Από την/τον Vasilis Papavasiliou | 8 Απριλίου 2019
Πολυτάλαντος, εμπνευσμένος, πολυδιάστατος, τελειομανής, άκρως δημιουργικός και με εμπεριστατωμένες και ενδελεχείς γνώσεις στο αντικείμενο της δουλειάς του. Και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και τα προσόντα σκιαγραφούν το πορτρέτο του. O Μάκης Δελαπόρτας με ό,τι καταπιάνεται, είτε πρόκειται για τις βιογραφίες των ιερών τεράτων της παλιάς χρυσής εποχής του θεάτρου και του κινηματογράφου, είτε με τις αφιερωματικές – μουσικές ή θεατρικές παραστάσεις, γίνεται χρυσός. Όλες του οι δουλειές είναι δημιουργήματα αγάπης, με πολύ μεράκι, βγάζουν ψυχή, έχουν μέσα τους μία τρυφεράδα, μία νοσταλγία, τρυπούν τις καρδιές μας σαν μαχαίρι, μας κάνουν να αναπολούμε την αθωότητα της παιδικής μας ηλικίας και μιας εποχή που χάθηκε και που καμία δεν πρόκειται να πάρει τη θέση της…
Ο μαιτρ του είδους, Μάκης Δελαπόρτας, ζωντανεύει επί σκηνής ή στο χαρτί ηθοποιούς- ινδάλματα, που γνώρισαν δόξες όσο κανένας από τους σημερινούς, οι οποίοι ξεχείλίζαν από ταλέντο και ας μην είχαν τελειώσει Δραματικές Σχολές, που ήταν σεμνοί και είχαν ήθος και ευγένεια. Άλλωστε, όπως το έχω ξαναγράψει, το μεγαλείο ψυχής συνάδει πάντα με τον καλλιτέχνη που τα γράμματα όλα είναι κεφαλαία και πατά γερά στα πόδια του. Ο άοκνος, Μάκης Δελαπόρτας, παρασύρει το κοινό -ιδιαίτερα τους πιο παλιούς- σε ένα μαγικό και ονειρεμένο ταξίδι, το κάνει να συγκινείται αλλά και να βλέπει θεάματα άρτια και να διαβάζει βιβλία με τεκμηριωμένες απόψεις, ενώ γνωρίζει στο νεότερο τους ηθοποιούς που σημάδεψαν με την προσφορά τους τον πολιτισμό! Με το καινούριο του εγχείρημα να αναβιώσει τη διαμαντένια επιθεώρηση του χθες στο σήμερα με τίτλο «Η Κυρία Επιθεώρηση» υπερέβαλε εαυτόν! Πηγαίνετε στο θέατρο Βεργίνα του Regency Casino Thessaloniki για να το διαπιστώσετε! Φαντασμαγορία, λάμψη, φτερά, 180 κοστούμια, ταλαντούχοι ηθοποιοί, μπρίο, κέφι, χορός, ζωντάνια και χιουμοριστικά νούμερα συνθέτουν μία υπέροχη και ανεπανάληπτη αφιερωματική-επιθεώρηση και θα σας κάνουν να ζήσετε μια αξέχαστη βραδιά. Κυρίες και κύριοι ο μοναδικός στο είδος του Μάκης Δελαπόρτας από το Α έως το Ω!
Ανθρωπιά: Τείνει να εκλείψει στις μέρες μας, αλλά αντιστέκομαι προσπαθώντας να κρατώ τις ισορροπίες τόσο στις προσωπικές όσο και στις επαγγελματικές μου σχέσεις. Πάνω απ’ όλα, δεν πρέπει να χάσουμε την ανθρωπιά μας…
Βιβλιογραφία: Έχω φτάσει πλέον στα 42 βιβλία, τα περισσότερα βιογραφίες μεγάλων Ελλήνων ηθοποιών. Το χρωστώ στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, γιατί ήταν εκείνη η πρώτη βιογραφία που έκανα. Θυμάμαι μου είχε πει τότε: «Εσύ, αυτό μπορείς να το κάνεις πολύ καλά!». Ήταν η καλή μου νεράιδα!
