Κωνσταντίνος Ρήγος: «Δεν με απασχολεί τι λένε οι άλλοι γύρω μου»

O Κωνσταντίνος Ρήγος είναι χορογράφος και σκηνοθέτης. Έχει υπογράψει πάρα πολλές παραστάσεις χορού και πολυσχιδείς δημιουργίες σε εντελώς διαφορετικούς χώρους, τους οποίους υπηρετεί με την ίδια αγάπη και προσήλωση. Παράλληλα, είναι η καλύτερη παρέα. Αυθεντικά καλλιτεχνική φύση, χωρίς όμως τις συνηθισμένες παραξενιές. Αισιόδοξος, γεμάτος χαρά της ζωής και κέφι για δημιουργία. Στηρίζει και «νομιμοποιεί» όλες τις επιλογές του. Ως διευθυντής Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, χορογραφεί μια «Λίμνη των Κύκνων» προσαρμοσμένη στο εδώ και το τώρα, αναλύει το όραμά του για το μέλλον του θεσμού και εξηγεί γιατί δηλώνει υπεραισιόδοξος.

Κάνουμε ένα τεστ στο μικρόφωνο να δούμε αν ακουγόμαστε καλά. Ο Κωσταντίνος δυσανασχετεί με τη φωνή του, δεν του αρέσει καθόλου να την ακούει.

–Την εικόνα σου όμως; Έβλεπες τον εαυτό σου στην τηλεόραση;

Σιχαίνομαι να με βλέπω. Έχω κάνει τηλεοπτικές συνεντεύξεις που δεν τις έχω δει ποτέ. Δεν θέλω. Οι φωτογραφίες μ’ αρέσουν. Τα ζωντανά δεν τα μπορώ, με απομακρύνουν. Νομίζω ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να συνηθίσει την εικόνα του στην τηλεόραση. Είναι μια διαστροφή να μπορείς να το δεχτείς. Θέλεις πάντα να είσαι ασφαλής.

–Γι’ αυτό πια ελέγχουμε και τις φωτογραφίες στα social media…

Ακριβώς! Και αυτό με τα ρετούς δεν είναι νέα μόδα. Ανέκαθεν γινόταν, από την πρώτη ασπρόμαυρη φωτογραφία, με άλλους τρόπους.

–Δεν σου αρέσει η δική σου εικόνα στο live, αλλά είσαι ένας image maker και ένας άνθρωπος που φτιάχνει εικόνες παντού.

Μου αρέσει να δοκιμάζω διαφορετικά πράγματα. Να βλέπω, να μαθαίνω, να ανακατεύω και να καταφέρνω να ξεχωρίζω τα πράγματα μεταξύ τους. Να μπορώ να επενδύω σε καθετί διαφορετικά. Και με διαφορετικής λογικής σκέψη στο καθένα, όχι λιγότερης ή περισσότερης. Ίσως αυτή η εμπειρία μου είναι που με βοηθάει να μπορώ να συνδιαλέγομαι σε διαφορετικές συνθήκες και με διαφορετικούς ανθρώπους με ευκολία και αποτελεσματικότητα. Το είδα και στη Λυρική αυτό, που έπρεπε να αντιμετωπίσω μια ομάδα από 60 χορευτές με διαφορετική ψυχοσύνθεση. Άρα, χρειάζεται πολύ μεγάλη εμπειρία –και στο να ψυχολογείς τους ανθρώπους– για να μπορείς να ακούσεις τον καθένα και να είσαι ουσιαστικός ταυτόχρονα. Και να μη λες ψέματα. Να λες αυτό θα γίνει, αυτό όχι, μέχρι εκεί μπορώ να σε βοηθήσω, εκεί όχι… Νομίζω πως όσα έχω κάνει με έχουν βοηθήσει να είμαι γρήγορος στις αποφάσεις μου, συνεπής σε ό,τι λέω και να λέω την αλήθεια. Όταν λες την αλήθεια χωρίς κόμπλεξ και χωρίς να θες να κρύψεις κάτι δικό σου, ο άλλος δεν αντιλαμβάνεται κακία. Καταλαβαίνει ότι λέω κάτι για καλό και από αγάπη. Με όποιον δουλεύω, αυτόν εγώ τον αγαπάω. Όποιον είναι απέναντί μου τον βλέπω με αλήθεια. Το προσωπικό μου άγχος είναι να προσπαθώ να παίξω έναν ρόλο. Πολλά χρόνια πριν, αποφάσισα ότι δεν με ενδιαφέρει να παίξω κάποιον ρόλο και αυτομάτως απελευθερώθηκα από το να πρέπει να προσποιούμαι.

