ΤΩΡΑ |
Το παραπάνω το στένουμε σαν καρτ ποστάλ στουs πολιτικούs μαs και παρακάτω μία ενδιαφέρουσα ανάλυση του Γιάννη Καζάζη:
Ποιά σχέση υπάρχει μεταξύ της σήμανσης των δρόμων
και των εσόδων του κράτους στη χώρα μας
Θα έχετε προσέξει οτι εδώ και αρκετά χρόνια στην Ελλάδα δεν υπάρχει σήμανση στους περισσότερους δρόμους της χώρας μας.
Περισσότερο απ’ όλα, έχουν εγκαταλειφθεί οι ..
σημάνσεις πάνω στο οδόστρωμα δηλαδή οι
λευκές γραμμές που χωρίζουν τις λωρίδες κυκλοφορίας, οι παχύτερες που αφορούν τις διαβάσεις των πεζών,
τις θέσεις στάθμευσης και άλλες.
Οι περισσότερες απο αυτές έχουν πιά ξεθωριάσει τόσο πολύ που μόνο με φαντασία μπορεί κανείς
να υποθέσει πού υπήρχαν κάποτε.
Έτσι, η κυκλοφορία και ο ΚΟΚ επαφείονται στην υποκειμενική διάκριση του κάθε οδηγού με αποτέλεσμα
την χαώδη κατάσταση που επικρατεί στους ελληνικούς δρόμους.
Δοκιμάστε να περάσετε από μια διάβαση πεζών σε κάποιο δρόμο του κέντρου.
Συνήθως θα είναι κατειλημμένη από σταθμευμένα αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες.
Δοκιμάστε να περάσετε οδηγώντας μια κεντρική διασταύρωση σε ώρα αιχμής.
Συνήθως θα είναι μπλοκαρισμένη από τα αυτοκίνητα της καθέτου κατεύθυνσης που δεν πρόλαβαν να περάσουν ή,
πιό πιθανό, πέρασαν με κόκκινο παρ’ όλου που ήταν βέβαιο πως δεν θα προχωρήσουν παρά λίγα μόνο μέτρα
και θα μπλόκαραν την διασταύρωση.
Δοκιμάστε να περπατήσετε σε κάποιο σχετικά στενό πεζοδρόμιο με το καροτσάκι του μωρού σας.
Θα ταλαιπωρηθείτε κι εσείς και το μωρό σας.
Ακόμα και στις μεγάλες λεωφόρους η διέλευση μέσα απο τις διαβάσεις των πεζών είναι προβληματική
διότι όταν σταματούν τα αυτοκίνητα στο κόκκινο για να περάσουν οι πεζοί, συνήθως μέσα στις διαβάσεις σταματούν
και μοτοσυκλέτες, ταξί, λεωφορεία και αυτοκίνητα.
Κάποιοι δε από τους οδηγούς στραβολαιμιάζουν για να δούν τον σηματοδότη,
που έχουν ήδη προσπεράσει, να αλλάζει για να πατήσουν γκάζι.
Φέρτε τώρα στο νου σας ένα από τα πράγματα που σας «εντυπωσιάζει» μόλις προσγειωθείτε σε κάποια από τις πόλεις της παλαιάς Ευρώπης.
Δεν σας προκαλεί μια ωραία εντύπωση το πλήθος από τις πινακίδες που ρυθμίζουν την κυκλοφορία αυτοκινήτων και πεζών;
Δεν είναι όλες καθαρές, τοποθετημένες εκεί που πρέπει;
Οι διαγραμμίσεις στους δρόμους σχεδόν «οδηγούν» για σας το αυτοκίνητο με την ύπαρξή τους
και φαίνονται λες και τις έβαψαν πριν λίγες ώρες.
Στις δε μεγάλες διασταυρώσεις, οι κίτρινες μπακλαβαδωτές γραμμές δεν «επιτρέπουν» ούτε στους κοιμισμένους οδηγούς
να εισέλθουν αν δεν είναι βέβαιοι ότι θα εξέλθουν και δεν θα μπλοκάρουν τη διασταύρωση.
