ΤΩΡΑ |
Μια προσωπική αφήγηση με ιδιαίτερη σημασία. Με δικά του λόγια ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης αφηγείται τη συνάντησή του με το Μίκη Θεοδωράκη αλλά και όλη τη διαδικασία μέχρι να πει το Ναι για το Άξιον Εστί. Διαβάστε πως περιέγραφε ο ίδιος αυτή την εμπειρία του.
Με παίρνει τηλέφωνο ο Μίκης: Γρηγόρη σε θέλω. ‘Έχουμε ήδη κάνει τον Επιτάφιο και κάτι άλλα, δύσκολα βέβαια αλλά κάπου τα βρήκα μαζί του. Πάω λοιπόν στη Νέα Σμύρνη που μένει, κάθεται στο πιάνο κι αρχίζει να παίζει. Ταυτόχρονα πατάει το μαγνητόφωνο και γράφει. Λέω: τι είναι αυτά; Άστον να γράφει...Δεν του μιλάω καθόλου, κάθομαι στον καναπέ κι εκείνος λέει συνέχεια πέντε τραγούδια και μου δίνει την κασέτα. Τα παίρνω και πάω στο σπίτι. Δεν καταλάβαινα τίποτα. Τα κλειδώνω σε ένα δωμάτιο μαζί με το μαγνητόφωνο και φοβόμουν το δωμάτιο. Του λέω: θα σε πάρω εγώ τηλέφωνο όποτε νομίζω ότι μπορώ να σου μιλήσω και να σου πω τα λέω ή δεν τα λέω, τα κατάλαβα, δεν τα κατάλαβα. Μην με πάρεις εσύ. “Θα τα καταφέρεις και θα τα πεις και πολύ ωραία” μου απαντάει ο Μίκης.
Έμπαινα καμιά φορά στο δωμάτιο και τα άκουγα, αλλά έχουν περάσει δυο εβδομάδες και δεν τον έχω πάρει ακόμα. Έχω πάρει την απόφαση βέβαια, να του πω όχι. Τελικά λέω: Για κάτσε ρε, ποιος είναι αυτός, από που τα’ φερε αυτά; Από τον Άρη τα’ φερε; Για κάτσε να τους δώσω μεγαλύτερη προσοχή. Άρχισα να ντρέπομαι, να λέει: Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλιάζει το πέλαγο και παίρνει τα λόγια μου στις σκοτεινές του τις σπηλιές και στις φώκιες τις μικρές τα ψιθυρίζει, τις νύχτες που κλαιν των ερώτων τα θαύματα…Έβγαζα κάποιο νόημα αλλά έλα που και η μελωδία ήταν κι αυτή εξίσου καινούρια. Άλλος τόπος κι άλλος χρόνος. Μου φαινότανε δύσκολο να μπω. Άλλο κράτος…Έκατσα όμως πολλές ώρες, μέρες κι έμαθα το ένα. Αφού έμαθα αυτό λέω: και τα άλλα δίπλα θα’ναι.
Παίρνω τηλέφωνο το Μίκη και του λέω: νομίζω πρέπει να μ’ακούσεις. Πήγα σπίτι του και του είπα δύο καλά και τα άλλα τσάτρα πάτρα. Ήταν τα πέντε τραγούδια του Άξιον Εστί: Ένα το χελιδόνι, Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ, Της αγάπης αίματα, Ανοίγω το στόμα μου και Με το λύχνο του άστρου. Ε, μετά από αυτά πια κατάλαβα ότι κάτι γίνεται, ότι αυτά τα πράγματα κάπου μπαίνουνε, κάπου πάμε, κάτι αλλάζει…Κάτι θα μείνει…
Σχόλια για αυτό το άρθρο