ΤΩΡΑ
Το 2015 μας άφησε με πολλές ευχάριστες και δυσάρεστες αναμνήσεις όμως ήταν μια πολύ πλούσια μουσική χρονιά και δισκογραφικά είχαμε πολλές καλές και ευχάριστες εκπλήξεις. Σε αυτό το άρθρο θα σας παρουσιάσω τα 10 καλύτερα album που πιστεύω ότι έχουν κάνει τη διαφορά και που δεν θα πρέπει να λείπουν από καμία δισκοθήκη.
Επιμένω στον όρο «δισκοθήκη» διότι ως λάτρης του βινυλίου δεν έπαψα ποτέ να αγοράζω δίσκους αν και η κρίση έχει σκοτώσει λίγο τη δισκογραφία ειδικά στη χώρα μας. Όμως θέλω να πιστεύω ότι αυτό θα ανακάμψει κι όπως ακριβώς στα βιβλιοπωλεία, έτσι και τα δισκοπωλεία είναι κομμάτι του πολιτισμού μας και δεν πρέπει να αφανιστούν. Πέρα τούτου η μουσική θα πρέπει να έχει φυσική μορφή διότι κανείς δεν θα σου κάνει δώρο ένα δίσκο σε ψηφιακή μορφή και είναι άλλη η αίσθηση ειδικά όταν πιάνεις στα χέρια σου ένα βινύλιο. Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω με τα TOP-10 των οποίων η σειρά είναι τυχαία
Adele – 25
Και ξεκινάω με το album της Adele όχι επειδή είμαι fan της. Αντιθέτως πιστεύω ότι ως τραγουδίστρια είναι πολύ υπερτιμημένη γιατί καλές φωνές σαν της Adele υπάρχουν πολλές. Απλά πιστεύω ότι η εκτόξευση της καριέρας της ήταν θέμα σωστού timing όπου βρέθηκε τη σωστή στιγμή στη σωστή θέση με τους σωστούς ανθρώπους καλύπτοντας ένα κενό που έχει αφήσει η Amy Winehouse που αν ζούσε πιστεύω πως τα πράγματα θα ήταν λίγο διαφορετικά για την Adele. H ίδια πάντως έχει σπάσει κάθε ρεκόρ στην καριέρα της έχοντας κάνει πωλήσεις άνω των 30 εκατομμυρίων δίσκων και έχοντας σαρώσει όλα τα μουσικά βραβεία, μέχρι και το Oscar για το Skyfall από την ομώνυμη ταινία του James Bond.
Το νέο της album δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε περισσότερο από το προηγούμενο όμως το έχω στη λίστα επειδή κατάφερε μέσα σε 48 ώρες από την κυκλοφορία του να σπάσει κάθε ρεκόρ πουλώντας σχεδόν 2 εκατομμύρια αντίτυπα από τα οποία σχεδόν τα μισά ήταν σε φυσική μορφή, δηλαδή cd και βινύλιο αποδεικνύοντας έτσι παγκοσμίως ότι η κρίση στη δισκογραφία μπορεί να καταπολεμηθεί όταν υπάρχουν καλές φωνές με καλά τραγούδια. Το Hello το γνωρίζουν πλέον οι πάντες και το 25 έχει πολλά τραγούδια ακόμα να δώσει. Σε γενικές γραμμές ένας slow δίσκος από τον οποίο ξεχώρισα τα: When We Were Young, Remedy, Water Under The Bridge και το αγαπημένο μου Million Years Ago.
Camouflage – Greyscale
Μπορεί όταν ακούτε Camouflage το μυαλό σας να πηγαίνει στη δεκαετία του 80 με το The Great Commandment και το Love Is A Shield όμως η αλήθεια είναι ότι οι Camouflage ήταν όλα αυτά τα χρόνια ενεργοί και μάλιστα με επιτυχία έχοντας κυκλοφορήσει το τελευταίο τους album το 2006. Ο Heiko Maile παράλληλα γράφει τα τελευταία χρόνια μουσική για τον κινηματογράφο.
