ΤΩΡΑ |
Με το που τον πρωτοείδα επί σκηνής στο ιδιοφυές έργο ”Πράγα” του Χαβιέρ δε Διος -εξαιρετική η επιλογή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος- στην αριστοτεχνική σκηνοθεσία του πολυτάλαντου Θέμη Θεοχάρογλου, είπα: ”Να’ το, το ταλέντο”! Γιατί, όπως είναι γνωστό, όποιος είναι γεννημένος ηθοποιός φαίνεται και ξεχωρίζει με την πρώτη ματιά! Και δεν διαψεύστηκα καθόλου! Ο χαρισματικός Γιάννης Τομάζος, στον πρώτο πρωταγωνιστικό του ρόλο στο ντεμπούτο του στο θέατρο, με άφησε κυριολεκτικά άφωνο. Κυριαρχούσε στη σκηνή με την ερμηνεία του, τη σκηνική του παρουσία, την εκφραστικότητα του, λες και είχε στόφα και πείρα μεγάλου έμπειρου ηθοποιού, την πλαστικότητα των κινήσεών του και το φως που σκόρπιζε σε εμάς τους θεατές. Είναι ένα από τα αυτόφωτα λαμπερά αστέρια της νέας γενιάς που βγαίνουν, όμως, κάθε 10 χρόνια στο καλλιτεχνικό στερέωμα! Δείτε τον στην ”Πράγα” που συνεχίζεται για δεύτερη σεζόν στο Φουαγιέ του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και θα το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι! Μην χάσετε αυτή την παράσταση! Ένας πρωταγωνιστής γεννήθηκε με λαμπρό, ευοίωνο, γόνιμο και επιτυχημένο μέλλον! Μην ξεχνάτε το όνομα αυτό, Γιάννης Τομάζος! Χαρείτε τον από το Α ως το Ω.
Αγάπη: Σκέφτομαι μόνο πρόσωπα με αυτή τη λέξη. Γονείς, αδελφό, κουμπάρους, φίλους. Αγάπη είναι όλοι αυτοί που σου κάνουν ένα τεράστιο, παχύ χαμόγελο.
Bullying: Όλοι έχουμε υπάρξει περιστατικά bullying. Το μόνο που αυξομειώνει τα ποσοστά του είναι το κατά πόσο προνομιούχος ή μη είσαι σε σχέση με τους άλλους. Αυτό όμως που ελλοχεύει τον πραγματικό κίνδυνο, είναι όλες οι φορές που έχουμε υπάρξει θύματά του και δεν το συνειδητοποιήσαμε. Γιατί έχουμε γαλουχηθεί με το να «δίνουμε τόπο στην οργή».
Γονείς ομόφυλα ζευγάρια: Είναι λυπηρό που ακόμη στην Ελλάδα συζητάμε για αυτό και ηχεί τόσο ξενικά στα αφτιά του μέσου πολίτη κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Να αποκλείονται άνθρωποι νομικά που θέλουν να μεγαλώσουν, να μοιραστούν τη ζωή τους και να δώσουν αγάπη σε ένα πλάσμα επειδή απλά δεν είναι ετεροκανονικοί; Εμένα μου ηχεί ξενικά το «κράτος δικαίου» μετά απ’ αυτό.
Διάβρωση κοινωνική: Η δημιουργία και διατήρηση των κοινωνικών δεσμών καθώς και το αίσθημα του ανήκειν έχουν φθίνει και πυρηνικά γι’ αυτό ευθύνεται η δομή της σύγχρονης ζωής. Είναι σαν να ζούμε σε κάτι ελαστικές γυάλες που προσαρμόζονται στο εκάστοτε πλαίσιο αλλά αδυνατούμε να βιώσουμε, να μεταβολίσουμε όλη αυτή την πληροφορία που δεχόμαστε και γινόμαστε κοινωνικά και ανθρωπιστικά ανεπαρκείς, χωμένοι σε οθόνες γελώντας άγρια με τα reels που θα μας πετάξει ο αλγόριθμος.
Εμπιστοσύνη: Πολύ «βαριά» λέξη. Πολύ δύσκολη. Το ποσοστό επίτευξης της θα το χαρακτήριζα οικτρό. Εμπιστεύομαι, αλλά δυσκολεύομαι να εμπιστευτώ κάτι νέο. Γιατί το δείγμα που λαμβάνω από το πλαίσιο γύρω μου με κάνει να έχω μόνιμα δεύτερες σκέψεις σε σχέση με την καθαρότητα των ανθρώπων και των καταστάσεων. Αλλά την έχω ανάγκη. Οπότε είναι μονόδρομος φαντάζομαι το να εμπιστεύεσαι… Αλλιώς, δε θα είσαι ποτέ ήρεμος…
Ζωή: Ασύλληπτη! Δεν μπορώ να σκεφτώ καν την έννοια του θανάτου. Να πάψω να σκέφτομαι; Η μόνη, ίσως, αιτία για κρίση πανικού προσωπικά. Χαρίζει πολλά σκοτάδια φυσικά αλλά προτιμώ να κοιτάω προς το φως της.
