O Bασίλης Ζώης είναι μόνο 24 ετών και έχει ήδη παίξει σε σημαντικά θεατρικά έργα. Η Πάπισσα Ιωάννα στο φεστιβάλ Αθηνών, ο Βασιλιάς Ληρ στο θέατρο Τέχνης και η Λούλου που ετοιμάζεται για τον προσεχή Φεβρουάριο από το Προσκήνιο, είναι μερικά από αυτά. Παράλληλα όμως, ο Βασίλης Ζώης καταφέρνει να συνδυάσει και το σύγχρονο έργο, αφού έπαιξε στα δύο τελευταία έργα του Αντώνη Τσιπιανίτη, καθώς και το παιδικό θέατρο με τη συμμετοχή του στη Ψαρόσουπα στο θέατρο Ακροπόλ για τη νέα σεζόν. Και να σκεφτείτε ότι είναι μόνο στην αρχή της καριέρας του. Το Cosmopoliti σας συστήνει σήμερα λοιπόν, ένα νέο ηθοποιό, με δυναμικό παρόν στο θέατρο και πολλά υποσχόμενο γαι το μέλλον.
Γεννήθηκε στο Αιγάλεω, μέσα σε μια αγαπημένη οικογένεια, με τέσσερα παιδιά και 25 φίλους. “Απορώ πως άντεξαν οι γονείς μου” λέει χαρακτηριστικά. Τα παιδικά του χρόνια ήταν ανέμελα και ξέγνοιαστα, γεμάτα ζωντάνια με όλη την οικογένεια να τον βοηθάει και να τον στηρίζει πάντα. Δεκαεπτά χρονών δίνει εξετάσεις στη σχολή του Ιάκωβου Καμπανέλλη και από το πρώτο έτος άρχισε να συμμετάσχει σε τηλεοπτικές παραγωγές και σε παιδικό θέατρο. Όταν αποφοίτησε, ήρθε η πρώτη του επαγγελματική θεατρική δουλειά με την χορογράφο Αντιγόνη Γύρα, που τον εισήγαγε στον κόσμο του χοροθεάτρου και με την οποία συνεργάζεται μέχρι σήμερα. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, θα μάθετε πολλά για το χαρακτήρα του.
-Γιατί διάλεξες να γίνεις ηθοποιός; Δεν σε φοβίζει η ανασφάλεια του επαγγέλματος;
Συνειδητά επέλεξα ένα εφήμερο επάγγελμα. Αυτή τη στιγμή καταφέρνω να ζω κάνοντας μόνο αυτό, έχω όμως την επίγνωση πως οποιαδήποτε στιγμή, μπορεί να χρειαστεί να κάνω οποιαδήποτε άλλη δουλειά, κάτι που μου έχει συμβεί στο παρελθόν. Είμαι αισιόδοξος, ακολουθώ με πίστη αυτό που κάνω και αντλώ δύναμη από τους στόχους που θέτω στον εαυτό μου.
-Πως ήταν η προσφατη εμπειρια σου απο την Παπισσα Ιωάννα;
Εξαιρετική! Η συνεργασία μου με το Δημήτρη Μαυρίκιο ήταν ένα δώρο για μένα, καθώς μιλάμε για ένα μεγάλο κεφάλαιο του ελληνικού θεάτρου. Έμαθα πολλά και πιστεύω πως έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό.
-Η πιο ευτυχισμένη σου συνεργασία ποιά είναι;
Οι περισσότερες απο τις συνεργασίες μου εως τώρα είναι αγαπημένες. Μπορώ όμως να πω πως η παράσταση ”Μίκης Θεοδωράκης Ποιός τη Ζωή μου” στο Badminton σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη είναι ξεχωριστή για πολλούς λόγους. Ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία να παίζω σε τόσο μεγάλο κοινό, βιώνοντας τη συγκίνηση και την αποδοχή του κόσμου, ο οποίος συναισθηματικά συμμετείχε στα δρώμενα. Κάτι που έδειξε οτι οι ψυχές των θεατών, έχουν ανάγκη απο ποιοτικό θέαμα. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως είχαμε κατά τη διάρκεια των προβών και των παραστάσεων τον ίδιο το Μίκη Θεοδωράκη κοντά μας, δηλαδή την ίδια την ιστορία αυτού του τόπου, μέσα σε ένα κλίμα βαθιάς συγκίνησης.
-Με ποιους θα ήθελες να συνεργαστείς και με ποιους ποτέ ξανά;
Μέχρι στιγμής είχα πού καλές συνεργασίες, με σταθερούς συνεργάτες όπως η Αντιγόνη Γύρα, ο Γιάννης Παπαγιάννης, ο Ιωάννης Παπλωματάς, που εύχομαι να υπάρξουν ξανά στο μέλλον. Υπάρχουν άνθρωποι που θαυμάζω και θα ήθελα να συνεργαστούμε, όπως ο Γιάννης Κακλέας, ο Νίκος Μαστοράκης, η Άντζελα Μπρούσκου, ο Νίκος Καραθάνος και άλλοι.
