Από την/τον Vasilis Papavasiliou | 22 Αυγούστου 2016
Ο Θοδωρής Αντωνιάδης είναι από τους ηθοποιούς της γενιάς του που τα έχει όλα! Ήθος, ευγένεια, καλλιέργεια, λατρεύει τη δουλειά του-συνεχώς εξελίσσεται και επιλέγει συνεργασίες που τον προάγουν ως ηθοποιό- και διαθέτει πληθωρικό ταλέντο, το οποίο αποδεικνύει έμπρακτα επί σκηνής και όχι μόνο. Είναι πλασμένος για ρόλους μεγάλους, πρωταγωνιστικούς, ρόλους ρεπερτορίου και είμαι βέβαιος ότι θα το επιτύχει πολύ σύντομα στο άμεσο μέλλον. Αυτή την περίοδο ξεχωρίζει στην ξεκαρδιστική και τόσο επίκαιρη κωμωδία του Αλεξάνδρου Ρίζου Ραγκαβή «Του Κουτρούλη ο γάμος»
-Ο ηθοποιός πρέπει να μαθαίνει συνεχώς;
Ναι! Νομίζω ότι η υποκριτική, ο χώρος του θεάτρου άλλα και η τέχνη γενικότερα, αποτελεί ένα ανεξάντλητο πεδίο γνώσης, ιδεών και εξερεύνησης! Εξ’ου και μαγικό, κατά τη γνώμη μου, και αστείρευτο! Νομίζω πως η τέχνη ακόμα και σε δύσκολες ανθρωπινές συνθήκες, μπορεί να “σταθεί” ως ελπίδα και δύναμη.
-Τι ήταν εκείνο που σε έκανε να θέλεις να συμμετάσχεις στο έργο του Αλεξάνδρου Ρίζου Ραγκαβή «Του Κουτρούλη ο γάμος» ;
Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Αρχικά θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και ευχαριστώ τους ιθύνοντες που έχω δουλειά γιατί δεν είναι δεδομένο στις μέρες μας… Θα αρχίσω με την παράγωγη όπου το τιμόνι έχει η οικογένεια Λεμπέση, μία ευτυχής συνεργασία και σχέση για μένα και σε ανθρωπινό επίπεδο πέρα των επαγγελματικών…
Ήθελα από καιρό να συνεργαστώ με τον υπέροχο Γιάννη Καλατζόπουλο που αν τα μισά που άκουγα για εκείνον από συνάδελφους ίσχυαν θα ήμουν ευτυχισμένος. Ισχύουν όλα και είμαι τρισευτυχισμένος.
Έχω την χαρά και την τύχη να βρίσκομαι σκηνικά για δεύτερη φορά με τον Γιάννη Βούρο (μετά “Τα παιδιά ενός κατωτέρου θεού”)όπου αυτό που έζησα μαζί του εγώ το ονομάζω “σκηνικό πολιτισμό”. Επίσης συναντιέμαι ξανά με τον Λευτέρη Δημηρόπουλο μετά την “Ποντικοπαγίδα” και χαίρομαι ιδιαιτέρως..
Θα επισημάνω όμως τη χαρά και την ανυπομονησία που έχω, να βρεθώ και με όλους τους υπόλοιπους συνάδελφους (που δεν είχα την τύχη να δουλέψω προς το παρόν) και τώρα συνταξιδεύουμε παρέα. Βασικότατο ερέθισμα για τη συμμέτοχη μου υπήρξε και το έργο. Θεωρώ ότι πρόκειται για ένα “δαιμόνιο” συγγραφέα, λόγιο και καλλιεργημένο και για ένα θεατρικό έργο, “ανατριχιαστικά” επίκαιρο και σύγχρονο, αν και γραμμένο πολύ παλιά.
-Περίγραψε μου εικόνες από την παιδική σου ηλικία που να είναι συνυφασμένες με χρώματα…
Θα πάμε πολύ πίσω σε κάποιες εικόνες (σαν όνειρο), από παιδικά εικονογραφημένα αναγνώσματα.
Τρία βιβλία “πρωταγωνιστούσαν’’ το γκριζοπράσινο βιβλίο με παραμύθια από όλο τον κόσμο, το σκληρόδετο πορτοκάλι με παραμύθια με μαύρα σκίτσα σαν αφρικάνικα μοτίβα και η αγαπημένη μου συλλογή με ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας με τις σκουρόχρωμες γήινες εικόνες. Σαν φυλαχτό αυτές οι “χρωματιστές” αναμνήσεις.
-Έχεις απωθημένα για κάποιους ρόλους που ενδεχομένως θέλεις να παίξεις;
Όχι. Για να ‘μαι όμως ειλικρινής είχα την τύχη και στο θέατρο τέχνης Κάρολου Κουν, που ήμουν κάποια χρόνια (από μαθητής ακόμα) και σε άλλες θεατρικές σκηνές, να δοκιμάσω και να δοκιμαστώ σε σημαντικούς ρόλους, σχεδόν σε όλα τα είδη του θεάτρου (αρχαίο δράμα, σύγχρονο, παιδικό, νεοελληνικό, παράλογο, μουσικές παραστάσεις κτλ).
Αυτό που επιδιώκω στη δουλειά μου είναι “εμπνευσμένες συναντήσεις”
-Τραβάς το αφτί του εαυτού σου καμιά φορά;
Δυστυχώς πολύ και σε υπερβολή. Συνειδητοποιώ πως με τον εαυτό μου ειδικά, έχω υπάρξει πολύ αυστηρός και σκληρός και τώρα που το γράφω είναι κάτι που με στεναχωρεί, προσπαθώ όμως να το “δουλέψω” και τουλάχιστον να μπορώ να “ακούω” πιο ουσιαστικά τα λόγια κάποιων ανθρώπων που εκτιμώ τη γνώμη τους, σχετικά με κάποιες “αρετές” που πιθανόν διαθέτω…
-Αντιμετωπίζεις οικονομικά προβλήματα τώρα που περιορίστηκαν οι τηλεοπτικές σειρές στην Ελλάδα;
Απολύτως! Φυσικά και αντιμετωπίζω οικονομικά προβλήματα, όπως πολλοί συνάνθρωποι μας. Η κρίση πέραν του δικού μου κλάδου των ηθοποιών, έχει προσβάλλει και άλλες ειδικότητες (όπως σκηνοθέτες, διευθυντές φωτογραφίας, τεχνικούς κτλ). Εύχομαι και προσδοκώ σε καλύτερες μέρες.
-Η δουλειά σου και μόνο μπορεί να σε καλύψει τόσο, ώστε να σου φέρει την ευτυχία;
Η δουλειά μου αποτελεί ένα πολύ σημαντικό μέρος της ζωής και της ύπαρξης μου. Άλλωστε πρόκειται για μία καθαρά συνειδητή επιλογή. Πιστεύω όμως πολύ και στην ισορροπία των πραγμάτων. Εμένα η ζωή μου είναι η οικογένεια μου, οι λιγοστοί φίλοι-συγγενείς και όταν υπάρχει και σε προσωπικό επίπεδο αρμονία, τότε όλα αυτά, συνδυαστικά με τη δουλειά αφήνουν ίχνη ευτυχισμένων μικρών και μεγάλων στιγμών πίσω μου και μία υπόσχεση για το μπροστά.
-Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;
Υπάρχουν καλλιτεχνικά σχέδια, που είναι σε επίπεδο κουβέντας και έμπνευσης… Νεοτέρα προσεχώς!
