Η Μαρία Καλλιμάνη από το Α ως το Ω: “Το θέατρο είναι ένας μαγικός τόπος που όλα μπορούν να συμβούν”

Αποπνέει γλυκύτητα, θετική αύρα, καθαρότητα! Ωραία παρουσία, διακριτική, φινετσάτη, με ήθος, αξιοπρέπεια και χαμηλό προφίλ. Πως να μην είναι, άλλωστε, αφού τελείωσε την Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και διακρίνεται για την παιδεία και την ανατροφή της. Θεατρική περσόνα-και καλά κάνει- έχει παίξει, όμως και σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, αποσπώντας μάλιστα και βραβείο ερμηνείας. Η Μαρία Καλλιμάνη, από τις εξαιρετικές ηθοποιούς της γενιάς της, έχει υποδυθεί σημαντικούς ρόλους της παγκόσμιας δραματουργίας και έχει συνεργαστεί με τους πιο αξιόλογους και καταξιωμένους σκηνοθέτες της ελληνικής σκηνής. Αποστασιοποιείται, πολλές φορές, από τα θεατρικά δρώμενα, γιατί θέλει να επιλέγει δουλειές με ουσία και ποιότητα και να δίνει όλη την ενέργεια της ψυχική και σωματική στον εκάστοτε ρόλο που καλείται να ενσαρκώσει.

Στην αριστουργηματική παράσταση πέντε αστέρων’’Ο θάνατος του εμποράκου’’ που παίζεται στο θέατρο ‘’Εμπορικόν’’ και πρέπει να δείτε οπωσδήποτε, γιατί είναι μία από τις καλύτερες παραστάσεις της τελευταίας πενταετίας , κρατά το ρόλο της Λίντα και στέκεται επάξια στο πλευρό του Δημήτρη Καταλειφού. Το διαχρονικό και πολυπαιγμένο σε όλες τις χώρες του κόσμου θαυμάσιο έργο το σκηνοθέτησε με περισσή αριστοτεχνική δεξιοτεχνία και λεπτοδουλειά μέχρι την παραμικρή του λεπτομέρεια, ο καθ’ όλα άξιος Γιώργος Σκεύας! Φαίνεται ότι δούλεψαν και κοπίασαν όλοι πολύ σκληρά για να βγει αυτό το άρτιο αποτέλεσμα- όπως αξίζει στον σπουδαίο Άρθουρ Μίλλερ- και έχω να του δώσω πολλά συγχαρητήρια και να του πω ‘’πολλά μπράβο’’ ! Όσο για την Μαρία Καλλιμάνη, τι να πρωτογράψω! Ταυτίστηκε απόλυτα με την σύζυγο του’’εμποράκου’’, ήταν φυσική, λιτή, τρυφερή, με εσωτερικότητα αλλά και δυναμική, όταν έπρεπε, προσπαθούσε να κρατήσει τις ισορροπίες στην οικογένεια της, αλλά υπεραγαπούσε τόσο πολύ τον άντρα της που η ζυγαριά γέρνει πάντα υπέρ του, ακόμη και σε βάρος των παιδιών της. Υπερπροστατευτική τον έβαζε κάτω από τις ανοιχτές φτερούγες της για να μην διατρέχει κανέναν κίνδυνο. Πολλά μπράβο στην Μαρία Καλλιμάνη, η οποία κοσμεί το θέατρο και σέβεται το κοινό αναφανδόν! Η εξέχουσα ηθοποιός σε μία πραγματικά intellectual συνέντευξη από το Α ως το Ω!

Άρθουρ Μίλλερ: Ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς του εικοστού αιώνα.Στα έργα του πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις και πώς αυτές διαμορφώνονται υπό το βάρος του πλαστού “αμερικάνικου ονείρου”, με τρόπο βαθύ και διαυγές. Ο “θάνατος του εμποράκου” μιλάει για μια οικογένεια, τα μέλη της οποίας δε συνδέονται μόνο με δεσμούς αίματος αλλά και μεγάλης αγάπης, ακόμα και την ώρα που καβγαδίζουν και αλληλοσπαράσσονται.

