ΤΩΡΑ |
Έτος 1968. Η Τζένη Καρέζη ανοίγει το σπίτι της στο περιοδικό ”Γυναίκα” και παράλληλα ανοίγει και την ψυχή της με μια συνέντευξη, λίγους μήνες πριν τον γάμο της με τον Κώστα Καζάκο. Οι δυο τους έχουν γνωριστεί ένα χρόνο πριν στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου ”Κοντσέρτο για πολυβόλα”, ενώ έχουν ξεκινήσει τη νέα τους ταινία ”Αγάπη και αίμα” με τον Νίκο Φώσκολο. Η Τζένη παίζει στο θέατρο Χατζηχρήστου το έργο ”Το παιχνίδι του γάμου” με τον Ανδρέα Μπάρκουλη και ετοιμάζεται για το δεύτερο γάμο της, στις 5 Αυγούστου 1968. Εκείνο το καλοκαίρι θα σηματοδοτήσει και την τελευταία της εμφάνιση σε χαριτωμένες και ανάλαφρες κωμωδίες, αφού θα κάνει στροφή στο ρεπερτόριό της, παίζοντας ”Θεοδώρα η μεγάλη”. Για την -θεατρική- ιστορία, ”Ο διευθυντής της ιδιαιτέρας’‘ στο θέατρο Αττικόν, είναι το έργο πριν την αλλαγή αυτή.
Φωτογραφίζεται, λοιπόν, στο σπίτι της και έτσι δίνει την ευκαιρία στους πολλούς θαυμαστές της να ”εισβάλλουν” στο προσωπικό της καταφύγιο. Η αγαπημένη της γωνιά, είναι εκείνη με τις παλιές βυζαντινές εικόνες, που διακοσμούν ένα τοίχο στο σαλόνι της, καλυμμένο ολόκληρο από ”μπουαζερί”, με το άσπρο τζάκι σε νησιώτικη γραμμή να ξεχωρίζει, με δύο φρίζες από πράσινη πορσελάνη, που η Τζένη έχει βγάλει από μια Αυστριακή σόμπα. Εκεί είναι ο κόσμος της με δίσκους, παλιά έπιπλα και τα βιβλία της, που απολαμβάνει να διαβάζει, καθισμένη μπροστά στο αναμμένο τζάκι και κάτω από το φως των κεριών. Μπροστά από το τζάκι , φωτογραφίζεται με κομψό φόρεμα από ύφασμα χρυσό κρισταλιζέ, αφού της αρέσουν τα βαριά μεταξωτά και τα υφάσματα σε τύπο ανατολίτικων μπροκάρ.
Με κοντό βραδινό, κεντημένο με παγιέτες σε χρώμα παλιού χρυσού και τιρκουάζ, ίδια μακριά σκουλαρίκια και μοντέρνο χτένισμα, φωτογραφίζεται με φόντο τις εικόνες, και συνδυάζει το αυστηρό ασκητικό παρελθόν με την οπτική αρμονία στο προσωπικό της περιβάλλον.
Οι επόμενες φωτογραφίες είναι στη βεράντα του σπιτιού της, με σύγχρονο ντύσιμο και στιλ που λάνσαρε εκείνη, κάπα και ψηλές μπότες. Χαίρεται τη λιακάδα στο μπαλκόνι της και εξομολογείται ότι είναι ερωτευμένη. Διαβάστε πώς περιγράφει τον άνθρωπο που αγάπα: ” Είναι τέλειος. Όπως όλοι οι άνθρωποι όταν αγαπάμε. Είναι πιο δυνατός από μένα, πιο έξυπνος, πολύ ειλικρινής και έχει πνευματικά ενδιαφέροντα, που χαίρομαι να τα μοιράζομαι μαζί του. Πρέπει να παραδεχτώ πως με έχει αλλάξει. Αυτή είναι σίγουρα η πιο ουσιαστική σχέση που είχα στη ζωή μου. Δεν βγαίνω και δεν ξενυχτάω άσκοπα, προτιμώ να κάθομαι μαζί του και να μιλάμε ως τις οκτώ το πρωί, Ποτέ άλλοτε δεν μου είχε συμβεί αυτό”.
Ως τη μεγαλύτερη βλακεία που έκανε στη ζωή της, θεωρεί την αγορά του ”Μαίρη – Μαίρη”, το κότερο που αγόρασε μετά τη μεγάλη της ομώνυμη θεατρική επιτυχία, το οποίο της στοίχισε μια περιουσία και δεν είχε χρόνο να το χαρεί. ”Είδα κι έπαθα να το ξεφορτωθώ”. Τέλος, κάνει μια κατάθεση ψυχής για το τι συμβαίνει στον ηθοποιό, μετά την αυλαία κι όταν τα φώτα κλείνουν. ”Έχω σταθεί πολλές φορές και κοιτάζω την άδεια πλατεία. Ο κόσμος έχει φύγει, συνεχίζει τη ζωή του και φυσικά, δεν νοιάζεται για σένα. Το κοίταγμα από τη σκηνή προς την πλατεία είναι η ανάστροφη αναμέτρηση. Και καταλήγει σχεδόν πάντα, σε μια πικρή γεύση. Είναι η απόδειξη του πόσο εφήμερη είναι η δουλειά μας. Ο ηθοποιός προσπαθεί τις πιο πολλές φορές να μην το σκέφτεται αυτό. Μεγάλο ρόλο παίζει η διάθεσή του και η προσωπική ζωή. Άλλο να φεύγεις χαρούμενος και ευτυχισμένος, από το θέατρο με κάποια συντροφιά, και άλλο μόνος. Το άδειο θέατρο σε συνδυασμό με την μοναξιά, είναι κάτι τραγικό. Όμως το κέρδος και η μεγάλη νίκη του ηθοποιού, περισσότερο κι από την επιτυχία, είναι η διάρκεια. Αυτό, έχω ως στόχο μου.”
Έτος 2018. Να είσαι σίγουρη Τζένη, ότι ο στόχος σου έχει πραγματοποιηθεί…
Σχόλια για αυτό το άρθρο