Είναι από τις ηθοποιούς που τολμούν, που ρισκάρουν, που δε διστάζουν να «μπουν στα βαθιά» και να τσαλακώσουν και την εικόνα τους ακόμη αν χρειαστεί, αρκεί να της αρέσει ο ρόλος που θα κάνει – άλλωστε, όπως ομολογεί η ίδια αυτό προσπαθεί πάντα, να κάνει ό,τι της αρέσει- και με βασική προϋπόθεση ποιος θα σκηνοθετήσει το έργο. Γι’ αυτό λοιπόν, η Δήμητρα Ματσούκα, μας ξαφνιάζει κάθε χρόνο με τις επιλογές της, αλλάζοντας πρόσωπα σαν το χαμαιλέοντα και μεταμορφώνεται από μια απλή καθημερινή γυναίκα της νεοελληνικής πραγματικότητας, σε παθιασμένη και πληγωμένη γυναίκα, που θέλει να εκδικηθεί το σύζυγό της για την απάτη που διέπραξε εις βάρος της, όπως η Μήδεια μέχρι τις σπουδαίες ηρωίδες της παγκόσμιας δραματουργίας των μεγάλων συγγραφέων, όπως η Έντα Γκάμπλερ. Αυτή τη φορά, προσπάθησα να «μπω» στο μυαλό της Δήμητρας Ματσούκα και να ανακαλύψω πώς σκέφτεται και τι πρεσβεύει αφήνοντας λίγο στην άκρη την καλλιτεχνική της ιδιότητα. Αυτό που διαπίστωσα, όσο κυλούσε η ώρα, ήταν ότι είχα να κάνω με μια γυναίκα με έντονη προσωπικότητα, ώριμη, κατασταλαγμένη, που ξέρει τι θέλει τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική της ζωή, με ισχυρά «θέλω» και «πιστεύω».
Νιώθεις ευνοημένη καλλιτεχνικά;
Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα! Πάντως δεν νοιώθω και άτυχη…
Κάνεις αυτό που σου αρέσει;
Αυτό προσπαθώ. Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, έχοντας ως στόχο αυτό πάντα. Επιδιώκω να κάνω μόνο αυτά που μου αρέσουν στη δουλειά μου. Στη ζωή μου, είναι αυτονόητο βέβαια, δεν χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις…
Τους σκηνοθέτες σου τους εμπιστεύεσαι; Είσαι από τις ηθοποιούς που ακουμπούν σε αυτούς;
Είναι βασική προϋπόθεση για να πω το «ναι» σε μια δουλειά. Το ποιος θα σκηνοθετήσει το έργο ή την τηλεοπτική σειρά ή την ταινία. Για εμένα, ο σκηνοθέτης είναι πολύ καθοριστικός παράγοντας…
Μετά την παθιασμένη ηρωίδα του Ζαν Ρενέ Λεμουάν τη «Μήδεια», θα υποδυθείς ένα εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα την «’Εντα Γκάμπλερ» του Ίψεν. Σου αρέσει να ζεις με πάθος;
Όντως, η Έντα Γκάμπλερ δεν ζει με πάθος, υποφέρει από ανία, σε αντίθεση με τη Μήδεια. Εγώ, προσπαθώ να εξορκίσω αυτή τη φυσική τάση που έχω στην ανία με διάφορους τρόπους, αλλά κυρίως μέσα από τη δουλειά μου. Η δουλειά μου, μου δίνει τη δυνατότητα να ξεφύγω από τη βαρετή πραγματικότητα. Στη «Μήδεια» μου άρεσε αυτό που δημιουργήθηκε καταρχήν από το σκηνοθέτη. Σημασία δεν έχει τι θα ανεβάσεις, αλλά το πώς θα το ανεβάσεις. Αυτό αποδείχτηκε από το αποτέλεσμα της παράστασης.
Το μεγάλο πόνο πως τον αντιμετωπίζεις;
Βουβά, χωρίς εξάρσεις. Πηγαίνω αυτόματα στο επόμενο βήμα, το πώς δηλαδή θα μπορέσω βρω τον τρόπο για να τον ξεπεράσω.
Είσαι ευχαριστημένη από τη ζωή σου ή έχεις ανασφάλειες;
Το ένα δεν συνάδει με το άλλο. Θα μπορούσα να είμαι ευχαριστημένη και να έχω ανασφάλειες. Ωστόσο, μου συμβαίνει το αντίθετο. Δεν είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένη και δεν έχω ιδιαίτερες ανασφάλειες.
