ΤΩΡΑ |
Θα ήθελα να ξεκινήσω αυτό το κείμενο για το Ράφα ξεκαθαρίζοντας πως για μένα, αυτό το πανέμορφο μπεζ παγκ με μαύρη μουσούδα , είναι ένα τριχωτό μωρό τριών ετών. Από τότε που διάβασα πως τα σκυλιά έχουν νοημοσύνη παιδιού 2 ετών η κατάσταση μου χειροτέρεψε καθότι πλέον συνομιλώ μαζί του κανονικά. Και με καταλαβαίνει και έχει διαμορφώσει έναν εξαιρετικό χαρακτήρα. Κύριος. Την ώρα που γράφω ροχαλίζει δίπλα μου και σταματάω κάθε λίγο να του φιλήσω το κεφαλάκι. Έχω ξεμωραθεί; Ναι. Και να πεις δεν είχα παιδιά; Μια ζωή μάνα, το ’χω δηλώσει. Και δεν είμαι μόνη γιατί όλες οι μανάδες παγκ με καταλαβαίνουν και μιλάμε και στο instagram. O Rafa έχει φυσικά και δικό του λογαριασμό @lilrafapug και εγώ συμπαθώ όλους τους pug owners που ανήκουν στο #pugnation.
H σχέση μου με τα pets μου ήταν πάντα ξεχωριστή. Και επειδή θεωρώ πως είμαι υπεύθυνο άτομο κάνω τα πάντα για να έχουν την καλύτερη ζωή. Οι φίλοι μου θυμούνται όλα μου τα ζωάκια με Ηightlights την περσική γάτα μου την Exuma που έβαλα σε δεύτερη μοίρα όταν γεννήθηκε ο γιος μου ο Νίκος όμως δεν επανέλαβα αυτό το λάθος με το παγκ μου τον Robbie – την πρώτη μου μεγάλη παγκίσια αγάπη – που ονομάστηκε Robbie γιατί την ώρα που τον έφεραν σπίτι στο Λονδίνο το 2003 πέρασε ακριβώς απέξω ο Robbie Williams και του έκανε χαρές..
Ο Robbie έκανε μεγάλη ζωή και πολλά ταξίδια. Ήταν κυριολεκτικά η σκιά μου. Έχει ανέβει στην πίστα με την Άννα Βίσση και κοιμόταν και μέσα στην κούνια του Άλεξ κανονικά. Δεν υπάρχει το κλάμα που κάναμε οικογενειακώς όταν τον χάσαμε από βαθιά γεράματα πριν λίγα χρόνια. Ώσπου μέσα στους μήνες της καραντίνας ο Γιώργος Ψυχογιός με ρώτησε που μπορεί να βρει παγκ ένας καλός του φίλος. Και βρήκε χωρίς τις δικές μου οδηγίες, και το είδα φωτογραφίες και τρελάθηκα και αμέσως καπάρωσα ένα ξαδελφάκι, πριν καν γεννηθεί, από την ίδια εξαιρετική breeder – που κυριολεκτικά σε περνάει κόσκινο μέχρι να γίνει η υιοθεσία..
Έτσι το Σεπτέμβριο του 2020 τον πήρα αγκαλιά για πρώτη φορά. Έτρεχε γύρω μου με τα αδέλφια του σαν σίφουνες . O Ράφα – από τον Rafael Nadal – είχε την πιο χοντρή κοιλίτσα. Ξεκινήσαμε να τον κακομαθαίνουμε άμεσα. Κοιμόταν στο κεφάλι μου, όλο το σπίτι ήταν δικό του εξαρχής. Το μαγικό μας connection έγινε όταν κατάλαβα πως μυρίζει σαν καμένο ποπ κορν, όπως ακριβώς ο Robbie μου, έτσι είναι σαν να έχω το γιο του ή τον ίδιο μεταλλαγμένο. Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως τα παγκς δεν είναι σκυλιά. Λατρεύουν να είναι μαζί σου. Κατά προτίμησή στην αγκαλιά σου. Είναι high maintenance μωρά που είναι εντελώς εξαρτημένα με τον άνθρωπό τους. Ούτε τουαλέτα δεν σε αφήνουν χώρια. Θέλουν να είναι συνέχεια κολλημένα επάνω σου και σε κοιτάνε με αυτά τα θλιμμένα μάτια μεγάλα καστανά μάτια γεμίζοντας σε τύψεις ειδικά όταν είναι να φύγεις. Δυστυχώς δεν ταξιδεύουν εύκολα έτσι έχει έρθει ένα τέλος σε γρήγορα ταξίδια και προτιμάμε πλοία, τρένα , αυτοκίνητα.. Μας ρωτάνε αν έχουμε μωρό όταν βλέπουν το ειδικό του κάθισμα στο αυτοκίνητο.
Τον Ράφα τον αποκαλώ και “ζωή μου”. Τα παιδιά μου με πειράζουν βέβαια και όταν έχουν κέφια παίζουν άγρια “αγορίστικα” παιχνίδια μαζί του. Το σπίτι μου είναι γεμάτο σκυλοκρέβατα και παιχνίδια. Αυτά τα παιχνίδια που τα πατάς το βράδυ μέσα στο σκοτάδι και τρελαίνεσαι. Ο Ράφα δεν γαβγίζει ποτέ παρά μόνο τις καμπάνες της εκκλησίας και την τηλεόραση. Βλέπει κανονικά τηλεόραση σε σημείο να βάζω ειδικά έργα με ζωάκια ή κινούμενα σχέδια. Τελευταία απολαύσαμε το “Strays”. Του αρέσει πολύ να βλέπει άλογα και άρματα. Στην αναμετάδοση της κηδείας της βασίλισσας Ελισάβετ έγινε χαμός. Ήταν όρθιος μπροστά στην τηλεόραση και γάβγιζε. Έχει ένα γαστροοισοφαγικό και παθαίνει συχνά λόξυγγα. Δεν αναπνέει καλά και του έχω πάρει κρεβάτια υπερυψωμένο σαν μαξιλάρι. Το βράδυ εννοείται πως εγώ είμαι το μαξιλάρι του και ξυπνάω αρκετές φορές με αγκύλωση αφού με στριμώχνει στην άκρη. Εννοείται κοιμόμαστε σε kingsize μόνοι μας. Εγώ στην άκρη και ο Ράφα γύρω γύρω αλλάζει θέσεις σαν τους δείχτες του ρολογιού και όταν είναι ανήσυχος περνάει και από πάνω μου σαν να είμαι αντικείμενο. 
