Μελίνα Μερκούρη: “Ελπίζω ότι το ήθος μας θα διορθωθεί”

Τι καινούριο να γράψεις για την Μελίνα Μερκούρη όταν όλα τα έγραψε η ίδια  στο Γεννήθηκα Ελληνίδα… Για όλους όσοι την γνώρισαν αλλά και για εκείνους που δεν την ήξεραν, η Μελίνα είναι μαγευτική. Ο τρόπος που μιλούσε, που γελούσε, που άπλωνε τα χέρια της, που τραγουδούσε, που φώναζε στη Στέλλα: πνίγομαι καταλαβαίνεις; πνίγομαι, πνίγομαι, πνίγομαι…ακόμα και το όνομά της, Μελίνα, ήταν τόσο ταιριαστό με τη φυσιογνωμία της. Ας τη θυμηθούμε μέσα από σπάνιες φωτογραφίες και μέσα από δικά της λόγια από συνεντεύξεις κι εξομολογήσεις της

Σταρ υπήρξα, εφόσον το Ποτέ την Κυριακή πήγε στα πέρατα του κόσμο. Τώρα που έγινα Υπουργός, είμαι δημόσιο πρόσωπο. Κάθε φορά που ξεκίνησα να κάνω κάτι, κάποιοι μου αμφισβήτησαν ότι θα το κάνω σωστά. Όταν ήρθα στο θέατρο, μου είπαν ότι δεν θα κάνω καλό θέατρο. Ε, λοιπόν, είμαι πολύ καλή ηθοποιός. Όταν έκανα κινηματογράφο, είπαν ότι δεν κάνω καλό σινεμά γιατί έχω πολύ μεγάλο στόμα. Εγώ έκανα πολύ καλό κινηματογράφο. Όταν άρχισα να κάνω αντίσταση, είπαν ποια είναι αυτή η κυρία που φόρεσε τα μαύρα και κάνει την αντιστασιακή. Εγώ όμως την έκανα την αντίσταση. Στην ιδιωτική μου ζωή είπαν ότι δεν θα μπορέσω να κρατήσω ένα δεσμό. Δόξα τω Θεώ, είμαι με τον Τζούλη…

Εγώ όταν αγαπάω έναν άνθρωπο, τον δέχομαι όπως είναι. Και δεν ζητάω τίποτα παραπάνω. Αν δεν θες να σκοτώσεις αυτό που νιώθω για σένα, αγάπα με όπως είμαι (Στέλλα)

Στέλλα (1955)

Η γνωριμία μου με τον Τζούλη, ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Με επηρέασε σαν άνθρωπο, σαν καλλιτέχνιδα, σαν πραγματική πολιτικοποίηση, σαν απίθανη πειθαρχία. Άρχισα μια μοναστηριακή ζωή, μια μεγάλη σχέση με έναν άνθρωπο πολύ σοβαρό, πολύ πνευματικό, πολιτικοποιημένο, κυνηγημένο από το μακαρθισμό, αρκετά σκληρό με την έννοια της δικαιοσύνης. Κοντά του άρχισα να υποτάσσω αδυναμίες και να έχω πεποίθηση στον εαυτό μου.

Είμαι Ελληνίδα, λατρεύω τον τόπο μου κι όπου κι αν βρεθώ, πάντα εδώ θα ξαναγυρίσω. Σκέφτομαι όμως τον Ντασέν. Εσύ, αν έδινες τόσα σε έναν τόπο που δεν είναι η πατρίδα σου κι είχες μόνο επικρίσεις, θα ξαναγύριζες;

Σταθμοί στην ιδιωτική μου ζωή ήταν οι γνωριμίες μου με σπουδαίους ανθρώπους, ο παππούς μου, η μάνα μου, η συνάντησή μου με τον Τζούλη, ο σπαραγμός όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, η πτώση της Γαλλίας, ο εμφύλιος πόλεμος που με κυνηγάει σε όλη μου τη ζωή, η εξορία, η ντροπή των συνταγματαρχών, οι θάνατοι και οι τρομερές τιμωρίες όλων των φίλων μου, η ένταξή μου στο συνδικαλισμό και η γνωριμία μου με τον Ανδρέα Παπανδρέου

