Τη Δευτέρα το απόγευμα έχασα την καλύτερη μου φίλη.
Τι είναι “η καλύτερη φίλη”; Καταρχάς αυτή που σου κρατάει το χέρι από τα χρόνια της εφηβείας μέχρι σήμερα – χωρίς διαλείμματα. Χωρίς να χάνεσαι. Χωρίς να κρύβεσαι από τίποτα. Χέρι-χέρι στα εύκολα και στα δύσκολα, στις χαρές και στις λύπες.
Με την Μαρία Πατέρα περάσαμε και είπαμε πολλά.. Τα αδέλφια της, ο Νίκος και η Αναστασία είναι οικογένεια μου και τα παιδιά της, ο Άρης και ο Αντώνης ήταν τα πρώτα μωρά που έπιασα στα χέρια μου. Οι γιοι μας έχουν μια ,παρόμοια σχέση και είμαστε πολύ υπερήφανες γι’αυτό. Οι τελευταίες κουβέντες μας ήταν ευχές για το Νίκο μου και σχόλια για τις σωστές ανταύγειες – “μάθε τα νούμερα από τα χρώματα και φέρτα” μου έγραψε την περασμένη εβδομάδα που ήμουν στο Λονδίνο.
Το “Η Μαρία πέθανε” στο τηλέφωνο ήταν κάτι σουρεαλιστικό. Το ότι είχα εκείνο το επόμενο λεπτό να κάνω συνέντευξη με μία γυναίκα 90 ετών στην Νέα Υόρκη επίσης. Αυτή η τηλεφωνική συζήτηση με αυτήν την φιλοσοφημένη γυναίκα, μου έδωσε τη δύναμη να κατηφορίσω για τελευταία φορά στο σπίτι της φίλης μου στο Παλαιό Φάληρο. Εκεί που κάναμε τα sleep overs μετά τις 9 Μούσες, που μαζεύομασταν να δούμε “Δυναστεία”, που γιορτάζαμε ρεβεγιόν και άλλα πολλά.. Εκεί που της κράτησα το χέρι για τελευταία φορά. Sleeping Beauty.. H ζωή μας είχε πολλά κεφάλαια: σχέσεις, γάμους, παιδιά, αρρώστιες, γιορτές, διακοπές.. δεν έλειψε τίποτα. Στα 60 της η Μαρία ήταν ένα κράμα παιδιού και φιλοσοφημένης γυναίκας.
Πολύ περήφανη για τα 4 αγόρια της και τα δύο πανέμορφα εγγόνια από τον Άρη και τη Βιολέτα.
Η Μαρία αγαπούσε με πάθος την οικογένειά της, τον πρώην άντρα της Γιάννη Ξυλά και την κουνιάδα “φύλακα άγγελο” Τιτίνα Πατέρα. Λάτρευε τους φίλους της. Τον Βασίλη, την Μαριάνα, την Αναστασία, τον Τάκη.. και εκείνοι την λάτρευαν. Το καλοκαίρι πέρασε υπέροχα στην Ίο και στη Λέρο. Είχε μεγάλη αδυναμία στην πάστα αμυγδάλου. Δεν συμφιλιωνόταν ποτέ με το παραπάνω βάρος. Λάτρευε τα κοσμήματα. Φορούσε μονόπετρο με τη ρόμπα της. Είχε πάθος με τα ωραία ρούχα, τη μόδα και τη διακόσμηση γιατί ήταν εστέτ. Έσκιζε σελίδες από περιοδικά που της άρεσαν. Αν ήταν στο χέρι της θα άλλαζε ντεκόρ κάθε χρόνο. Ήθελε να την πάω να ακούσουμε τη Νατάσσα Θεοδωρίδου. Τελευταία φορά διασκέδασε τρελά στο live πρόγραμμα που έκανε ο Χρήστος Κυριαζής. Το “Ελα μωράκι μου” ήταν πάντα αφιερωμένο στην πρώτη του σύζυγο..Το περασμένο Σάββατο αγόρασε τις πιο εντυπωσιακές χρυσές γόβες για τις γιορτές. Είχε κανονίσει με τον Βασίλη Ζούλια να της ράψει το γιορτινό φουστάνι.
