ΤΩΡΑ |
…και ο ΤΑΖ βγάζει πολεμικές ιαχές θριάμβου παρακολουθώντας το τλευταίο μέρος της σειράς. HUNGER GAMES: EΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – ΜΕΡΟΣ 2
H αποστολή εξετελέσθη επιτυχώς και η κοτσυφόκισσα μπορεί πλέον να αναπαυθεί. Μπορεί όντως; Δεν θυμάμαι πρόσφατο blockbuster στου οποίου το φινάλε όλοι να έχουν κυριολεκτικά σημαδευτεί σε τέτοιο βαθμό από τα γεγονότα που προηγήθηκαν. Οι «Αγώνες Πείνας» ήταν πάντα (και εδώ περισσότερο από κάθε άλλη φορά), πόλεμος και στον πόλεμο η νίκη και η ήττα είναι δύο πολύ σχετικές έννοιες.
Με διαφορά η πιο πολιτικοποιημένη σειρά βιβλίων – ταινιών από το λεγόμενο κύμα της εφηβικά ενήλικης λογοτεχνίας δυστοπικής φαντασίας οι «Αγώνες Πείνας» ξέφυγαν από τις χολιγουντιανές υπεραπλουστεύσεις ανάλογων διασκευών και έμειναν πιστές στον σκληρό τους πυρήνα και το γκρίζο χρώμα της κάποτε πολύχρωμης Capitol. Tα πάντα ξεκινάνε ακριβώς από εκεί που τελείωσε το προηγούμενο επειδόδιο με την Κάτνις Έβερντιν να φλέγεται περισσότερο από ποτέ για προσωπική αυτή τη φορά εκδίκηση.
Τίποτα στην αισθητική της ταινίας και τη σκηνοθετική γραμμή του Φράνσις Λόρενς δε σου θυμίζουν εφηβικό παιχνίδι φαντασίας. Τα πάντα είναι «μπρούτα» και οι σκληρές, φασιστικής αρχιτεκτονικής γωνίες των κτιρίων έχουν αφήσει χαραγμένη τη σκιά τους πλέον στα χαρακτηριστικά των ηρώων που δεν διαθέτουν τίποτα από την αθωότητα με την οποία μας πρωτοσυστήθηκαν. Ο Φράνσις Λόρενς κάνει ότι μπορεί για να διατηρήσει αμείωτο το ρυθμό αλλά είναι φανερό πως πρόκειται για το «παρατραβηγμένο» δεύτερο μισό ενός βιβλίου με αναπόφευκτες και ενίοτε κουραστικές κοιλιές σε μία ταινία 2 ωρών και 17 λεπτών.
Αλλά η ενέργεια της Τζένιφερ Λόρενς είναι πραγματικά σαρωτική, κυρίαρχη και ανεξέλεγκτη ακόμα και στα πλάνα που δεν έχει δράση.Η κάμερα πλέον είναι πλεόν τα μάτια της και μέσα από αυτά τα θυμωμένα μάτια βλέπουμε το σχέδιο εισβολής στην Κάπιτολ και της εξόντωσης του προέδρου Σνόου. Μέσα από αυτά τα μάτια βλέπουμε και νοιώθουμε τη δράση καθώς η ομάδα της Κάτνις προσπαθεί να αποφύγει τις παγίδες που έχουν στηθεί στην πόλη. Δυστυχώς μέσα από αυτά τα μάτια δεν βλέπουμε το ερωτικό τρίγωνο της υπόθεσης ή μάλλον το βλέπουμε σαν trailer και σαν διαφήμιση για σαμπουάν, ειδικά με την αστεία σκηνή του φινάλε που προδίδει αισθητικά όλη την προηγούμενη κατασκευή.
Εξ’ αιτίας της μεγάλης διάρκειας, ο Λόρενς χάνει λίγο τα γράδια του στο ρυθμό, «τρέχοντας » γεγονότα και καθυστερώντας άλλα, χωρίς να μπορεί να ισορροπήσει πάντα, πιθανότατα ενθουσιασμένος από την επόμενη θεαματική σκηνή δράσης που πρόκειται να ακολουθήσει. Τις οποίες θεαματικές σκηνές δράσεις πραγματικά εκτελεί με «εκρηκτικό» σεβασμό, φαντασία και αποδέκτη ένα ενήλικο κοινό που ήδη έχει πολλές αναφορές από δυστοπικές κοινωνίες και ανάλογα φανταστικά έπη. Εκεί είναι όμως που κερδίζει με διαφορά το στοίχημα ο Λόρενς και το χάνουν οι μιμητές του, είναι στο ότι δεν αντιμετωπίζει στιγμή το κοινό του σαν πιτσιρικαρία και η Σούζαν Κόλινς που υπογράφει τα βιβλία του έχει δώσει δυο τρεις δυνατές ανατροπές για να τρέξει αίμα κόκκινο, από πληγή, στις φλέβες της ταινίας.
Χορταστικό όσο δεν φαντάζεσαι, (με εξαίρεση ένα μισάωρο βαρεμάρας που άνετα θα μπορούσε να είχε φύγει από τη μέση και μία άστοχη σκηνή φινάλε που μοιάζει να κοροϊδεύει όλη την ταινία) οι «Αγώνες Πείνας» ολοκλήρωσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αποστολή τους, αποτελώντας υπόδειγμα μετατροπής ανάλογων βιβλίων σε κινηματογραφική ψυχαγωγία με όλη τη σημασία της λέξης. Την φωναχτή και θεαματική αλλά και την υπόκωφη και συναισθηματική.
THE HUNGER GAMES: MOCKINGJAY PART 2
Bαθμολογία: 8 / 10
Σχόλια για αυτό το άρθρο