Δεν έχει ανάγκη τα λεφτά και την κοινωνική καταξίωση, επομένως τα κίνητρά του παρασάγγας απέχουν από εκείνα των κλασικών δημάρχων, που βλέπουν το αξίωμά τους ως μία δίοδο προς τον πλουτισμό και την ευρύτερη ανέλιξή τους. Δεν του έλειψε ποτέ η χλιδή, γιατί γεννήθηκε μέσα σ’ αυτή, και δεν έχει απωθημένα, γιατί διέθετε ανέκαθεν τα μέσα να πετύχει πάνω- κάτω ό, τι του κατέβει. Έχουμε να κάνουμε με ένα άτομο, λοιπόν, που δεν είναι ευάλωτο στην πατροπαράδοτη ελληνική διαφθορά και τη μικροαστική ματαιοδοξία του φιλόδοξου φτωχοδιαβόλου.
Δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντα κάποιας κάστας πεινασμένης για μεγαλεία ή για βόλεμα, άρα δεν διατρέχουμε τον κίνδυνο να στελεχώσει έναν δημόσιο φορέα με συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς, όπως συμβαίνει συνήθως με τους Έλληνες δημάρχους. Ο νεποτισμός και οι τόσο προσφιλείς στη νεοελληνική κουλτούρα, παραφυάδες του, δεν θα ευδοκιμήσουν στην περίπτωση του Ψινάκη.
Ο Ψινάκης είναι μάνατζερ, πετυχημένος ως επαγγελματίας, και όχι ένα ακόμη τεμπέλικο κομματικό όργανο που ξέρει μόνο να παραγοντίζει ανέξοδα και εκ του ασφαλούς, όπου καταφέρει να χωθεί. Αυτό σημαίνει πως έχει μάθει να δουλεύει, να θέτει ουσιαστικούς στόχους και να κόπτεται για την πραγμάτωσή τους, γιατί από αυτήν εξαρτάται και η δική του ανταμοιβή. Θα αντιμετωπίσει την δημαρχία ως πρότζεκτ με αρχή, μέση και τέλος, όπως δηλαδή θα έκανε και στη δουλειά του, και όχι ως ένα ακυβέρνητο πλοίο του οποίου έτυχε να είναι καπετάνιος μόνο στα χαρτιά.
Έχουν περάσει απ’ τα χέρια του πολλά λεφτά, και όχι επειδή κέρδισε το λαχείο ή επειδή του πήγε καλά μια μπίζνα. Γνωρίζει την αξία και τη χρησιμότητά τους, δεν τα λιγουρεύεται και δεν τον εντυπωσιάζουν. Ένας άνθρωπος, επομένως, που δεν θαμπώνεται από τον πλούτο και που τον αντιμετωπίζει από τα γεννοφάσκια του ως μέσο και όχι ως προορισμό, είναι μάλλον ο πλέον κατάλληλος για να διαχειριστεί υπέρογκα κονδύλια με σύνεση και διαφάνεια.
Είναι ψωνάρα. Τον απασχολεί η εικόνα του και δεν κάνει τίποτα απλώς για να το κάνει. Δεν θα εξέθετε τον εαυτό του στη δημόσια κριτική ή και χλεύη, αν δεν είχε αυθεντικούς και άδολους στόχους. Με λίγα λόγια, ο Ψινάκης δεν είχε λόγο να κατέβει για δήμαρχος για πλάκα – δεν του έλειπε ούτε ο μισθός ούτε η φήμη. Έχει ατζέντα, και η εκπλήρωσή της “καίει” πρώτα τον ίδιο και τον εγωισμό του, και δευτερευόντως τους δημότες του. Δεν τον συμφέρει να χάσει το στοίχημα, μιας και ο πρωταρχικός του στόχος είναι να βουλώσει τα στόματα όσων αμφισβητούν τη σοβαρότητα και την αποτελεσματικότητά του.
Οι δημόσιες σχέσεις για τους περισσότερους δημάρχους είναι ένα άγνωστο concept, που συνήθως αντιμετωπίζεται ερασιτεχνικά και επαρχιώτικα, ως αναπόφευκτο συμφραζόμενο μιας γενικότερης ιδιότητας. Για τον Ψινάκη είναι τρόπος ζωής και μέρος της ταυτότητάς του. Όχι ένα άχαρο κομμάτι της δουλειάς, αλλά, πολλές φορές, η ίδια η δουλειά. Μπορεί να συμβιβάσει συμφέροντα, να γεφυρώσει διαφορές και να επιλύσει προβληματικά ζητήματα με διπλωματία (και όχι με τραμπουκισμούς και εκβιασμούς απ’ τους οποίους άλλωστε δεν έχει να αντλήσει κέρδη).
Ξέρει ήδη όλο τον κόσμο και όλος ο κόσμος ξέρει αυτόν – δεν έγινε πολιτικός για να βγει στα παράθυρα και να γίνει σταρ. Είναι μια crossover φιγούρα που, αν θέλει, μπορεί να αναδείξει τον τόπο του χρησιμοποιώντας επαφές και γνωριμίες από ποικίλους κλάδους, που κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να προσεγγίσει. Έχει δύναμη στα χέρια του έτσι κι αλλιώς, άρα το δημαρχιλίκι είναι απλώς ένας τρόπος να τη χρησιμοποιήσει υπέρ του δημοσίου, αντί του ιδιωτικού συμφέροντος (το οποίο, υπενθυμίζω, το έχει ήδη εξασφαλισμένο).
Είναι ένας σύγχρονος άνθρωπος, απαλλαγμένος από κοινωνικές αγκυλώσεις, συμπλέγματα, ιδεοληψίες, αναχρονιστικές προκαταλήψεις και μισαλλόδοξα ένστικτα. Σε μία χώρα όπου η μικρόνοια, ο ρατσισμός και η κάθε λογής βιαιότητα χαίρουν ακόμη και θεσμικής στήριξης, ένας ισχυρός άνθρωπος με το απροκάλυπτα χιουμοριστικό δημόσιο προφίλ του Ψινάκη, μπορεί να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην άμβλυνση των ντροπιαστικών ελληναρίστικων φαινομένων της εποχής, από θέση εξουσίας.
Ανέδειξε τον Σάκη Ρουβά, ένα εμπορικό προϊόν πολύ πιο διαχρονικό και ανθεκτικό από οποιαδήποτε οικονομική πολιτική ακολούθησε αυτή η χώρα.
Σχόλια για αυτό το άρθρο