–Αντίθετα με τους περισσότερους που δουλεύουν βάσει ενός αποδεκτού προφίλ, εσύ δεν μπαίνεις σε κουτάκια.

Το 2000 αποφάσισα ότι δεν με απασχολεί τι λένε οι άλλοι γύρω μου. Θα κάνω αυτό που θέλω και όποιος θέλει ακολουθεί. Αυτό ήταν πολύ απελευθερωτικό. Γιατί ακόμα και η σύγκριση με άλλους χορογράφους και σκηνοθέτες θα μπορούσε να με εγκλωβίσει. Αποφάσισα ότι δεν θέλω να συγκριθώ με κανέναν κι αυτό μου δημιούργησε την ελευθερία να είμαι ειλικρινής με ό,τι θέλω να κάνω και να μην προσπαθώ να δημιουργήσω την Γκουέρνικα μιας βραδιάς, αλλά μιας ζωής. Δεν θα ήθελα να φτιάξω το αριστούργημα, αλλά θέλω αν μείνει κάτι στο τέλος, να είναι η ιστορία αυτής της πορείας.

–Και ξαφνικά, κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας διαβάζουμε πως είσαι ο νέος διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Τίτλος καταξίωσης. Τι ετοιμάζεις;

Ετοιμάζω τη «Λίμνη των Κύκνων». Ένα πολύ ουσιαστικό και σπουδαίο πρότζεκτ. Δεν θέλω να αποδείξω ότι είμαι σπουδαίος χορογράφος, γιατί θεωρώ πως ό,τι είναι να κάνω το έχω κάνει. Και μπορώ να εξελιχθώ μέσα από αυτό, να πάω σε ένα άλλο είδος, όπως κάνω τώρα. Για μένα αυτό είναι πολύ ουσιαστικό για τη σχέση μου με τους χορευτές και τη Λυρική. Μου ζήτησε ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ΕΛΣ Γιώργος Κουμεντάκης να πάω και δέχτηκα. Είναι ένας σημαντικός οργανισμός και, ναι, είναι σίγουρα μια καταξίωση. Με ενδιαφέρει πολύ αυτή η ομάδα να αποκτήσει ταυτότητα, όχι μπαλέτου, αλλά μια ταυτότητα που έχουν οι ομάδες χορευτών με κλασική τεχνική, κι αυτό να δώσει κάτι καινούριο στην Ελλάδα. Γιατί, ό,τι και να κάνουμε, τα ξένα μπαλέτα θα είναι πάντα μπροστά. Οπότε πρέπει να δώσουμε κάτι διαφορετικό, ένα όραμα, τη δική μας ταυτότητα.

–Ποιο είναι το όραμα που έχεις δηλαδή;

Το όραμά μου είναι να ανοιχτεί πάρα πολύ η ομάδα. Και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Να δημιουργήσει έργα με προσωπικότητα και τεχνική. Αυτό θα χτιστεί σιγά σιγά. Το έχουν ανάγκη και οι χορευτές. Το αισθάνθηκα με το που πήγα εκεί. Τους έχει λείψει να χορέψουν κλασικό μπαλέτο, αλλά δυστυχώς η δυνατότητα να παρουσιαστεί ένα κλασικό μπαλέτο όπως είναι δεν υπάρχει. Το υλικό που έχω αυτήν τη στιγμή στα χέρια μου δεν μου το επιτρέπει αυτό. Έτσι, αποφάσισα το πρώτο έργο που θα κάνω να είναι η «Λίμνη των Κύκνων». Το έχω ξανακάνει στο παρελθόν, στο ΚΘΒΕ και σε περιοδεία σε όλο τον κόσμο, και ήθελα να κάνω ένα έργο που αγαπώ και γνωρίζω πολύ καλά, αλλά με τελείως διαφορετικό τρόπο. Δεν έχει καμία σχέση με εκείνη την παράσταση, είναι σαν έργα δύο διαφορετικών χορογράφων. Χρησιμοποιώ ολόκληρα αποσπάσματα της κλασικής βερσιόν, τα οποία χορεύονται με λίγο διαφορετικό ερμηνευτικό τρόπο. Δηλαδή, ένα κλασικό έργο στη δική μου αισθητική. Σκοτεινό, με δεύτερες σκέψεις, που αφαιρεί όλη την παντομίμα του έργου και κρατάει την ουσία του.