Θα μου πείτε καλά όλα αυτά, αλλά τι σχέση μπορούν να έχουν με τα έσοδα του κράτους;
Και όμως έχουν και πολλή μεγάλη μάλιστα.
Όχι μόνο με τα έσοδα, αλλά με όλη τη σχέση κράτους -πολίτη.
Όταν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κανόνες για την κυκλοφορία των αυτοκινήτων αλλά πρώτο το κράτος είναι αυτό που αδιαφορεί
για το ελάχιστο που μπορεί να κάνει για να βοηθήσει στην εφαρμογή τους, πως περιμένει από τους πολίτες οδηγούς να τους σεβαστούν;
Όταν περνά κάποιος τις εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης διαπιστώνει ότι όλα τα σχήματα στο εγχειρίδιό του είναι βασισμένα πάνω σε διαγραμμίσεις δρόμων. Όταν βγει όμως στους δρόμους διαπιστώνει ότι η πράξη διαφέρει πολύ από την θεωρία.
Το κράτος δεν έχει φροντίσει να κάνει το ελάχιστο που έχει υποχρέωση: την διαγράμμιση των δρόμων.
Πως θα επιβάλλει τον ΚΟΚ όταν το αντικείμενό του που είναι οι δρόμοι είναι σε τέτοια ρευστή κατάσταση.
Προτεραιότητες, ρεύματα κίνησης, διαβάσεις πεζών, διασταυρώσεις, θέσεις στάθμευσης.
Όλα αυτά είναι στο περίπου, δεν υπάρχουν σαφείς γραμμές. Επομένως ο καθένας το κάνει όπως
τον βολεύει.
Και όμως, επειδή οι περισσότεροι από μας έχουμε κάποιο τετράτροχο ή δίτροχο και κυκλοφορούμε
στους δρόμους, έχουμε εθιστεί στην αδιαφορία απέναντι στο νόμο.
Ακόμα και οι τροχονόμοι που υποτίθεται ότι έχουν καθήκον να επιβλέπουν την εφαρμογή του ΚΟΚ
από τους πολίτες, αδιαφορούν πλήρως και κάνουν πως δεν βλέπουν όταν μπροστά τους
διαπράττονται 10 παρανομίες το λεπτό.
Αυτός ο εθισμός μας στην αδιαφορία απέναντι στο νόμο δυστυχώς επεκτείνεται και σε
άλλους νόμους, ιδιαίτερα σε αυτούς που αφορούν την τσέπη μας.
Όταν οδηγούμε αψηφώντας τους κανόνες και διαπιστώνουμε ότι «δεν τρέχει και τίποτα»,
δοκιμάζουμε την τύχη μας και σε άλλες παρανομίες. Από τα αυθαίρετα μέχρι τη φοροδιαφυγή.
Δεν έχουμε συνηθίσει σε ένα κράτος που σέβεται τον εαυτό του αλλά και τους πολίτες του,
τουλάχιστον αυτούς που θέλουν την ευνομία. Και δεν είναι λίγοι.
Αυτή είναι λοιπόν η σχέση που έχει η διαγράμμιση των δρόμων με τις εισπράξεις του κράτους.
Αν αποφάσιζε κάποιος ευλογημένος άνθρωπος να βάψει τους δρόμους και να επιβλέψει
την τήρηση του ΚΟΚ πολλά θα άλλαζαν όχι μόνο στα έσοδα του κράτους αλλά και στην ποιότητα
της ζωής των πολιτών.
Όσο για το κόστος της βαφής των δρόμων;
Aν εφαρμοστεί για λίγες μέρες ο ΚΟΚ, τα έσοδα που θα αποφέρουν οι παραβάσεις, φτάνουν και περισσεύουν.
Σχόλια για αυτό το άρθρο