Το Jason-Aντιγόνη είναι το πρόσωπο των ημερών. Η εμφάνισή του στη Βουλή έγινε αντικείμενο σχολιασμών χωρίς το ίδιο να το επιδιώκει. Πόσο όμως καλά γνωρίζετε το Jason-Αντιγόνη; Λιοντάρι στο ζώδιο -αν και δεν πιστεύει σε αυτά- κλείνει το καλοκαίρι τα 33 του χρόνια, τα χρόνια του Χριστού όπως λέει το ίδιο. Θα ήθελε να παίξει στο θέατρο -έχει ήδη βρει σε ποιο έργο- ενώ δεν θα έλεγε όχι να εμφανιστεί σε βίντεο κλιπ της αγαπημένης του τραγουδίστριας Άννας Βίσση αλλά και να εκπροσωπήσει τον κόσμο από τα έδρανά της Βουλής, ως το πρώτο ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο που θα εκλεγεί βουλευτής. Το Jason-Αντιγόνη έχει ξεκάθαρες απόψεις για τη ζωή, τον Θεό, το σεξ, τις άνθρωπες και τα δικαιώματά μας. Απολαύστε το από το Α ως το Ω είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε!
Ανθρώπινα δικαιώματα: Το αντικείμενο των μεταπτυχιακών μου σπουδών, αλλά και του ακτιβισμού μου (μαζί με τα ζωικά δικαιώματα και τον βιγκανισμό). Αυτό που διακυβεύεται συνεχώς και για το οποίο αξίζει να στοχαζόμαστε, να αναστοχαζόμαστε και να μην γυρνάμε το βλέμμα αλλού.
Βουλή: έχω βρεθεί στα θεωρεία της κατά τη συζήτηση και την ψήφιση νομοσχεδίων. Μοιάζει σε πολλές στιγμές με το χειρότερο ελληνικό καφενείο. Τα πολιτικά παιχνίδια εντυπώσεων που παίζονται εις βάρος των πολίτιδων και των πολιτών, μου προκάλεσαν θλίψη και οργή. Η παρουσία των νεοναζί μια μαχαιριά στην καρδιά. Δεν θα έλεγα όχι στο να εκπροσωπήσω τον κόσμο κι εγώ μια μέρα από τα έδρανά της γινόμενο ίσως το πρώτο ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο που θα εκλεγεί βουλευτής.
Γλώσσες: συνδιαχειρίστηκα για χρόνια έναν εκπαιδευτικό οργανισμό, όπου εξέδιδα βιβλία εκμάθησης για όλες τις ευρέως ομιλούμενες γλώσσες του κόσμου, ένα έργο με πολιτικές διαστάσεις έτσι όπως το έβλεπα εγώ τουλάχιστον, που έγραψε ιστορία, και συνεχίζει να συντελεί σημαντικά στο να μάθουν τα ελληνόφωνα άτομα άλλες γλώσσες, να ανοιχτούν στον υπόλοιπο κόσμο και να επικοινωνήσουν πιο αποτελεσματικά από ποτέ μαζί του.
Δικαιοσύνη: μια έννοια που διαφεύγει συνεχώς, αλλά που αξίζει να τείνουμε στο να την αγγίξουμε όσο περισσότερο γίνεται. Δικαιοσύνη είναι μην υφίστασαι αδικίες σε σχέση με άλλα άτομα, να έχεις τις ίδιες ευκαιρίες, να μη τυγχάνεις διακριτικής μεταχείρισης εις βάρος σου.
Εκπαίδευση: άλλη μια πολύ σχετική έννοια κατ’ εμέ, παρότι έχω ασχοληθεί πολύ με την αναβάθμιση της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης σε Ελλάδα και Κύπρο, και αποτελεί το αντικείμενο και του μεταπτυχιακού μου («Εκπαίδευση και ανθρώπινα δικαιώματα»). Και λέω σχετική έννοια, γιατί καμιά φορά ακόμα και τα υποτιθέμενα ως μορφωμένα άτομα παραμένουν στενόμυαλα. Άρα η εκπαίδευση είναι σημαντική, αρκεί να την χρησιμοποιούμε για να εξασκούμε την κριτική μας ικανότητα και να συμβάλλουμε στη βελτίωση του κόσμου. Μια εκπαίδευση που σε απομονώνει και σε κάνει πιο εγωκεντρικό δεν με αφορά.