Με το Greyscale επιστρέφουν ταράζοντας ξανά τα νερά της electro-pop μουσικής που τους ανέδειξε με στοιχεία που θυμίζουν έντονα τους Depeche Mode, OMD και Kraftwerk από τους οποίους ήταν ούτως ή άλλως επηρεασμένοι. Προσωπικά θεωρώ πως το Greyscale είναι από τις καλύτερες δουλειές τους. Δώστε προσοχή στα: Shine, Count On Me, Misery, Leave Your Room Behind και το Dark Grey.
Jean-Michel Jarre – Electronica 1: The Time Machine
Μαθαίνεις ότι ο Jean-Michel Jarre ετοιμάζει καινούργιο δίσκο και ήδη χαίρεσαι γιατί «πιστεύεις» ότι ξέρεις τι σε περιμένει διότι όλα αυτά τα χρόνια ήταν πιστός στον ήχο του αν και στο πίσω μέρος του μυαλού σου ξέρεις ότι δεν θα υπάρξει άλλο Oxygene ή Magnetic Field. Και ξαφνικά γίνεται η ανατροπή και κυκλοφορεί ένα album που είναι ταυτόχρονα σύγχρονο και έχει τα ακούσματα των 70’s & 80’s στον ήχο αφού στα 16 κομμάτια του δίσκου συνεργάζεται με τα μεγαλύτερα ονόματα της electro-pop μουσικής σκηνής και όχι μόνο. ‘
Ο Jean-Michel Jarre μπαίνει σε μια άλλη διάσταση και δίνει την δυνατότητα σε κοινό που αγνοούσε την ύπαρξή του να τον γνωρίσουν κάνοντας συνεργασίας όπως με τον Moby, Armin Van Buuren, Boys Noize, Tangerine Dream όμως και με θηρία της δεκαετίας του 80 όπως τους John Carpenter, Pete Townshend και τον ΘΕΟ Vince Clarke που ενώνουν τις δυνάμεις τους και μας ταξιδεύουν μουσικά στο χρόνο έχοντας όμως πάντα για αφετηρία το 2015. Ό,τι και να γράψω για αυτό το album είναι λίγο και σύντομα θα υπάρξει και συνέχεια αφού το Electronica 2 είναι ήδη έτοιμο
Madonna – Rebel Heart
Η Madonna τα τελευταία χρόνια δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν και δίνει την εντύπωση πως ο μεγαλύτερος εχθρός της είναι ο προηγούμενος εαυτός της. Αυτό το βλέπουμε κυρίως στις περιοδείες της που αγγίζουν την τελειότητα και πάντα η επόμενη είναι η καλύτερη. Στο 13ο album Rebel Heart η Madonna δεν άφησε τίποτα στην τύχη και έκανε ένα δίσκο που εντυπωσίασε και σε ήχο και σε εικόνα ειδικά με τα video-clip του Living For Love και του Ghosttown όπου είναι πιο θεάρα (για να μην πω το άλλο) από ποτέ!
Το Rebel Heart είναι ένα HIT-album και σίγουρα συγκαταλέγεται στα καλύτερα που έχει παρουσιάσει τα τελευταία χρόνια. Όποιος διαφωνεί ας έρθει λίγο στο παρόν διότι η Madonna δεν είναι πλέον Like A Virgin (και δεν ήτανε άλλωστε ποτέ) και πάει με την εποχή που επιβάλλει House, Reggae, Dancehall, Trap, Dubstep και Electro-Pop με συνεργασίες όπως αυτή με την Nicki Minaj στο Bitch I’m Madonna που την κρατάνε στο θρόνο της pop μουσικής σκηνής.
Def Leppard
Το νέο album των Def Leppard δεν έχει τίτλο παρά μόνο ένα τζάμι στο εξώφυλλο που σπάει κι αυτό δεν είναι τυχαίο διότι αυτός ο δίσκος πραγματικά τα σπάει! Από το πρώτο κιόλας άκουσμα το αυτί μου τον ρούφηξε σαν σφουγγάρι γιατί (αν και οι ίδιοι είναι Βρετανοί) έχει πολύ αμερικανιά στον ήχο και στη ροκιά του! Ειδικά το Let’s Go έχει αυτό το άρωμα από American High-School movies που αγαπήσαμε στα 80’s.
