Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ανέκαθεν ήμουν και θα παραμείνω υποστηρικτής και λάτρης του βινυλίου. Κακά τα ψέματα: πιο γοητευτικός και ζεστός ήχος, μαγευτικό στην αφή του και το εξώφυλλο είναι ένα μικρό έργο τέχνης.
Από τις αρχές των 50’s το πικ-απ ήταν κομμάτι του νοικοκυριού σε κάθε γωνιά του κόσμου όμως αυτά τα μικρά αυλάκια πάνω στο βινύλιο που είχαν μέσα τους χαραγμένο τον ήχο άρχισαν σύντομα να αντικαθιστούνται από την κασέτα και τα CD και η επανάσταση του WALKMAN είχε δώσει στον κάθε μουσικόφιλο την ευκαιρία να έχει στη διάθεσή του ανά πάσα στιγμή high-tech ήχο που τον ακολουθούσε. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 τα βινύλια άρχισαν να πιάνουν σκόνη μέσα στα δισκοπωλεία ενώ τα μικρά και πρακτικά CD άρχισαν να ξεπερνούν στις πωλήσεις εξασφαλίζοντας καλύτερο και ψηφιακό ήχο.
Η μεταβατική περίοδο από το βινύλιο στο CD μόλις είχε αρχίσει. Στο μεσοδιάστημα υπήρξε μια απόπειρα βελτίωσης των CD από το MiniDisc όμως αυτή η προσπάθεια έπεσε στο κενό όπως και οι ψηφιακές κασέτες DCC οι οποίες μας αφήσανε αδιάφορους. Το CD οριστικά μονοπωλούσε στα δισκοπωλεία κάτι που βόλευε και τις δισκογραφικές εταιρίες αφού το κόστος παραγωγής ήταν σαφώς μικρότερο όμως η τιμή του υψηλότερη σε σχέση με εκείνη του βινυλίου.
Τελικά από το 2000 και μετά και αφού το διαδίκτυο είχε μπει για τα καλά στην ζωή μας, έκανε την επανάστασή του το mp3 σε βαθμό να αντικαταστήσει πλήρως το CD και την κασέτα η οποία πλέον δεν κυκλοφορεί ούτε καν ως δείγμα. Όμως μαζί με το διαδίκτυο άνθησε και η πειρατεία στην μουσική βιομηχανία αφού πλέον οι πάντες έχουν πρόσβαση στην μουσική. Οι δισκογραφικές εταιρίες προκειμένου να επιβιώσουν αρχίζουν να πουλάνε σε ψηφιακή μορφή και βρίσκουν μια μικρή λύση στο αδιέξοδο της πειρατείας.
Με το πέρασμα του χρόνου αποδεικνύεται ότι οι λάτρες της μουσικής αναζητούν μια φυσική μορφή του ήχου και συνειδητοποιούν ότι όσο εύκολο και προσβάσιμο είναι ένα αρχείο mp3 δεν έχει την ίδια μαγική γοητεία, επιστρέφοντας έτσι σταδιακά και πάλι στο βινύλιο.
Και μπορεί η αγορά των ψηφιακών λήψεων να ανεβαίνει αφού ο τζίρος μέσα στο 2012 είχε φτάσει στα 1,3 δις ευρώ όμως παράλληλα και οι πωλήσεις του βινυλίου σημείωσαν μια αύξηση 18% των πωλήσεων σε σχέση με το 2011 αφού οι καταναλωτές αγόρασαν πάνω από 4,6 εκατομμύρια βινύλια μέσα στο 2012. Για το 2013 το ποσοστό αυτό προβλέπεται να είναι ακόμα πιο υψηλό. Είναι πλέον οφθαλμοφανές ότι το βινύλιο επιστρέφει δυναμικά για να αντικαταστήσει το mp3 διότι κακά τα ψέματα είναι προτιμότερο να πάρεις έναν δίσκο από το δισκοπωλείο παρά να κατεβάσεις ένα album από τα iTunes. Κι ας είμαστε ειλικρινείς: Έχει διαφορά να υπάρχει η δισκογραφία του Bowie στο ράφι του σαλονιού σου από το να την έχεις συμπυκνωμένη σε μια γωνία του σκληρού σου δίσκου. Έτσι απλά…
O παρακάτω πίνακας καταγράφει αναλυτικά και εύστοχα όλη την ιστορία και την πορεία του βινυλίου που πραγματικά μας έχει λείψει! So, welcome back…
Σχόλια για αυτό το άρθρο