουσιαστική δύναμη. Για εμένα ανήκει στο τρίπτυχο: Ιδέα-Όραμα-Έμπνευση!
Καλοκαιρινή σεζόν: «Δάφνις και Χλόη» στη Μικρή Επίδαυρο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών στις 19-20 Ιουλίου.
Λιπόψυχος: Τα πράγματα γίνονται στο χωροχρόνο που τους αναλογεί. Ακόμη και μία τέτοια συνθήκη αποκτά κατανόηση και σεβασμό.
Μαρκ Σαν Ζερμέν: Ο δημιουργός ενός αριστοτεχνικού κειμένου που με Δούρειο Ίππο το χιούμορ και το ρυθμό, καταπιάνεται με βαθιά ουσιώδη θέματα της ανθρώπινης φύσης.
Νέα γενιά ηθοποιών: Υπέροχοι, άξιοι, εργατικοί και δυστυχώς λιγότερο εκπαιδευμένοι και ευτυχώς περισσότερο ενστικτώδεις.
Ξένοι σκηνοθέτες: Είμαι μεγάλος θαυμαστής του Bob Wilson, παρότι η διεργασία που ακολουθούμε είναι τελείως διαφορετική. Πάντως, έχει υπάρξει για εμένα η βασικότερη πηγή έμπνευσης στην ενήλικη θεατρική μου ζωή.
Ομοφοβία: Αδικία… Είναι ένα μικρό συναίσθημα που δεν αντιστοιχεί στη γνώση του σήμερα…
Πειραματισμοί: Απαραίτητοι, άπαξ και υπάρχει η κατάλληλη βάση.
Ρεπερτόριο: Κάτι στο οποίο έως τώρα δεν έχω υπακούσει. Αγαπώ τις ιστορίες και είναι το μοναδικό κριτήριο επιλογής θεματικών για τις παραστάσεις μου.
Σκηνοθεσία: Ένας ενορχηστρωτής ανθρωπίνων ενεργειών είτε αυτό έχει σχέση με την ομάδα που βρίσκεται επί σκηνής είτε εκτός.
Ταυτότητα δημιουργού: Οι επιλογές μας είναι αυτές που προσδιορίζουν την ταυτότητά μας: τα κείμενα, οι ηθοποιοί, η μεθοδολογία που ακολουθούμε στη δουλειά μας! Όλα είναι κομμάτια ενός μωσαϊκού που μας προσδιορίζει. Μία διαδικασία διαρκώς εξελισσόμενη.
Υπερηφάνεια: Νιώθω για τους ηθοποιούς. Τώρα νιώθω για την Βίκυ και τον Γιωργή. Κοινώς, με τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται και δίνουν το είναι τους για ένα δικό μου όραμα…
Φαντασία: Το γοητευτικότερο ταξίδι της δουλειάς μας! Όσο πιο ξέφρενη, τόσο πιο αγνή…
Χαρακτήρες (έργων): Αγωγοί! Ουσιαστικά το μέσο του συγγραφέα ενός έργου και μετέπειτα το όχημα του σκηνοθέτη μιας παράστασης.
Ψυχική ανάταση: Η στιγμή της υπόκλισης, της δικαίωσης, του χειροκροτήματος…
Ωραία παράσταση: Αυτή που καταφέρνει να σε παρασύρει σε ένα ταξίδι, δίχως εκβιασμό…
Σχόλια για αυτό το άρθρο