Ήθελα πάρα πολύ να τη γνωρίσω από κοντά. Κάθε φορά που την έβλεπα να “σφραγίζει” με την ερμηνεία της όλους αυτούς τους σημαντικούς ρόλους του πραγκόσμιου ρεπερτορίου, η προσμονή μου ολοένα και μεγάλωνε. Και να που μού δόθηκε η ευκαιρία εξαιτίας της συνέργασιας της με το Κ.Θ.Β.Ε. Η σπουδαία ηθοποιός Αμαλία Μουτούση, υποδύεται τον ομώνυμο ρόλο στη τραγωδία του Ευριπίδη “Η Ιφιγένεια στη χώρα των ταύρων” σε σκηνοθεσία του άξιου Θωμά Μοσχόπουλου. Η γνωριμία μου με το υπέροχο και θεσπέσιο αυτό πλάσμα, με αποζημίωσε τα μάλα. Ανήκει στη κατηγορία εκείνων των ηθοποιών -και είναι ελάχιστοι- που έγιναν γνωστή μέσα από το θέατρο και όχι από την τηλεόραση. Έχει χάρισμα και είναι γεννημένη ηθοποιός. Όταν βγαίνει στη σκηνη -την οποία υποτάσσει κάθε φορά- είναι λουσμένη από το φως του “άστρου” της- το οποίο μάλιστα είναι αυτόφωτο- χωρίς να χρειάζεται τα ανούσια φώτα της δημοσιότητας ή της τηλεόρασης για να λάμψει. Λάμπει από μόνη της! Αν σε όλα αυτά προσθέσω και την καλλιέργεια, την παιδεία της, τους καθώς πρέπει τρόπους της, την ιδιαίτερη ευγένειά της -άλλωστε, είναι γνωστό ότι είναι γόνος της μεγάλης κυρίας της ελληνικής σκηνής Νόνικας Γαληνέα- δεν μπορώ στα αλήθεια να σας κρύψω τη χαρά μου και την τιμή που είχα να συνομιλήσω με αυτόν τον σπάνιο άνθρωπο, με την τόσο έντονη προσωπικότητα, την πνευματικότητα και το επίπεδο, αλλά και την εξαιρετική ηθοποιό. Η Αμαλία Μουτούση ανήκει στην ελίτ του καλλιτεχνικού δυναμικού του ελληνικού θεάτρου.
Πηγαίνοντας πίσω στην παιδική σου ηλικία ποιο πράγμα θα έλεγες ότι είναι αυτό που σε καθόρισε;
Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό μου είναι η σχέση που είχα με τη φύση. Ο πατέρας μου είχε ένα κτήμα στη Βάρκιζα κι εγώ μεγάλωσα κοντά στη φύση, στα ζώα, στο χώμα και τις στέρνες που χρησιμοποιούσαν για πότισμα. Ήμουν παιδί της γης…
Πώς ήταν το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσες;
Από την πλευρά του πατέρα μου, έκανα πολλά ταξίδια μαζί του και πολλές εκδρομές σε όλα τα μέρη της Ελλάδας. Του άρεσε να μάς μαθαίνει Γεωγραφία και μέναμε πολλές ώρες στη θάλασσα. Γενικά, όταν βρισκόμουν με τον πατέρα μου – τον έβλεπα στις διακοπές μου και τα Σαββατοκύριακα – χαιρόμουν τη φύση και την εξοχή. Με τη μητέρα μου, με την οποία έμενα στο ίδιο σπίτι και με μεγάλωσε, υπήρχε μία σχέση με πολλά στοιχεία τρυφερότητας και υπευθυνότητας αντίστοιχα. Γιατί εργαζόταν και έμαθα σε ένα τέτοιο μοντέλο μητέρας, που εκείνη την εποχή δεν ήταν κάτι συνηθισμένο. Οι γυναίκες δεν δούλευαν, αλλά φρόντιζαν τα παιδιά τους, όπως έκαναν όλες οι μανάδες των φιλενάδων μου, και ασχολούνταν με τις δουλειές του σπιτιού. Σ’ αυτή τη σχέση, καθοριστικό ρόλο έπαιξε και το θεατρικό περιβάλλον της μητέρας μου, γιατί με έπαιρνε πάντα στο θέατρο μαζί της και ήταν ένας από τους λόγους που με επηρέασαν να ασχοληθώ μ’ αυτό. Ήθελα πολύ να κάνω κάτι που θα είχε σχέση με την Τέχνη.
