Η Κερασία Σαμαρά σε… εξομολογητικές “Επικίνδυνες Μαγειρικές”

Η Κερασία Σαμαρά δεν χρειάζεται συστάσεις καθώς μετρά αρκετά χρόνια στο σανίδι. Πολυτάλαντη, πολύπλευρη, χαρισματική δεν ερμηνεύει εξαιρετικά μόνο τους ρόλους που υποδύεται αλλά πολλές φορές τους “ντύνει” με την υπέροχη φωνή της. Τα τελευταία χρόνια έχει δώσει έντονα το στίγμα της σκηνοθετώντας και παραστάσεις, με πρόσφατη αυτή που παρουσιάζεται ξανά στο θέατρο Αλκμήνη. Πρόκειται για τη μαύρη κωμωδία “Επικίνδυνες μαγειρικές“, από το ομότιτλο μυθιστόρημα του Ανδρέα Στάικου, η οποία παρουσιάστηκε την περασμένη άνοιξη με μεγάλη επιτυχία. Πριν λίγες μέρες παρακολούθησα την παράσταση και συνομίλησα με την Κερασία  στην πλατεία του θεάτρου ενώ φωτογραφήθηκε στη σκηνή  ως “Νανά”, η ιδιαίτερη ηρωίδα που υποδύεται.
Δίπλα στην Κερασία Σαμαρά του ρόλους ερμηνεύουν οι Κωνσταντίνος Τζούμας, Ζαχαρίας Ρόχας, και Άρης Παπαδημητρίου και προλαβαίνετε να τη δείτε μέχρι και τις 27 Οκτωβρίου.

-Μίλησε μου λίγο για την παράσταση, πώς προέκυψε και ποιο είναι το μήνυμα της.

Το έργο του Ανδρέα Στάικου πρωτοπαρουσιάστηκε το 2002 στην Αθήνα και ακολούθως στη Comedie-Francaise στο Παρίσι. Αυτό το έργο ξαναγράφτηκε από τον Ανδρέα οπότε έχουμε ουσιαστικά ένα καινούριο έργο, στο οποίο έχει προστεθεί και ο ρόλος που υποδύεται ο Κωνσταντίνος Τζούμας, που είναι ο υποκινητής της όλης ίντριγκας. Ο δημιουργός αυτής της παράξενης φάρσας.
Όταν ξαναδιάβασα το μυθιστόρημα, είπα στον Ανδρέα πως πρέπει να το κάνουμε. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν είχε ανέβει ξανά αυτό το έργο. Και έτσι τον παρότρυνα να το ξαναγράψει. Δεν είχα άδικο γιατί κάτω από την επιφανειακά απλή ιστορία του, κρύβεται μια αλληγορία της εξουσίας. Του ιδανικού επάνω στους ανθρώπους.
Πόσες φορές δεν έχουμε καταστραφεί ή δεν καταστρεφόμαστε στη ζωή μας εξαιτίας ενός ιδανικού που ψάχνουμε, που κυνηγάμε παρόλο που ξέρουμε ότι το ιδανικό αυτό θα μας καταστρέψει. Ακόμη και όταν μας καταστρέφει πάλι το κυνηγάμε. Θα χρησιμοποιήσω, για άλλη μια φορά, τα λόγια του Ντοστογιέφσκι “Γεννιόμαστε ελεύθεροι και όλη μας τη ζωή αναζητάμε κάποιον ή κάτι για να του παραδώσουμε την ελευθερία μας”.
Και κάπως έτσι είναι αυτό το έργο. Μιλάει για το πεπρωμένο που εμείς δημιουργούμε εναντίον του εαυτού μας.

-Παρακολουθώντας την παράσταση θα τη χαρακτήριζα και μαύρη κωμωδία.

Συμφωνώ και θα έλεγα πως αγγίζει και τα όρια του παραλόγου. Είναι τόσο απλή και κατανοητή η ιστορία που κάποιοι θα την χαρακτήριζαν και ως κομεντί. Δεν είναι όμως . Είναι μια μαύρη κωμωδία με φιλοσοφημένη ισορροπία.

-Ο ρόλος που υποδύεσαι, η Νανά, είναι μια γυναίκα αράχνη ενώ αποτελεί το “Μήλον της έριδος” ανάμεσα σε δύο άντρες.

Αν υποθέσουμε πως είναι γυναίκα, και όχι ένα καταστροφικό φαινόμενο, τότε είναι μια γυναίκα που συγκεντρώνει κάθε σαγηνευτική ιδιότητα. Της γοητείας, της απαίτησης, το απόλυτα καλό και απόλυτα κακό. Μας αιφνιδιάζει διαρκώς. Εκεί που νομίζεις πως είναι μια γατούλα στα πόδια σου ξαφνικά γίνεται τίγρης και σε τρώει. Εκεί που νομίζεις πως είναι τίγρης γίνεται ένα ανυπεράσπιστο μωρό και σε αγκαλιάζει. Εκεί που νομίζεις πως είναι ένα φίδι ξαφνικά γίνεται μια νεράιδα και αντίστροφα. Και αυτό το στοιχείο της έκπληξης είναι πάντα κάτι γόνιμο στις σχέσεις. Ακόμη και της κακής έκπληξης. Δηλαδή είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο που τηρεί μια συνεπή στάση να διατηρεί το ενδιαφέρον του συντρόφου του. Δυστυχώς.

