ΤΩΡΑ
Πέρασαν τρία χρόνια από την ημέρα που η Ζωή Λάσκαρη πέρασε στην αιωνιότητα. Δεν πέρασε όμως ούτε μια μέρα που να μην την θυμόμαστε όσοι την γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε μέσα από το θέατρο και τις ταινίες. Επίσης δεν πέρασε ούτε μια μέρα που να μην παίζονται οι ταινίες της στην τηλεόραση. Ειδικά οι κωμωδίες και τα μιούζικαλ παίζονται και ξαναπαίζονται… Ας θυμηθούμε όλες τις ταινίες και τους ρόλους που έκαναν την Ζωή Λάσκαρη να παραμείνει αξέχαστη….
Ένας… Κατήφορος, ήταν αρκετός για να αρχίσει ο ανήφορος της καριέρας της. Η Ζωή Λάσκαρη έγινε αμέσως πρωταγωνίστρια με την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο. Η ταινία Ο κατήφορος γυρισμένη το 1961 (εμπνευσμένη από το Γαλλικό φιλμ La Vérité με την Μπριζίτ Μπαρντό) με θέμα την έξαλλη ζωή μιας νεανικής παρέας, κάνει σούπερ σταρς τους ηθοποιούς και την Ζωή Λάσκαρη υπολογίσιμη δύναμη απέναντι στην Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη. Για 13 χρόνια, θα μείνει πιστή στη Φίνος Φιλμ, θα παίξει σε 21 ταινίες με σκηνοθέτη τον Γιάννη Δαλιανίδη, μία με σκηνοθέτη τον Βασίλη Γεωργιάδη και μία με σκηνοθέτη τον Νίκο Φώσκολο, το 1982 θα κάνει κινηματογραφική επανεμφάνιση και το 2016 θα εμφανιστεί ως guest στην τελευταία της ταινία.
Η κινηματογραφική καριέρα της είχε τα πάντα: αστικά μελό, μιούζικαλ, αισθηματικές περιπέτειες, κωμωδίες, δράματα… Σε όλα, η Ζωή Λάσκαρη, θα αφήσει ιστορία με τις ερμηνείες της και το κομψό, απαράμιλλο στιλ της. Ας τις θυμηθούμε:
Ο κατήφορος (1961). Η Ζωή Λάσκαρη υποδύεται την Ρέα Νικολάου. Η σκηνή που ο Νίκος Κούρκουλος την παρατάει μισόγυμνη στο δάσος, ανήκει στην ανθολογία του ελληνικού σινεμά. Ο Γιάννης Δαλιανίδης επιβάλει το είδος -ταινίες με οργισμένη νεολαία- και τους άγνωστους ηθοποιούς που γίνονται όλοι σταρ. Η ταινία παίρνει τα πρωτεία στις εισπράξεις από την Αλίκη Βουγιουκλάκη με 161.331 εισιτήρια, πρώτη θέση ανάμεσα σε 92 ταινίες
Ο ατσίδας (1962) γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στη Θεσσαλονίκη, ιδιαίτερη πατρίδα της Ζωής Λάσκαρη και του Γιάννη Δαλιανίδη. Βασισμένη στο θεατρικό έργο του Δημήτρη Ψαθά «Εξοχικόν κέντρον ο Έρως», η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1961-1962, έκοψε 69.414 εισιτήρια και ήρθε στην 5η θέση σε 68 ταινίες
Νόμος 4000 (1962). Επιστροφή στα νεανικά δράματα, με μια “συνταρακτική ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη”, με θέμα το νόμο 4000 περί τεντιμποϊσμού (η σκηνή του κουρέματος και της δημόσιας διαπόμπευσης του τεντιμπόι Θανάση Παπαδόπουλου είναι κλασσική). Στην ταινία θίγεται και το θέμα της έκτρωσης. Ο Νόμος 4000 προβλήθηκε τη σεζόν 1962-1963, έκοψε 118.841 εισιτήρια και ήρθε στην 4η θέση σε 82 ταινίες
Μερικοί το προτιμούν κρύο (1962). Η τέταρτη ταινία της Ζωής Λάσκαρη, είναι έγχρωμη και μουσική κωμωδία, “μια σύνθεση ομορφιάς και γέλιου” όπως γράφουν οι διαφημιστικές αφίσες. Η Ζωή θα ξεχωρίσει στο χορευτικό με τους τεντιμπόιδες και θα ακολουθήσουν άλλα πέντε μιούζικαλ. Η ταινία ήρθε πρώτη στις εισπράξεις, ανάμεσα σε 82 ταινίες, με 212.247 εισιτήρια
Χωρίς ταυτότητα (1963). Η ταινία ενώνει για πρώτη φορά κινηματογραφικά την Ζωή Λάσκαρη με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τον οποίο θα ξεχωρίζει πάντα ως τον καλύτερο παρτενέρ της στο σινεμά. Η ταινία προβλήθηκε τη σαιζόν 1962-1963 και έκοψε 85.840 εισιτήρια. Ήρθε στην 5η θέση σε 82 ταινίες.
