Οταν έφτασαν στη Βηθανία, οι δύο αδελφές έτρεξαν να τον υποδεχτούν και η Μαρία παραπονέθηκε: “Κύριε, αν είχες έρθει πιο νωρίς, ο αδελφός μου θα ζούσε τώρα. Ακόμα όμως και τώρα εσύ αν θέλεις μπορείς να τον αναστήσεις!” Ο Ιησούς δάκρυσε και ζήτησε να τον οδηγήσουν στον τάφο, ένα σπήλαιο με μια τεράστια πέτρα στην είσοδο. “Ανοίξτε τον τάφο!” είπε. “Μα Κύριε, θα μυρίζει… Είναι ήδη τέσσερις μέρες νεκρός”. του είπαν οι δύο αδελφές. Ο Ιησούς επέμεινε, άνοιξαν τον τάφο, είπε το περίφημο “Λάζαρε δεύρο έξω!” και ο Λάζαρος αναστήθηκε! Ήταν η τρίτη ανάσταση νεκρού που είχε κάνει ο Χριστός. Προηγουμένως είχε αναστήσει την κόρη του Ιαείρου και τον μοναχογιό της χήρας.
Εξι μέρες πριν το Εβραϊκό Πάσχα οι δύο αδελφές παραθέτουν γεύμα προς τιμήν του Χριστού. Η Μαρία έχει κάθεται και τον ακούει, η Μάρθα πηγαινοέρχεται και αναγκάζει τον Χριστό να της πει: “Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά, ενός δε έστιν χρεία”. Σε μια γωνιά αμίλητος και αγέλαστος κάθεται ο αναστημένος Λάζαρος. Αυτήείναι και η τελευταία πληροφορία που μας δίνουν τα Ευαγγέλια. Από εδώ και πέρα θα προχωρήσουμε με οδηγό την προφορική Παράδοση.
Μάθαμε ποτέ τι είδε στον κάτω κόσμο ο Λάζαρος; Όχι, δεν είπε πουθενά λέξη για την εμπειρία του. Μόνο στη λαϊκή μας παράδοση, στα Κάλαντα του Λαζάρου, υπάρχει σχετική αναφορά: “Πες μας Λάζαρε τι είδες, εις τον Αδη που επήγες… Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους“. Πάντα σύμφωνα με την Παράδοση, ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών όταν πέθανε και ανεστήθη. Έμεινε την υπόλοιπη ζωή του σκυθρωπός και αγέλαστος από όσα είχε δει στον κάτω κόσμο. Μόνο μια φορά γέλασε, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο. “Κοίτα, το ένα χώμα κλέβει το άλλο!” είπε και ξέσπασε στα γέλια. Επειδή “εβουλεύσαντο οι αρχιερείς ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν”, μετά τη Σταύρωση, έφυγε από τη Βηθανία και κατέφυγε στο Κίτιο της Κύπρου γύρω στο 33 μ.Χ. Εκεί έζησε, πάντοτε αγέλαστος και σκυθρωπός άλλα 30 χρόνια. Λένε πως κάθε μέρα, ότι και να έτρωγε, έβαζε μαζί και κάτι πικρό στο φαγητό του. Στο Κίτιο τον συνάντησαν και οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας και τον χειροτόνησαν πρώτο επίσκοπο Κιτίου. Έζησε άλλα 30 χρόνια και όταν πέθανε για δεύτερη φορά, γύρω στο 63 μ.Χ., ετάφη σε μαρμάρινη λάρνακα η οποία έφερε την επιγραφή: “Λάζαρος ο Τετραήμερος και Φίλος του Χριστού.”
Σχόλια για αυτό το άρθρο