Ίσως να μην είναι τόσο δυνατός όπως το Hysteria ή το Pyromania όμως έχει το υλικό για να γίνει. Σας τον συνιστώ ανεπιφύλακτα και σας αφιερώνω το We Belong που αν ήμασταν στο Λύκειο θα συντρόφευε τα ερωτικά μας φλερτ στην πενταήμερη
Iron Maiden – The Book Of Souls
Αυτό το δίσκο τον περιμέναμε να κυκλοφορήσει στα τέλη του 2014 όμως τελικά βγήκε στις 4 Σεπτεμβρίου αφού ο Bruce Dickinson είχε μια περιπέτεια με την υγεία του κι έτσι περίμεναν το στάδιο της ανάρρωσής του για να γινόταν και πιο ολοκληρωμένη η προώθηση του δίσκου. Το The Book Of Souls είναι κομμένο και ραμμένο πάνω στην κλασική συνταγή του ήχου των Iron Maiden και είναι ο πρώτος δίσκος από το 1984 (Powerslave) όπου ο Dickinson συμμετέχει στη σύνθεση δυο τραγουδιών με το “Empire of the Clouds” να καταγράφεται μέχρι σήμερα ως το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι των Iron Maiden, ενώ ο Steve Harris συμμετέχει στη σύνθεση 7 τραγουδιών από τα οποία το “The Red and the Black” το έγραψε μόνος του. Το The Book Of Souls απέσπασε θετικές κριτικές και έφτασε στο Νο.1 των charts σε 24 χώρες!
Dave Gahan & Soulsavers – Angels & Ghosts
To καλό με τους Depeche Mode είναι πως όσο περιμένεις να κυκλοφορήσει το επόμενο album ξέρεις ότι ενδιάμεσα κάποιος από τα μέλη θα κυκλοφορήσει κάτι κι έτσι η αναμονή γίνεται πιο γλυκιά. Ο Dave Gahan συνεργάζεται για δεύτερη φορά με τους Soulsavers και το Angels & Ghosts είναι ένα electro-pop dark album και η χαρακτηριστική φωνή του Dave του δίνει ένα πολύ έντονο άρωμα από Depeche Mode. Κορυφαία στιγμή του δίσκου είναι το All Of This And Nothing
Simply Red – Big Love
Ξαφνικά και ενώ είχαν περάσει οκτώ ολόκληρα χρόνια από την κυκλοφορία του τελευταίου τους δίσκου, οι Simply Red αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το Big Love μέσα στο 2015 που θα σηματοδοτούσε την 30η επέτειο του συγκροτήματος και συνοδεύτηκε μαζί με μια παγκόσμια περιοδεία. Είναι βέβαιο πως για τους fans των Simply Red ήταν φέτος μια πολύ καλή χρονιά αφού η μουσική και ο ρυθμός τους που αγγίζει τα όρια της soul και της jazz με πολύ funk διαθέσεις, μας έχει λείψει. Όσο για τη μαγική φωνή του Mick Hucknall τα λόγια είναι περιττά και είναι το κερασάκι στην τούρτα για τα καταπληκτικά 12 τραγούδια του album. Αν πρέπει να βρω κάτι αρνητικό είναι το γεγονός που το Big Love δυστυχώς δεν κυκλοφόρησε σε βινύλιο
New Order – Music Complete
Από τις πιο μεγάλες στιγμές που ζήσαμε μέσα στο 2015 ήταν η κυκλοφορία του 10ου album των New Order που περιμέναμε όλοι με μεγάλη αγωνία. 35 χρόνια μετά τις ένδοξες εποχές των Joy Division και την αυτοκτονία του τραγουδιστή Ian Curtis, οι New Order έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στην electro-pop μουσική σκηνή με διαχρονικές επιτυχίες που ακούγονται μέχρι σήμερα όπως το Blue Monday και το True Faith. Δεν είναι τυχαίο πως όσοι ακούνε Smiths και Depeche Mode λατρεύουν τους New Order και είναι βέβαιο πως το Music Complete θα αποτελέσει σταθμό στην καριέρα του συγκροτήματος. Και μπορεί να είναι το πρώτο album χωρίς τον μπασίστα Peter Hook όμως έχει την επιστροφή του Gillian Gilbert και μια σειρά από guests που συμμετέχουν όπως οι Iggy Pop, Elly Jackson (La Roux) και τον Brandon Flowers των The Killers. Κορυφαίες στιγμές του δίσκου είναι τα Restless, Singularity, Tutti Frutti και προσωπικά έχω φάει τεράστιο κόλλημα με το Academic που κυριολεκτικά το έχω λιώσει στο βινύλιο!
