ΤΩΡΑ
Ο ανήφορος του Γολγοθά ήταν η πρώτη ελληνική ταινία με βιβλικές αναφορές που φιλοδοξούσε να αναπαραστήσει τα πάθη του Χριστού. Ο Δήμος Βρατσάνος (δημοσιογράφος), ο Πελοπίδας Τσουκαλάς (αξιωματικός του ναυτικού), ο Κ. Κουμανιώτης (συνταγματάρχης του ελληνικού στρατού), ο Μίκιος Λάμπρου και ο Ζοζέφ Χεπ (Ούγγρος πρωτοπόρος κινηματογραφιστής) ιδρύουν το 1916 την εταιρία παραγωγής Άστυ Φιλμ και αποφασίζουν να κάνουν ταινία τα πάθη του Χριστού. Το φιλμ είναι φυσικά χωρίς ήχο, αφού οι ταινίες τότε ακόμα ήταν βωβές και το θέμα αφορά το μαρτυρικό δρόμο μιας νέας γυναίκας που σπουδάζει σε ένα Κυκλαδίτικο μοναστήρι και οραματίζεται τα πάθη του Χριστού. Το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι του Δήμου Βρατσάνου, ενώ τους πρωταγωνιστικούς ρόλους αναλαμβάνουν οι ηθοποιοί: Μάνος Φιλιππίδης ως Πόντιος Πιλάτος, Χριστίνα Καλογερίκου ως Μαγδαληνή, η Μαρίκα Φιλιππίδη ως Μαρία και ο Γιώργος Πλουτής στο ρόλο του Ιησού. Ο Γιώργος Πλουτής ήταν τότε 29 χρονών, είχε παίξει στην “Γκόλφω” το 1914 και από το 1924, ήταν στο θίασο της Κυβέλης. Έπαιξε σε 13 ταινίες (πιο γνωστές οι συμμετοχές του στις ταινίες της Φίνος Φιλμ Η Αγνή του λιμανιού, Ο γρουσούζης, Ο δρόμος με τις ακακίες) και σε πολλά ραδιοφωνικά θεατρικά έργα. Στον Ανήφορο του Γολγοθά έπαιζαν ακόμη οι: Δημήτρης Μαρίκος, Άρης Μαλιαγρός, Κώστας Ιωαννίδης, Φωτεινή Λούη (στο ρόλο της σπουδάστριας).
Η ταινία έκανε γυρίσματα στο λόφο του Φιλοπάππου με πολλά ευτράπελα επεισόδια. Ο Δημήτρης Ψαθάς σε χρονογράφημά του στα Νέα (11 Αυγούστου 1954) δίνει μια εύθυμη νότα για τις γραφικές στιγμές από τα γυρίσματα της φιλόδοξης παραγωγής και ταυτόχρονα αποτελεί ένα ιστορικό κινηματογραφικό ντοκουμέντο, αφού δεν έχουν σωθεί πληροφορίες για την ταινία: “Ένας μεγαλόπνευστος σκηνοθέτης αποφάσισε να γυρίσει Τα Πάθη του Χριστού. Στρατολόγησε λοιπόν μερικούς άνεργους ηθοποιούς, ανάμεσα στους οποίους ένας λέτσος με ευγενική όμως φάτσα, εκρίθη κατάλληλος για το ρόλο του Χριστού. Το μνημείο του Φιλοπάππου επρόκειτο να παραστήσει το Γολγοθά και εκεί θα γινότανε η Σταύρωση. Τραβούν, λοιπόν, τον ανήφορο μερικοί φουκαράδες ηθοποιοί, ντυμένοι Ρωμαίοι στρατιώτες, επάνω σε κάτι ψωραλέα άλογα που κατάφερε να εξοικονομήσει ο επιχειρηματίας της ταινίας. Όσο για τον Χριστό, του φόρεσαν γένια και μουστάκια, τον έντυσαν με μια χλαμύδα και του φόρτωσαν κάτι αβάσταχτα καδρόνια, που παρίσταναν το σταυρό, κάτω από τα οποία ο υποτιθέμενος Χριστός βογκούσε και στέναζε:
– Κοψομεσιάστηκα, ρε μπαγάσηδες!…
Επιπλέον ο σκηνοθέτης στρατολόγησε μερικά αλανάκια και συνέστησε να πετάνε πέτρες στον Χριστό, για να δοθεί εντονότερος ο χαρακτήρας του μαρτυρίου. Και όσο μεν τα αλανάκια πετούσαν πέτρες το πράγμα πήγαινε κι ερχόταν. Αλλά τα παιδιά βρήκαν το πράγμα διασκεδαστικό και άρχισαν να πετάνε πέτρες πιο μεγάλες, σημαδεύοντας στο κεφάλι τον “Χριστό”.
– Μην πετάτε, ρε μπαγάσικα, στο κεφάλι! φώναζε έξαλλος ο ηθοποιός.
Αλλά τα αλανάκια δεν εννοούσαν να συμμορφωθούν κι αφού έφαγε μερικές χοντρές πέτρες ο υποδυόμενος τον Χριστό ηθοποιός, πέταξε τα καδρόνια του και όρμησε να κυνηγήσει τα μικρά ουρλιάζοντας:
– Τώρα θα σας πάρ’ ο διάολος την μάνα και τον πατέρα!
Τα αλανάκια τότε το βάλανε στα πόδια, τα άλογα με τους λέτσους αφηνίασαν και πήραν τον κατήφορο κατατρομαγμένα φτάνοντας μέχρι του Μακρυγιάννη, όπου τα είδε ο κόσμος και τρόμαξε. Έτρεξαν κι οι αστυφύλακες:
– Τι είσαστε εσείς;
– Ρωμαίοι στρατιώτες!
– Τι έκανε λέει;
– Πηγαίναμε να σταυρώσουμε τον Χριστό στου Φιλοπάππου και πάθαμε λαχτάρα.
Φυσικά τους πήγαν όλους μέσα για τη διασάλευση της δημόσιας τάξης και το γύρισμα της ταινίας – ευτυχώς άλλωστε – ματαιώθηκε”.
Τα γυρίσματα δεν ολοκληρώθηκαν, αλλά με βάση το υλικό που είχε γυριστεί μονταρίστηκε μια εκδοχή των παθών και με τίτλο Τα πάθη του Χριστού, προβλήθηκε σε κανονική εμπορική προβολή. Η ταινία δεν έχει προβληθεί ποτέ από την ελληνική τηλεόραση και έχει ιστορική αξία.
Discussion about this post