ΤΩΡΑ |
Χάρις στη σπάνια υποκριτική γκάμα και στόφα που διαθέτει -εκεί φαίνεται άλλωστε η αξία ενός ηθοποιού στο θέατρο- μεταμορφώνεται σαν το χαμαιλέοντα, αλλάζοντας πρόσωπα, υποδυόμενος διαφορετικούς χαρακτήρες, ενσαρκώνοντας ήρωες, πάντα χωρίς μανιέρα, με αποτέλεσμα οι ερμηνείες του να συγκλονίζουν και να καθηλώνουν το κοινό. Ο έξοχος Γιάννης Στάνκογλου είναι από τους ελάχιστους ηθοποιούς που γίνονται κυρίαρχοι της σκηνής, την κατακτούν και δεν αφήνουν να τους ‘’καταπιεί’’. Το έχω ξαναγράψει και θα το επαναλάβω για μία ακόμη φορά ότι θα μπορούσε να κάνει κάλλιστα καριέρα στο εξωτερικό. Η αφοπλιστική του ερμηνεία ως Ετεοκλής και οι διθυραμβικές κριτικές που απέσπασε από κοινό και ειδήμονες η Αισχύλειος τραγωδία ‘’Επτά επί Θήβας’’ σε σκηνοθεσία του άξιου Τσέζαρις Γκραουζίνις – έδρεψε δάφνες η παράσταση όταν ανέβηκε πέρυσι – οδήγησαν τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Κ.Θ.Β.Ε. Γιάννη Αναστασάκη να την επαναλάβει και φέτος. Η πρώτη παράσταση ξεκινά στις 23 Ιουνίου στο θέατρο Δάσους και στις 30 Ιουνίου και 1 Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και θα συνεχίσει σε περιοδεία ανά την Ελλάδα. Μην τη χάσετε!
-Ποιος από τους τρεις μεγάλους τραγικούς ποιητές – Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης – σε ιντριγκάρει περισσότερο και ποιος ‘’μιλά’’ πιο άμεσα στο σύγχρονο κοινό;
Αγαπημένος μου είναι ο Αισχύλος. Επειδή έχει πιο συμπυκνωμένο λόγο, είναι πιο ‘’καθαρός’’, πιο μεστός, πιο ‘’γυμνός’’, ‘’μέσα στο κόκκαλο’’. Για εμένα, ο Σοφοκλής είναι πιο περίπλοκος και έχει γράψει χαρακτήρες, με πολύ βάθος, ενώ ο Ευριπίδης είναι πιο άμεσος. Παρ’όλα αυτά δεν μπορείς να τους ξεχωρίσεις. Είναι και οι τρεις διαχρονικοί, κλασικοί και τα κείμενά τους έχουν μείνει στην ιστορία. Πολλοί συγγραφείς που ασχολήθηκαν με το θέατρο και όχι μόνο, διδάχτηκαν από αυτούς. Με αυτά που έχουν καταπιαστεί οι σπουδαίοι αυτοί τραγικοί ποιητές, τα πανανθρώπινα πράγματα που απασχολούν τον άνθρωπο συνεχίζουν να ιντριγκάρουν το κοινό αλλά και τους ηθοποιούς και γι’αυτό εξακολουθούν να γίνονται ‘’καινούργιες αναγνώσεις’’ όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παγκόσμια.
-Πώς λειτουργεί η τραγωδία στις σημερινές δημοκρατικές κοινωνίες;
Θα έπρεπε να είναι σχεδόν σαν φάρμακο, να δίνονται σαν χάπι. Παρ’όλα αυτά ο άνθρωπος δεν μαθαίνει δυστυχώς αλλά σίγουρα ακούγοντας ένα κείμενο από έναν τραγικό στο τέλος θα λειτουργήσει και σε αυτόν η κάθαρση. Αν δεις ένα κείμενο παιγμένο ‘’σωστά’’ θα συνειδητοποιήσεις ακόμη και την κοινωνία στην οποία ζεις.
-Στους ‘’Επτά επί Θήβας’’ ο εαυτός είναι ίδιος με τον εχθρό, όπως ο Ετεοκλής με τον Πολυνείκη. Πως θα μπορούσε να καταλήξει μία τέτοιου είδους διαμάχη;
Νομίζω ότι καταλήγει με τον τρόπο που καταλήγει η ίδια μας η παράσταση. Σκοτώνοντας τον ίδιο μας τον εαυτό, όπως λέει ο Ετεοκλής στο τέλος: ‘’Θα πολεμήσω σαν άρχοντας με άρχοντα, αδελφός με αδελφό, εχθρός με εχθρό’’ για να συνεχίσει.
-Η εξουσία εν έτη 2017, πόσο επηρεάζει τους πολιτικούς μας ιθύνοντες;
Πολύ, πάρα πολύ! Δύσκολα στις μέρες μας οι πολιτικοί μπορούν να πάρουν τέτοιες αποφάσεις που να εμπεριέχουν τον ίδιο τους το θάνατο. Τότε πολεμούσαν με φωτιά και ατσάλι. Τώρα, δεν ξέρουν να πολεμούν παρά μόνο χρησιμοποιούν λόγια και ψέματα. Στις περισσότερες τραγωδίες οι ήρωες αγαπούσαν περισσότερο τον τόπο τους από τον ίδιο τους τον εαυτό.
-Γιατί η τραγωδία είναι από τα πιο δημοφιλή θεατρικά είδη;
Επειδή, όπως προείπα, καταπιάνεται με πράγματα που δεν θα πάψουν ποτέ να απασχολούν τον άνθρωπο, όπως είναι το ήθος, οι αξίες, η λειτουργία της κοινωνίας, η ηθική και επειδή με κάποιο τρόπο σου δίνει την αλήθεια απογυμνωμένη, χωρίς πολλά φρου φρου και αρώματα…
-Τι θα κάνεις το χειμώνα;
Θα συνεργαστώ με την Σοφία Σπυράτου στο Παλλάς και θα κάνω τον Δον Κιχώτη με Σάντσο Πάντσο τον Δημήτρη Πιατά, σε διασκευή του Στρατή Πασχάλη, μια παράσταση για όλη την οικογένεια. Μετά το Πάσχα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τον ‘’Ηλίθιο’’ του Ντοστογιέφσκι με τον Πέτρο Φιλιππίδη και την Μαρία Κίτσου. Επίσης, μία ταινία ‘’Ο σερβιτόρος’’ του Στιβ Κρις Κρις με τον Άρη Σερβετάλη που θα προβληθεί τα Χριστούγεννα.
Σχόλια για αυτό το άρθρο