Βούληση: Δεν ξέρω κατά πόσο πραγματικά ο άνθρωπος έχει την επιλογή της ελεύθερης βούλησης ή αν οι επιρροές και οι επιδράσεις από το κοινωνικό περιβάλλον καθορίζουν τις αποφάσεις του. Χρειάζεται ισχυρή βούληση για να υπερπηδήσει εμπόδια που θέτει το περιβάλλον και να επιτύχει τους στόχους του.

Γιώργος Σκεύας: Ο σκηνοθέτης της παράστασης, από τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους αυτήν την εποχή.

Δημήτρης Καταλειφός: Ερμηνεύει τον Γουίλλυ Λόμαν, τον άντρα μου που αγαπώ και θέλω να προστατεύσω με κάθε τρόπο. Είναι η τέταρτη φορά που συνεργάζομαι μαζί του στο θέατρο. Τον γνώρισα το 1992 και υπήρξε δάσκαλός μου στη σχολή του θεάτρου “Εμπρός”. Το πάθος του και η αγάπη του για το θέατρο, υπήρξε για μένα πηγή έμπνευσης.

Ευγένεια: Δείγμα πολιτισμού, ένδειξη σεβασμού προς τον άλλον. Δυστυχώς η ευγένεια τείνει προς εξαφάνιση.

Ζωή: Πολύτιμη, μόνο που δυστυχώς πολλές φορές το συνειδητοποιούμε όταν κινδυνεύει να χαθεί.

Ηθοποιός: Μία απαιτητική και δύσκολη δουλειά , τόσο χειροπιαστή όσο και άπιαστη, που απαιτεί αφοσίωση, γερά νεύρα και μεγάλη πίστη για να μη γίνεται έρμαιο εκμετάλλευσης και των καιρών που διαρκώς αλλάζουν.

Θέατρο: Ένας μαγικός τόπος που όλα μπορούν να συμβούν. Τα απίθανα γίνονται πιθανά και οι ζωές των ανθρώπων αλλάζουν από την μια στιγμή στην άλλη. Όπως και στη ζωή άλλωστε.

Ιδιοσυγκρασία: Η ιδιοσυγκρασία στον κάθε άνθρωπο είναι καθοριστικής σημασίας, και δεν σχετίζεται με τον χαρακτήρα κάποιου ο οποίος διαμορφώνεται μέσα σε συγκεκριμένες οικογενειακές και κοινωνικές συνθήκες. Η ιδιοσυγκρασία ενός ανθρώπου έχει να κάνει με μία έμφυτη συμπεριφορά που ξεχωρίζει κάποιον από κάποιον άλλον. Έχει να κάνει με τον ιδιαίτερο τρόπο έκφρασης του καθενός και είναι κάτι που καθορίζεται μάλλον γονιδιακά. Θα με χαρακτήριζα εκρηκτικής ιδιοσυγκρασίας αν και δε δίνω αυτήν την εντύπωση συνήθως…

Κουϊντα: Ένας αθέατος από το κοινό, συνήθως σκοτεινός μικρός χώρος, που συνορεύει με την σκηνή, λίγο πριν βγει ο ηθοποιός, εκεί που όλα είναι ορατά στους θεατές. Ένα μαγικό όριο όπου άλλοτε φέρνει αντιμέτωπο τον ηθοποιό με την αγωνία του λίγο πριν βγει στην σκηνή και άλλοτε χρησιμεύει ως χώρος προετοιμασίας και συγκέντρωσης. Είναι η νοητή γραμμή που παίρνεις θέση λίγο πριν ακουστεί η εκπυρσοκρότηση και αρχίσει ο” αγώνας”. Εκεί που αφουγκράζεσαι το κοινό και την παράσταση. Έχω την αίσθηση ότι ο χρόνος αναμονής στην κουϊντα είναι πυκνός και μια ιδιαίτερη ποιότητα συγκέντρωσης χαρακτηρίζει εκείνες τις στιγμές.

Λιτός: Μεγάλο προτέρημα στο θέατρο. Ξεκινάς την αναζήτηση ενός ρόλου φέρνοντας στοιχεία, προσθέτοντας χαρακτηριστικά αλλά στο τέλος αφαιρείς όλα τα περιττά κομμάτια για να μείνει η ουσία.

Μικροψυχία: Την απεχθάνομαι και γι’ αυτό την σαρκάζω.

