Το ωραιότερο μοναστήρι της Ελλάδας κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται στα Χανιά. Αν ο παράδεισος έχει μια εικόνα στα δικά μου μάτια, είναι αυτή που αντίκρυσα φτάνοντας στο μοναστήρι των Τζαγκαρόλων. Ακόμη και το όνομά του, σε ιντριγκάρει να το ψάξεις. Το τοπίο είναι Τζεφιρελικό, κάποια σημεία θυμίζουν Κρήτη, κάποια Τοσκάνη, οι μυρωδιές και τα χρώματα σε βάζουν αυτόματα σε μια κατάσταση ζεν, οι σφυγμοί σου πέφτουν και οι ενδορφίνες κάνουν πάρτι στο σώμα σου. Τίποτα δεν έχει σημασία πια, μόνο αυτό που βλέπεις και αυτό που μυρίζεις.
Είναι σαν το σκηνικό της ομορφότερης ταινίας του πιο ταλαντούχου σκηνογράφου. Ένας μικρός επαρχιακός δρόμος ανάμεσα σε πολύ παλαιά ελαιόδεντρα, σε προδιαθέτει για την ομορφιά που πρόκειται να αντικρύσουν τα μάτια σου και ξαφνικά, παντού πορτοκαλιές και μανταρινιές να λυγίζουν από το βάρος των καρπών τους. Κι εκεί που νομίζεις ότι τα είδες όλα, αρχίζουν οι ατελείωτοι αμπελώνες με το φθινοπωρινό πορτοκαλοκόκκινό τους ένδυμα. Όλα σε προετοιμάζουν για το οπτικό Κρεσέντο που ακολουθεί, το κτίριο της μονής που δεσπόζει πάνω από όλη αυτή την πανδαισία χρωμάτων, κτίριο τόσο απόλυτα δεμένο με το τοπίο και με την πατίνα του χρόνου να το κάνει ακόμη πιο απόκοσμο. Μια κορώνα στο κεφάλι της πιο όμορφης πριγκίπισσας. Ένα ταξίδι στο χρόνο από αυτά που μόνο η Κρήτη, σου δίνει την ευκαιρία να ζήσεις.
Περνάς την επιβλητική είσοδο σε απόλυτη ησυχία. Μόνο ένας μοναχός με το σταθερό ήρεμο βήμα του, ταράζει την εικόνα της απόλυτης αυτής ηρεμίας και το κελάιδισμα των πουλιών. Όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές και σχεδόν τα πάντα προσβάσιμες στους επισκέπτες εκτός απο τα κελιά των μοναχών. Η αυλή του μοναστηριού είναι συγκλονιστικά όμορφη , γεμάτη χρώματα, κολώνες παντού , μυστικές στοές,πορτοκαλιές, μανταρινιές, φοίνικες, μποκαμβίλιες, κυπαρίσσια , εξωτικά φυτά , σαν τις αυλές της Φεζ και του Μαρακές με την Κρητική πινελιά όμως, που κάνει το όλο σκηνικό ακόμη πιο ενδιαφέρον και μαγικό.
Η Μονή της Αγίας Τριάδας των Τζαγκαρόλων βρίσκεται στη χερσόνησο Ακρωτήρι, 15 χιλιόμετρα από την πόλη των Χανίων και κοντά στο αεροδρόμιο Ι. Δασκαλογιάννης.
Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά μοναστηριακά συγκροτήματα του τέλους της Βενετοκρατίας στην Κρήτη.
Στο σημείο όπου είναι χτισμένη η μονή της Αγίας Τριάδος των Τζαγκαρόλων υπήρχε παλαιότερα άλλη μικρότερη μονή, που είχε εγκαταλειφθεί. Το 1611 οι βενετσιάνικες αρχές των Χανίων ανέθεσαν στον ιερομόναχο Ιερεμία Τζαγκαρόλο (που καταγόταν από μεγάλη ενετοκρητική οικογένεια με επιρροή σε όλους τους Χριστιανούς της περιοχής, τόσο στους Ορθόδοξους όσο και στους Καθολικούς) την ανασυγκρότησή της. Ο Ιερεμίας Τζαγκαρόλο αποφάσισε να κατασκευάσει στο σημείο ένα μεγαλύτερο μοναστηριακό συγκρότημα τα σχέδια του οποίου έκανε ο ίδιος.
Ο εν λόγω μοναχός ήταν κάτοχος της ελληνικής και της λατινικής παιδείας και είχε γνώσεις αρχιτεκτονικής και στην σχεδίαση και κατασκευή του μοναστηριού επηρεάστηκε από τον Ιταλό αρχιτέκτονα του 16ου αιώνα Σεμπαστιάνο Σέρλιο (Sebastiano Serlio). Μετά το θάνατό του γύρω στο 1634, οι εργασίες συνεχίστηκαν από τον αδερφό του Λαυρέντιο, που ήταν και αυτός μοναχός, διακόπηκαν όμως το 1645 όταν οι Οθωμανοί κατέλαβαν τα Χανιά. Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας το Μοναστήρι ήταν γνωστό ως Selvili Manastir (το Μοναστήρι με τα κυπαρίσσια).
Κατά την επανάσταση του 1821 η μονή κάηκε από τους Οθωμανούς και έτσι καταστράφηκαν και πολλά κειμήλια που βρίσκονταν σε αυτή. Εννιά χρόνια αργότερα οι Οθωμανικές αρχές έδωσαν άδεια για την ολοκλήρωση του ναού της μονής στους μοναχούς Καλλιόπιο και Γρηγόριο. Το 1864 χτίστηκε το καμπαναριό. Από το 1892 και για δεκατρία χρόνια λειτούργησε στην μονή ιεροδιδασκαλείο ενώ κατά την επανάσταση του 1896-97 το μοναστήρι μετατράπηκε σε νοσοκομείο και στρατηγείο των επαναστατών.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η μονή χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τους Έλληνες για αποθήκευση εφοδίων και αργότερα, μετά την κατάληψη της Κρήτης από τα γερμανικά στρατεύματα, οι Γερμανοί εγκατέστησαν εκεί, το 1942, τη Σχολή του Αντιεροπορικού Πυροβολικού.
Η Μονή της Αγίας Τριάδος των Τζαγκαρόλων είναι Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή μονή.
Σχόλια για αυτό το άρθρο