Άννα Αδριανού: Όταν ήμουν παιδί…

Η Άννα Αδριανού είναι ηθοποιός και σεναριογράφος. Έχει μια μεγάλη καριέρα στο θέατρο και την τηλεόραση, κυρίως με σίριαλ που έγραφε και πρωταγωνιστούσε και που είχαν απίστευτη επιτυχία. Για να την γνωρίσουμε πιο καλά, εγώ ως άλλος Sigmund Freud, της ζήτησα να ψάξει τα παλιά άλμπουμ των φωτογραφιών της, να ψαχουλέψει την μνήμη της και να γυρίσει πίσω, τότε που ήταν παιδάκι… Μέσα από 40 ερωτήσεις αποκαλύπτονται τα πάντα…

ΣχετικάΆρθρα

Γιώργος Κιμούλης: «Το παρελθόν είναι πρόλογος του μέλλοντος»

Πού γεννήθηκες, που μεγάλωσες, σε ποια γειτονιά; Γεννήθηκα στην Αθήνα στην λεωφόρο Αλεξάνδρας. Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια κοντά στην πλατεία Βικτωρίας και στο Πεδίο του Άρεως. Από τα 13 μετακομίσαμε με την μητέρα μου σε μια γραφική μονοκατοικία στην Γλυφάδα και ως τα 18 έμεινα εκεί μαζί της. Πήγαινα κάθε μέρα στην θάλασσα με το ποδήλατο. Τότε ακόμα η Γλυφάδα δεν είχε τόσο κόσμο και ήταν υπέροχη.
Πού πήγες δημοτικό; Στη σχολή Ζηρίδη και μετά γυμνάσιο και λύκειο στην Ελληνογαλλική σχολή.
Έχεις άλλα αδέλφια; Μεγάλωσα σαν μοναχοπαίδι. Υπήρχε ένας ετεροθαλής αδελφός από τον δεύτερο γάμο του πατέρα μου αλλά δυστυχώς χάθηκε στα 18 του. Ήταν μεγάλο σοκ για όλους.
Είχες αδυναμία στην γιαγιά ή στον παππού; Είχα μεγάλη αγάπη στις δυο μου γιαγιάδες. Η μια ήταν πολύ κοντά μου, όταν ήμουν παιδί και με την άλλη έμεινα μαζί στο σπίτι της, στο κέντρο, τα χρόνια που σπούδαζα στην σχολή του Εθνικού.
Είχες μακριά μαλλιά ως παιδί ή κοντά; Μακριά. Ήταν όμορφα και η μητέρα μου δεν ήθελε να μου τα κόβει
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου χρώμα και γιατί; Το γαλάζιο κι όλη η γκάμα του μπλε, ίσως λόγω της αγάπης μου στην θάλασσα.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παιχνίδι; Σχοινάκι, κρυφτό ή κουτσό; Τίποτα από αυτά. Ήμουν ασθενικό κοριτσάκι και η μητέρα μου δεν με άφηνε πολύ να παίζω έξω. Άλλωστε στο κέντρο της Αθήνας αυτό δεν γινόταν. Έτσι έγινα από πολύ μικρή μια μοναχική… βιβλιοφάγος. Διάβαζα, ζωγράφιζα, έγραφα και δικά μου παραμύθια. Αυτά ήταν τα παιχνίδια μου.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη αταξία που είχες κάνει; Το έσκαγα κάποιες φορές με το ποδήλατο στο Πάρκο και ξεχνούσα να γυρίσω.
Όταν έκανες αταξίες έτρωγες ξύλο ή τιμωρία; Τιμωρία, αλλά κάποιες φορές η μαμά μου μου τις έβρεχε κιόλας…