Νιότη: Ποτέ χαμένη! Η πραγματική νεότητα έγκειται στην ικανότητα ενός ανθρώπου να ζει το παρόν με συνειδητότητα, σε επαγρύπνηση και διάθεση για ζωή, μακάρι ως τα βαθιά γεράματα!

Ξένοι συγγραφείς: Τσέχωφ,Ίψεν, Μίλλερ, Μπέκετ, Τζόυς, συγγραφείς που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της σκέψης του σύγχρονου ανθρώπου. Επηρέασαν όχι μόνο το Θέατρο, αλλά και την Ψυχανάλυση, το Σινεμά, τις ανθρωπιστικές Επιστήμες.

Ο θάνατος του εμποράκου:“…μια τραγωδία, με κλασσικό στι λ, με την ώθηση ενός εσωτερικού αναπόφευκτου που πηγάζει από ένα θανάσιμο μειονέκτημα. Ο Γουίλλυ είναι καλός άνθρωπος, έχει αξία, αλλά είναι έμπορος με φιλοσοφία εμπόρου. Και ως εκ τούτου καταδικάζει τον εαυτό του…” από τις σημειώσεις του Ελία Καζάν , όταν σκηνοθετούσε για πρώτη φορά το έργο.

Πνοή:Μου έρχεται στο μυαλό ο πίνακας του Μιχαήλ Άγγελου,που βρίσκεται στην καπέλα Σιξτίνα, η δημιουργία του Αδάμ.

Ρόλος: Μία αφορμή για να έρθει ο ηθοποιός σε επαφή με πτυχές του εαυτού του, να τις ανακαλύψει και να τις εκφράσει. Υπάρχουν κάποιοι ρόλοι που είναι πιο γοητευτικοί από άλλους, που έχουν εύρος και μέγεθος. Ο ρόλος της Λίντα που παίζω φέτος στο θέατρο είναι ένας τέτοιος ρόλος. Είναι μία γυναίκα που αγαπά τον άντρα της με όλη της την ψυχή και προκειμένου να τον σώσει έρχεται σε σύγκρουση ακόμα και με τα παιδιά της. Φτάνει στην αυταπάρνηση, χωρίς να μοιρολατρεί, με δύναμη και αγωνιστικότητα.

Σεμνότητα: Μεγάλη αρετή αλλά και δύναμη.

Τρυφερότητα: Μεγαλώνοντας αισθάνομαι ότι είναι η ωραιότερη και σημαντικότερη έκφρασης αγάπης.

Υστέρημα: Όταν προσφέρεις από την καρδιά σου, δεν αισθάνεσαι ότι δίνεις από το υστέρημά σου.

Φιλοδοξία: Κινητήριος δύναμη για να είναι κάποιος δημιουργικός, αρκεί να μην παραβιάζει τον χώρο του άλλου.

Χωρισμός: Ένας χωρισμός είναι πάντα οδυνηρός, όπως κάθε απώλεια, αλλά πολλές φορές αναπόφευκτος. Οι ηθοποιοί βιώνουμε διαρκώς χωρισμούς καθώς περνάμε πολύ γρήγορα, συνήθως μέσα σε κάποιους μήνες, από την μια παράσταση στην άλλη ή από τη μια ταινία στην άλλη. Είναι τέτοια η φύση της δουλειάς μας που ο χρόνος συμπυκνώνεται και μπορείς να βιώσεις έντονα συναισθήματα στην διάρκεια των προβών ή στα γυρίσματα ή στην διάρκεια των παραστάσεων, να έρθεις πολύ κοντά με άλλους ανθρώπους και μετά να χωρίσεις και να ξαναβρεθείς αργότερα. Όταν έχεις έρθει ουσιαστικά κοντά με κάποιον, διαμέσου όμορφων, ευχάριστων ή δύσκολων και δυσάρεστων στιγμών -ακόμα και συγκρούσεων- αυτό δε χάνεται, σε ενώνει με τον άλλον ….

Ψόγος: Κατάκριση, επίκριση, μομφή, κατηγορία.

Ωραίο φινάλε: Μπορεί να είναι ένας αποχαιρετισμός, ή αλλιώς ρέκβιεμ: έτσι ονομάζει ο Μίλλερ την τελευταία σκηνή στο “θάνατο του εμποράκου”.