ΤΩΡΑ |
Η Δάφνη Σκούρα άστραψε με το ταλέντο της και την αγωνιστική της δραστηριότητα. Μαχητική αλλά πάντα σεμνή, άφησε το στίγμα της στο θεατρικό σανίδι και στον κινηματογράφο.
Η Δάφνη Σκούρα γεννήθηκε στην Αθήνα από πατέρα Ρουμελιώτη και μητέρα Μικρασιάτισσα. Μεγάλωσε στις ανατολικές συνοικίες (Παγκράτι, Βύρωνα, Υμηττό), με μια μικρή αλλά πολύ σημαντική, για τη ζωή της, περίοδο στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Μαθήτρια του Δημοτικού κόλλησε το θεατρικό «σαράκι», απαγγέλλοντας ποιήματα στο σχολείο και σε συγγενικές συνάξεις. Μετά το χωρισμό των γονιών της έμενε με τη γιαγιά της σε ένα δωματιάκι, απέναντι από το Ηρώδειο. Αυτό ήταν… Τρύπωνε από την περίφραξη, κρυβόταν πίσω από ένα βραχάκι και παρακολουθούσε τις πρόβες και τις παραστάσεις τραγωδιών που δίνονταν προπολεμικά στο Ηρώδειο. Πόλεμος και Κατοχή. Μαθήτρια του Γυμνασίου τολμά και πάει στη Μαρίκα Κοτοπούλη και της εξομολογείται τον πόθο της να γίνει ηθοποιός. Δίνει εξετάσεις σε επιτροπή και εισάγεται στη σχολή της Κοτοπούλη, όπως και η Έλλη Λαμπέτη – πολυαγαπημένη φίλη της, η Βίλμα Κύρου και ο Μίνως Βολονάκης . Η Δάφνη Σκούρα, στη σχολή και στο θίασο της Κοτοπούλη, γνώρισε φημισμένους ηθοποιούς των παλαιότερων γενεών. Το 1943-’44 διακινούσε προκηρύξεις του ΕΑΜ στο κέντρο της Αθήνας, αψηφώντας όλους τους κινδύνους και η κοριτσίστικη φωνή της ακουγόταν συχνά τα βράδια από το «χωνί» στις συνοικίες του Βύρωνα και του Υμηττού, να «κελαηδάει» τα συνθήματα του αγώνα. Την ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας (12/10/1944), συμμετέχοντας στην παλλαϊκή συγκέντρωση κάποιος τη βλέπει να ανεμίζει τη σημαία του ΕΑΜ. Αυτό της κοστίζει σύγκρουση με τον διευθυντή του θιάσου της Κοτοπούλη και έμμεση «απόλυσή» της. Στα αιματηρά γεγονότα του Δεκέμβρη η μητέρα, ο πατριός της και η ίδια βοηθούν την «Εθνική Αλληλεγγύη» για τη μεταφορά των τραυματισμένων – από τα αγγλικά και παρακρατικά όπλα – ΕΑΜιτών στην περιοχή Μακρυγιάννη. Η κατοχική πείνα και υπερπροσπάθεια για τη διάσωση των τραυματιών ρίχνουν βαριά άρρωστη τη νεαρή ηθοποιό. Με τη βοήθεια της οικογένειας και του θεάτρου, αναρρώνει και το 1945, το θεατρικό «άστρο» της αρχίζει να λάμπει. Ως Πτυχιούχος της Σχολής Κοτοπούλη, συμμετείχε, στο θίασο Β. Αργυρόπουλου και πρωταγωνίστησε στα «Κυριακή αργία» και «Στραβόξυλο» του Δημήτρη Ψαθά, δίπλα στην Σοφία Βέμπο, ως πρωταγωνίστρια, του “Πρίγκηπας Μουρούζης” αλλά και δίπλα στον Βασίλη Αυλωνίτη και τον Νίκο Σταυρίδη την επόμενη χρονιά.
Το 1947 προσλαμβάνεται στο Εθνικό Θέατρο και παίζει σημαντικούς ρόλους (“Σιρανό Ντε Μπερζεράκ” με τον Δημήτρη Μυράτ, “Φοιτητές” με Λαμπέτη και Χορν, “Βολπόνε” με Χορν κ.α.). Από το 1949 συνεργάζεται με φημισμένους θιάσους της εποχής, και για διάφορα θεατρικά είδη. Με τον Τζαβαλά Καρούσο συστήνουν περιοδεύοντα θίασο ποιοτικού ρεπερτορίου.
