Στο κατάμεστο θέατρο «Από Μηχανής» πραγματοποιήθηκε η επίσημη πρεμιέρα της παράστασης «Ο Φιάκας» του Δημοσθένη Κ. Μισιτζή, σε σκηνοθεσία Πάνου Σκουρολιάκου. Το κοινό έδωσε το πιο θερμό του χειροκρότημα στους πρωταγωνιστές, Άννα Ελεφάντη, Αλέξανδρο Ζαχαρέα, Δημήτρη Μυλωνά, Φώτη Τσορανίδη και στην Ιλιάδα Λαμπρίδου, η οποία μάλιστα το 1989 είχε υποδυθεί την Ευανθία στον «Φιάκα» που ανέβηκε στο Εθνικό, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Νικολαΐδη. Σημαντικά στοιχεία της παράστασης που κέρδισαν τους θεατές, η ζωντανή μουσική επί σκηνής, καθώς και η συμμετοχή του καραγκιοζοπαίχτη Κώστα Σπυρόπουλου, γιου του άξιου συνεχιστή του «εθνικού καραγκιοζοπαίχτη», Θανάση Σπυρόπουλου.
Πολλοί ήταν οι καλεσμένοι που τίμησαν με την παρουσία τους τους συντελεστές. Ανάμεσά τους: Οι ηθοποιοί Χάρης Μαυρουδής, Ελένη Φιλίνη, Ζαχαρίας Ρόχας, η σκηνοθέτις Τζένη Αρσένη, η ηθοποιός και πρώην Αναπληρώτρια Καλλιτεχνική Διευθύντρια του ΚΘΒΕ Μαρία Τσιμά, ο Πρόεδρος Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινοπολιτών Νίκος Ουζούνογλου, ο βουλευτής Μάξιμος Χαρακόπουλος, οι πολιτικοί Κώστας Ζαχαριάδης, Γιάννης Μπαλάφας κ.ά. Όλοι οι συντελεστές της παράστασης ευχαριστούν θερμά όσους ήρθαν.
«Ο Φιάκας» συνεχίζει τις παραστάσεις του και μπορείτε να προμηθευτείτε τα εισιτήριά σας από εδώ: https://t.ly/tTTec
Λίγα λόγια για την πλοκή
Στην Κωνσταντινούπολη του 1870 ο Χαρίλαος Πλουτίδης ή Χαράλαμπος Πεταλούδης ή Φιάκας, ένας απατεώνας καταχρεωμένος και κυνηγημένος από δανειστές κι εμπόρους, υποδύεται τον γόνο πλούσιας οικογένειας για να κερδίσει την Ευανθία και να καρπωθεί την προίκα της. Η Ευανθία συνεπαρμένη από τα μυθιστορήματα της εποχής και γοητευμένη από τους φανταστικούς τίτλους ευγενείας του αγαπημένου της, πέφτει εύκολα στην παγίδα του. Οι ξεκαρδιστικές καταστάσεις κορυφώνονται όταν με τον κίνδυνο ότι η ταυτότητα του Φιάκα θα αποκαλυφθεί, εκείνος υποδύεται έναν Γερμανό Βαρόνο που βρίσκεται “incognito” στην Πόλη!
«Ο Φιάκας» του Δημοσθένη Κ. Μισιτζή είναι μια σπαρταριστή κωμωδία ηθών, γραμμένη σ’ εξαιρετικά ενδιαφέρουσα γλώσσα όπου το τοπικό ιδίωμα της Κωνσταντινούπολης μπλέκεται με τη «λόγια γλώσσα» του 19ου αιώνα.
Ο συγγραφέας μάς μεταφέρει στα ήθη και τις μόδες της Πολίτικης κοινωνίας του 1870 και θίγει με σατυρική διάθεση και καυστικό τρόπο την υπερβολή και την ξενομανία της εποχής.
Σχόλια για αυτό το άρθρο