Ζωή: Αυτό το δύσκολο πραγματάκι, το τόσο όμορφο σε κάποιες στιγμές, αλλά και τόσο βασανιστικό σε άλλες. Τη λατρεύω τη ζωή και τη ζω στο έπακρο. Όταν πέφτω ψυχολογικά όμως, έχω -εδώ και λίγο καιρό- βρει έναν τρόπο να «ανεβαίνω». Σκέφτομαι ότι η ζωή είναι μικρή, ότι ο θάνατος αργά ή γρήγορα θα έρθει, ότι είναι τύχη να είσαι κατά το μάλλον ή ήττον υγιές άτομο, και να ζεις σε ειρήνη και χωρίς να πεινάς. Έτσι εκτιμώ ό, τι έχω και η θλίψη μου φεύγει.
Ήθος: κάτι που εκτιμώ πολύ, παρότι είναι κι η ηθική είναι ένα πολύ σχετικό πράγμα. Μαζί με τη λέξη ήθος, μου αρέσει κι εκείνη της συνείδησης. Τι σου λέει η συνείδησή σου άραγε, αν σου λέει βέβαια, και κατά πόσο το ακολουθείς αυτό που σου λέει. Το ήθος λοιπόν το νιώθω, το φαντάζομαι, σαν μια «ραχοκοκκαλιά», σαν κάτι που σε διαπερνά και που σε καθιστά ό,τι είσαι, σε ορθώνει ή και σε εξυψώνει, σου δίνει «σπονδυλική στήλη» και βασικές αρχές.
Θρησκεία: είμαι άθεο φυσικά, δεν πιστεύω σε φανταστικούς φίλους. Η θρησκεία έχει να κάνει με το πώς μας μεγάλωσαν, με την κουλτούρα στην οποία εκτεθήκαμε. Αν δεν μας είχαν μεγαλώσει με αυτήν την πεποίθηση, δεν θα είχαμε τέτοιες ψευδαισθήσεις. Η πίστη σε ανώτερες και καλά δυνάμεις νιώθω πως απομακρύνει τον κόσμο από την πραγματικότητα και τη συνειδητοποίηση και ενασχόληση με τα πραγματικά προβλήματα. Ζω για την ημέρα που θα είναι παράνομο να αποδίδεις θρησκεία και φύλο στα νεογνά. Η ταυτότητα φύλου και το θρήσκευμα σχετίζεται με το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και είναι αναγκαίο να είναι απόφαση του κάθε ατόμου να μπορεί να αυτοπροσδιοριστεί όταν κι εφόσον θέλει ως προς τα παραπάνω.
Ιστορία της ζωής μου: όλα μου τα φιλαράκια πιστεύουν πως αξίζει να γράψω την ιστορία της ζωής μου, κι ας είμαι μόλις 32. Όταν ζεις αληθινά, αγαπάς με πάθος και μάχεσαι, η ζωή σου και ο τρόπος που συσχετίζεσαι με τα άλλα άτομα αποκτά άλλο νόημα, άλλη ένταση, σίγουρα δεν είναι βαρετή, πεζή και συνηθισμένη. Το μυθιστόρημα που γράφω αναπόφευκτα έχει κάποια αυτοβιογραφικά στοιχεία. Η ιστορία της ζωής μου πάντως έχει σκαμπανεβάσματα, επαναλαμβανόμενα μοτίβα (που ίσως σχετίζονται με βιώματα, που χωρίς να έχω προλάβει να ελέγξω, έχουν δημιουργήσει πρακτικές και τρόπους διαχείρισης του τι συμβαίνει). Γενικά η ζωή μου μοιάζει με πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, κι αυτό όχι μόνο γιατί τη ζω ως τέτοια, αλλά και επειδή τα περισσότερα από όσα μου συμβαίνουν έχουν σχεδόν αντικειμενικά μια ένταση, αλλά και χαρακτηριστικά, που μόνο ένα σενάριο ταινίας θα μπορούσε να έχει.
Κίνδυνος: πολλές φορές αναρωτιέμαι αν ζω επικίνδυνα, αν τολμώ, κι αν αξίζει, να ζω με λίγο κίνδυνο, προκειμένου να αντιλαμβάνομαι τα όριά μου και να πηγαίνω πέρα από τις «ευκολίες» μου. Μου λένε ότι έχω ήδη κάνει αρκετά επικίνδυνα πράγματα, αλλά εγώ –ίσως επειδή έχω υψηλές προσδοκίες- δεν ξέρω αν ισχύει κάτι τέτοιο. Ο κίνδυνος, η πορεία προς το φόβο, η αντιμετώπισή του, είναι σίγουρα τρόπος και στάδιο ωρίμανσης και «προχωρήματος». Κατανοώ βέβαια βαθιά τις χαμηλών τόνων άνθρωπες, που δεν γουστάρουν σκαμπανεβάσματα.