Γέλιο: Το χιούμορ είναι πολύ σημαντικό στη ζωή μας! Μου αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν χιούμορ, αλλά το θέλω με μέτρο γιατί, πολλές φορές χάρις σε αυτό, με τη σάτιρα, ειδικά, γίνονται έκτροπα…
Δελαπόρτας Μάκης: Κοντεύω 40 χρόνια στο χώρο. Ας μιλήσουν οι άλλοι για εμένα. Η ιστορία είναι αυτή που γράφει για τον καθένα μας. Εγώ, πάντως, προσπάθησα να έχω αξιοπρέπεια…
Έμπνευση: Εμπνέομαι από πράγματα που έχουν χαραχτεί βαθιά μέσα μου. Η δουλειά μου όλη έχει χαρακτηριστεί από τα παιδικά μου χρόνια. Γεννήθηκα δίπλα από ένα θερινό σινεμά και έτσι ξεκίνησαν όλα. Τα τελευταία χρόνια, όμως, ιδίως για τα βιβλία μου με εμπνέει και η φύση.
Ζήλος: Με χαρακτήριζε από παιδί όλη μου τη ζωή: Γεννιόμαστε με κάποια χαρακτηριστικά και φεύγουμε με αυτά… Τα κουβαλάμε μέσα μας…
Η κυρία Επιθεώρηση: Είναι μνήμες παιδικές. Η πρώτη επιθεώρηση που είδα ήταν το «Γάλατα, γαργάλατα» στη γειτονιά μου στην Αργυρούπολη. Θαμπώθηκα από αυτό το είδος, από τη φαντασμαγορία, τη λάμψη και τα κοστούμια και πάντα ήθελα να κάνω ένα αφιέρωμα-παράσταση στην παλιά επιθεώρηση. Ήθελα να αναπαραστήσω αυτήν την εποχή επί σκηνής.
Θέατρο: Το αγαπώ το θέατρο, είμαι παιδί του θεάτρου, των καμαρινιών, αλλά δεν θα ήθελα να πεθάνω επάνω στη σκηνή. Δεν ζω μόνο για το θέατρο, αν και το σανίδι είναι κάτι μαγικό, μεταφυσικό και δεν φεύγει ποτέ από μέσα σου. Παρόλα αυτά, όμως, δέκα χρόνια αποσύρθηκα για να γράψω τα βιβλία μου. Η απομόνωση αυτή με έπνιξε κάποια στιγμή και αποφάσισα να επιστρέψω με δικές μου παραστάσεις. Επικεντρώθηκα στο είδος των αφιερωματικών παραστάσεων και αυτό άγγιξε το κοινό… Και η προσπάθεια και η εποχή…
Ίνδαλμα: Έζησα ανάμεσα στα ινδάλματα της παλιάς καλής εποχής που σήμερα δεν υπάρχουν ούτε σαν πρότυπα πια… Εκείνη, όμως, που δικαιωματικά της ανήκει ο όρος «σταρ» από το θεατρικό χώρο, ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη…
Καλοκαιρινά σχέδια: Ξεκούραση και γράψιμο.
Λογική: Είναι το motto μου στη ζωή μου! Βαδίζω βάσει της λογικής και της αξιοπρέπειας. Όσο περνούν τα χρόνια αντιμετωπίζω δυστυχώς πολλούς παράλογους ανθρώπους, που διαρκώς αυξάνονται. Και αυτό με θλίβει βαθιά. Δεν είναι εύκολο να βρεις και να συναναστραφείς με σοβαρούς και λογικούς ανθρώπους.
