Από την/τον Τάσος Κατρής Θεοδωρόπουλος (TAZ) | 7 Οκτωβρίου 2019
Ο Ταζ παρακολουθεί με χαρμολύπη τον αγαπημένο του εχθρό του Μπάτμαν, να κατεβαίνει τα σκαλιά της κόλασης και να βαφτίζεται.
Κινηματογραφικόμιξ, ο Τζόκερ του Μπάτμαν είναι ο πιο αναγνωρίσμος και κακός του κόμικ σύμπαντος. Γιατί; Επειδή είναι ένας σατανικός κλόουν και για έναν ανεξιχνίαστο λόγο, όσο τα τσίρκο χρησιμοποιούν τους κλόουν για διασκεδαστικά διαλείμματα, δεν παύει να υπάρχει από πίσω το δράμα ενός μεροκαματιάρη ή κάποιου που ήθελε να γίνει σταρ. Οπότε οι κλόουν γενικότερα, μπαίνουν στην τελευταία φάση της εξίσωσης, αυτή που τους καλούμε για να διασκεδάσουν τα παιδάκια στο παιδικό πάρτι. Από ‘κει κάπου ξεκινάει ο Τοντ Φίλιπς κάνοντας τεράστιο άλμα από τα καφριλίκια του Hangover, αποφασισμένος να εικονογραφήσει την αστική τρέλα που σε κάνει να γίνεις Τζόκερ, ξεκινώντας δραματικά από τις αρχές της ιστορίας του, πριν καν γίνει Τζόκερ.
Είναι ένας τύπος, που ζει σε ένα άθλιο διαμέρισμα με την κατάκοιτη μητέρα του και πάσχει από ένα σύνδρομο: όταν συμβεί οτιδήποτε γύρω του που είναι συναισθηματικά φορτισμένο, ξεσπάει άθελά του σε ένα υστερικό γέλιο που κρύβει το δάκρυ. Η μεταμόρφωση του σε Τζόκερ με το δάκρυ να μουντζουρώνει την τέλεια εικόνα του κλόουν, είναι από τις κορυφαίες εμπνεύσεις της ταινίας όπως και το φινάλε που κρύβει κάτι από Κιούμπρικ στο Κουρδιστό Πορτοκάλι. Ένα χορευτικό κυνηγητό μέσα σε άσυλο.
Βρισκόμαστε στο Γκόθαμ Σίτι στις αρχές του 80 και ο Άρθουρ Φλεκ (μετά Τζόκερ) τρώει μπουνιές και κοροϊδία από παντού ενώ με τη μαμά του βλέπουν μανιωδώς το νυχτερινό κωμικό τηλεοπτικό σόου που παρουσιάζει ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Τα εγκεφαλικά όρια του είναι απολύτως πειραγμένα και εκεί στέκεται ο Τοντ Φίλιπς για να κάνει μια πολιτικοκοινωνική αναπαράσταση της σύγχρονης αμερικάνικης πραγματικότητας. Media, πολιτική, μπάτσοι και γιάπηδες σε ένα αιματηρό μίξερ. Ο Τζόκερ δεν γεννήθηκε για να κάνει κακό, οι συνθήκες τον μεταμόρφωσαν σε έναν από τους πιο δακρυσμένους κακούς της οθόνης. Η διαφωνία του με το mainstream είναι ότι δεν γίνεται ποτέ αποδεκτός από αυτό. Είναι γεννημένος για να είναι παρίας και μέσα από αυτό βρίσκει τη δύναμη να κάνει τη δική του χαοτική επανάσταση ενώ χιλιάδες κάτοικοι του Γκόθαμ Σίτι τον ακολουθούν φορώντας μάσκες κλόουν. Η επανάσταση αλλάζει χρώμα και το οικείο φαίνεται εξωπραγματικό. Και μην ξεχνάτε, μιλάμε για έναν ήρωα κόμικ.
Σχεδόν χωρίς καθόλου δράση και με τον Γιοακίν να χορεύει μπαλέτο, αυτή είναι ίσως η πιο αντικόμικ ταινία κόμικ που έχω δει. Η κάμερα του Φίλιπς δεν αναζητά καταφύγιο σε μπαρτονικές αισθητικές για το Γκόθαμ. Το προσεγγίζει σαν μια οποιαδήποτε πόλη που την έχουν φάει τα σκουπίδια και οι αρουραίοι. Σε απλά ελληνικά, παίρνει τον ήρωα και τον καθιστά απόλυτα γήινο, χωρίς να ξεχνάει σαν σκηνοθέτης να στιλιζάρει εκεί που πρέπει. Πιο πολύ τον ενδιαφέρει το να νιώσεις τον Τζόκερ από το να τον δεις. Γιατί όταν τον νιώσεις, κάτι σπαράζει μέσα σου. Γεννημένος καλός κι αθώος μετατρέπεται σε δολοφόνο τρομοκράτη κι όλα αυτά την ώρα που ο μικρός Μπρους Γουέιν (Μπάτμαν) γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας των γονιών του.
Δεν ξέρω αν η DC που έδωσε τα δικαιώματα, αν δεχτεί την ταινία σαν κομμάτι της μυθολογίας της, γιατί εκεί οι νόμοι είναι σκληροί. Ξέρω ότι είδα έναν κλόουν να κλαίει. Και μετά να γίνεται κακός για να επιβιώσει. Μέσα σε ένα κινηματογραφικό σύνολο, ψυχολογικά ενδοσκοπικό και πολιτικό. Αρκεί να θυμηθείτε τα αστεία του Τζόκερ και τι άλλο γράφει στο ημερολόγιό του. Με το ερώτημα για τον θεατή του αν το καλό μπορεί να γεννήσει το κακό να αιωρείται. Ώσπου να λύσεις φίλε το γρίφο, απόλαυσε μια από τις πιο καλοφτιαγμένες ταινίες της χρονιάς, ξέχνα ότι ξέρεις για τους κόμικ ήρωες και αφήσου. Εδώ δεν υπάρχουν ψηφιακά εφέ και φανταχτερές στολές. Εδώ υπάρχει ανθρώπινος πόνος που μεταλλάσσεται σε εκδίκηση εναντίον όλης της κοινωνίας. Μέχρι να ξανασυναντηθούν ο Τζόκερ και ο Μπρους Γουέιν (Μπάτμαν) οι αρουραίοι γύρω τους θα τους έχουν δαγκώσει και τους δυο. Και τουλάχιστον για τον Τζόκερ, θα τον έχουν τσιμπήσει τα Όσκαρ.
***Για πίτσες, ντελίβερι και γενικώς, χρησιμοποιήστε το terra_gelida@hotmail.com . Για μπινελίκια και μηνύσεις, www.facebook.com/tazthebuzz