Λατρεία έχω: στην κολλητή μου, που είναι η μεγαλύτερή μου έμπνευση, η μούσα της ζωής μου, το άλλο μου μισό. Της έχω έρωτα. Πολλές φορές –αναφερόμενο σε εκείνη- αστειεύομαι λέγοντας πως την γυναίκα της ζωής μου την έχω βρει, τον άνδρα ψάχνω. Γενικά λατρεύω να επικοινωνώ, να κοιτάζω στα μάτια, να χαϊδεύω και να αγκαλιάζω, να συζητώ και να σκέφτομαι εις βάθος, και να κάνω σεξ ή έρωτα.
Μπούλινγκ: το βιώνω παιδιόθεν, το ξέρω καλά. Το παράξενο είναι ότι συνεχίζει, ίσως γιατί δεν καταπίνω αμάσητη την πραγματικότητα και θέλω να την αλλάζω, και αυτό κάνει κάποιο κόσμο να θέλει να με εκφοβίσει. Αξίζει όμως να αντιληφθούμε ότι όλα μας έχουμε ζήσει λιγότερο ή περισσότερο αυτό που λέμε bullying.
Νοn binary: το να μην αυτοπροσδιορίζεσαι ως προς το φύλο με ένα από τα δύο φύλα του έμφυλου διπόλου (άρρεν-θήλυ). Υπάρχουν πολλές υποκατηγορίες του gender non binary φάσματος, μία από αυτές είναι το άφυλο, αυτό που είμαι κι εγώ δηλαδή. Το να μην πιστεύεις στην κοινωνική κατασκευή του φύλου με απελευθερώνει ποικιλοτρόπως.
Ξεκαρδίζομαι: συνέχεια! Γελάω με την καρδιά μου. Έχω ιδιαίτερο χιούμορ, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω, σίγουρα δεν είναι συνηθισμένο όμως. Έχω διατηρήσει το παιδικό του χαρακτήρα μου, κι έτσι μπορεί να ξεκαρδιστώ με κάτι εντελώς «παιδικό», έως και με κάτι πολύ σύνθετο.
Οικογένεια: μπορεί να είναι πολλά πράγματα, η βιολογική σου οικογένεια, τα φιλαράκια σου, κάτι άλλο που εσύ θεωρείς ως οικογένειά σου. Η οικογένεια όπως όλα μας γνωρίζουμε, μπορεί να είναι από στήριγμα έως ένα κακοποιητικό περιβάλλον.
Πατεράκη Ρούλα: η δασκάλα μου στην υποκριτική, αν ζούσε στο εξωτερικό, θα ήταν σίγουρα μια διεθνής θεατράνθρωπος. Έχει αυτό που είχε κι ο Κάρολος Κουν, αν ακολουθήσεις την μέθοδο υποκριτικής της, και πολύ ταλέντο να μην έχεις, θα παίξεις καλά στο τέλος. Μια εντελής περίπτωση ανθρώπου του θεάτρου, ογκόλιθος της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας.
Ρούχα: έχω ιδιαίτερη σχέση με τα ρούχα, επηρεάζουν τη διάθεσή μου, κάθε μέρα ντύνομαι πραγματικά βάσει του πώς νιώθω. Από την άλλη, είναι καλό να σταματήσουμε να διακρίνουμε τα ρούχα με βάση τα επίσης με λάθος τρόπο θεωρούμενα ως δύο φύλα, άρα ανδρικά και γυναικεία, είναι μια διάκριση προβληματική, όπως οι γυναίκες μπορούν να φορούν παντελόνια, έτσι και οι άνδρες (αλλά και όλα τα υπόλοιπα φύλα) μπορούν να φορούν φορέματα και φούστες (άσχετα από το σεξουαλικό τους προσανατολισμό, άρα ακόμη κι αν είναι ετεροφυλόφιλοι) –άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας που άνδρες φορούν φούστες και φορέματα (οι παπάδες φορούν ακόμη φορέματα κι οι τσολιάδες πλισέ φούστες)
Σεξ: εγώ αγαπώ το σεξ, και το απολαμβάνω στο έπακρο με όλα τα φύλα (καθότι είμαι πανσέξουαλ), όπως επίσης ερωτεύομαι και είμαι πολύ ρομαντικό άτομο. Ζούμε βέβαια σε μια υπερσεξουαλικοποιημένη εποχή, όπου συχνά κρίνεσαι θετικά μόνο αν έχεις έντονη σεξουαλική ζωή. Ας χαλαρώσουμε κι ας κάνουμε σεξ μόνο για τα εαυτά μας και για να δώσουμε χαρά και όχι γιατί μάς πείθουν ότι είναι κοινωνική επιταγή (αν βέβαια μας αρέσει το σεξ, καθότι υπάρχουν κι ασέξουαλ άτομα –κι είναι κι αυτό μια χαρά φυσικά)