Ένα κορίτσι για δύο (1963). Από το θεατρικό έργο των Ν. Τσιφόρου- Π. Βασιλειάδη “Ερωτευθείτε Παρακαλώ”. Στα δύο τραγούδια της ταινίας, δεν τραγουδάει η Ζωή Λάσκαρη, αλλά η Νέλλη Μάνου. Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1963-1964, έκοψε 386.817 εισιτήρια και ήρθε στην 5η θέση σε 92 ταινίες.
Ο ίλιγγος (1963) εμπνέεται από το δράμα της Λάνα Τάρνερ και της κόρης της που σκοτώνει τον εραστή της μητέρας της. Η “συγκλονιστική δημιουργία” του Γιάννη Δαλιανίδη, ολοκληρώνει την τριλογία Κατήφορος, Νόμος 4000, Ίλιγγος, με ηρωίδες παραστρατημένες κοπέλες. Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1963-1964, έκοψε 454.451 εισιτήρια και ήρθε στην 4η θέση σε 92 ταινίες.
Εγωισμός (1964). Ο Γιάννης Δαλιανίδης έχει την ιδέα να γυρίσει μια ταινία με δύο αδελφές, μία κακιά και μία καλή. Βάζει την Ζωή Λάσκαρη να παίξει την κακιά και θέλει την Έλενα Ναθαναήλ για το ρόλο της καλής, αλλά τελικά την υποδύεται η Τζένη Ρουσσέα. Η Ζωή Λάσκαρη, ειδικά στις σκηνές που μετανιώνει και της τρέλας, μας δείχνει το πόσο ταλέντο έχει. Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1964-1965, έκοψε 344.675 εισιτήρια και ήρθε στην 9η θέση σε 93 ταινίες.
Κορίτσια για φίλημα (1965). Το μιούζικαλ-υπερπαραγωγή της Φίνος Φιλμ, γυρισμένο σε σύστημα Σινεμασκόπ, με το μόνιμο θίασο του Δαλιανίδη: Βλαχοπούλου, Λάσκαρη, Βουτσάς, Καραγιάννη, Λιάσκου, Βογιατζής, και με σκηνή-ντοκουμέντο από το γάμο του Κωνσταντίνου και της Άννας Μαρία. Η Ζωή Λάσκαρη, δεν τραγουδά, αλλά χορεύει και θυμίζει Μέριλιν Μονρόε. Μια τεράστια επιτυχία, ξεπερνά το μισό εκατομμύριο σε εισπράξεις (619.236 εισιτήρια) και κατακτά την πρώτη θέση.
Ιστορία μιας ζωής (1965). Η ταινία δίνει την ευκαιρία στην Ζωή Λάσκαρη να υποδυθεί μία κοπέλα σε τρεις ενότητες της ζωής της, Από φτωχή ορφανή στο χωριό, σε υπηρέτρια στην πόλη και τέλος, κυρία στην υψηλή κοινωνία. Η Ζωή είναι στις μεγάλες της ομορφιές και για πρώτη φορά, παίζει δίπλα στον Μάνο Κατράκη. Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1965-1966, έκοψε 307.940 εισιτήρια και ήρθε στην 15η θέση σε 101 ταινίες.
Τέντι μπόι αγάπη μου (1965). Τρίτη ταινία μέσα στην ίδια χρονιά για την Ζωή Λάσκαρη, η κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου “Ζήτω η ζωή”. Δίπλα της ο Κώστας Βουτσάς, με τον οποίο θα παίξουν μαζί σε 8 ταινίες. Η ταινία ήταν συμπαραγωγή της Φίνος Φιλμ και της Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης. Προβλήθηκε τη σεζόν 1965-1966, έκοψε 349.771 εισιτήρια και ήρθε στην 9η θέση σε 101 ταινίες.