–Υπάρχει παιδεία στο χορό; Πού μπορεί να πάει ένα παιδί για να μάθει μπαλέτο;

Ένα παιδί για να μάθει σωστό μπαλέτο μπορεί να πάει στο φυτώριο μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, που κι αυτό είναι μέσα στην «αρμοδιότητά» μου. Έχει δικό του διευθυντή, αλλά στη λογική της ομάδας είναι κάτι που θέλω να το κοιτάξω στο μέλλον. Αυτήν τη στιγμή, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής δυσκολίας, οι ομάδες που βρίσκονται μέσα στο πλαίσιο μιας όπερας είναι αυτές που βρίσκονται στην κορυφή. Και οι σύγχρονοι χορογράφοι του εξωτερικού, που είναι αντίστοιχοι μ’ εμένα, λειτουργούν μέσα σε νεοκλασικές ομάδες. Ίσως να είναι η περίοδος που ο σύγχρονος χορός ξαναβρίσκει το προφίλ του μέσα από τον κλασικό.

–Μέχρι ποια ηλικία μπορεί να χορεύει ένας χορευτής;

Το deadline είναι τα σαράντα. Μετά δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις το ρεπερτόριο του κλασικού χορού. Θέλει πολλή δύναμη, το σώμα έπειτα από τόσα χρόνια χορού έχει κουραστεί. Τα πόδια ματώνουν. Αυτά ισχύουν στον κλασικό χορό, στον σύγχρονο μέχρι τα εκατό μπορεί να χορεύει κάποιος. Στη Λυρική έχουμε χορευτές που έχουν ξεπεράσει αυτό το όριο και όμως ερµηνεύουν µοναδικά τους ρόλους τους με την εμπειρία που έχουν. Το καθεστώς τώρα στη Λυρική είναι δύσκολο. Λόγω των μνημονίων και της αύξησης ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, οι χορευτές συνταξιοδοτούνται όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες, στα 67 έτη, κάτι που είναι τουλάχιστον παράδοξο.

–Τι μέλλον έχουν οι χορευτές όταν τελειώνει αυτός ο κύκλος;

Θεωρητικά, μπορούν να διξάξουν ή και κάποιοι από αυτούς να περάσουν στο κομμάτι της χορογραφίας. Εμείς στη Λυρική προσπαθούμε να τους απορροφήσουμε είτε στη Σχολή Χορού, είτε σε διοικητικές θέσεις – όλα αυτά όμως είναι ημίμετρα. Το σωστό είναι να επανέλθει ο νόμος που ίσχυε πριν και στα 48 να παίρνουν σύνταξη. Αυτή είναι μια πάλη που πρέπει να δώσω εγώ και ο διευθυντής της Λυρικής με την κατάσταση της χώρας, για να το καταφέρουμε. Αλλιώς, το μπαλέτο θα γεράσει, ενώ την ίδια στιγμή δεν θα μπορούν να μπουν νέοι χορευτές στην ομάδα. Αδιέξοδο.

–Ένας άνθρωπος που έχει ταλέντο στον χορό είναι καλύτερο να πάει σε σχολή ή σε ένα σόου στην τηλεόραση σαν το «So you think you can dance»;

Πιστεύω ότι πρέπει να πάει σε σχολή. Εκτός από το ταλέντο, που είναι το βασικό, χρειάζεται πολλή υπομονή, γερό στομάχι, ώστε να αντέχει την απόρριψη. Γενικά, ο χώρος είναι περιορισμένος. Έτσι ήταν πάντα. Μαθαίνουν χορό για να γίνουν τελικά δάσκαλοι, ή θα πρέπει να φύγουν στο εξωτερικό για να κάνουν καριέρα. Τώρα, για παράδειγμα τα παιδιά που ήρθαν στο σόου έχουν μια άλλη κοσμοθεωρία, που ούτε εγώ τη γνώριζα, την έμαθα εκεί και χάρηκα πολύ. Τα περισσότερα δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν χορό. Έμαθαν χορό από το YouTube. Aυτό είναι ιστορικό φαινόμενο. Μιλάμε για μια νέα γενιά χορευτών που μαθαίνουν χορό μόνοι τους, χωρίς δάσκαλο, μέσα από την προσωπική τους εμπειρία, βλέποντας και αντιγράφοντας. Αυτό είναι κάτι μοναδικό. Αυτά τα παιδιά παίρνουν μια γραμμή εκπαίδευσης η οποία θέλει συμπλήρωμα, ανάλογα με το τι θέλουν να κάνουν στη συνέχεια.