Νιώθεις ικανοποιημένη που έγινες γνωστή μέσα από το θέατρο και όχι από την τηλεόραση;
Δεν το σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο. Δεν έχω και λόγο, άλλωστε, γιατί νιώθω ικανοποιημένη από το ίδιο το θέατρο, από αυτό που αγαπώ και επέλεξα να κάνω. Γι’ αυτό και αισθάνομαι τυχερή. Από εκεί πέρα η αξία του κάθε ηθοποιού, είτε μείνει μόνο στο θέατρο είτε κάνει και άλλα πράγματα, φαίνεται μέσα στο χρόνο. Άλλοι, ενώ γίνονται γνωστοί, τους ξεχνάς πολύ γρήγορα, άλλοι, όμως, που αξίζουν συνεχίζουν να υπάρχουν… Αν γίνεις γνωστός μέσα από το θέατρο ή την τηλεόραση δεν έχει μεγάλη διαφορά. Σημασία έχει να αξίζεις για να μπορείς να υπάρχεις…
Κάνεις αυτό που σου αρέσει;
Ναι, όσο μπορώ είμαι επιλεκτική. Απλώς, όλα γίνονται, ανάλογα με αυτά που σου προτείνουν. Γιατί, εμείς οι ηθοποιοί έχουμε αυτή τη μοίρα. Να εξαρτόμαστε από τις προτάσεις των παραγωγών και από το επίπεδο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο θέατρο.
Η επαγγελματική σου ζωή μπορεί να σε καλύψει τόσο ώστε να φέρει την ευτυχία;
Όχι, καμία σχέση. Είμαι από τους ανθρώπους που ισορροπούν ανάμεσα στην προσωπική και την επαγγελματική μου ζωή. Μάλιστα, έπιανε και πολύ χώρο κάποτε, όταν ήμουν σε μικρότερη ηλικία. Με την πάροδο του χρόνου μεγαλώνοντας η ανάγκη μου εστιάστηκε και στην οικογενειακή – προσωπική μου σχέση και όχι μόνο. Λόγω δουλειάς, μου λείπουν όλα τα απλά καθημερινά πράγματα με τα οποία είναι ευτυχισμένος ο κάθε άνθρωπος. Η δουλειά μας, μάς απασχολεί πολλές ώρες, δεν έχουμε προσωπικό χρόνο να πάμε μία βόλτα, να δούμε μία ταινία ή να πιούμε έναν καφέ με τους φίλους μας.
Η Ιφιγένεια ήταν από τους ρόλους που ήθελες πολύ να παίξεις;
Μόνο, όταν δουλεύω ένα ρόλο, θέλω πολύ να τον παίξω. Δεν έχω εμμονές με τις ηρωίδες του κάθε συγγραφέα. Μου αρέσει και με ενδιαφέρει πολύ, όμως, το αρχαίο δράμα. Αυτός είναι και ο λόγος που το έχω διαλέξει στη διδασκαλία μου στο μάθημα της υποκριτικής.
Πώς είναι να δουλεύεις με τον Θωμά Μοσχόπουλο;
Με τον Θωμά (Μοσχόπουλο) είχα ξαναδουλέψει στην «Ηλέκτρα» του Χόφμανσταλ. Είχαμε μία εξαιρετική συνεργασία. Έχει κάποια στοιχεία στη δουλειά που για εμένα είναι πολύ σημαντικά. «Ακούει» τον ηθοποιό, μαθαίνει από αυτόν, δεν τον «καπελώνει», αλλά του δημιουργεί την ανασφάλεια, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει η φαντασία του. Την «Ιφιγένεια στη χώρα των ταύρων» δεν την ταξινομούν οι μελετητές και δεν την θεωρούν ως μία κανονική τραγωδία, παρ’ όλο που έχει δύο τραγικά πρόσωπα, την Ιφιγένεια και τον Ορέστη. Επειδή, η Ιφιγένεια στο συγκεκριμένο αρχαίο δράμα είναι το πρόσωπο που κάνει την έξοδο από τον κύκλο του αίματος. Είναι το πρόσωπο που βρίσκει την υπόστασή του βγαίνοντας σχεδόν έξω από την προσωπική του ιστορία, αυτή του θύματος. Δεν είναι μόνο τα βιώματά της, που την καθορίζουν. Βλέπουμε, δηλαδή μία υπόσταση που είναι ανεξάρτητη από τα βιώματα. Για εμένα αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί συνήθως τα πρόσωπα στο αρχαίο δράμα ασφυκτιούν μέσα στην προσωπική τους ιστορία. Το λέω πάντα αυτό: εγώ πλησιάζω τα πρόσωπα αυτά και την Ιφιγένεια τώρα, πέρα από την παράσταση και τη ζωντανή σχέση που πρέπει να έχω με τους συναδέλφους. Νομίζω ότι η σχέση αυτή πρέπει να βρίσκεται με το κείμενο. Έχουμε να αφηγηθούμε μία ιστορία. Αυτό που ακούγεται ως το πιο απλό και αυτονόητο πράγμα, είναι το μόνο που χρειάζεται το θέατρο για να υπάρξει.
