Fly me to the moon: Παραλειπόμενα & πρώτες φωτογραφίες

ΣχετικάΆρθρα

Κατερίνα Λιόλιου: Πλατινένια με το album «1994»

22 Νοεμβρίου 2024

Με πρωταγωνιστές την Scarlett Johansson και τον Channing Tatum, η ταινία «Fly me to the moon» είναι μια ευφυής και κομψή ρομαντική κομεντί με φόντο την ιστορική προσεδάφιση της NASA στη Σελήνη. Στην ταινία, που αναπαριστά απολαυστικά τη δεκαετία του ’60 υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Greg Berlanti (Με αγάπη, Σάιμον), πρωταγωνιστούν επίσης οι Jim Rash, Anna Garcia, Donald Elise Watkins, Noah Robbins, Colin Woodell, Christian Zuber, Nick Dillenburg, Ray Romano και Woody Harrelson.

Η Kelly Jones (Johansson), το παιδί-θαύμα του marketing, έρχεται για να φτιάξει τη δημόσια εικόνα της NASA και προκαλεί χάος στο ήδη δύσκολο έργο του διευθυντή εκτόξευσης, Cole Davis (Tatum). Μπορεί, όμως, να είναι το μυστικό όπλο που χρειάζεται η NASA για να κερδίσει την κούρσα με τους Ρώσους για το ποιος θα προσσεληνωθεί πρώτος. Με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να θεωρεί την αποστολή πολύ σημαντική για να αποτύχει, η Jones λαμβάνει εντολή να οργανώσει μια ψεύτικη, εφεδρική προσσελήνωση και η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει πραγματικά…

Στη νέα κωμωδία «Fly Me to the Moon» που διαδραματίζεται στο πρόθυρα το μεγαλύτερου θριάμβου της διαστημικής εποχής, η σαρωτική δεξιοτέχνης του marketing (Scarlett Johansson) πρέπει οπωσδήποτε να συνεργαστεί με τον διευθυντή της εκτόξευσης (Channing Tatum). « Όλοι αυτοί οι άνθρωποι εργάστηκαν σκληρά για να κατορθώσουν το ακατόρθωτο. Για τον Cole, που είναι αισιόδοξος, αυτό αρκεί», λέει η Scarlett Johansson, που υπογράφει την παραγωγή της ταινίας με την εταιρεία της These Pictures. «Η Kelly, που
είναι απαισιόδοξη, συνειδητοποιεί ότι οι άνθρωποι είναι πιο κυνικοί. Ο κόσμος είναι ένα περίπλοκο μέρος. Οπότε, η απροθυμία του Cole έρχεται σε αντίθεση με την αποφασιστικότητά της να κάνει ό,τι χρειαστεί.
Η Kelly πιστεύει ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ενώ ο Cole δεν είναι έτσι. Εκεί προκύπτει η διαφωνία τους».
«Για τον χαρακτήρα μου, τον Cole, η NASA εκπροσωπεί την κατάκτηση του αδύνατου» λέει ο Channing Tatum. «Για τον Cole, η αποστολή Apollo 11 δεν είναι μια οποιαδήποτε αποστολή. Και σίγουρα δεν είναι μία
τηλεοπτική διαφήμιση, ένα καταναλωτικό προϊόν που πρέπει να πουληθεί. Είναι, ίσως, το μεγαλύτερο επίτευγμα της ανθρωπότητας».

Ο Greg Berlanti, ένας από τους πιο επιτυχημένους σεναριογράφους-σκηνοθέτες, ανέλαβε τα σκηνοθετικά ηνία και λέει ότι η ταινία αφορά αυτές τις δύο πλευρές που κάνουν την Αμερική μία συναρπαστική χώρα.
«Το πνεύμα της χώρας τότε ήταν να πιστεύεις στο απίθανο» λέει ο Berlanti. «Χρειάστηκαν δύο είδη ανθρώπων για να πάμε στο φεγγάρι. Χρειάστηκαν οι εργατικοί, καθημερινοί άνθρωποι που έδωσαν τα πάντα στο μηχανολογικό κομμάτι και χρειάστηκαν τύποι σαν τον JFK για να το πουλήσουν, πριν ακόμα εξασφαλίσουν ότι είναι εφικτό. Κι αυτό είναι το σενάριο της Αμερικής, χρειάζεται ένας πωλητής και τα μεμονωμένα άτομα για να γίνει κάτι. Αυτό εκπροσωπούν αυτοί οι δύο χαρακτήρες, αυτό το Γιν και το Γιανγκ που είναι βαθιά ριζωμένο στην ταυτότητα μας ως λαό».

