Ο αξέχαστος Σωτήρης Μουστάκας

ΣχετικάΆρθρα

Παιδί μου, ευχή και κατάρα σ΄αφήνω να γίνεις ηθοποιός, έχεις τόσο ταλέντο που είναι κρίμα να πάει χαμένο! Άκου… λογιστής! Αυτά ήταν τα λόγια του καθηγητή της Εμπορικής Ακαδημίας όταν ο Σωτήρης Μουστάκας έπαιρνε το πτυχίο από τα χέρια του. Εκείνος που είχε βαθιά ριζωμένη μέσα του την επιθυμία να γίνει ηθοποιός, όταν τον ρώτησε ο καθηγητής του τι σκόπευε να κάνει στο μέλλον, απάντησε λογιστής.

Γέννημα θρέμμα Κύπριος, με πρότυπα τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Ντάνι Κέι, ο Σωτήρης Μουστάκας από πολύ μικρός έβγαζε γέλιο, χωρίς να το κάνει επίτηδες. Το κωμικό του ταλέντο ήταν μια εσωτερική ανάγκη που έκανε τους άλλους να γελάνε. Στο σχολείο, στο μάθημα της γεωγραφίας, τον ρωτούσε ο δάσκαλος ποια είναι η πρωτεύουσα της Βραζιλίας κι απαντούσε: “η Θεσσαλονίκη. Εμένα αυτή μ΄αρέσει“. Γελούσαν οι συμμαθητές του, γελούσε ο δάσκαλος κι ο Σωτήρης που του άρεσε να κάνει τους άλλους να γελάνε, αυτοσχεδίαζε όλο και περισσότερο. Ο αυτοσχεδιασμός τον χαρακτήριζε σε όλη την πορεία της μεγάλης του θεατρικής πορείας, και έμεινε σημείο αναφοράς για την προσωπικότητά του.

Ο Σωτήρης Μουστάκας γεννιέται στις 17 Σεπτεμβρίου 1940 σε ένα χωριουδάκι της κυπριακής Λεμεσού ως το όγδοο και τελευταίο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας. Λατρεύει την όπερα, μαθαίνει βιολί και κλασικό τραγούδι, στα 16 όμως, λόγω εφηβείας, αλλάζει η χροιά της φωνής και η καριέρα του τενόρου έληξε πρόωρα. Το 1954, έρχεται στην Κύπρο ο θίασος του Νίκου Σταυρίδη για παραστάσεις. Ο Σωτήρης -14 χρονών τότε- πάει να του ζητήσει αυτόγραφο, μιμούμενος τον Σταυρίδη, που τον είχε αντιγράψει από τις ταινίες. Τον βλέπει ο Σταυρίδης που τον μιμείται, γελάει και του λέει: Μπα: Εσύ έχεις και φλέβα κωμικού, μπράβο. Πώς σε λένε αγοράκι μου; Σωτήρη, απαντάει εκείνος. “Α, Σωτηράκη, καλά, άντε τώρα στην πλατεία να δεις παράσταση”

Στο διάλειμμα της παράστασης, βγαίνει ο Σταυρίδης στη σκηνή και λέει: Κάποιος Σωτηράκης είναι εδώ; Να βγει στη σκηνή”. Ο Μουστάκας βγαίνει τη σκηνή, το μικρόφωνο παθαίνει εμπλοκή και μικροφωνίζει, εκείνος αυτοσχεδιάζει και όλοι χτυπιούνται από τα γέλια. “Έχεις φλέβα εσύ παιδάκι μου” του λέει ο Σταυρίδης. “Τόοοση , μετά συγχωρήσεως” απαντάει ο Μουστάκας. “Καλός είσαι, να έρθεις στην Ελλάδα, να πας σε Σχολή να σπουδάσεις κι εγώ θα σε βοηθήσω γιατί έχεις ταλέντο” του λέει ο Σταυρίδης. Το ραντεβού αυτό, αναβάλλεται για τέσσερα χρόνια, διότι ο Σωτήρης ως ενεργό μέλος στην Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών κατά των Άγγλων, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται για 8 μήνες ως αντιστασιακός.

Το 1958, ολοκληρώνοντας την Εμπορική Ακαδημία Λεμεσού, έρχεται στην Αθήνα με πλαστό διαβατήριο για να σπουδάσει υποκριτική. Βρίσκει τον Σταυρίδη που του προτείνει να πάει σε Σχολή. “Δεν κάνεις για θέατρο εσύ” ήταν η απάντηση στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου όταν πήγε να δώσει εξετάσεις και έτσι τον έδιωξαν. Εκείνος δεν το βάζει κάτω, συνεχίζει να διαβάζει, πάει και στην Ανωτάτη Βιομηχανική και ταυτόχρονα κάνει και διάφορες δουλειές για να ζήσει. Στη δεύτερη προσπάθεια να μπει στη Σχολή του Εθνικού, περνάει με τα χίλια ζόρια, οι περισσότεροι καθηγητές του δεν πιστεύουν στο ταλέντο του, του λένε ότι είναι Καραγκιόζης και δεν μπορεί να παίξει πραγματικό θέατρο. Με τη συμπαράσταση των συμμαθητών του, του Στέλιου Βόκοβιτς, του Μυράτ και του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου (Εσύ θα γίνεις πρωταγωνιστής, του λέει), παίρνει το πτυχίο του και είναι έτοιμος να αφοσιωθεί τη μεγάλη του αγάπη, την επιθεώρηση.