Τι σημαίνει απλότητα και τι ποιότητα ζωής για εσένα;
Απλότητα σημαίνει αυτό που είσαι. Αυτό που υπάρχει στον εσωτερικό σου κόσμο να αντανακλάται και στον εξωτερικό. Να μην κρύβεσαι, να είσαι διάφανος και όπως είσαι κάθε φορά. Να αποδέχεσαι τον εαυτό σου και τους άλλους με όλα τους τα καλά, αλλά και με όλα τους τα άσχημα. Ποιότητα ζωής είναι η φροντίδα στην λεπτομέρεια, σ’ αυτό που δεν είναι χοντροκομμένο, σε μία λεπτότητα που μπορεί να καθορίζει τις σχέσεις των ανθρώπων, μία καλώς εννοούμενη απόσταση από τους άλλους και τα πράγματα. Δηλαδή τίποτε βάρβαρο…
Σου λείπει κάτι από τη ζωή σου; Δεν θέλεις να κάνεις οικογένεια;
Έχω τον άντρα μου, οπότε έχω οικογένεια. Δεν έχω, όμως, παιδιά την έλλειψη των οποίων την καλύπτουν τα ανήψια μου απόλυτα που είναι μάλιστα διαφορετικών ηλικιών. Αυτό που μου λείπει και το είπα και προηγουμένως είναι ο προσωπικός χρόνος.
Για εσένα η τηλεόραση είναι εχθρός του θεάτρου;
Εξαρτάται από τη χρήση που κάνει ο καθένας. Είναι θέμα παιδείας. Δεν είναι θέμα τηλεόρασης ή θεάτρου. Τι είναι αυτό που μάς ενοχλεί στην τηλεόραση; Η έλλειψη παιδείας, το χαμηλό επίπεδο, το κακό γούστο, η ευκολία που γίνονται τα πράγματα. Όλα αυτά, όμως, μπορούν να συμβούν και στο θέατρο αντίστοιχα…
Τι επιθυμείς πολύ και δεν σου έχει συμβεί;
Τίποτε! Είμαι πολύ γεμάτη με τη δουλειά μου, με τις συνεργασίες που έχω κάνει, με τους συναδέλφους μου, αλλά και με τη ζωή μου. Απλά πράγματα μου λείπουν: να πάω μία βόλτα, ένα ταξίδι, να μαγειρέψω ένα φαγητό, να πάω στον κινηματογράφο, να μην έχω δηλαδή τόσο πολύ την αίσθηση του προγράμματος που έχω στη δουλειά μου.
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να αποφύγει τις Ερινύες;
Αν οι Ερινύες είναι εκεί μπροστά σου, για να σε βοηθήσουν να αφουγκραστείς τον εαυτό σου στο βάθος του καλύτερα, να μην τις αποφύγεις… Αν, όμως, βασίζονται σε ενοχές οι οποίες δεν μπορούν να γίνουν δημιουργικές καλύτερα είναι να βρει ο άνθρωπος έναν τρόπο να τις αποφύγει. Και οι τύψεις, και οι ενοχές και ο πόνος, πιστεύω ότι πρέπει να είναι δημιουργικά, αυτά δηλαδή που περνάει ο άνθρωπος να τον οδηγήσουν κάπου, για παράδειγμα στον προσωπικό του βηματισμό.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;
Στο θέατρο της οδού Κυκλάδων σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα, θα παίξω τη «Νόρα» του Ίψεν.
Σχόλια για αυτό το άρθρο