Duran Duran – Paper Gods
Κάθε φορά που οι Duran Duran βγάζουν έναν καινούριο δίσκο θέλω να σκοτώσω όλους (τους περισσότερους) κριτικούς του κόσμου διότι κάθε φορά μιλάνε για “comeback”! Επιτέλους κάποια στιγμή να ενημερώσει κάποιος όλους αυτούς τους άσχετους ότι οιDuran Duran από το 1981 μέχρι και σήμερα δεν απουσίασαν ποτέ δισκογραφικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Paper Gods είναι το 14ο album της καριέρας τους και αν σε αυτά προστεθούν και τα solo-project που έκαναν κατά καιρούς ο Simon LeBon και η παρέα του ξεπερνάνε τα 30 album!
Σε κάθε περίπτωση το Paper Gods είναι με διαφορά το πιο χορευτικό τους album και έχει επιρροές και στοιχεία από funk και της καλής της ντίσκο του Studio 54 κι αυτό δεν είναι τυχαίο αφού σε κάποια τραγούδια έχουν βάλει το χεράκι τους οι Nile Rodgers και ο Mark Ronson που ήταν και ο παραγωγός του All You Need Is Now.
To Paper Gods ήρθε να επισφραγίσει και στους πιο κακοπροαίρετους ότι τελικά οιDuran Duran δεν είναι απλά ένα 80s συγκρότημα που ζει από τις δάφνες του παρελθόντος αλλά είναι ένα συγκρότημα διαχρονικό που εξελίσσεται και κάθε φορά παρουσιάζει κάτι διαφορετικό στους θαυμαστές του. Με διαφορά από τους καλύτερους δίσκους που έχουν βγάλει με συμμετοχές όπως των Nile Rodgers, Kiesza, Janelle Monáe, Mr Hudson, Lindsay Lohan, Jonas Bjerre, Hollie Cook, Steve Jones και τον μοναδικό John Frusciante των Red Hot Chili Peppers.
Parov Stelar – The Demon Diaries
Αυτό που γουστάρω στον Parov Stelar είναι που έχει πάρει ήχους και μουσικά ακούσματα του περασμένου αιώνα και με τη μαγεία των sampler που κάνει, τα έχει φρεσκάρει και τα προσαρμόζει στην εποχή του σήμερα και μάλιστα με πολύ μεγάλη επιτυχία! Μην σας κάνει καθόλου εντύπωση αν οι λάτρεις της Jazz του μέλλοντος δηλώσουν ότι είχαν τα πρώτα τους ακούσματα από τον Parov Stelar.
