Teen Spirit: Από τον παραγωγό του “La La Land” στους κινηματογράφους

2 Μαΐου στους κινηματογράφους από την ODEON

ΣχετικάΆρθρα

Πατέρας και γιος μαζί στο σινεμά

9 Ιουλίου 2020

Το City Drive-in μετακόμισε στο ΟΑΚΑ

6 Ιουλίου 2020

Dive into the Blue: Η ταινία μικρού μήκους που προωθεί τον τουρισμό στην Ελλάδα και την Τήνο

29 Ιουνίου 2020

Δείτε το τρέιλερ: https://youtu.be/aqWqDDmiQ-s

“Μια καθηλωτική ιστορία και μια αποκαλυπτική μουσική εμφάνιση από την
Ελ Φάνινγκ που αποδεικνύεται φανταστική ποπ ερμηνεύτρια” – DEADLINE

“Η λαμπερή Ελ Φάνινγκ τραγουδά και σαγηνεύει όλες τις αισθήσεις” –
ROLLING STONE

“Μια απλή ωστόσο πληθωρική ιστορία ενηλικίωσης που, όπως τα πιο πιασάρικα ποπ τραγούδια, μπολιάζει με επιτυχία την κλασική φόρμουλα με τη σύγχρονη ζωή”- SCREENART

Λίγα λόγια για την ταινία

Η Βάιολετ, μια ντροπαλή έφηβη που ζει στη Νήσο Γουάιτ της Αγγλίας, ονειρεύεται να γίνει διάσημη τραγουδίστρια της ποπ μουσικής έτσι ώστε να ξεφύγει από τη μικρή πόλη που ζει και τη διαλυμένη οικογένειά της. Με τη βοήθεια ενός απροσδόκητου μέντορα, η Βάιολετ θα μπει σε έναν διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού που όμως θα δοκιμάσει την εντιμότητα, το ταλέντο και τη φιλοδοξία της.

Η επιλογή της σύγχρονης Σταχτοπούτας

Το πρώτο προσχέδιο του σεναρίου του Μαξ Μινγκέλα, που με το Teen Spirit κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, είχε γίνει το 2009 με το 90% των διαλόγων να είναι στα πολωνικά. Αποδείχθηκε φοβερά δύσκολο να βρουν κάποια πρωταγωνίστρια που θα μπορούσε να τραγουδήσει και να παίξει σε δύο γλώσσες και έτσι οι παραγωγοί της ταινίας αποφάσισαν να ανακοινώσουν την ταινία χωρίς ονόματα πρωταγωνιστών και να δουλέψουν με Πολωνούς ηθοποιούς. Τότε ήταν που η Ελ Φάνινγκ (Η Αποπλάνηση, Neon Demon) έμαθε για την ταινία και έστειλε στον Μινγκέλα ένα βίντεο από μια ζωντανή εμφάνιση που είχε κάνει το 2016 με τον Woodkid σε ένα μουσικό φεστιβάλ. «Μόλις έκατσα μαζί με την Ελ επαναπροσέγγισα την ιστορία της ταινίας ως μια ιστορία προσφυγιάς που θα ήταν πολύ πιο προσωπική. Επίσης η Ελ είναι φοβερή τραγουδίστρια», δηλώνει ο Μινγκέλα.

Η Φάνινγκ χρειάστηκε μήνες προετοιμασίας για τον ρόλο, ένα διάστημα στο οποίο συνεργάστηκε με τον μουσικό παραγωγό Μάριους ντε Βρις και τον παραγωγό του La La Land, Φρεντ Μπέργκερ. «Δεν έχω δείξει ξανά τον εαυτό μου σε κάτι τέτοιο αλλά το νιώθω πολύ αληθινό ως προς το ποια είμαι σε αυτή τη φάση. Μπορώ να ταυτιστώ με την πείνα της Βάιολετ. Όλοι μας φανταζόμαστε να κάνουμε το καλύτερο για να φτάσουμε στην κορυφή», σχολιάζει η Φάνινγκ.

Neon αισθητική

Το μοναδικό pop αποτέλεσμα της ταινίας οφείλεται σε μια υπέροχη ομάδα φίλων που αποτελείται από τον μέχρι πρότινος ηθοποιό (The Social Network, The Handmaid’s Tale) και πλέον δημιουργό Μαξ Μινγκέλα, στον βραβευμένο με BAFTA ηθοποιό Τζέιμι Μπελ (Τα Αστέρια δεν Πεθαίνουν στο Λίβερπουλ, Μπίλι Έλιοτ) που βρέθηκε πίσω από τη διεύθυνση παραγωγής και τη χαρισματική διευθύντρια φωτογραφίας Ότομν Ντουράλντ-Άρκαπαου που με τη ιδιαίτερη ματιά της απογείωσε το αισθητικό αποτέλεσμα. «Είναι ακατόρθωτο να μη νιώθεις ευγνώμων κάθε μέρα στο πλατό όταν συνεργάζεσαι με πολύ καλούς σου φίλους αλλά και ανθρώπους που βοηθούν να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα», σχολιάζει ο Μινγκέλα.

Η Ντουράλντ-Άρκαπαου, υπεύθυνη για το αξέχαστο παιχνίδι φωτός και συναισθημάτων στην ταινία «Palo Alto», προσεγγίζει την ταινία και το όνειρο της Βάιολετ με δράμα, αιχμαλωτίζει το λυρικό φως της μαγικής ώρας και αρνείται πεισματικά να δουλέψει σε κάτι που δεν έχει στυλ και ισορροπία ανάμεσα στον νατουραλισμό και τον φορμαλισμό. «Είναι ιδιοφυΐα. Σκεφτόμαστε πολύ διαφορετικά και αυτό είναι που δίνει αυτό το μοναδικό αποτέλεσμα», αναφέρει ο Μινγκέλα.

Ανεξάρτητα από το πόσο εκτιμά τη δουλειά όλων, ο Μινγκέλα έχει μια προσέγγιση auteur στο «Teen Spirit», αφου είναι ταυτόχρονα σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός και μοντέρ της ταινίας, ελέγχοντας διαρκώς το τελικό αποτέλεσμα. «Για εμένα το μοντάζ είναι υψίστης σημασίας. Δίνει τον ρυθμό στην κάθε σκηνή και έτσι για είναι αναπόσπαστο κομμάτι μου», εξηγεί ο ίδιος.

«Είναι μια οπτικο-ακουστική εμπειρία που μπορείς να απολαύσεις μόνο στο σινεμά. Είναι μια ποπ οδύσσεια μεγάλου μήκους, ένα κινηματογραφικό γεγονός που θα πρέπει να σε βρει να χορεύεις στο σινεμά ελεύθερος», καταλήγει ο Φρεντ Μπέργκερ.