Δάκρυα για την Ηλέκτρα (1966). Σε σενάριο του Νίκου Φώσκολου -βασισμένο στο μύθο των Ατρειδών- ο Γιάννης Δαλιανίδης ξαναπιάνει ένα από τα αγαπημένα του θέματα, η κόρη που ερωτοτροπεί με τον εραστή της μητέρας της, με κόρη πάλι την Ζωίτσα και μητέρα αυτή τη φορά την Μαίρη Χρονοπούλου. Η ταινία προκαλεί αίσθηση και λόγω των τολμηρών σκηνών για την εποχή, κόβει 328.277 εισιτήρια και μπαίνει στην 11η θέση σε 117 ταινίες
Η Στεφανία (1966). Βασισμένη στο μυθιστόρημα της Νέλλης Θεοδώρου “Η Στεφανία Στο Αναμορφωτήριο”, η ταινία θα γράψει ιστορία για πολλούς λόγους. Η ερμηνεία της Ζωής Λάσκαρη, πλαισιωμένη από ηθοποιούς όπως η Δέσπω Διαμαντίδου, η Τασσώ Καββαδία, ο Σπύρος Καλογήρου, ο Σπύρος Φωκάς κ.α., οι τολμηρές σκηνές με ερωτικές συνευρέσεις παραπάνω των… δύο ατόμων και τα δύο φινάλε που γυρίστηκαν (αν και δεν έχουμε δει ποτέ το ευτυχισμένο τέλος), ήταν μερικοί από τους λόγους. Συν η διαφημιστική καμπάνια που ξεκίνησε με αφίσες που έγραφαν μόνο: Στεφανία – Αυστηρώς Ακατάλληλον- η ταινία κόβει 438.186 εισιτήρια και έρχεται στην 7η θέση σε 117 ταινίες
Οι θαλασσιές οι χάντρες (1967). Το τραγούδι Crazy Girl -αν και η φωνή είναι της Αλέκας Κανελλίδου- συν η ατάκα Αυτή μέχρι και μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις, μένουν θρυλικά. Ένα ελληνικό μιούζικαλ που φτάνει μέχρι τις Κάννες, όπου η Ζωή Λάσκαρη σαγηνεύει με την εμφάνισή της και ξεπερνά το μισό εκατομμύριο σε εισπράξεις (531.287 εισιτήρια, 3η θέση σε 117 ταινίες). Πρώτη έγχρωμη ταινία για την Μαίρη Χρονοπούλου, που θα εξαργυρώσει την επιτυχία την επόμενη χρονιά
Μια κυρία στα μπουζούκια (1968). Ο τίτλος-ρόλος ανήκει στην Μαίρη Χρονοπούλου, που τραγουδά διαχρονικές επιτυχίες του Μίμη Πλέσσα. Η Ζωή Λάσκαρη υποδύεται την Αννούλα που θέλει να πάει στα καλλιστεία, γεγονός -αναφορά από την πραγματική της ζωή, όπου βγήκε Σταρ Ελλάς το 1959. Η ταινία σκίζει εισπρακτικά, 615.483 εισιτήρια και 2η θέση σε 99 ταινίες
.
Όλγα αγάπη μου(1968). Επιστροφή στο ασπρόμαυρο δράμα. Αν και δεν είχε μεγάλη εμπορική απήχηση στην εποχή της -367.559 εισιτήρια, 16η θέση σε 99 ταινίες- η ταινία θα γίνει ιδιαίτερα αγαπητή, λόγω του τραγουδιού Τι σου ‘κανα και πίνεις με την Πόλυ Πάνου, σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική Μίμη Πλέσσα. Η Ζωή Λάσκαρη για τελευταία φορά κινηματογραφικό ζευγάρι με τον Φαίδων Γεωργίτση
Γυμνοί στο δρόμο (1969). Η Ζωή Λάσκαρη συναντά στη μεγάλη οθόνη, μετά από 8 χρόνια, τον πρώτο της συμπρωταγωνιστή, τον Νίκο Κούρκουλο. Έγχρωμο μουσικό δράμα, βασισμένο στο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη Η γειτονιά των αγγέλων, με τους δύο πρωταγωνιστές να λάμπουν από ομορφιά και ταλέντο στο πανί. Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1968-1969, έκοψε 335.054 εισιτήρια και ήρθε στην 17η θέση σε 108 ταινίες.