Όταν χάνεις έναν τόσο κοντινό σου άνθρωπο, αυτόματα σβήνεται και ένα κομμάτι της ζωής σου. Αυτά που εκείνος σου θύμιζε και μοιραστήκατε. Προσπαθείς να κολλήσεις τα χιλιάδες κομμάτια ενός puzzle που καταστράφηκε. Της άρεσε να μου στέλνει τέτοια μηνύματα, να μου τα θυμίζει. Αφού ζήσαμε κινηματογραφικές στιγμές και εποχές. “Σ αγαπάω γιατί δεν με κρίνεις” μου το έγραφε τόσο συχνά, αν και την μάλωνα αρκετές φορές ειδικά για το κάπνισμα. Είχε πάρα πολύ αγάπη να δώσει. Της είχα μεγάλη αδυναμία. Πέραν της φιλίας. Γιατί ήταν ένας καθαρός, καλός άνθρωπος. Είχε το ωραιότερο βλέμμα. Η Μαρία ανήκε σε ειδική “ράτσα”. Ήταν noble. Λυπάμαι αν ακούγεται περίεργο για τα σημερινά δεδομένα αλλά είναι η αλήθεια. Ευαίσθητη και βαθύτατα ευγενής. Δίκαιη. Μία γυναίκα που νίκησε δύο σοβαρούς καρκίνους που έριξαν ένα μαύρο πέπλο στη μετέπειτα ζωή της. Πόσα να αντέξει μία τόσο ζεστή καρδιά;
Τώρα που τα γράφω αυτά νιώθω σαν να την έχω δίπλα μου να σχολιάζει. Τι θα ήθελε να πούμε, τι όχι. Σίγουρα δεν θα ήθελε άσχημες φωτογραφίες της. Με μερικές που κυκλοφορούν για να βάλουν άρπα κόλλα την είδηση θα έφριττε. Οσες δημοσιεύω τις έχει ήδη εγκρίνει.
“H Mαρία είναι η πιο παλιά μου φίλη και από τις ωραιότερες γυναίκες που έχουμε στην Ελλάδα. Ήμουν στο σχολείο όταν είδα μια φωτογραφία της και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Όταν ήμουν δεκαπέντε χρονών, εσωτερική σε summer school στην Ελβετία, εκείνη τηλεφωνούσε, παρίστανε την αδελφή μου και με έπαιρνε σε κλαμπ στη Γενεύη, όπως το Regines, αφού με έντυνε με ό,τι πιο μοδάτη μεταξωτή φουφούλα κυκλοφορούσε τη δεκαετία του 80. Επίσης, κολλούσε στον τοίχο οποιοινδήποτε θεωρούσε πως δεν μου φερόταν καλά, τα τοπ θύματα τότε τα εκάστοτε φλέρτ μου. Στο γάμο του Graff στο Annabells, στο Λονδίνο, χόρεψε τσιφτετέλι πάνω στο τραπέζι και οι “χλιδάτοι” έμειναν άφωνοι. Άμα έχει κέφια χορεύει τσιφτετέλι ακόμα και στο Sea Satin.
Όπως εδώ φορώντας Σήλια Κριθαριώτη.
Πάντα πριγκηπικά.. Κι όταν περπατάει με τα θεικά της πόδια και όταν καπνίζει, το κάνει σαν εκείνες τις ηθοποιούς του Χόλιγουντ της δεκαετίας του 40 με τις χρυσές ταμπακιέρες. Κι όταν φοράει κοσμήματα, τα πιο μεγάλα, το κάνει πριγκηπικά. Και με τις φόρμες της είναι ακόμα πιο θεά. Και στα πάνω της και στα κάτω της. Πολλοί τη ζήλεψαν και δεν της “συγχώρεσαν” την ομορφιά και τον αέρα της. Στις κοσμικές στηλες έχει τον αέρα της Mισέλ Φάιφερ και μαζί είχαμε κάνει για το Downtown το πρώτο ρεπορτάζ “καλλονή κυρία στο σπίτι , στον κήπο , στον καναπέ, με τα παιδιά κλπ” Οποιοδήποτε περιοδικό φιλοξενεί φωτογραφίες της, ανεβάζει αυτομάτως το επίπεδο”
Αυτές είναι οι φωτογραφίες της Ολυμπίας Κρασαγάκη που αγάπησε ιδιαίτερα από αυτό το αφιέρωμα.
Mε τον αδελφό της Νίκο, είχαν μεγάλη αγάπη και σχέση προστασίας από παιδάκια.
Με τον αδελφό της Νίκο Πατέρα.
Με τον Τέρη Σταματάρη στη Ρένα της Φτελιάς το 1985.
Σκηνές από τη ζωή της, γονείς, αδέλφια, σύζυγος, συγγενείς , φίλοι..
Σχόλια για αυτό το άρθρο