Σταθμοί στην καριέρα μου ήταν η συνάντησή μου με τον Ροντήρη, η πρώτη φορά που βγήκα στη σκηνή με την Κατερίνα, η συνάντησή μου με τον Κουν, εγώ απέναντι στην κάμερα, όταν έπαιξα στην Επίδαυρο, η Μήδεια, η Όπερα της πεντάρας, το Λεωφορείο ο πόθος, το Γλυκό πουλί της νιότης, το βραβείο στις Κάννες, την αγωνία του έργου του Πολυτεχνείου, το Ποτέ την Κυριακή, η Στέλλα…

Το γλυκό πουλί της νιότης

 

Ποτέ δεν έπαιξα με κούκλες ή άλλο κοριτσίστικο παιχνίδι. Έπαιζα πολύ με τα αγόρια και τους μεγάλους. 

Είμαι πολύ σκληρή, δεν κάνω δώρα στον εαυτό μου. Ξέρω τα προσόντα μου, τις αδυναμίες μου, αν πω όχι, δεν θα γίνει ποτέ ναι. Δεν συμβιβάζομαι, δεν βολεύομαι. Κι είμαι από τους λίγους Έλληνες που δεν ξεχνούν ούτε το καλό, ούτε το κακό που τους έκαναν

Ήμουν περίεργο πράγμα για την εποχή μου. Δεν μπορώ να πω ότι ήμουν ωραία. Ποτέ δεν πίστεψα ότι ήμουν πολύ ωραία. Όταν γεννάει το μυαλό σου, όταν έχεις οράματα και στόχους, είσαι πάντα γοητευτική. Κι εγώ πιστεύω στο μυαλό μου

Σε ένα πράγμα είμαι ευάλωτη. Θέλω να μ΄αγαπάνε. Αυτό είναι ίσως η μόνη μου αδυναμία

Μόνη μου μένω δύο ώρες την ημέρα, γιατί τη βαριέμαι την Μελίνα. Μου την έχουν φτιάξει έτσι την Μελίνα που τη βαριέμαι

Ελπίζω ότι το ήθος μας θα διορθωθεί. Οι άνθρωποι θα έχουν μια άλλη αντίληψη της γενναιοδωρίας απέναντι στους ανθρώπους που κάποιο πετραδάκι έχουν προσφέρει. Εγώ, εκτός από τη ζωή μου, δεν έχω προσφέρει τίποτα σημαντικό

Τοπκαπί

Το 1981 στο γραφείο της

Εκλογές 1981

1956, Κατίνα Παξινού, Ζιλ Ντασέν, Μελίνα Μερκούρη

Τζένη Καρέζη, Μελίνα Μερκούρη

Στιγμές με τον Ζιλ Ντασέν

Αφίσα της ταινίας Η δοκιμή

Κραυγή γυναικών

Η όπερα της πεντάρας (1975, στο καμαρίνι)

Όπερα της πεντάρας, 1993. Η Μελίνα Μερκούρη δίνει συγχαρητήρια στον Λάκη Λαζόπουλο και στον Κώστα Καζάκο. Παρούσα και η μητέρα του Λάκη

Ο Κώστας Τσόκλης, ο Ζυλ Ντασέν και η Μελίνα “Μήδεια”

Μήδεια

Μήδεια

Τηλεοπτικό γύρισμα για το ελληνικό αίτημα να γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1996 στην Αθήνα

Λήψεις στην Ακρόπολη

Μεγάλωσα πιστεύοντας πως η Ελλάδα είναι το μεγαλύτερο κράτος του κόσμου, ότι έχουμε την πιο μεγάλη ιστορία, ότι είμαστε αυτοί που φέραμε τον πολιτισμό σε όλο τον κόσμο.