Αναρωτιέμαι ρε παιδιά
Πως τόχουμε μπορέσει
Να ζούμε στον Παράδεισο
Και να μη μας αρέσει
Νάχουμε γύρω μας νησιά
Κάμπους, βουνά, πεδιάδες
Πόλεις, χωριά κι’ ακρογιαλιές
Εκατομμύρια Ελλαδες
Κι’ εμείς δεξιά κι’ αριστερά
Το θαύμα να σκορπάμε
Ναχουμε εχθρό μας τη χαρά
Τη γκρίνια ν’ αγαπάμε
Αναρωτιέμαι ρε παιδιά
Πως τόχουμε μπορέσει
Να ζούμε στον Παράδεισο
Και να μη μας αρέσει
Να μην υποψιαζομαστε
Τον πλούτο μας καθόλου
Κι’ ετσι να υποκλινόμαστε
Στη φτώχεια του διαβολου
Να τα χρεώνουμε εσαεί
Ολα στον διπλανό μας
Και νάναι οι φίλοι μας εχθροί
Που θελουν το κακό μας
Αναρωτιέμαι ρε παιδιά
Μα δεν καταλαβαίνω
Γι’ αυτό και το αποφάσισα
Κόντρα να τους πηγαινω
Όσων μας γκαντεμιάζουνε
Απ’ το πρωΐ ως το βράδυ
Και βρίζουν και φωνάζουνε
Και τρέφουν το σκοτάδι
Να σκέφτομαι με την καρδιά
Κι’ όχι με το μυαλό μου
Και να βουτάω πολυ βαθειά
Στο φως το Ελληνικό μου
Σχόλια για αυτό το άρθρο