Έχεις νιώσει ποτέ να μη θέλεις να δένεσαι με ανθρώπους ή με πράγματα για να μην τα χάσεις και πικραθείς;
Α, όχι ποτέ. Όταν μου συμβαίνει αυτό, το να δεθώ με κάποιον, και δεν μου συμβαίνει εύκολα, το απολαμβάνω, δεν κρατώ άμυνες. Με τα πράγματα δεν ήμουν ποτέ δεμένη και ποτέ προσεκτική, ακόμη κι αν μιλάμε για πράγματα αξίας.
Κρατάς τις στιγμές μέσα σου; Αναπολείς, γυρνάς πίσω σε ό,τι έντονο έζησες;
Όχι, έχω πάρα πολύ ασθενή μνήμη. Θυμάμαι μια ατμόσφαιρα για πρόσωπα και γεγονότα, καθόλου λεπτομέρειες. Ούτε για το κοντινό μου παρελθόν ακόμη…
Σε πειράζει να βλέπουν οι άλλοι τις ευαισθησίες σου και τις αδυναμίες σου;
Όχι, δε με πειράζει. Δεν είμαι και άνθρωπος βέβαια που με τον οποιοδήποτε θα εκδήλωνα τις όποιες ευαισθησίες έχω. Το χιούμορ είναι αυτό που καθορίζει την κοινωνική μου συμπεριφορά, όχι η επίδειξη της ευαισθησίας μου…
Τι σου φτιάχνει τη διάθεση, όταν είσαι χάλια;
Ένα καλό φαγητό!
Εγωίστρια είσαι;
Όχι, ιδιαίτερα…
Τι σε τρομάζει στη ζωή σου;
Η απώλεια δικών μου ανθρώπων. Η εκδοχή μιας ζωής που έχει ανέχεια, ασθένεια ή είναι δύσκολη. Ούτε που θέλω να το σκέφτομαι αυτό. Προσπαθώ, όμως, να τα ξορκίζω, ιδιαίτερα ην απώλεια.
Ποιος σε ισορροπεί;
Η μητέρα μου και η αδελφή μου.
Τι σε πωρώνει;
Όταν βλέπω κάποια αδικία. Δεν μπορώ να μην κάνω κάτι γι’ αυτή.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι ήρωες των παιδικών σου παραμυθιών;
Δεν διάβαζα ποτέ παραμύθια, γιατί δεν μου άρεσαν. Οι δικοί μου τα «είχαν παίξει» με αυτό.
Ποιοι είναι οι πραγματικοί ήρωες στη ζωή;
Οι άνθρωποι που καταφέρνουν να επιβιώνουν, μη όντας τυχεροί από τις προϋποθέσεις της ζωής τους.
Αγαπημένος σου ζωγράφος, χρώμα, λουλούδι.
Ο Σίλλερ, το γκρι, η ορτανσία.
Πες μου τρεις εικόνες ευτυχίας για εσένα.
Ένα ωραίο σπίτι με θέα τη θάλασσα με τους δικούς μου ανθρώπους και τον άνθρωπό μου, τρώγοντας φανταστικά.
Αν κάτι ευχόσουν στη Δήμητρα Ματσούκα, τι θα ήταν αυτό;
Να πάρει το Χρυσό Φοίνικα.
Συνεργάζεσαι και πάλι με έναν αγαπημένο σου σκηνοθέτη, τον Κωνσταντίνο Ρήγο, σε ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας την «Έντα Γκάμπλερ» του Ίψεν , μια πολυσυζητημένη και πολυαναμενόμενη δουλειά, η οποία πρόκειται να ανέβει τη δεύτερη σεζόν. Είσαι ευχαριστημένη;
Ναι, ήθελα πολύ να το κάνω και η ευτυχία είναι διπλή, γιατί και ο Ρήγος ήθελε να σκηνοθετήσει αυτό το έργο. Ανυπομονώ πραγματικά να ξεκινήσουμε τις πρόβες. Μου αρέσει γενικά ο Ίψεν, μου αρέσει πολύ και η «Νόρα», αλλά μετά την παράσταση του Οστεμάγιερ, δε νομίζω να ξανανέβει τέτοια παράσταση στο έργο αυτό.
Οι έγχρωμες φωτογραφίες είναι από την πρεμιέρα της παράστασης Μήδεια στο θέατρο Rex