Η εφημερίδα «Εμπρός» προκηρύσσει κινηματογραφικό βραβείο, που απονέμεται στην Δάφνη Σκούρα για την ερμηνεία της στην ταινία «Ο γρουσούζης», που την έκανε πλατιά γνωστή (δεύτερη η Αλέκα Κατσέλη, τρίτη η Έλλη Λαμπέτη και τέταρτη η Ειρήνη Παπά). Το 1953 συνεργάζεται με την Κατερίνα και το χειμώνα 1954-1955 ξεκινά η συνεργασία της με τον Μάνο Κατράκη με πρώτο έργο το δράμα «Βαθιές είναι οι ρίζες». Η παράσταση και οι πρωταγωνιστές της είχαν τεράστια επιτυχία. Ακολουθεί κι άλλη μεγάλη ερμηνευτική επιτυχίας της Δ. Σκούρα, δίπλα στον Μάνο Κατράκη («Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας», «Ο πραματευτής» κ.ά.). Επιχείρησε πρώτη την αποκέντρωση των θεάτρων της πρωτεύουσας, μαζί με τον Λυκούργο Καλλέργη, ιδρύοντας το 1954 το «Θέατρο Ραντάρ» στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και το 1965, μόνη της, το «Μετάλιο» στο Παγκράτι. Με τους Μάνο Κατράκη και Μήτσο Λυγίζο θα είναι τιμητική φρουρά στην κηδεία του Γρηγόρη Λαμπράκη και λίγο αργότερα θα γίνει ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Νεολαίας Λαμπράκη.
Ακολουθεί δικός της θίασος, συνεργασίες με άλλους θιάσους, με την «Πειραϊκή Σκηνή» του Δημήτρη Ροντήρη (πρωταγωνιστεί στη «Δωδέκατη νύχτα», θίασος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (1962) με επικεφαλής τη Δ. Σκούρα), επιστροφή στο «Λαϊκό Θέατρο» του Κατράκη, με τον οποίο ξανασυνεργάστηκε το 1971 («Βασιλιάς Ληρ»).
Πρωταγωνίστησε σε δεκαπέντε κινηματογραφικές ταινίες ( Ο γρουσούζης, Κατέστρεψα μια νύχτα τη ζωή μου, Για το ψωμί και τον έρωτα, Στρατιώτες δίχως στολή, Η έξοδος του Μεσολογγίου, Κερένια Κούκλα, Ορκίστηκα εκδίκηση, Τα δίχτυα της ντροπής, Κόκκινα τριαντάφυλλα, Λουίζα κ.α.)και είχε ιδιαίτερη επιτυχία στο ραδιόφωνο (ποιητικές βραδιές και ραδιοφωνικό θέατρο).
Τελευταία θεατρική της εμφάνιση το χειμώνα 1980-1981, με τον εταιρικό θίασο «Ελεύθεροι Καλλιτέχνες». Λόγω σοβαρού προβλήματος των φωνητικών χορδών της, σταματάει κάθε καλλιτεχνική δραστηριότητα. Το 2008 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία της με τίτλο «Βαθιές είναι οι ρίζες…» (εκδόσεις «Προσκήνιο»). Το 2015, ο σύντροφος της ζωής της Βαγγέλης Μαχαίρας, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και δικηγόρος, “φεύγει” από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών. Έζησαν μαζί 60 χρόνια, από το 1956, χρονιά που παντρεύτηκαν, και αυτό, μαζί με τη συμμετοχή της στους κοινωνικούς αγώνες, θα προκαλέσει την απόλυσή της από το Εθνικό Θέατρο και το ραδιόφωνο, καθώς και τη στέρηση του διαβατηρίου της.
Στις 2 Δεκεμβρίου 2020, σε ηλικία 95 ετών, η Δάφνη Σκούρα πέρασε στην αιωνιότητα, αφήνοντας πίσω την κόρη της και τα εγγόνια της. Συλλυπητήρια στους οικείους της,
Δύο χρόνια μετά την ταινίας Ο μεθύστακας, η Φίνος Φιλμ προσπαθεί να επαναλάβει τη μεγάλη επιτυχία της με τους ίδιους συντελεστές, Γιώργο Τζαβέλα στη σκηνοθεσία και Ορέστη Μακρή πρωταγωνιστεί. Για συμπρωταγωνίστριά του επιλέγεται η Δάφνη Σκούρα, που συγκινεί με την ερμηνεία της. Ο γρουσούζης δεν φτάνει τα εισιτήρια του Μεθύστακα, κάνει όμως επιτυχία για τα δεδομένα της εποχής.
Η νεράιδα της Μάνης (1961)
Με την Γεωργία Βασιλειάδου στον Γρουσούζη
Κατέστρεψα μια νύχτα τη ζωή μου (1951)
Κερένια Κούκλα (1958)
Τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση στην “Λουίζα” το 1966
Τιμητική βραδιά από το Δήμο Βύρωνα
Θυμηθείτε την στην ταινία Το κορίτσι της ταβέρνας
https://www.youtube.com/watch?v=hpp_N_AM-6A
Σχόλια για αυτό το άρθρο