Jason-Αντιγόνη: το όνομα που χρησιμοποιώ τα τελευταία χρόνια. Το ότι μας δόθηκε ένα όνομα από γονείς ή κηδεμόνες δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο όνομα που ικανοποιεί εμάς. Το Ιάσων είναι το δικό μου δοσμένο όνομα και το διατηρώ πρώτον γιατί με ξέρει ο κόσμος με αυτό παιδιόθεν, αλλά κυρίως γιατί το βρίσκω ενδιαφέρον ηχητικά κι ετυμολογικά -σχετίζεται με την ίαση, την θεραπεία, μια έννοια που με αφορά τόσο κυριολεκτικά, όσο και μεταφορικά –ας προσπαθούμε να θεραπεύουμε και να (αυτοθεραπευόμαστε) από ό, τι βιώνουμε ως νόσημα. Το Αντιγόνη προστέθηκε και έδωσε μια επαναστατική διάσταση στο όνομά μου, καθώς είμαι κι εγώ όπως κι η μυθική ηρωίδα, ένα παιδί που χαρακτηριζόταν από όταν ήταν μικρό από μια τάση να αντιστέκεται σε ό, τι θεωρούσε λανθασμένο, προβληματικό, «σάπιο».
Υπάρχω για να: είμαι το εαυτό ή τα εαυτά μου (οι άνθρωπες άλλωστε έχουμε πολλές διαστάσεις), για να με διερευνώ, να με εξελίσσω, να σχετίζομαι με την πραγματικότητα όσο πιο αληθινά και δημιουργικά μπορώ και γίνεται.
Φεμινισμός: συνεχώς λέω ότι πάνω από όλα είμαι φεμινιστής και ότι «πας άνδρας μη φεμινιστής (είναι) εχθρός μου». Δυστυχώς απέχουμε παρασάγγας από την ισότητα των θεωρούμενων ως δύο φύλων (πόσο μάλλον όλων των ταυτοτήτων φύλων εκτός του έμφυλου διπόλου). Δεν έχουμε ίσο αριθμό βουλευτριών και βουλευτών στην Βουλή. Υπάρχουν επίσης ακόμα ανδροκρατούμενα επαγγέλματα, αλλά και πλείστα όσα παραδείγματα έμφυλων διακρίσεων.
Χρόνος: πολύ σχετική έννοια. Ώρες-ώρες νιώθω ότι πιέζομαι χρονικά κι ότι η ζωή μου καθορίζεται τα μάλα από το χρόνο κι ότι η πάροδός του με γεμίζει θλίψη ή και απόγνωση. Ο στόχος μου όμως –και συχνά τον καταφέρνω- είναι να χαλαρώνω, να ζω τη στιγμή χωρίς άγχος, να γειώνομαι στην πραγματικότητα, και να μην αφήνω την αγωνία και το στρες –που πολύ συχνά σχετίζονται με το χρόνο- να μου καθορίζουν την καθημερινότητα. Ο χρόνος –από μία άποψη (τουλάχιστον)- δεν υπάρχει..!
Ψυχή: δεν πιστεύω στην έννοια της ψυχής, καθότι έχει μεταφυσικές αποχρώσεις, κι εγώ είμαι άθεο. Πιστεύω στις καλές και κακές προθέσεις και πρακτικές των ανθρώπων.
Ωραία ζωή: είναι εκείνη που χαρακτηρίζεται από αρμονία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πάθος ή ένταση. Αλλά το αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται από ισορροπία, εξισορρόπηση, χαλαρότητα, αγάπη… Ωραία είναι η ζωή που κατάφερες να της προσδώσεις το νόημα του ωραίου έτσι όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνεσαι εσύ. Για μένα ωραία η ζωή θα είναι μόνο όταν οι άνθρωποι όχι μόνο δεν θα ζουν εις βάρος ο ένας του άλλου, αλλά δεν θα ζουν και εις βάρος των υπόλοιπων ζώων, άρα θα είναι βίγκανς.
Το Jason-Αντιγόνη και το μήνυμά του για το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό:
Σχόλια για αυτό το άρθρο