Ηθική: Κοινή ή προσωπική; Αρκετά κόκκινη λέξη για εμένα. Έχω την αίσθηση πως η χρήση της σήμερα είναι αρκετά αμφίσημη.
Θέμης Θεοχάρογλου: Πολυεργαλείο! Δημιουργικός. Στοργικός. Εξαιρετικός συνεργάτης. Συμπεριληπτικός. Φωτεινός. Με σεβασμό προς όλα τα άτομα. Ρομαντικός, πράγμα που φαίνεται στην τέχνη του και τις δουλειές του. Ψυχικά ξεκούραστο για έναν ηθοποιό να είναι σκηνοθέτης του. Τελειομανής σε σημείο αδιανόητο. Σε κάνει να θες να δίνεις το 100% σου γιατί πολύ απλά σε διαβάζει και σε λαμβάνει υπόψιν του με ειλικρίνεια. Και όλα αυτά δεν είναι κοινότυπα, γι’ αυτό αξίζει να ειπωθούν!
Ιλαρός: Σκέφτομαι αυτόματα μόνο τα σύμπαντα και τα πρόσωπα στα έργα του Μάρτιν ΜακΝτόνα. Ο Κόλιν Φάρελ στο «The Banshees of Inisherin». Πάντως τον χαρακτήρα που ενσαρκώνω στην «Πράγα» (Μπένι) δεν θα τον χαρακτήριζα με τίποτα ιλαρό. Ταμπεραμεντόζος μάλιστα, χαχαχα.
Καλλιτεχνικοί στόχοι: Να κάνω συνεργασίες που με αφορούν καλλιτεχνικά. Συνάδελφοι με ενσυναίσθηση και σεβασμό στους υπόλοιπους. Να λέω ιστορίες που με αφορούν. Που εμπεριέχουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου.
Λάμψη γιορτινή: Ο κόσμος της Θεσσαλονίκης από τον πρωινό καφέ έως το τελευταίο ποτό τις μικρές πρωινές ώρες όλες αυτές τις ημέρες. Είναι εντυπωσιακό το πόσο περιποιημένοι και προσεγμένα ντυμένοι είναι οι άνθρωποι εδώ. Είναι ένα από τα πράγματα που μου έκανε εντύπωση όταν ήρθα από την Αθήνα για τη δουλειά εδώ. Πιστεύω θα μου λείψει κάποια στιγμή.
Μοναξιά: Σπάνια νιώθω μοναξιά. Ίσως, επειδή μου αρέσει η μοναχικότητα. Τα Χριστούγεννα συνήθως την νιώθω, αν και όχι στα φετινά. Ίσως, το ίαμα της μοναξιάς να είναι ο εαυτός μας.
Νιάτα: Αν και διανύω τα 20’s μου, μου λείπουν τα 19, τα 20. Ναι, δεν ήταν εξαιρετικά ώριμα χρόνια αλλά σίγουρα ήταν τα πρώτα χρόνια ανεξαρτησίας, χωρίς τα μεγάλα άγχη, δουλειά, μέλλον, εξέλιξη, που είμαι, που θέλω να είμαι. Αρκούσε ότι σου πλήρωνε τους λογαριασμούς, το ενοίκιο και το χαρτζιλίκι σου (που τότε ήταν πολύ μικρότερα ποσά).
Ξένες σπουδές: Τρομερή εμπειρία και δυστυχώς ή ευτυχώς με τις τωρινές συνθήκες αποτελεί μια επιλογή πολλών φίλων και γνωστών. Καλύτερες συνθήκες, καλύτερη πρόνοια, καλύτερες απολαβές σε παράλληλες εργασίες. Προσωπικά δεν το επιχείρησα ποτέ γιατί ακόμη σπουδάζω στην Ελλάδα και δεν το θέλησα τόσο πολύ. Αλλά είναι τόσο γοητευτική ιδέα που δεν γίνεται να την αποκλείσεις εύκολα.