Στην ταινία «Fly Me to the Moon», η κυνική πωλήτρια είναι η Kelly Jones, μία γκουρού του marketing και της διαφήμισης – «μία δημιουργική μάγισσα, μία ευφυία του branding», λέει η Johansson. « Έχει κατακτήσει την κορυφή γιατί πολύ απλά είναι η καλύτερη σε αυτό που κάνει, και αν παραβαίνει ορισμένους κανόνες, ή λέει μερικά ψέματα, προς όφελος των πελατών της, πού είναι το πρόβλημα;». Καθώς η NASA ετοιμάζεται να εκπληρώσει το όραμα του Προέδρου Κένεντι για την προσσελήνωση, είναι καθήκον του Moe Burkus, μίας σκοτεινής κυβερνητικής φιγούρας που πιστεύει ότι το διαστημικό πρόγραμμα χρειάζεται
να λανσαριστεί ξανά στο μυαλό του κοινού, να παρασύρει την Kelly στη Φλόριντα για να πουλήσει την αποστολή στο φεγγάρι στο αμερικάνικο κοινό. Στο Ακρωτήριο Κένεντι, η Kelly Jones συναντά τον αφοσιωμένο Cole Davis, που διευθύνει την εκτόξευση για λογαριασμό της NASA. Η ιδέα ότι το φεγγάρι πρέπει να «πουληθεί» στον οποιονδήποτε τον προσβάλλει βαθύτατα. Αρκεί και
μόνο ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο ανθρώπινο επίτευγμα. «Δεν πιστεύω ότι ο Cole πραγματικά καταλαβαίνει τι έχει να προσφέρει η Kelly στο έργο», εξηγεί η Johansson. «Είναι πραγματιστής και την βλέπει
σαν εμπόδιο. Η διαδικασία χρηματοδότησης του έργου, το είδος της υποστήριξης που χρειάζεται, πώς πρέπει να χειρίζεται το θέμα, όλα αυτά τού είναι άγνωστα. Δεν καταλαβαίνει ποιος είναι ο λόγος. Είναι το μυστικό όπλο που δεν ξέρει ότι χρειάζεται για να κερδίσει».

Ο Tatum λέει ότι ο χαρακτήρας του ασχολείται περισσότερο με την πραγματικότητα, όλες τις τεράστιες προκλήσεις, και δεν τον ενδιαφέρουν οι δημόσιες σχέσεις. «Είναι το τελευταίο πράγμα που περίμενε ότι πρέπει να αντιμετωπίσει», λέει ο Tatum. «Η Kelly έρχεται σαν σίφουνας και, στο μυαλό του, καταστρέφει τα πάντα και δημιουργεί πιο πολλά προβλήματα, ενώ είναι ο συνδετικός κρίκος στο όλο πράγμα». Φυσικά, συνέρχονται και οι δύο. « Έρχονται σε σύγκρουση στην αρχή της ταινίας, αλλά έχουν περισσότερα κοινά απ’ αυτά που νόμιζαν» , λέει η Johansson.