Την ίδια ακριβώς συνταγή χρησιμοποίησε και στο Demon Diaries που είναι κατά σειρά το 6ο του album και μας κράτησε συντροφιά κάποιες πρωινές και απογευματινές ώρες του καλοκαιριού στα beach-bar της Χαλκιδικής
A-ha – Cast In Steel
Εδώ μπορούμε να μιλήσουμε για ένα “comeback” αφού το 2010 οι Α-ha είχαν δηλώσει επίσημα τη διάλυσή του και ο καθένας τους πήρε το δικό του δρόμο. Πέντε χρόνια αργότερα ανακοίνωσαν για δεύτερη φορά στην καριέρα τους την επανίδρυσή τους και επέστρεψαν με το album Cast In Steel μαζί με μια παγκόσμια περιοδεία που σηματοδοτεί τα 30 χρόνια από τότε που το Take On Me είχε γίνει Νο.1 παγκοσμίως! Σε γενικές γραμμές το Cast In Steel είναι ένα κλασικό Α-ha album που ακούγεται ευχάριστα και σίγουρα δεν θα είναι το τελευταίο τους αφού έχουν ακόμα πολλά να δώσουν ως συγκρότημα
Scorpion – Return To Forever
Η αλήθεια είναι πως οι περιοδείες και οι νέες κυκλοφορίες των Scorpions έχουν καταντήσει ανέκδοτο στη χώρα μας. Προσωπικά διαφωνώ και χαίρομαι κάθε φορά που οι Scorpions ανακοινώνουν μια νέα περιοδεία στη χώρα μας. Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα ιστορικό συγκρότημα που έχει γράψει 50 χρόνια ιστορίας στην παγκόσμια μουσική σκηνή και κάνουν τα αδύνατα δυνατά να κρατηθούν ακόμα ως συγκρότημα ζωντανοί. Θεωρώ επίσης πως ήταν μεγάλη τιμή για τη χώρα μας όταν την επέλεξαν για να δώσουν μια unplugged συναυλία η οποία κυκλοφόρησε σε cd, δίσκο και DVD σε ολόκληρο τον κόσμο με φόντο την Αθήνα! Υπό αυτή την έννοια είναι ευχάριστο που κυκλοφόρησε άλλο ένα νέο album των Scorpions με νέα τραγούδια που είναι αρκετά δυνατά και πολλά από αυτά έχουν τη δυναμική να γίνουν κλασικά για τα live τους που σίγουρα θα υπάρξουν.
Eros Ramazzotti – Perfetto
Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι ποτέ να έχω αγοράσει δίσκο του Eros Ramazzotti και να μην μου άρεσε. Πλέον ο Eros έχει γίνει διαχρονικός και παραμένει πιστός στη μητρική του γλώσσα! Όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδείξει ότι στην παραγωγή ενός δίσκου δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Το ίδιο έχει κάνει και τώρα: ετοίμασε 14 νέα τραγούδια τα οποία ηχογραφήθηκαν σε στούντιο του Los Angeles, του Μιλάνου και της Ρώμης, πήρε καλούς μουσικούς όπως τον ντράμμερ Vinnie Colaiuta (έχει παίξει με Joni Mitchell, Herbie Hancock, Quincy Jones, Leonard Cohen, κοκ), τον κιθαρίστα Michael Landau (που είχε συνεργαστεί με Michael Jackson, James Taylor, Miles Davis,…) και όταν ολοκληρώθηκε η ηχογράφηση και πήγαν όλα «τέλεια» έδωσε τον τίτλο του δίσκου Perfetto! Και είναι ακριβώς αυτό που υπόσχεται
Άννα Βίσση – Συνέντευξη
And last but not least η απόλυτη ελληνίδα star γιατί θα πρέπει να βάλουμε κι έναν ελληνικό δίσκο στη λίστα και από την άλλη περιμέναμε 5 ολόκληρα χρόνια για να πιάσουμε το δίσκο στα χέρια μας. Για άλλη μια φορά η Άννα Βίσση εντυπωσιάζει με τη μουσική της συνέντευξη σε μονοπάτια που την έχουμε λατρέψει αφού μουσική και στίχο υπογράφει για άλλη μια φορά ο άνθρωπος θαύμα Νίκος Καρβέλας ενώ σε τρία τραγούδια οι στοίχοι είναι του Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Φωνητικά κάνει ο Νικόλας Ραπτάκης ενώ ερμηνεύει μαζί με την Άννα σε ντουέτο το «Αχώριστοι» που είναι μια διασκευή του τραγουδιού της Rose Falcon Give Into Me.
Ο δίσκος έχει αγαπηθεί από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του και ήδη από τις αρχές του Δεκεμβρίου έχουμε τη δυνατότητα να τα ακούσουμε και live αφού η Άννα Βίσση εμφανίζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο πιο μουσικό «ξενοδοχείο», το νέο χώρο του «Hotel Ερμού».
Discussion about this post