Μελίνα Μερκούρη: Η σταρ, η πολιτικός, η γυναίκα…

Η Μελίνα Μερκούρη εξακολουθεί να παραμένει ένας από τους τελευταίους μεγάλους μύθους του ελληνικού θεάματος. Το όνομά της έχει συνδεθεί όχι μόνο με το επάγγελμα της ηθοποιού και της σταρ με τη διεθνή ακτινοβολία, αλλά και με την πολύπλευρη δημόσια δραστηριότητα. Έτσι, κατάφερε να ενώσει τη μαγεία του θεάτρου με το ρεαλισμό της πολιτικής.

Γεννήθηκε το 1920 στην Αθήνα, σε ένα νεοκλασικό της οδού Τσακάλωφ, πρωτότοκη κόρη του Σταμάτη Μερκούρη και της Ειρήνης Λάππα. Μεγάλωσε μέσα σε ένα περιβάλλον ποτισμένο από τις αγωνίες, τις εκρήξεις και τις χαρές που προσφέρει η πολιτική: ο παππούς της, ο Σπύρος Μερκούρης – «ο πρώτος άνδρας που αγάπησα» – ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους και δημοφιλείς δημάρχους της Αθήνας για περισσότερα από 30 χρόνια. Και ο πατέρας της, Σταμάτης, υπήρξε βουλευτής, εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης και υπουργός Δημόσιας Τάξης και Δημοσίων Έργων. Στα 16 της ερωτεύεται τον ηθοποιό Γιώργο Παππά και για χάρη του θα επιχειρήσει να αυτοκτονήσει. Λίγο αργότερα γνωρίζει τον Πάνο Χαροκόπο με τον οποίο και παντρεύεται. Τελειώνει το γυμνάσιο και δίνει εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού

Εμφανίζεται το 1944 στο θέατρο με το Μονοπάτι της Λευτεριάς του Αλέξη Μινωτή, παίρνοντας κακές κριτικές για το ντεμπούτο της. Η Μελίνα Μερκούρη με την επιβλητική της παρουσία, την αστική της καταγωγή και την έντονη προσωπικότητα, σαν να προκαλεί την καθώς πρέπει κοινωνία της εποχής με τις καλλιτεχνικές της φιλοδοξίες. Πολύ ψηλή, πολύ νέα, πολύ ξανθιά, πολύ αδέξια. Δεν έχει ταλέντο.

Θα περάσει μια δεκαετία σχεδόν, για να τιμηθεί με το βραβείο Κοτοπούλη -Δεκέμβριος 1953- και όλοι να μιλούν για το ταλέντο της. Ένα χρόνο μετά, αρχίζει και η μεγάλη καριέρα της στον κινηματογράφο, με τη Στέλλα του Μιχάλη Κακογιάννη. Με την Στέλλα, θα βρεθεί στις Κάννες, όπου θα κλέψει την καρδιά του Ζιλ Ντασέν και θα μείνουν μαζί ως το τέλος. Το πραξικόπημα των συνταγματαρχών βρίσκει τη Μελίνα μαζί με τον Ντασέν στη Νέα Υόρκη.

Με την αίγλη της σταρ και την προσωπική της ακτινοβολία, αναδεικνύεται σε αγωνίστρια του εξωτερικού. Γεννημένη Ελληνίδα, κι ας της αφαιρεί ο Παττακός την ιθαγένεια, γίνεται η σκληρότερη κριτικός του στρατιωτικού καθεστώτος. Η περιουσία της δημεύεται, η επιστροφή στη πατρίδα της απαγορεύεται και τρεις δολοφονικές απόπειρες παρά λίγο να της στερήσουν τη ζωή της. Με την πτώση της χούντας επιστρέφει στην Ελλάδα και πολιτεύεται πλάι στον Ανδρέα Παπανδρέου.

Το Νοέμβριο του ’77 εκλέγεται από τους Πειραιώτες βουλευτής. Έκτοτε δεν έλειψε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η Μελίνα διοχεύτεσε όλη της την ενέργεια στο υπουργείο Πολιτισμού (1981-1989). Συνέδεσε τ’ όνομα της με τη δημιουργία του θεσμού «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης», με τη διεκδίκηση των μαρμάρων του Παρθενώνα από τη βρετανική κυβέρνηση, με την πολιτιστική ανάπτυξη της ελληνικής επαρχίας, με την προσπάθεια προώθησης του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό, και υπήρξε για άλλη μια φορά η πιο λαμπερή εκπρόσωπος μας, στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν εξελέγη δήμαρχος Αθηναίων, αλλά επέστρεψε στο ΥΠΠΟ το 1993 με νέα δύναμη. 6 Μαρτίου 1994, η Μελίνα θα φύγει από τη ζωή όχι όμως από τη συνείδησή μας…