ΤΩΡΑ |
To πρώτο τσουνάμι πέρασε γιατί τελικά δεν φαγωθήκαμε μεταξύ μας και ως σχιζοφρενής λαός αλλά με μηδενική ανεκτικότητα πια παραμένουμε ενωμένοι, πάντα με αγωνία για να τελειώσει αυτή η περιπέτεια ομαλά. Ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε δεύτερο τρίποντο μετά από αυτό των εκλογών και παίζοντας ένα σκληρό πόκερ αντί να πέσει στα τάρταρα βγήκε παντοδύναμος. Αυτό είναι fact.
Πολλοί με ρώτησαν γιατί δεν πήρα θέση Ναι ή Οχι ( βέβαια εγραφα κάτι τόσο όσο και το ερμήνευαν όπως ήθελαν, άλλοι έβριζαν – σε κάποια στιγμή μου την έλεγαν και οι μεν και οι δε χωρίς να μπουν καν στον κόπο να διαβάσουν όλο το κείμενο) .. λίγοι καταλαβαίνουν πως κανείς δεν είναι αρμόδιος να επηρεάσει κόσμο όταν δε γνωρίζει καλά τα πράγματα. Οταν είσαι “γνωστός” -και άσχετος, γιατί εκτός πολύ λίγων μπουτ άσχετοι είναι όλοι-ό,τι και να γράψεις θα κριθείς ανάλογα με την εικόνα που έχει ο καθένας για σένα και ανάλογα με τις πράξεις σου και τη ζωή που ζεις και έχεις ζήσει.
Οι περισσότεροι τοποθετήθηκαν βέβαια με βάση το κοινό τους και για να γίνουν πιο αρεστοί ή αγαπητοί. Το εναλλακτικό ενάντια στην πίστα με το γαφύφαλλο. Υπήρξαν και εξαιρέσεις. Όμως πήξαμε στις “ευρωπαίες” που ποστάρουν μακαρόν και gucci χωρίς να έχουν φράγκο στην τσέπη γιατί δεν καταδέχονται να δουλέψουν για τα λίγα διατυμπανίζοντας μία χλιδομπαρόκ κακόγουστη ζωή.. αλλά και στις επαναστάτριες πολυτελείας που τρέχουν από το τζάμπα σουσάδικο στη τζάμπα κρουαζιέρα χωρίς να υπολογισουν πως εκτός από το γάλα θα υπάρξει και έλειψη σιλικόνης στην αγορά. Πήξαμε στις εξυπνάδες, ειρωνείες, χαζά σχόλια..βρισίδια, τσακωμούς, απρέπειες..
Για μένα το τοπίο ήταν θολό και τη μία στιγμή ετοιμαζόμουν ψυχολογικά για συσσίτιο την άλλη ήμουν υπεραισιόδοξη και έλεγα μέσα μου πόσο μάγκες είμαστε. Αυτό άλλαζε ανάλογα με την παρέα, με τη διάθεση, με τη στιγμή. Η τρομοκρατία που βιώσαμε σε συνδυασμό με τις κλειστές τράπεζες δεν ήταν κάτι που η γενιά η δική μου το έχει ζήσει.
Αυτές οι στιγμές που ζούμε μαζί είναι ιστορικές. Είτε μας αρέσει, είτε όχι. Εχει ξεκινήσει μία κάθαρση και ένα ντόμινο που δεν ξέρω που θα καταλήξει αλλά είμαι σίγουρη πως δε θα επιστρέψει στον παλιό τρόπο ζωής.
Το τέλος εποχής δεν έγινε με το τέλος των περιοδικών. Τα media έγιναν ακόμα πιο φτηνιάρικα από τότε όπως και οι εκπρόσωποί τους.Φτάσαμε στο σημείο να αναπαράγουμε απόλυτες αηδίες, προσωπικές σχέσεις, κινήσεις και “κοιλίτσες” ανθρώπων πιο αδιάφορων και από – βρείτε εσείς τον πιο αδιάφορο και βάλτε το. Τα pixel τα βάλαμε στα μάτια μας γι αυτό όλα ουσιαστικά πάτωναν. Η κρίση δεν ήταν μόνο οικονομική και από εκείνο το πρώτο “τέλος” σχεδόν κανείς από τους πρωταγωνιστές της δεν πήρε μάθημα..Εμπνευση μηδέν.
Χθες βράδυ ξεκίνησε το τέλος της εποχής. Η κονιορτοποίηση ενός συστήματος που ήδη αργοπέθαινε. Παραμένω αισιόδοξη γιατί είναι η φύση μου τέτοια και περιμένω τις εξελίξεις όπως όλοι μας.. Δεν θέλω να ξαναδώ τηλεόραση, δε θέλω να διαβάσω τα ποστς κάθε καραγκούνικου σάιτ με άρατα κούρατα.
Ελπίζω να γίνει επανεκκίνηση της ζωής μας με καλύτερους όρους και ένα μεγάλο restart – όχι όπισθεν προς το γκρεμό αλλά προς τον πεντακάθαρο καταγάλανο ουρανό της πατρίδας μας.
Σχόλια για αυτό το άρθρο