Οι αντισυμβατικές μέθοδοι της Kelly εμπνέουν, αλλά και τρελαίνουν τον Cole. Για παράδειγμα, όταν εκείνος αποκλείει τους μηχανικούς της NASA από τη δημοσιότητα, εκείνη προσλαμβάνει ηθοποιούς για να τους υποδυθούν. Εντωμεταξύ, βρίσκει πραγματικούς μηχανικούς της NASA για να μεταμορφώσει
ένα μικροσκοπικό γραφείο σε ένα φωτεινό και χαρούμενο χώρο εργασίας. Αλλά με τον καιρό, ο Cole βλέπει ότι αυτές οι μέθοδοι εξυπηρετούν τον κοινό τους σκοπό. «Είναι και οι δύο πολύ παθιασμένοι άνθρωποι και όταν αναλαμβάνουν κάτι, τότε αυτό πετυχαίνει. Εκεί συμφωνούν και το
απογειώνουν μέχρι το φεγγάρι, σε αυτή την περίπτωση». «Στο τέλος, η Kelly βοηθάει τον Cole να δει έναν διαφορετικό τρόπο λειτουργίας και εκείνος της δείχνει έναν διαφορετικό τρόπο να πουλάει πράγματα, με ειλικρίνεια και ακεραιότητα», λέει ο Tatum.

Τελικά, μπορεί μεταξύ τους να καλλιεργείται κάτι παραπάνω από σεβασμός. «Βλέπει ο ένας στον άλλον κάτι το μυστηριώδες, παθιασμένο και συναρπαστικό, αλλά και έναν καλό άνθρωπο με παρόμοιες αξίες»,
συνεχίζει η Johansson. «Καταλαβαίνουν ότι μπορούν να πετύχουν κάτι θεαματικό αν συνεργαστούν. Οπότε, παρόλο που καμιά φορά ο ένας περιφρονεί τον άλλον, τελικά συνδέονται και πετάγονται σπίθες».
Ο Berlanti δημιουργεί μία ταινία που είναι συγχρόνως μία κωμωδία που θυμίζει τις αιχμηρές λογομαχίες της Katharine Hepburn με τον Spencer Tracy, αλλά και ένα δράμα που έχει κάτι να πει για τη σημασία της αλήθειας. Όλο αυτό εκτυλίσσεται με φόντο τις επικές διαστημικές αποστολές, αλλά και την προσωπική σχέση δύο ανθρώπων. «Είναι σημαντικό να έχεις ηθοποιούς που μπορούν να είναι ανόητοι τη μία στιγμή και την άλλη σοβαροί» , λέει ο σκηνοθέτης. «Μου αρέσει να μπερδεύω διαφορετικές τονικότητες, γιατί έτσι προκαλείται η έκπληξη».
Ο Berlanti λέει ότι αν η αποστολή της Kelly και του Cole είναι να φτάσουν στο φεγγάρι, τότε καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι έρχονται κοντά ο ένας στον άλλον υπό το φως του φεγγαριού. «Το επόμενο βήμα μετά την προσσελήνωση είναι ο έρωτας, μία επίσης φιλόδοξη αποστολή» , λέει ο σκηνοθέτης. «Το φεγγάρι είναι μυστικιστικό και μαγικό. Φανταστείτε ότι για αιώνες ήταν το πιο φωτεινό πράγμα στον ουρανό με τις νύχτες να ξεχειλίζουν από ρομαντισμό».

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Στην ταινία «Fly Me to the Moon», η Johansson είναι πρωταγωνίστρια, ενώ υπογράφει την παραγωγής μέσω της εταιρείας της These Pictures, που ίδρυσε με τον Jonathan Lia. Η αρχική ιδέα για την ταινία γεννήθηκε στο μυαλό του Keenan Flynn της These Pictures: Τι θα συνέβαινε αν αυτό που άκουσαν εκατομμύρια άνθρωποι στις 20 Ιουλίου του 1969 δεν ήταν ο πραγματικός ήχος των ανθρώπων που περπατάνε στο φεγγάρι, αλλά οι εικόνες που είδαν ήταν ψεύτικες, σκηνοθετημένες σε στιλ χολιγουντιανής ταινίας; Η ιδέα άρεσε στη Johansson, αλλά σκόπευε να αναλάβει μόνο την παραγωγή και όχι να πρωταγωνιστήσει. Όλα άλλαξαν όταν
διάβασε το σενάριο της Rose Gilroy. «Δεν σκόπευα να παίξω την Kelly», λέει, «αλλά όταν έφτασε το σενάριο, ήταν τόσο καλό. Ήταν καλογραμμένο και είχε δυνατούς διαλόγους. Ως γυναίκα παραγωγός, η
συνεργασία με μία γυναίκα σεναριογράφο, που έχει δημιουργήσει έναν δυνατό γυναικείο χαρακτήρα, ήταν η σωστή κίνηση».

