Ταλέντο, η αλλιώς τάλαντο:
Μιά λέξη γεμάτη περιπέτεια, γεμάτη εικόνες, γεμάτη συναισθήματα, γεμάτη αλήθεια και βιώματα. Πώς να κρυφτεί αυτή η ”αυτόφωτη” αρετή όταν μιά ανθρώπινη ύπαρξη την ώρα που βγαίνει απο τα σωθικά της μάνας, ειναι πανέτοιμη να ξετυλίξει στο υπολοίπο της ζωής της αυτο το μοναδικό και ξεχωριστό χαρακτηριστικό που έτυχε η ”θεϊκή φύση” να της χαρίσει απλόχερα στο dna της; Όσο μεγαλώνει λοιπόν το ανακαλύπτει ασυνείδητα μέσα απο την καθημερινότητα της, αρχίζει και το ”οσμίζεται”, είναι έτσι φτιαγμένα βλέπετε τα εγκεφαλικά κύτταρα του εκάστοτε συγκεκριμένου ”μοντέλου” να το ανακαλύψει σύντομα και να το ενεργοποιήσει, να το βιώσει να το μετουσιώσει, να το επικοινωνήσει με τους διπλανούς του, να το μοιραστεί. Υπάρχουν βέβαια και κάποια ”μοντέλα” που μπορεί να το ανακαλύψουν αργά η πολύ απλά να μην το ενεργοποιήσουν ποτέ, αλλα είναι σπάνιες περιπτώσεις.
Ο ταλαντούχος άνθρωπος δεν μπορεί να ”καλουπωθεί”, δεν μπορεί να συμβιβαστεί, δεν μπορεί να διοικηθεί σε κανένα επίπεδο, δεν μπορεί να ”τελειοποιήσει” μέσα από σπουδή η να σταντάρει το όποιο του τάλαντο μιας και απαρχής του έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά, είναι άρτιος και πανέτοιμος, και η μόνη του σπουδή είναι η καθημερινότητα του, τα βιώματα του, οι εικόνες που εισπράττει απο τον περίγυρο του και την ζωή του, από την κρυφή κάμερα πού έχει σε όλη του την ζωή ”αναμμένη” μέσα στα μάτια του και τον εγκέφαλο του και καταγράφει τα πάντα που βιώνει ως μιά ασταμάτητη κινηματογραφική ταινία, έτσι ώστε όλα αυτά να τα πλάθει να τα επεξεργάζεται και να τα αποτυπώνει μέσα απο το όποιο του τάλαντο. Όσο μεγαλώνει λοιπόν ενισχύει το ταλαντό του το ”ωριμάζει”, πολλές φορές εκπλήσσεται και ο ίδιος απο κάτι καινούργιο που ανακαλύπτει μέσα από το τάλαντο του, μαθαίνει ασταμάτητα όπως ο κάθε άνθρωπος μέχρι να πεθάνει με τη μοναδική διαφορά ότι υποφέρει, προβληματίζεται κάθε λεπτό, θέλει συνεχώς να δημιουργεί, γίνεται ανυπόμονος σε βαθμό ”παραφροσύνης” πολλές φορές, δεν ικανοποιείται με τίποτα, βαριέται εύκολα σε σημείο καταθλίψεως, κλείνεται σε έναν δικό του κόσμο σε βαθμό αποξένωσης μέχρι την επόμενη ίσως δημιουργία που θα του δώσει το απαραίτητο και πάλι οξυγόνο να ηρεμήσει να ξαναπροσγειωθεί στην καθημερινότητα για λίγο όμως μιάς και όλο αυτό επαναλαμβάνεται δίχως τέλος σε όλη του την ζωή.
Ο μεγαλύτεροι λοιπόν εχθροί ενός ανθρώπινου ταλέντου είναι δύο, η μοναξιά και η ματαιοδοξία, ”το καβάλημα του καλαμιού” με λίγα λόγια. Η μοναξιά λόγω του ότι αναζητά συνεχώς στη ζωή του καταστάσεις ανώτερες του ιδίου, αναζητά εκπλήξεις μοναδικές σε κάθε επίπεδο πόσο μαλλον διαπροσωπικό, δεν μπορεί να ζήσει μια συμβατική ζωή, δεν μπορεί να ηρεμήσει, θέλει οι άνθρωποι γύρω του, ο συντροφός του να είναι μέρος της ”ταινίας” του που ζεί, που θέλει να ζήσει, να ζεί κάθε λεπτό και κάτι καινούργιο και βέβαια εκπληκτικό όσο γίνεται. Η ματαιοδοξία απο την άλλη είναι κάτι που σίγουρα στις πολλές των περιπτώσεων δεν θα μπορέσει να αποφύγει σε κάποια φάση της ζωής του και εκεί ακριβώς θα μάθει ακόμα πιο πολλά για τον εαυτό του ίσως και τα πιο σημαντικά. Είναι ένα σόκ το ”καβάλημα του καλαμιού”. Στην αρχή φαντάζει πειρασμός και ηδονή και στο τελείωμα του μάθημα ζωής και επαναφοράς στην πραγματικότητα με βίαιο τρόπο και εκδικητικό, αλλά και διδακτικό δίνοντας μια καινούργια πνοή πολύ πιο ώριμη, νηνεμία, κατασταλλαγμένη και προσγειωμένη μέσα από νέες δημιουργικές ατραπούς που οδηγούν αποκλειστικά στο ζητούμενο ενός ταλέντου που είναι η απλότητα η σεμνότητα και η αλήθεια. Τα ταλέντα που θα επιλέξουν μετά την κορύφωση της ματαιοδοξίας τους την ατέρμονη συνέχεια της, με μαθηματική ακρίβεια οδηγούνται στην πλήρη παρακμή τους και απαξίωση τους αλλά και στην πλήρη ”παραμόρφωση” της προσωπικοτητάς τους με άγνωσται συνέπειαι.
Εν κατακλείδι, τα ταλέντα δεν φτιάχνονται, πολύ απλά γεννιούνται! Σίγουρα το μεγαλυτέρο ταλέντο του ανθρώπινου είδους είναι η γέννηση, η ίδια η ύπαρξη του, και ο αγώνας του για επιβιώση. Φανταστείτε όμως πέραν αυτού αν αυτή η ανθρωπότητα είχε έναν τρόπο να μπορεί να αναγνωρίζει τα εκ γενετής συγκλονιστικά ταλέντα της σε κάθε επίπεδο και να τα εκμεταλλεύεται προς ίδιον όφελος μπορεί σήμερα ο κόσμος να ήταν ομορφότερος. Ένα ταλέντο μιας ανθρώπινης ύπαρξης αποτελεί λειτούργημα προς την κοινωνία και τον άνθρωπο, αποτελεί πολιτισμό και παιδεία, αποτελεί προοπτική, πρόοδο και ελπίδα για το ανθρώπινο είδος. Και ερωτώ, μήπως τελικά ο κάθε άνθρωπος πάνω σε αυτόν τον δοκιμαζόμενο πλανήτη αποτελεί κάποιο ταλέντο πέραν των εμφανών και αυτονοήτων;
Eσείς τι λέτε;
Mετά τιμής
Ρούσκας Οδυσσεύς
τραγουδoποιός
– See more at: www.toportal.gr
Σχόλια για αυτό το άρθρο