Αγάπη για πάντα (1970). Για πρώτη φορά η Ζωή Λάσκαρη, συνεργάζεται με άλλον σκηνοθέτη εκτός του Γιάννη Δαλιανίδη. Ο Βασίλης Γεωργιάδης σκηνοθετεί την ταινία, που θυμίζει το φιλμ Rhapsody με την Λιζ Τέιλορ, κόβει 335.054 εισιτήρια και έρχεται στην 17η θέση σε 108 ταινίες. Ίσως αν ήταν έγχρωμη να είχε καλύτερη τύχη
Αυτοί που μίλησαν με το θάνατο (1970). Επιστροφή στον Γιάννη Δαλιανίδη με ένα πολεμικό δράμα, που τότε ήταν πολύ της μόδας στο σινεμά. Η συγκεκριμένη ταινία είναι από τις καλύτερες του είδους, με εξαιρετικό καστ και έξοχη σκηνοθεσία. Προβλήθηκε τη σεζόν 1969-1970, έκοψε 277.395 εισιτήρια και ήρθε στην 21η θέση σε 99 ταινίες.
Μαριχουάνα στοπ (1971). Χίπις και στιλ ΄70ς, στην απόλυτη κινηματογραφική καταγραφή (μαζί με τη Θεία μου τη χίπισσα) της εποχής. Κινηματογραφική καταγραφή επίσης του τότε ζευγαριού Λάσκαρη-Βοσκόπουλος, με το τραγούδι Το φεγγάρι πάνωθέ μου. Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1970-1971 και έκοψε 312.260 εισιτήρια. Ήρθε στην 12η θέση σε 87 ταινίες.
Αιχμάλωτοι του μίσους (1972). Δεύτερη ταινία χωρίς τον Γιάννη Δαλιανίδη αλλά με τον Νίκο Φώσκολο. Η πτώση του ελληνικού σινεμά έχει αρχίσει, η τηλεόραση έχει εισβάλει δυναμικά στην καθημερινότητα, παρόλα αυτά, η ταινία κόβει 124.745 εισιτήρια και έρχεται στην 14η θέση σε 64 ταινίες. Μετά από τόσα μιούζικαλ, είναι η πρώτη φορά που η Ζωή Λάσκαρη τραγουδά με τη φωνή της, κάτι που θα επαναληφθεί και στους Εραστές του ονείρου.
Αστερισμός της παρθένου (1973). Σπονδυλωτή τολμηρή ταινία με τρεις ιστορίες που διηγείται μια πόρνη. Ωραίο σενάριο του Γιώργου Τζαβέλα, ωραία ερμηνεία από την Ζώη Λάσκαρη και 5η θέση στον πίνακα εισιτηρίων με 120.010 εισιτήρια.
Εραστές του ονείρου (1974). Τελευταία εμφάνιση της Ζωής Λάσκαρη στη Φίνος Φιλμ, κινηματογραφική μεταφορά της θεατρικής επιτυχίας με την ίδια και τον Τόλη Βοσκόπουλο. Στη μεγάλη οθόνη, το ρόλο αναλαμβάνει ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ που ενώνεται για πρώτη φορά στο σινεμά με την Ζωή Λάσκαρη. Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1974-1975 και έκοψε 70.456 εισιτήρια. Ήρθε στην 5η θέση σε 47 ταινίες. Η Ζωή Λάσκαρη θα απέχει κινηματογραφικά για 8 χρόνια.
Επικίνδυνο παιχνίδι ή Αναμέτρηση (1982). Ο Γιώργος Καρυπίδης αποφασίζει να ενώσει στην πρώτη του ταινία, καταξιωμένους ηθοποιούς με τη νέα γενιά. Η Ζωή Λάσκαρη επιστρέφει στον κινηματογράφο με αυτό το φιλμ νουάρ, που κάνει αίσθηση, χωρίς να γίνει επιτυχία. Ο κόσμος έχει απομακρυνθεί από το ελληνικό σινεμά, η ταινία κόβει 69.977 εισιτήρια ( 18η θέση σε 48 ταινίες). Οι θαυμαστές όμως της Ζωής Λάσκαρη έχουν την ευκαιρία να την δουν ξανά στη μεγάλη οθόνη και σε ρόλο, αλλιώτικο από τους προηγούμενους.
The Republic (2015). Η κινηματογραφική επιστροφή της Ζωής Λάσκαρη μετά από 32 χρόνια γίνεται με την ταινία του Δημήτρη Τζέτζα. Η εμφάνισή της είναι αρκετή για να πάει το επίπεδο της ταινίας ακόμα πιο ψηλά. Ο Δημήτρης Τζέτζας την πρόσεξε πολύ. Από το ντύσιμό της και τον τρόπο που την εμφανίζει σκηνοθετικά, είναι το καλύτερο κινηματογραφικό comeback – και πλέον τελευταία εμφάνιση- για την Ζωή Λάσκαρη στον ελληνικό κινηματογράφο
Discussion about this post