Στο ρόλο του σκηνοθέτη, η Johansson επέλεξε, κυνήγησε και τελικά έπεισε τον Berlanti να πάρει τα ηνία. Ένας από τους πιο παραγωγικούς σεναριογράφους και παραγωγούς της τηλεόρασης, ο Berlanti σπάνια επιλέγει
να σκηνοθετήσει, ειδικά ταινίες μεγάλου μήκους, παρόλο που η ταινία «Με αγάπη, Σάιμον» (Love, Simon) του 2018 έλαβε διθυραμβικές κριτικές και αγαπήθηκε πολύ από το κοινό.
«Ο Greg σπάνια αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία» , λέει ο Lia, «αλλά κατάλαβε το σενάριο από την πρώτη στιγμή που το διάβασε και ένιωσε ότι ήξερε πώς θέλει να πει αυτή την ιστορία. Και είχε δίκιο. Είχε ένα σπουδαίο
όραμα για αυτή την ταινία που ανύψωσε τη δουλειά μας, από το χαρτί μέχρι τη σκηνογραφία και τη συνεργασία με τους ηθοποιούς».
Ο Berlanti ενθουσιάστηκε με τις ιδέες της ταινίας. «Παρόλο που είναι στη μόδα να συζητάμε πόσο κατακερματισμένο είναι το έθνος, ως δημιουργός, ως αφηγητής, πιστεύω ότι έχουμε περισσότερα κοινά παρά
διαφορές. Και μου αρέσει να συμμετέχω σε ιστορίες που γιορτάζουν την ύπαρξη των κοινών χαρακτηριστικών, που σ’ αυτή την περίπτωση είναι το αίσθημα της αγάπης και του δέους».

ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ
Γύρω από τη Johansson και τον Tatum στέκει επάξια ένα καστ από δημοφιλείς ηθοποιούς σε ρόλους που τους αφήνουν να λάμψουν. «Το πιο δύσκολο κομμάτι και η μεγαλύτερη χαρά είναι να παίρνεις κάθε ηθοποιό και τον τρόπο που ερμηνεύει, να τους βάζεις όλους μαζί και να τους σιγοβράζεις», λέει ο Berlanti. « Ήθελα να τους δώσω τη δυνατότητα να κάνουν τα δικά τους».
Στο ρόλο του σκοτεινής κυβερνητικής φιγούρας του Moe Burkus, οι δημιουργοί
επέλεξαν τον Woody Harrelson. Είναι ιδέα του Moe Burkus να προσλάβει την Kelly για να ηρωοποιήσει τους αστροναύτες της αποστολής Apollo 11 και η Kelly τούς αξιοποιεί για να πουλήσει τα πάντα από ρολόγια μέχρι δημητριακά. «Ο Moe είναι ένας σκοτεινός, μυστηριώδης χαρακτήρας που κινείται
στη σκιά, αλλά διαθέτει μεγάλη εξουσία» , λέει ο υποψήφιος για Όσκαρ ηθοποιός.
Αργότερα στην ταινία, είναι ιδέα του Moe να γυρίσουν μία ψεύτικη προσσελήνωση για την τηλεοπτική μετάδοση, για να εξασφαλίζει ότι τίποτα δεν θα πάει στραβά, εδραιώνοντας την κυριαρχία των ΗΠΑ στο διάστημα. Ο Berlanti επισημαίνει ότι επιλέγοντας τον Harrelson, είχε έναν ηθοποιό που θα
δημιουργούσε έναν χαρακτήρα αγαπητό στο κοινό, μετά μισητό και μετά πάλι αγαπητό. «Ο Woody έδωσε βαρύτητα στην ταινία και ήταν απολαυστικός». Ο Harrelson παίζει σε πολλές σκηνές με τη Johansson. Εκείνη παρατηρεί ότι, προικίζοντας έναν αινιγματικό χαρακτήρα με το χαρακτηριστικό του χιούμορ και
πνεύμα, ο Harrelson έκανε τον Moe έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο. «Η Kelly και ο Moe έχουν μία μοναδική σχέση» , λέει η ηθοποιός. «Καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον. Έχουν αμοιβαίο σεβασμό, αν και μερικές φορές εκείνος είναι απειλητικός. Είναι μία ιδιαίτερη σχέση που δεν τη διέκρινα στο
σενάριο, αλλά που ζωντάνεψε με το παίξιμο του Woody—ο χαρακτήρας έγινε πιο αγαπητός».
Αν ο Moe Burkus είναι ένας μέντορας για την Kelly, το ίδιο είναι ο Henry Smalls για τον Cole. Σε μία NASA που είναι γεμάτη από πολλούς εικοσάρηδες και τριαντάρηδες, ο Henry είναι ένας μόνιμος μηχανικός προς το τέλος της καριέρας του, που έχει δώσει πολλά για να δει το όνειρο της προσσελήνωσης
να εκπληρώνεται. Το ρόλο υποδύεται ο Ray Romano. Καθώς ο ηθοποιός είναι πολύ επιλεκτικός
στους ρόλους που αναλαμβάνει, ήταν η επιμονή του Berlanti -που του έγραψε μέχρι και γράμμα- που τον έπεισε να αναλάβει τον ρόλο. «Πάντα ήθελα να συνεργαστώ με τον Ray», λέει ο Berlanti. «Είμαι ένα παιδί ιταλικής καταγωγής από τη Νέα Υόρκη και εκείνος εκπροσωπεί όλους τους τύπους
με τους οποίους μεγάλωσα. Ήθελα να πάρει τον ρόλο γιατί η NASA χτίστηκε από πολλούς συνηθισμένους τύπους που έκαναν κάτι απίθανο. Λάμπει στο ρόλο της πατρικής φιγούρας για τον Channing – που ξέρει τα
μυστικά του καλύτερα από τον καθένα».
Ένας ακόμα ρόλος κλειδί ήταν ο Lance Vespertine, ο ασταθής και αιχμηρός, αλλά ιδιοφυής σκηνοθέτης διαφημιστικών που φέρνει η Kelly για να σκηνοθετήσει την ψεύτικη προσσελήνωση. Ο Berlanti ήξερε πως ο ρόλος ήταν κρίσιμος και ήταν ο πρώτος για τον οποίο έγιναν οντισιόν, ενώ οι δημιουργοί
ακόμα δούλευαν πάνω στο σενάριο και διαμόρφωναν τους χαρακτήρες. Ήταν επίσης ένας ρόλος ξεχωριστός για τον Berlanti, που επισημαίνει ότι η προσσελήνωση ήταν η μεγαλύτερη τηλεοπτική μετάδοση στην ιστορία της τηλεόρασης. «Δουλεύω για την τηλεόραση 25 χρόνια» , λέει. « Έχω συναντήσει μερικούς τύπους σαν τον Lance. Κάποιοι θα πουν ότι είμαι κι εγώ ένας Lance. Οπότε, είμαι πολύ εξοικειωμένος με τέτοιες
προσωπικότητες». Το ρόλο ανέλαβε ο Jim Rash (Community). «Είναι απίστευτα αστείος» σχολιάζει ο σκηνοθέτης. Ο Rash λέει ότι είναι ο ρόλος που γεννήθηκε για να παίξει. «Οι λέξεις που
χρησιμοποίησαν για να περιγράψουν τον Lance ήταν «ένας πολύ γοητευτικός σέξι θεός». Οπότε είδα αμέσως ότι με ήθελαν για το ρόλο» , λέει ειρωνικά. «Πολύ έξυπνος και κάποιος που θέλεις να δεις με μαγιό» .
«Ο Lance Vespertine είναι ένας ασταθής, δύσκολος σκηνοθέτης που έχει δουλέψει κυρίως στη διαφήμιση, προς μεγάλη του απογοήτευση. Δεν πιστεύει ότι έχει τον σεβασμό που του αξίζει» λέει ο Rash. « Έχει
μεγαλύτερες φιλοδοξίες από τον κόσμο των διαφημιστικών. Είναι οξύθυμος, γεμάτος ενέργεια, αλλά και ένας καλός σκηνοθέτης, απλώς δεν είναι ο καλύτερος συνεργάτης».
«Το πιο δύσκολο κομμάτι στη συνεργασία με τον Jim» , λέει ο Berlanti, «είναι ότι έχει πολλές καλές ατάκες. Έχουμε 45 λεπτά υλικού με τον Jim που δεν είναι στην ταινία».