–Γιατί πήγες ως κριτής στο «So you think you can dance»;

Γιατί το είδα σαν μια μεγάλη οντισιόν. Έχω την πείρα και θεώρησαν ότι θα ήταν χρήσιμο να ακούσουν τι θα τους πω. Και ήταν χρήσιμο, γιατί και τα παιδιά αλλά και οι γονείς τους με άκουσαν. Δεν λέω ότι ήταν κοινωνικό έργο αυτό που έκανα, αλλά ήταν σημαντικό, γιατί όταν μπαίνεις στην τηλεόραση, αξίζει να φτιάχνεις το πλαίσιο μέσα στο οποίο προστατεύεσαι και προστατεύεις αυτό που είσαι. Μόνο κερδισμένος βγήκα από αυτό.

–Πώς κρίνεις το τηλεοπτικό φαινόμενο που εκπομπές ψάχνουν να βρουν το νέο ταλέντο να αντικαταστήσει τον… ποιον;

Αυτό είναι μια Big Brother λογική, από μια ανάγκη της κοινωνίας να αναλώνει όσο πιο γρήγορα γίνεται αυτό που βλέπει μπροστά της. Οι πληροφορίες που παίρνει θέλει να αλλάζουν συνέχεια και να τοποθετεί καινούρια είδωλα στη θέση των προηγούμενων. Όμως, τα προηγούμενα είδωλα, που δεν τα έφτιαξε η τηλεόραση, δεν μπορούν να ακυρωθούν. Ό,τι δεν έχει φτιαχτεί μέσα από το εφήμερο είναι καταδικασμένο να διαρκεί περισσότερο. Πια δεν παράγονται ούτε σταρ, από τη στιγμή που απομυθοποιούνται όλα μέσα από τα social media. O μύθος που δημιουργείται από το να μην ξέρεις δεν ισχύει πια.

–Μερικοί όμως το χειρίζονται με έξυπνο τρόπο και βλέπεις ότι έχουν μια προσωπικότητα.

Όπως και να το δεις, πάντως, η φθορά της εποχής και η ταχύτητα της εικόνας είναι πολύ μεγαλύτερες. Αυτοακυρώνεσαι και ο ίδιος μέσα από αυτό. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις μύθο. Θα δεις ότι στο μέλλον δεν θα υπάρχουν μύθοι, μόνο φλας και ριάλιτι. Αυτή είναι η εξέλιξη.

–Αν έπρεπε να στείλεις πέντε ανθρώπους με προσωπικότητα στο διάστημα, ποιους θα έστελνες;

Μόνο εμένα, για να δω πώς είναι η γη από ψηλά. Όχι ότι εγώ είμαι πιο ξεχωριστός από όλους, αλλά για να ζήσω την εμπειρία.

–Τελικά, έχεις κατανοήσει τον εαυτό σου;

Έχω καταλάβει ότι δεν πιστεύω στη σοβαροφάνεια, αλλά στη σοβαρότητα. Δεν πιστεύω στα καθωσπρέπει, αλλά πιστεύω πάρα πολύ στην ηθική. Πιστεύω στην ανισορροπία που φέρνει την ισορροπία. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτα που να είναι αρνητικό και να μπορεί να σε καταστρέψει. Το λουλούδι θα φυτρώσει και στην καμένη γη.

 

–Είσαι αισιόδοξος;

Είμαι υπεραισιόδοξος, και ίσως αυτό είναι το μόνο μου αρνητικό. Αλλά αυτό είναι που με πάει και παρακάτω. Η ουσία της ζωής και της τέχνης είναι ότι δεν υπάρχει τέλειο και ο ένας άνθρωπος μπορεί να διδάξει τον άλλον. Αν το καταλάβεις αυτό, τότε μόνο μαθαίνεις και προχωράς παρακάτω.

