ΤΩΡΑ |
Την Λίλλυ Μελεμέ την θαυμάζω για πολλούς λόγους! Είναι άξια σκηνοθέτις, οξυδερκής, διορατική, εμπνευσμένη που χαίρεσαι να βλέπεις τις δουλειές της και να τις εκτιμάς! Γιατί, πάντα μα πάντα σέβεται τον συγγραφέα, τους ηθοποιούς της και προπάντων το κοινό, στο οποίο απευθύνεται. Δεν αποδομεί τα έργα στο παραμικρό και δεν χρησιμοποιεί νεωτερισμούς και προχωρημένα σκηνοθετικά ευρήματα που είναι πολύ της μόδας αυτή τη στιγμή στο θεατρικό γίγνεσθαι που βιώνουμε. Επίσης, είναι ένα από τα πιο υπέροχα πλάσματα που έχω συναντήσει στη ζωή μου!
Τη φετινή σεζόν στο Θέατρο Άνεσις δημιούργησε και πάλι ένα μικρό θαύμα ανεβάζοντας το έργο του Joseph Charlton ”Αννα-Χ” , επιλέγοντας ευθύβολα το καλλιτεχνικό ζευγάρι των πρωταγωνιστών, την Αναστασία Παντούση και το Γιώργο Νούση που κεντούν επί σκηνής! Είναι μια παράσταση πέντε αστέρων που συνταράσσει και προκαλεί σοκ και δέος στο κοινό. Από τις must see παραστάσεις της φετινής σεζόν! Επίσης στο Θέατρο Αrroyo από την πρώτη μέρα είναι sold out οι Δούλες” που δεν πρέπει να χάσετε. Δείτε την!
Πρόσφατα σκηνοθέτησε και την παράσταση ”Παντβάλ – Μια λοξή ματιά στο Υπόγειο”, του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι σε διασκευή της Ηλέκτρας Θεολόγη στο Θέατρο Art63. Από τις μοναδικές σκηνοθέτιδες της γενιάς της, η Λίλλυ Μελεμέ από το Α ως το Ω.
Άννα_X: Αυθάδης, ανυπάκουη, απρόβλεπτη, ανυπόφορη, άναρχη, ανεξάντλητη, αμετανόητη, ανυπότακτη, άπατρις, αλλόκοτη, αλλοπρόσαλη, αχόρταγη, ακαταμάχητη, ασεβής, απροσπέλαστη, ανεξέλεγκτη, αδιαπέραστη, ασυγκράτητη, ανυπεράσπιστη, απροσδιόριστη, ανέστια, ανεπαίσθητη, ανεξίτηλη, ανέμελη, ανερυθρίαστη, αδιάφορη, ακούραστη, απρόσιτη, ανεξάρτητη, απείθαρχη, αυθεντική, ανερμάτιστη, ανεπανάληπτη, άπιαστη, απαράμιλλη, αδιόρθωτη, αμετακίνητη, ανυποχώρητη, αδίστακτη, αδιόρατη, αδιανόητη, αδιευκρίνιστη, αεικίνητη, ανένδοτη, ανένταχτη, ακατάδεκτη, αντιφατική, αινιγματική, αισθαντική, αισθησιακή, ανασφαλής, απαρηγόρητη, ασύγκριτη, αντισυμβατική, αληθινή και απατηλή ταυτόχρονα! Αυτή είναι η Άννα μας, η Άννα Χ…..
Βιαιοπραγίες: Οι μικρές, οι καθημερινές, οι “ανεπαίσθητες” αφήνουν τα βαθύτερα τραύματα.
Γουέστ Εντ : Επαγγελματισμός και αξιοκρατία. Ο σωστός άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.
Διάλογοι κοφτεροί του έργου: Συνδυάζουν, με τρόπο μοναδικό, το “τώρα” της εποχής μας με το “πάντα” των ανθρώπινων σχέσεων.
Εξαπάτηση: “Οι άνθρωποι θέλουν να εξαπατηθούν. Δώσε τους λοιπόν αυτό που θέλουν!” ΑΝΝΑ Χ
Joseph Charlton: Ευφυής, σύγχρονος και απολύτως ανθρώπινος και τρυφερός με τους ήρωές του. “Ο τύπος κρυφακούει τις συνομιλίες μας!” είπε η 17χρονη κόρη μου όταν είδε την παράσταση.
Ηθοποιοί νέας γενιάς: Ικανοί για τα μεγαλύτερα θαύματα ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Θέατρο: Οξυγόνο στην ασχήμια της πόλης!
Ισότητα: Όνειρο απατηλό….
Καλλιτεχνικά σχέδια επόμενα: ………….……… (Πολλές, πολλές, πολλές τελίτσες. Άπειρες!)
Λογομαχίες: Τις αποφεύγω επιμελώς.
Ματιά σκηνοθετική: Επαναπροσδιορίζει κάθε φορά τη ματιά μου πάνω στην ίδια τη ζωή.
Νεωτερισμοί: Μεγάλη παγίδα, όταν δεν προκύπτουν από πραγματική, ουσιαστική ανάγκη να συνομιλήσεις με το παρόν.
Ξένο ή ελληνικό ρεπερτόριο: Κλασσικά και αγαπημένα! Πάντα!
Ομαδικότητα: Το θεραπευτικό αντίδοτο της μοναξιάς.
Πνεύμα: Το έτερον ήμισυ της ύλης….
Ρυθμός (παράστασης): Ο ιδανικός ρυθμός μιας παράστασης είναι εκείνος που επιτρέπει στην ανάσα των ηθοποιών να κουρδιστεί και να συντονιστεί απόλυτα με την ανάσα των θεατών. Να ταξιδέψουν μαζί από την αρχή ως το τέλος!
Σκάνδαλα: Το πιο ύπουλο “ναρκωτικό” των αντανακλαστικών μας ως κοινωνία.
Ταλέντο: Σκληρή δουλειά. Μόνο!
Υπερβάσεις: Καθημερινό στοίχημα της ζωής μας……
Φρικαλεότητες πολέμου: Ο τρόμος και η απόγνωση στο βλέμμα των ανυπεράσπιστων αμάχων και κυρίως των παιδιών……
Χιούμορ: Αντίσταση στη θλίψη
Ψυχισμός: Άστατο, καιρικό φαινόμενο!
Ωραία παράσταση: Μιλώντας ως θεατής, αυτή που τα ίχνη της τα κουβαλάω ακόμα, στο μυαλό και την ψυχή. Μιλώντας ως σκηνοθέτις, μάλλον αυτή που δεν έχω κάνει ακόμα!
Σχόλια για αυτό το άρθρο