ΤΩΡΑ |
Ο Αντώνης Λαλάκος δεν κατάφερε να γίνει πρώτο όνομα στον καλλιτεχνικό χώρο. Ξεκίνησε το 1980 με συμμετοχές σε ταινίες όπως Ρόδα, τσάντα και κοπάνα, Σατανάδες στα σχολεία, Ο ζιγκολό της Αθήνας, Υπόθεση Πολκ και Φυλακές Ανηλίκων. Έπαιξε σε πολλά θεατρικά έργα, ξεκινώντας από το θεατρικό Φεστιβάλ της Ιθάκης. Επιθεώρηση, σύγχρονη κωμωδία, παιδική σκηνή, τηλεοπτικές εμφανίσεις (Θέατρο της Δευτέρας, Σκληρά καρύδια, Γιάννης και Μαρία, Ο χήρος η χήρα και τα χειρότερα, Η φωνή, Τμήμα ηθών) ο Αντώνης Λαλάκος προσπαθούσε να επιβιώσει και να βρει τη θέση του ανάμεσα στο πλήθος των ηθοποιών που βγαίνουν κάθε χρόνο.
Αγωνίστηκε να αρπάξει την ευκαιρία που θα του έδινε τη δυνατότητα να δείξει το ταλέντο του και να γίνει περισσότερο γνωστός. Το 2015 πρωταγωνίστησε ως Σκρουτζ στο κλασσικό παραμύθι του Charles Dickens σε διασκευή μιούζικαλ, στο κινηματοθέατρο Ρένα Βλαχοπούλου. Αυτός ήταν δυστυχώς και ο τελευταίος του ρόλος… Αρχές Δεκεμβρίου του 2016, ο Αντώνης Λαλάκος “έφυγε” ύστερα από σκληρή μάχη που έδωσε με τον καρκίνο του πνεύμονα… Τον θυμόμαστε σήμερα στην πρώτη του συνέντευξη, όπου μιλούσε με σκιές πικρίας αλλά και λάμψεις ελπίδας. Η συνέντευξη είχε τίτλο Στον αστερισμό της ελπίδας και ήταν προφητική για την μετέπειτα πορεία του…
Oι πραγματικές ευκαιρίες είναι λίγες και οι νέοι ηθοποιοί πολλοί, πάρα πολλοί… Η δουλειά μας μοιάζει με ένα συνεχές κυνηγητό, απαιτεί σιδερένια θέληση και ατσάλινα νεύρα. Για να επιβιώσεις στο χώρο πρέπει να έχεις επιμονή και υπομονή. Το επάγγελμα που διάλεξα είναι γεμάτο αβεβαιότητα και άγχος. Δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον. Πιστεύω όμως στις δυνατότητές μου και συνεπώς σ’ ένα καλύτερο αύριο…..
Η ευκαιρία που ζητάω, δεν μου δόθηκε ακόμα. Περιμένω κάτι πολύ πιο σnμαντικό απ’ όσα έκανα. Φυσικά, δεν το περιμένω με δεμένα τα χέρια. Κινούμαι, τρέχω… Η τύχη δεν μου χαμογέλασε ακόμα. Όμως θα μου χαμογελάσει!
Σχόλια για αυτό το άρθρο