 

–Τι θα διόρθωνες πάνω σου;

Ότι τρώω ασταμάτητα και είμαι συνέχεια σε διατροφή. Θέλω να γεύομαι και να δοκιμάζω. Είναι αρνητικό, αλλά το γυρίζω σε θετικό γιατί δεν λέω στοπ. Δεν λέω στοπ ούτε σε ανθρώπους, ακόμα κι αν τσακωθώ με κάποιον. Θα υπάρχει μια περίοδος που θα είμαι τσακωμένος μαζί του, αλλά μετά θα έχω ξεχάσει τον λόγο που μαλώσαμε και δεν θα με ενδιαφέρει ο τσακωμός. Θεωρώ ότι είναι αστείοι οι λόγοι που τσακώνονται οι άνθρωποι. Δεν υπάρχουν σοβαροί λόγοι, παρά μόνο η υγεία. Όπως δεν μου αρέσει και το κουτσομπολιό. Μου αρέσει να συζητάω για ανθρώπους και για πράγματα, αλλά αισθάνομαι αμήχανα όταν υπάρχει κάτι από πίσω στη συζήτηση. Γενικά, απομακρύνω τα αρνητικά και τα τελευταία χρόνια δεν με ενδιαφέρει να μαθαίνω όσα λένε οι άλλοι για μένα. Δεν θέλω να τα ξέρω. Πιστεύω ότι τα πάντα είναι ένας κύκλος και οι αφορισμοί είναι λάθος. Δεν ξέρουμε ποτέ πού θα βρεθούμε και πώς.

–Στην προσωπική σου ζωή έχεις σταθερότητα. Πάντα ήσουν έτσι;

Η αλήθεια είναι ότι είχα αυτή την τάση από μικρός. Δεν μου αρέσει η ζωή της μέλισσας. Ζω σαν μέλισσα, αλλά με ταίρι. Προσπαθώ να έχω μια ισορροπημένη σχέση και να περνάμε ωραία μαζί. Αν ταιριάζεις με τον άλλον και σας αρέσουν τα ίδια πράγματα, με τον χρόνο γίνονται καλύτερες οι σχέσεις. Όσον αφορά το θέμα της ηλικίας, δεν έχω κάνει update! Aισθάνομαι, ντύνομαι, συμπεριφέρομαι και ζω ως πολύ νεότερος. Θα προσπαθήσω να μην κάνω update στο σκληρό δίσκο «ηλικία»! Θα κινδυνεύω να παλιμπαιδίζω, αλλά όταν δεν μπαίνεις σε ρουτίνα μένεις νέος. Όποιος το έχει είναι τυχερός.

–Η γνώμη σου για τις πλαστικές επεμβάσεις ποια είναι;

Πιστεύω ότι όποιος θέλει να κάνει οτιδήποτε για τη ζωή του, ας το κάνει. Τα πάντα είναι θέμα παιδείας. Λόγω της εποχής που ζούμε και των προτύπων που βγαίνουν, η έλλειψη παιδείας δημιουργεί την προσωπική ανασφάλεια με την εμφάνιση. Δεν μου αρέσει η ομογενοποίηση. Η μεταλλαγμένη ομορφιά θα είναι η εξέλιξη στο μέλλον. Είναι η τάση του ανθρώπου να μην ευχαριστιέται τίποτα. Ίσως καταφέρουμε στο τέλος να κερδίσει η ιατρική και να διατηρηθούμε 100 χρόνια ίδιοι!

–Υπάρχει κάποιος διάσημος που μπορεί να σε επηρεάσει και να σε εμπνεύσει;

(σκέφτεται λίγο) Ο Μάνος Χατζιδάκις. Τώρα που το λες, αυτόν σκέφτομαι, αυτόν ακούω και στα λόγια του επιστρέφω. Μετά από τόσα χρόνια, εξακολουθεί να με εκπλήσσει κάτι που γνωρίζω. Αυτός ο άνθρωπος για μένα παραμένει έμπνευση.

—Η «Λίμνη των Κύκνων» κάνει πρεμιέρα στις 10 Νοεμβρίου

Ο Κωνσταντίνος Ρήγος φωτογραφήθηκε στις εγκαταστάσεις της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Σε όλες τις λήψεις φοράει ρούχα Μi-Ro. Παπούτσια ADIDAS, Attica.

Φωτογραφίες: Χρήστος Θεολόγου

Fashion Editor: Σίσσυ Σουβατζόγλου

Grooming: Βίβιαν Κ (D-Tales), Νάσος Ασημακόπουλος

Βοηθός φωτογράφου:  Θοδωρής  Μόκαλης

Φωτογραφίες από τις πρόβες: Δ. Σακαλάκης, Κ. Ρήγος

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook για να διαβάζετε τα νέα μας

Δείτε εδώ το instafeed του gynaikamagazine.gr