-Ο ρόλος  αυτός έχει πολλές απαιτήσεις και σωματικές. Πώς το αντιμετώπισες και τι κάνεις πριν βγεις στη σκηνή;

Επειδή στη ζωή μου είμαι πάρα πολύ τεμπέλα, για τις ανάγκες αυτού του ρόλου, χρειάστηκε να μπω σε φοβερούς ρυθμούς κίνησης, γυμναστηρίου και μπαλέτου. Διαπίστωσες και εσύ τις απαιτήσεις αυτής της παράστασης. Οπότε οι τελευταίες μου κινήσεις πριν βρω στη σκηνή, έχουν να κάνουν με την επαφή μου με το σώμα μου.
Συγκροτώ το σώμα μου. Προσπαθώ να βρω τους άξονες μου, να αναπνεύσω σωστά και να πάρω την ενέργεια που χρειάζεται για να βγω στη σκηνή. Χαμογελάω με τους συναδέλφους μου και αυτό είναι πολύ βοηθητικό, λέμε κάποιο αστείο. Για μένα έχει μεγάλη σημασία η συναδελφικότητα. Δηλαδή να μπαίνεις μέσα στο καμαρίνι και να βλέπεις φίλους και με φίλους να βγαίνεις στη σκηνή.

-Στην παράσταση οι δύο άντρες, για να κατακτήσουν την Νανά, ετοιμάζουν φαγητά και ιδιαίτερες συνταγές. Πιστεύεις ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι;

Νομίζω ότι περνάει και από το στομάχι όπως περνάει και από οτιδήποτε κάνει κάποιος για να κερδίσει τον σύντροφο του. Διότι είναι διεγερτικό να ξέρεις ότι ο άλλος σου ετοιμάζει κάτι όμορφο για να απολαύσεις. Με την ίδια λογική θα μπορούσαμε να πούμε ότι ένα ωραίο ταξίδι που σου ετοιμάζει και σου προσφέρει κάποιος σε κάνει να τον ερωτευτείς. Και ένα ωραίο τραγούδι που διαλέγει για να ακούσετε μαζί. Ο έρωτας των ανδρών περνάει από το στομάχι τους. Το γυναικείο όπλο της μαγειρικής νομίζω είναι πιο ισχυρό. Ένας άνδρας που έχει συνδέσει αυτή τη βιβλική διαδικασία του φαγητού με το αίμα, με την μητέρα του, με την οικογένεια, με την ασφάλεια που σου προσφέρει το σπιτικό, δένεται πιο εύκολα με μια γυναίκα που τον περιποιείται σε αυτό το πρώτο και αρχέγονο επίπεδο του φαγητού. Νομίζω ανάποδα δεν ισχύει και πολύ.

-Η Νανά δεν μαγειρεύει στην παράσταση, η Κερασία είναι καλή μαγείρισσα;

Ναι, είμαι πολύ καλή. Τώρα που μένω μόνη δεν μαγειρεύω αλλά όταν ζω με συντροφιά ή αν θέλω να περιποιηθώ αγαπημένους μου ανθρώπους μαγειρεύω.

-Ποιο φαγητό έχεις απολαύσει πρόσφατα;

Ο Ανδρέας Στάικος μαγειρεύει καταπληκτικά και μας κάνει πολύ συχνά το τραπέζι. Θυμάμαι οι αγκινάρες αλά πολίτα που μας είχε φτιάξει πρόσφατα ήταν κάτι το μαγικό. Μια απλή συνταγή αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω να τρώω. Γενικά μου αρέσει πολύ να δοκιμάζω κουζίνες άλλων εθνών. Μου αρέσει να τρώω σε εστιατόρια και να γεύομαι φαγητά.

-Στη συγκεκριμένη παράσταση πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι μια μαγειρική;

Είναι επικίνδυνη γιατί συνδέει τον έρωτα που είναι επικίνδυνος με την απόρριψη, με την εγκατάλειψη, με την οδύνη. Οπότε αυτή η μαγειρική, που όλα τα συνδέει μαζί, είναι επικίνδυνη γιατί κινείται σε πάρα πολύ λεπτά νήματα. Και αν ένα από αυτά τα νήματα σπάσει βρίσκεσαι πολύ εκτεθειμένος.

-Μπαίνοντας στο καμαρίνι σου είδα ένα χώρο γεμάτο με αντικείμενα 

Αυτή τη στιγμή έχω δεκάδες αντικείμενα γιατί ο ρόλος που υποδύομαι σε αυτή την παράσταση χρειάζεται να αλλάζω σε κάθε σκηνή τα πάντα. Οπότε παρατεταγμένα είναι πάρα πολλά ρούχα, παπούτσια και πολλά τσιγάρα λόγω του ρόλου και λιγότερο μακιγιάζ γιατί δεν προλαβαίνω να αλλάξω και μακιγιάζ.

-Θέλω να μου πεις μια ανάμνηση ιδιαίτερη από κάποιο καμαρίνι που έχεις επισκεφθεί.

Όταν είχα πάει στο Μπρόντγουεϊ να δω το “Φάντασμα της όπερας”, επισκέφθηκα στο καμαρίνι του τον Ian McKellen, και μιλήσαμε λιγάκι ενώ βρισκόταν στην καρέκλα του μασάζ με την αμπιγιέζ του σε “χρέη μασέρ”. Είχα μείνει έκθαμβη.

-Κλείνοντας θα ήθελα να σε ρωτήσω για τη σειρά “Το καφέ της Χαράς”, καθώς είχες ένα σημαντικό ρόλο εκεί, αν πρόκειται να σε δούμε στο σίκουελ που ετοιμάζεται.

Δεν γνωρίζω κάτι ακόμα. Είναι κάτι πολύ στον αέρα. Έχω συζητήσει κάτι με τον Χάρη Ρώμα αλλά δεν έχουμε πει κάτι συγκεκριμένο.

Η παράσταση παρουσιάζεται κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο θέατρο Αλκμήνη μέχρι και τις 27 Οκτωβρίου. Από τις 6 Νοεμβρίου θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη και θα ακολουθήσει μίνι περιοδεία σε πόλεις της περιφέρειας.