Φαγητό πλέον τρώει μόνο μαγειρεμένο από το εξαιρετικό petchef.gr.
Πόσες ώρες πέρασα στο google ψάχνοντας την απόλυτη σκυλοτροφή. Τρώει πιο γρήγορα και από μένα. Έχει ένα ocd που δεν είχαν τα άλλα μου σκυλάκια να κατουράει συχνά και παντού. Κάπως από σπορ. Στη βόλτα κάνουμε ώρες για να διανύσουμε μία μικρή απόσταση. Σταματάει σε κάθε στύλο, σε κάθε δεντράκι. Στρίβει δεξιά, μετά αριστερά, μετά πάλι δεξιά.. Σε κοιτάει λες και δεν τρέχει τίποτα και αφήνει δυο τρεις σταγόνες. Πολλές φορές σηκώνει μόνο πόδι. Από σπορ. Κανείς δεν είναι τέλειος. Τις τελευταίες ημέρες υιοθετήσαμε ένα δεκάχρονο ευνούχο τον Χόμερ, παγκ επίσης, με τον οποίο γρήγορα ο Ράφα ενθουσιάστηκε και γρήγορα τον βαρέθηκε και τον ξεπέρασε. Τώρα το μόνο που κάνουν είναι να θέλει ο ένας να φάει το φαγητό του άλλου και να γαβγίζουν όλοι μαζί τις καμπάνες.
Ο άλλος σκύλος μου ο Τόνι, μαύρο παγκ, δέκα ετών, δυστυχώς δεν έχει ματάκια και είναι διαβητικός έτσι δεν παίζουν όπως παλιά. Ο Ράφα λατρεύει τους σκύλους και νομίζει ότι ο ίδιος είναι λυκόσκυλο. Πιτ μπουλ να περάσει δίπλα του θα ξεσηκωθεί να επιτεθεί – με απώτερο σκοπό το παιχνίδι. Αγαπάει και τις γάτες που δεν τον καταλαβαίνουν όμως όταν τις κυνηγάει για να παίξει. Δεν γρυλίζει ποτέ. Για κανένα λόγο. Όπου και να τον πάρω με βγάζει ασπροπρόσωπη. Καμαρώνω όπως αυτές οι μαμάδες που έχουν ευγενικά παιδιά με τρόπους και τις κοπλιμεντάρουν για την καλή τους ανατροφή. Όταν λείπω φυσικά και μιλάμε face time. Του έχω βάλει AirTag στο λουρί του για να ξέρω που βρίσκεται, όπως στα κλειδιά των παιδιών μου. Αντιπαθώ βαθιά τα μέρη που δεν τον δέχονται. Γενικά το βρίσκω απαράδεκτο να μην μπορείς να ταξιδέψεις ή να φας παρέα με το σκύλο σου. Η αντιμετώπιση τους από μια οπισθοδρομική κοινωνία που τα θεωρεί βρώμικα άγρια θηρία με κάνει έξαλλη. Εκατό φορές μία πτήση με σκυλάκια παρά με μωρά που κλαίνε. Εκατόν μία και με μωρά και με σκυλιά!
Αγαπάω τα μαύρα ρούχα και δυστυχώς περιφέρομαι τις περισσότερες φορές με τρίχες. Τον πλένω με OUAI shampoo για pets και τον βουρτσίζω καθημερινά. Του βάζω ειδικές κρέμες στη μουσούδα και στις πατούσες. Σκλάβα. Κανονικά. Τον αφήνω και μου γλύφει τη μύτη ώρες και τον φιλάω στα μάγουλα. Η χαρά και η ζεστασιά που μου δίνει αυτό το πλάσμα είναι ανεκτίμητης αξίας. Ο Ράφα είναι therapy dog. Όταν δεν είμαι καλά έρχεται αμέσως πλάι μου με διαφορετικό όμως τρόπο. Διαισθάνεται τα πάντα. Τώρα που γράφω έχει ήδη αλλάξει τρία κρεβάτια. Ροχαλίζει δυνατά όμως μόλις πάω να κουνηθώ πετάγεται αγχωμένος μήπως και με χάσει από τα μάτια του. Έτσι η τελευταία του στάση είναι ακριβώς πάνω στα πόδια μου ώστε να χαλαρώσει και να καταλάβει πότε θα μετακινηθώ χωρίς να έχει έννοια.
Αύριο πρωί πετάω για Λονδίνο και έχω ήδη τύψεις. Πώς τα κατάφερα στη ζωή μου να μεγαλώνω επί 31 χρόνια δύο παιδιά και την εποχή που θα έπρεπε να είμαι ελεύθερη να τρέχω δεξιά και αριστερά χωρίς τύψεις ένας Θεός το ξέρει! Που να έρθει η ώρα μου και για εγγόνια. Μία ζωή με βλέπω με ένα μωρό… αγκαλιά..
Σχόλια για αυτό το άρθρο