Ομοφοβία: Είναι από τις λέξεις που θα έπρεπε πλέον να χρησιμοποιούνται μόνο σε κάποιες ιστορικές αφηγήσεις κλπ. Κάπου είχα ακούσει ότι «ο άνθρωπος φοβάται αυτό που δεν γνωρίζει και μισεί αυτό που φοβάται». Ε, το 2024 συμπεραίνω, πως για να είσαι ομοφοβικός έχεις παραμείνει απαίδευτος, αμαθής ή ημιμαθής, χωρίς παιδεία από την οικογένεια σου και τον περίγυρο σου. Και δεν εννοώ παιδεία στα χαρτιά. Εννοώ τα βασικά πράγματα, όπως ότι είναι ανθρώπινο δικαίωμα του καθενός να αγαπάει όποιο, όποια και όποιον θέλει και οφείλουμε να σεβόμαστε το δικαίωμα του. Αλλά δυστυχώς είναι και δικαίωμα ενός ατόμου να μη θέλει να εξελιχθεί, να συμβαδίσει, να μάθει, να κάνει ψυχοθεραπεία. Συνεπώς, είναι μονόδρομος και το δικαίωμα μου να θεωρώ όλους αυτούς τους ανθρώπους αδαείς, ανάξιους και μη φιλικούς προς το κοινωνικό σύνολο.
Πράγα: Η Πράγα στο έργο συμβολίζει αυτή την περίοδο που έχουμε εξιδανικεύσει και γυρνάμε πίσω στη μνήμη της λιώνοντας από νοσταλγία. Είναι διαφορετική για τον καθέναν, αν προσπαθήσει να την παραλληλίσει με τη δική του ζωή. Απλώς η μνήμη μπορεί να γίνει και δεσμός. Και οι δεσμοί στην απολυτότητα τους εμποδίζουν τους ανθρώπους να βιώσουν το τώρα, να πράξουν αυτό που πραγματικά επιθυμούν…
Ρόλος (Μπένι): Ο Μπένι είναι ένας άνθρωπος που βιώνει μια απίστευτη μοναξιά. Και είναι ακόμη σκληρότερη γιατί είναι μαζί με έναν άνθρωπο που αγαπάει. Φοβάται να πει και να είναι αυτό που θέλει και τα βάζει όλα κάτω απ’ το χαλί. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και τόσο γοητευτικός, σπιρτόζος και με τρομερή ενσυναίσθηση σε σημείο που γίνεται χειριστικός. Πολύ δύσκολο να μπαίνω στα παπούτσια του γιατί είναι πολύ διαφορετική η συλλογιστική μας αλλά είναι μαγικός ο κόσμος αυτού του ρόλου!
Συντροφικότητα: Την αναζητώ αλλά δε νομίζω ότι πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό. Προέχει η ισορροπία με τον πυρήνα μας και μετά θα είμαστε λειτουργικοί, συντροφικοί…
Τρυφεράδα: Μαμά! Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο απόλυτη έκφραση αυτής της λέξης.
Υιοθεσίες ομόφυλων ζευγαριών: Υπέροχη πράξη, από ανθρώπους που πραγματικά δείχνουν ότι θέλουν να γίνουν γονείς και δεν υπάρχει καμία επιπολαιότητα ή τυχαιότητα στην απόφαση τους. Το ομόφυλα ή ετερόφυλα δεν αλλάζει κάτι. Το αίτημα στη γονεϊκότητα είναι κάτι καθολικό!
Φτώχεια: Σκληρή. Αλλά νιώθω ότι είναι ακόμη πιο τρομακτική η συναισθηματική φτώχεια που σήμερα φτάνει και ξεπερνάει φορές την υλική φτώχεια.
Χαβιέρ δε Διος: Έξυπνος, πράος και γλυκύτατος. Μεγάλη χαρά να μοιραστεί το έργο του μαζί μας, να μας εμπιστευτεί στο ανέβασμα του στην Ελλάδα και ήταν τρομερά συγκινητικό όταν ήρθε στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης. Είναι μεγάλο δώρο, να έχεις μια γόνιμη επαφή και επικοινωνία με τον συγγραφέα χωρίς να υπάρξει ποτέ παρεμβατικός στις αποφάσεις του σκηνοθέτη.
Ψυχισμός ανθρώπων: Ο ψυχισμός των ανθρώπων σήμερα; Σκέφτομαι ένα τεράστιο μπλέντερ…
Ωραία χρονιά: Η υγεία, οι άνθρωποι που επιθυμεί ο καθένας, τα ωραία απρόοπτα και μια ζέστη αγκαλιά που να σε κάνει να σκας από ευτυχία.
Άγνωστες ιστορίες για την «Μανταλένα» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη
Σχόλια για αυτό το άρθρο