Μουσική: Αγαπώ την κινηματογραφική μουσική και είναι κάτι που με ξεκουράζει. Έχω επιμεληθεί 300 δίσκους του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου και όλους τους Έλληνες συνθέτες! Έχω σώσει πολλά soundtrack του ελληνικού κινηματογράφου, γι’ αυτό και με βάφτισαν δισκογραφικό παραγωγό! Αν δεν κατέγραφα αυτό το υλικό, θα είχε καταλήξει στις χωματερές…
Νέα γενιά ηθοποιών: Πολύ ταλαντούχα και χαίρομαι ιδιαίτερα που συνεργάζομαι πάντα με νέους και ταλαντούχους ηθοποιούς, όπως τώρα στην «Κυρία Επιθεώρηση» με τους: Νίνα Λοτσάρη, Ζέτα Δούκα, Κρατερό Κατσούλη, Πηνελόπη Αναστασοπούλου και Άρη Μακρή.
Ξενισμός: Είμαι υπέρ ως προς τον όρο. Όμως, στην πραγματικότητα έχουν εκλείψει πολλά ήθη και έθιμα ελληνικά, λέξεις, εκφράσεις εξαιτίας του και εκεί διαφωνώ κάθετα. Χάνεται το ελληνικό στοιχείο δηλαδή.
Ομοφοβία: Θεωρώ πως οι ομοφοβικοί έχουν έντονη την επιθυμία της ομοφυλοφιλίας, γι’ αυτό ας το ψάξουν περισσότερο… Και επειδή η ζωή είναι μικρή, ας ζήσουν αυτό που επιθυμούν ενδόμυχα και με ουσία αυτό που θέλουν και το κρύβουν…
Παλιοί Έλληνες ηθοποιοί: Αυτούς που έχω βιογραφήσει είναι αυτοί που θαυμάζω και είναι τα πρότυπά μου. Οι δικοί μου αγαπημένοι!
Ραδιούργος: Είναι πραγματικά ελάττωμα και από αυτά που αποστρέφομαι. Όποιος είναι δημιουργικός δεν έχει ανάγκη τις ραδιουργίες για να επιτύχει κάτι.
Συγγραφή: Κάποια στιγμή θα κλείσει ο κύκλος των βιογραφιών και θα αναζητήσω ένα άλλο τοπίο που θα έχει σχέση με τη λογοτεχνία.
Ταινίες ελληνικού κινηματογράφου: «Στέλλα», «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», «Μανταλένα» και η τελευταία ταινία του Παπακαλιάτη.
Υποκρισία: Μόνο επάνω στη σκηνή…
Φαντασμαγορία: Μου ταιριάζει η λάμψη στη ζωή και η φαντασμαγορία μου ταιριάζει απόλυτα, όπως και στη δουλειά μου την τελευταία!
Χορός: Τον αγαπώ ιδιαίτερα αλλά δεν έχω χορέψει ποτέ στην προσωπική μου ζωή. Μόνο επάνω στη σκηνή. Ίσως λόγω του επαγγέλματος να συμβαίνει αυτό…
Ψυχαγωγία: Είναι μία έννοια τόσο παρεξηγημένη. Ο καθένας ψυχαγωγείται με το δικό του τρόπο. Εγώ, ψυχαγωγούμαι, ίσως, με διαφορετικό τρόπο από τον υπόλοιπο κόσμο. Προτιμώ μια ωραία κουβέντα, σε ένα ήσυχο εστιατόριο με αυστηρά επιλεγμένους ανθρώπους από εμένα, τώρα πια…
Ωραία παράσταση: Θα ήθελα να ανεβάζω μόνο ωραίες παραστάσεις! Αυτό είναι υποκειμενικό, το αντικειμενικό το κρίνει το κοινό. Αν το κοινό ακολουθεί μια δική μου ιδέα, ακόμη και τρελή, αυτό είναι μια ωραία παράσταση!
betty
2019/04/08 στις 12:11
Συμφωνώ..ακόμη και η Αλίκη σιγά-σιγά σβήνει σαν όνομα στις νεότερες γενιές..μετά από 100 χρόνια θα είναι για τους τότε ότι για εμάς η κ. Κατερίνα ή η Παξινού..αν και υπάρχουν και οι ταινίες που ίσως παίζονται ακόμη λόγω έλλειψης ταλέντου και πόρων…
ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ
2019/06/06 στις 17:03
η αλίκη είναι πάντα επίκαιρη……είναι ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ …..ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ…..