Το επαγγελματικό του ντεμπούτο (έχει προηγηθεί μια εμφάνισή του ως σπουδαστής στη Χαραυγή, του Μπόγρη το 1961) θα γίνει το καλοκαίρι του 1962, στο “Μια πόρτα δραχμές 500” στο θίασο Αναλυτή-Ρηγόπουλου. Ο Σωτήρης Μουστάκας κάνει μια σύντομη εμφάνιση στο ρόλο της “αδελφής” -ένα ρόλο που θα υποδυθεί πολλές φορές στην καριέρα του- τρώγοντας πασατέμπο και τραγουδώντας “Εκεί ψηλά στον Υμηττό“. Ο Μουστάκας παίρνει χειροκρότημα κάθε βράδυ, εκεί τον βλέπει ο Μιχάλης Κακογιάννης και του δίνει ρόλο στο Ζορμπά, αλλά το όνειρό του είναι η επιθεώρηση.

Αφού περνάει και από τον Κουν για τους Όρνιθες που θα παιχτεί στην Αγγλία, χωρίς να μείνει μέχρι τέλους, βρίσκεται στον Ασυλλόγιστο του Μολιέρου και με την αυτοσχεδιαστική ατάκα του Οπαλάκια, γίνεται το θέμα συζήτησης στα θεατρικά παρασκήνια. Το καλοκαίρι του 1965, από “Το ρετιρέ της Εύας” βρίσκεται στο Ακροπόλ. Είναι η σεζόν 1965-66, είναι 25 χρονών κι αρχίζει η καριέρα του στην επιθεώρηση, ένα είδος που δεν το πρόδωσε ποτέ. Ο “Εγγαστρίμυθος” στο Παρκ, ο “Χομεϊνί” στο Δελφινάριο, η “Φωλιά του Κου-κου-ε”, η “Σουβλίτσα” στο Κηποθέατρο (νούμερο όπου ο Δημήτρης Χορν δήλωσε θαυμαστής του), η “Ραφαέλλα Καρρά” είναι μόνο μερικά από τα νούμερά του που έμειναν κλασικά και ορόσημο στην επιθεώρηση. Παράλληλα υπηρέτησε με πολύ αγάπη και ζήλο την πρόζα, τη μουσική κωμωδία και την αρχαία κωμωδία. Το 1994 τιμήθηκε με το βραβείο επιθεώρησης “Τα Παναθήναια” για την ερμηνεία του στο νούμερο “Άμλετ”, το 1996 με το Α’ βραβείο “Παπαδούκα” της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων για την ερμηνεία του στο νούμερο “Οι δύο δουλειές” και το 2003 έλαβε το Βραβείο «Κάρολος Κουν» Ερμηνείας Ελληνικού Έργου για το σύνολο του έργου του σε επιθεωρήσεις.

Στον κινηματογράφο, ο Αλέξης Ζορμπάς του Μιχάλη Κακογιάννη, ήταν η πρώτη του εμφάνιση, ενώ σε ελληνική ταινία έπαιξε το 1965 στο “Πρόσωπο της ημέρας”. Θα ακολουθήσει μια δεκαετία με αξιόλογους ρόλους σε ταινίες (Μπετόβεν και μπουζούκι, Να ζει κανείς ή να μη ζει, Η ωραία του κουρέα, Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα, Καλώς ήλθε το δολλάριο, Ο κόσμος τρελλάθηκε, Άδικη κατάρα, Ο μπούφος, Ένα αστείο κορίτσι, Για μια χούφτα τουρίστριες κ.α.) μέχρι το 1974 όπου θα καταξιωθεί καλλιτεχνικά, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές για την ερμηνεία του στην ταινία Ένας νομοταγής πολίτης.

Το 1980 ξεκινά μια νέα δεκαετία κινηματογραφικής δράσης με ταινίες που θα έχουν εισπρακτική επιτυχία στις αίθουσες. Ο Παρθενοκυνηγός κάνει την αρχή, κι ακολουθούν: Καθένας με την τρέλα του, Γεύση από Ελλάδα, Πάτερ Γκομένιος, Το ψώνιο, Το μεγάλο ρουθούνι, Η νονά, Καμικάζι τσαντάκιας, Μήτσος ο ρεζίλης, Δυναστείας, Ροζ γάτος, Το παίζω και πολύ άντρας, Ο Τσιτσιολίνος και πολλές άλλες, που θα γίνουν καλτ και θα χαρακτηρίσουν τα ’80ς. Με την είσοδο του βίντεο, ο Σωτήρης Μουστάκας θα παίξει και σε βιντεοταινίες, ενώ η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση θα είναι στον Ελ Γκρέκο το 2007.

Ο Σωτήρης Μουστάκας υπήρξε ζευγάρι με την ξεχωριστή ηθοποιό Μαρία Μπονέλου. Ερωτεύτηκαν με πάθος και παντρεύτηκαν το 1973. Καρπός του έρωτάς τους η Αλεξία, που ακολούθησε κι εκείνη το δρόμο της υποκριτικής και γράφει ήδη τη δική της πορεία στο θέατρο. Ο Σωτήρης Μουστάκας και η Μαρία Μπονέλου έζησαν μαζί χωρίς να αποχωριστούν στιγμή ο ένας τον άλλο. Μόνο ο θάνατος του χώρισε, αλλά μόνο για τρεις μήνες… 4 Ιουνίου 2007 ο Σωτήρης πέρασε στην αιωνιότητα και τρεις μήνες μετά, 30 Αυγούστου 2007, τον ακολούθησε η Μαρία του…