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ
Στην ταινία παίζει και μία γάτα, για το ρόλο της οποίας χρειάστηκαν τρεις γάτες. Ο σκηνοθέτης παραδέχεται ότι αρχικά τού ζητήθηκε η γάτα να μπει στο στάδιο της ψηφιακής επεξεργασίας της ταινίας, αλλά αρνήθηκε, παρόλο που είναι αλλεργικός στο τρίχωμά τους.
Η ταινία είχε την υποστήριξη της NASA και των τεχνικών συμβούλων που έλαβαν μέρος στα διαστημικά προγράμματα εκείνης της εποχής. Η NASA επιβεβαιώνει ότι δεν υπήρξε κανένα άκρως απόρρητο σχέδιο για να μεταδοθεί μία ψεύτικη προσσελήνωση αντί για την αληθινή.
Ο διευθυντής φωτογραφίας της ταινίας, ο Dariusz Wolski, βρέθηκε για πρώτη φορά μπροστά στην κάμερα, υποδυόμενος μάλιστα τον Edward, τον διευθυντή φωτογραφίας της ψεύτικης προσσελήνωσης.
Για να ενσωματωθούν αβίαστα τα αρχειακά υλικά στην αφήγηση της ταινίας, ο μοντέρ Harry Jierjian αξιοποίησε πολλές κλασικές τεχνικές συρραφής των ’60s.
Το έργο της ενδυματολόγου της ταινίας, Mary Zophres, αφορούσε όχι μόνο τα φανταχτερά ρούχα των πρωταγωνιστών, αλλά και τα καθημερινά ρούχα των κομπάρσων, τα οποία φρόντισε εξίσου. Η ενδυματολόγος, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, έντυσε η ίδια όλους τους κομπάρσους.
Η εμφάνιση της Scarlett Johansson ως Kelly Jones στην ταινία έχει δανειστεί μερικά στοιχεία από το στιλ της Mrs. Howell στην τηλεοπτική σειρά των ‘60s «Gilligan’s Island».
H Johansson εκμυστηρεύεται ότι φορούσε τα παπούτσια της θείας της ενδυματολόγου Mary Zophres σε όλη την ταινία. «Νομίζω ότι έχτισε όλη μου την γκαρνταρόμπα γύρω από τα παπούτσια της θείας της» .
Στην πραγματικότητα, παρόλο που τα εξώφτερνα παπούτσια της Johansson είναι βασισμένα στα παπούτσια της θείας της ενδυματολόγου, δεν είναι τα ίδια. Πρόκειται για αντίγραφα, κατασκευασμένα με πιο ανθεκτικά και σύγχρονα υλικά, που σχεδίασε η Zophres ειδικά για την ταινία.
Ο ίδιος ο Channing Tatum εκτελεί την επικίνδυνη σκηνή κατά την οποία εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ταινία πέφτοντας πάνω σε ένα παράθυρο εξαιτίας μιας έκρηξης.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Feelgood Press Office: press@feelgoodentertainment.gr
CONTACT
Σκηνοθεσία:
Greg Berlanti
Σενάριο:
Rose Gilroy
Πρωταγωνιστούν:
Scarlett Johansson, Channing Tatum, Nick Dillenburg, Anna Garcia, Jim
Rash, Noah Robbins, Colin Woodell, Christian Zuber, Donald Elise Watkins,
Ray Romano, Woody Harrelson
Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Dariusz Wolski
Σκηνογραφία:
Shane Valentino
Κοστούμια:
Mary Zophres
Μοντάζ:
Harry Jierjian
Μουσική:
Daniel Pemberton