-Υπάρχουν πρόσωπα στον καλλιτεχνικό χώρο που είναι πραγματικοί σου φίλοι;
Ελάχιστα είναι αυτά τα πρόσωπα. Οι φίλοι μου είναι δίπλα μου από τα παιδικά μου χρόνια.
-Έχεις αγαπημένο ρόλο που θες να παίξεις κάποια στιγμή;
Δεν ξέρω εαν είναι ρόλος ζωής, αλλά μου έχει κεντρίσει πολύ το ενδιαφέρον ο Ιάγος απο τον Οθέλο.
-Έχεις μετανιώσει για κάτι μέχρι τώρα;
Έχω κάνει λάθη και στον επαγγελματικό και στον προσωπικό τομέα, αλλά ειλικρινά δεν μετανιώνω, καθώς πάντα παίρνω τις ευθύνες των επιλογών μου.
-Μπορείς να ξεχωρίσεις όταν κάποιος σε πλησιάζει,τον αληθινό του σκοπό;
Το ένστικτο μου, συνήθως, μου αποκαλύπτει τις διαθέσεις των άλλων. Όμως, δεν έχω αποφύγει και την προδοσία.
-Είχες είδωλα μικρός;
Μικρός ξεχώριζα το Σωτήρη Μουστάκα, τον οποίο θαυμάζω απεριόριστα. Αυτός ο άνθρωπος με βοήθησε να καταλάβω πως η κωμωδία είναι ένα είδος που με αφορά.
-Οι αγαπημένοι σου ηθοποιοί, έλληνες και ξένοι;
Αγαπημένοι ηθοποιοί…Μου έρχονται πολλά πρόσωπα στο μυαλό. Ο Γιάννης Μπέζος ο οποίος μέσα απο τους ρόλους του σε θέατρο και τηλεόραση με έχει εμπνεύσει απο πιτσιρικά εως και σήμερα. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος τον οποίο παρακολουθώ κάθε χρόνο με θαυμασμό, και φυσικά ο Άρης Σερβετάλης, που τολμώ να αναφέρω πως έχω ως πρότυπο. Απο ξένους ηθοποιούς ξεχωρίζω τον Ρομπέρτο Μπενίνι.
-Τι πρέπει να ξέρουμε για σένα;
Από μικρός έκανα πρωταθλητισμό στο TAE-KWON-DO, αγαπώ το ποδόσφαιρο και το ποδήλατο. Μέχρι να τελειώσω το σχολείο δεν είχα καμιά επαφή με το διάβασμα. Όταν μπήκα στη σχολή, ανακάλυψα πόσο μου έλειπε αυτό. Πλέον έχει γίνει τρόπος ζωής. Το αγαπημένο μου χρώμα είναι το κόκκινο και το αγαπημένο μου φαγητό μακαρόνια με κιμά. Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με τη μαγειρική, αλλά εαν παραστεί ανάγκη πιστεύω πως τα καταφέρνω. Από μουσική ακούω ροκ, με καλή παρέα όμως ακούω τα πάντα, λειτουργώ με το ένστικτο, κάτι που με έχει βοηθήσει στη ζωή μου. Παίρνω ρίσκο. Τις περισσότερες φορές είναι υπέρ μου. Άλλες όχι. Όταν έχω ελεύθερο χρόνο τον αφιερώνω στους φίλους μου, στη ζωγραφική και στο διάβασμα.
-Ο έρωτας παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή σου;
Ο έρωτας είναι κινητοποιός δύναμη για μένα. Χωρίς αυτόν θα είχαμε έναν καμβά με άσπρη και μαύρη μπογιά μόνο.
-Σ΄ αρέσει η μοναξιά;
Δεν έχω νιώσει βαθιά μοναξιά. Νομίζω πως με τρομάζει η ιδέα.
-Ένα μόττο που σε εκφράζει;
Έσω Παρών. Είναι η μεγαλύτερη αλήθεια για την κατάκτηση της εσωτερικής ελευθερίας.
-Ποια είναι η καλύτερη ευχή για τον εαυτό σου;
Εύχομαι να είμαι υγιής, να έχω δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπάνε και να συνεχίσω να ζω από τη δουλειά που επέλεξα και αγαπώ.
-Πότε είσαι πραγματικά ευτυχισμένoς;
Όταν είμαι ελεύθερος να κάνω αυτό που αγαπώ.
Σχόλια για αυτό το άρθρο