Ένας απο τους λόγους που ξενύχτησα την Κυριακή το βράδυ για να δω την απονομή των Oscars ήταν και η αναμενόμενη παρουσία στη σκηνή της μούσας του Hitchcock Kim Novak. Δεν ήταν και λίγο αυτό! Θα έδινε ένα από τα βραβεία. Χρόνια είχε να εμφανιστεί σε τόσο μεγάλο event, ίσως το μεγαλύτερο παγκόσμιο τηλεοπτικό event μετά τη μετάδοση των Ολυμπιακών Αγώνων, την απονομή των Βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Μόνο που δυστυχώς συνειδητοποίησα πώς μάλλον η ίδια η Novak δεν είχε ακολουθήσει στη ζωή της στο ελάχιστο κανένα ακαδημαικό τρόπο σκέψης, ο οποίος θα μπορούσε να της έχει δείξει το σωστό δρόμο ώστε μπορέσει να προστατεύσει την «εικόνα» της στην ηλικία των 81 χρόνων της.
Η Kim Novak έχει υπάρξει μια γυναίκα η οποία με το στυλ της στις κινηματογραφικές της εμφανίσεις δικαιωματικά κατέκτησε μια θέση στο Πάνθεον των γυναικών που θεωρούνται Εικόνες. ‘Ομως το να τη βλέπεις σχεδόν υποβασταζόμενη απο έναν αμήχανο Matthew McConaughey να προχωράει στη σκηνή φορώντας ένα ομολογουμένως κακόγουστο outfit που δεν θύμιζε καθόλου τη κομψή φιγούρα της Judy Barton της ηρωίδας του Vertigo ήταν αποκαρδιωτικό. Περισσότερο αποκαρδιωτικό όμως ήταν το κοντινό πλάνο που της έκανε ο σκηνοθέτης της βραδιάς, γιατί εκεί είδαμε πόσο άδικα κατεστραμένο ήταν το πρόσωπό της απο τις πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις. Ισως να ήταν αυτός ο λόγος για τον οποίο το κοινό του θεάτρου δεν την καταχειροκρότησε όρθιο και εκείνη έκπληκτη δεν έλαβε το γνωστό “standing ovation” που έλαβαν σχεδόν όλοι, ακόμα και αυτή η ανόητη τραγουδίστρια που στρίγγλιζε τραγουδώντας η Idina Menzel.
Μα να μην σηκωθούν όρθιοι για αυτή την γυναίκα;! Και εγώ μένω ξαφνικά παγωτό κασάτο… Πάγωσε το χαμόγελο στα χείλη μου. Σίγουρα δεν περίμενα να δω την Kim Novak νέα και ωραία όπως ήταν στο “The Man with the Golden Arm”, γιατί έχει περάσει μισός αιώνας από τότε. Περίμενα όμως να δω αυτόν τον μισό αιώνα να είχε την αποδοχή που έπρεπε απο την κα Novak συνεπώς και πόσο καλά ο χρόνος θα είχε κάνει τα χιλιόμετρα του πάνω στο πρόσωπό της μαζί με το παρεάκι του τις γνωστές φίλες του τις ρυτίδες. Όμως απο ο,τι είδα το πρόσωπο της Kim Novak ήταν εντελώς αφιλόξενο και ακατάδεχτο και δεν ήθελε καμιά υποψία ρυτίδας πάνω του. Ήταν μόνο του. Σκέτο. Ένα ηλικιωμένο παραφουσκωμένο πρόσωπο χωρίς τίποτα πάνω του να θυμίζει τη ζωή που έζησε αυτή η γυναίκα στα ογδόντα της, τη χαρά, την ευτυχία, το χαμόγελο, τη λύπη,τη σταναχώρια, την αηδία, την αγωνία, την αποστροφή, το κλάμα, τον πόνο, την περιπέτεια, τον θαυμασμό, την έκπληξη. Όλα ήταν ένα. Μα πόσο μπορεί να σε καταστρέψει η ματαιοδοξία; Πόσα μαθήματα πρέπει να πάρουν όλοι οι ηθοποιοί και ειδικά οι γυναίκες ηθοποιοί για να καταλάβουν o ότι μεγαλύτερος προδότης τους μπορεί να γίνει ο ίδιος ο εραστής τους : o κινηματογραφικός φακός και τα φιλιά που τους δίνει γκρο πλαν;! Γιατί δεν αποδέχονται τον χρόνο και καταντούν καρικατούρες του εαυτού τους;
Σχόλια για αυτό το άρθρο