Δήμητρα Τσάκου: “Να αποδεχτούμε την ανάγκη μας να συνυπάρξουμε με τους άλλους”

Έχω επισημάνει δύο πράγματα στην Δήμητρα Τσάκου, που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Την ευγένεια, την λεπτότητα και τη διακριτικότητα του χαρακτήρα της καθώς και τη διαρκή αναζήτηση στη δουλειά της για να δώσει το μέγιστο των δυνατοτήτων της και να προσφέρει στην Τέχνη. Μετά την «Αναμονή» της, το έργο της «Αυτός που έκανε ό,τι ήθελε», που μόλις ολοκλήρωσε την επιτυχημένη του πορεία στο Θέατρο Αυλαία- ασχολήθηκε με ένα θεμελιώδες ζήτημα, την ελευθερία της βούλησης του ανθρώπου. Δημιούργησε μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση και από τη συγγραφική πλευρά και από πλευράς σκηνοθετικής.

ΣχετικάΆρθρα

Το έργο «Αυτός που έκανε ό,τι ήθελε» το εμπνεύστηκες από την ελληνική πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα;

Νομίζω πως και να θέλει κανείς δεν μπορεί εύκολα να αποκοπεί από την περιρρέουσα κατάσταση και να δημιουργήσει ανεπηρέαστος, πόσο μάλλον σε μία εποχή που η ανθρώπινη ελεύθερη βούληση παραβιάζεται καθημερινά. Χωρίς να είναι αυτοσκοπός η απεικόνιση της σύγχρονης πραγματικότητας, νομίζω πως συνετέλεσε στην ανάγκη μου να δημιουργήσω έναν ήρωα που θα κατορθώνει, παραδόξως πως, να κάνει ό,τι θέλει, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του κανέναν και τίποτα, μια ανάγκη για ονείρωξη μέσα σε μια άγρια πραγματικότητα.

Η απόλυτη ελευθερία μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην ασυδοσία ή και στην αναρχία ακόμη;

Όταν μιλάμε για μία κοινωνία με συγκεκριμένους νόμους, κανόνες και πολιτικές δομές, ουσιαστικά δεν μπορούμε να μιλάμε για απόλυτη ελευθερία, αφού τις περισσότερες φορές η προσωπική ελευθερία του καθενός έρχεται σε αντιπαράθεση με την ελευθερία του άλλου.

Όταν ξεπερνάμε τα όρια, τι κινδύνους μπορεί να κρύβει αυτό;

Εξαρτάται από το ποιος θέτει τα όρια. Αν μιλάμε ας πούμε για προσωπικά όρια τα οποία κατορθώνουμε να υπερβούμε, κάτι τέτοιο ενέχει ενδεχομένως το στοιχείο της εξέλιξης. Από την άλλη, τίθεται και πάλι το θέμα των κοινωνικών περιορισμών. Η υπέρβαση των ορίων σε μια οργανωμένη κοινωνία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε κοινωνικοπολιτικές διαμάχες. Ίσως τελικά ο μόνος τρόπος για να αποδεχτούμε την ύπαρξη των ορίων στη ζωή μας είναι να αποδεχτούμε την ανάγκη μας να συνυπάρξουμε με τους άλλους.

Τι σε ιντριγκάρει περισσότερο η σκηνοθεσία ή η συγγραφή;

Νομίζω πως η σκηνοθεσία ήταν αυτό που με ιντρίγκαρε ανέκαθεν και κυρίως η σύλληψη μιας ευρύτερης ιδέας, που θα αποτελέσει έναν εικαστικό καμβά που πάνω θα μπορέσουν να συνυπάρξουν διάφορες μορφές τέχνης και καλλιτεχνικές φόρμες. Σε ό,τι αφορά τη συγγραφή αυτή είναι η παρθενική μου απόπειρα και μπορώ να σου πω ότι απλώς προέκυψε χωρίς να το πολυκαταλάβω. Θέλω να πω πως όταν συνέλαβα την αρχική ιδέα δεν σκόπευα να γράψω κείμενο. Ήταν κάτι που προέκυψε αβίαστα και απλώς το άφησα να συμβεί.
Τι καινούργιο ετοιμάζεις;

Πάντα υπάρχουν ιδέες και σκέψεις στα σκαριά

Διαβάστε επίσης:

Ευγενία Δημητροπούλου: «Να είμαστε ευγενείς με τους γύρω μας» H Ευγενία Δημητροπούλου σε αποκλειστική συνέντευξη από το Α ως το Ω
'Αγιος Λουκάς Ο Άγιος Ευαγγελιστής και Απόστολος Λουκάς γιορτάζει σήμερα
Αντώνης Λουδάρος: «Χωρίς αγάπη η ζωή είναι πολύ γκρίζα» O Αντώνης Λουδάρος σε αποκλειστική συνέντευξη από το Α ως το Ω
Γιάννης Κότσιφας: «Ταλέντο και δουλειά ενωμένα ποτέ νικημένα» Ο Γιάννης Κότσιφας σε αποκλειστική συνέντευξη από Α ως το Ω
«Η Γίδα» στο «Artbox Fargani» Aπό το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε συμπαραγωγή με την Πολιτεία Πολιτισμού