Χαμός με την υπερπανσέληνο χθες. Δεν την είδα. Κάθε φορά που προσπαθώ να βρω διαφορές μεταξύ πανσελήνων δεν καταλαβαίνω τίποτα. Δε θυμάμαι τί εκανα πριν 33 χρόνια που έγινε η ίδια έκλειψη. Το 1982.. μπορεί να παρακαλούσα τους γονείς μου να με αφήσουν να πάω στην «Αυτοκίνηση» και να ονειρευόμουν πώς θα είναι το πρώτο μου αγόρι και να παρακαλούσα να ξυπνήσω με ολόισια μαλλιά..Γενικά δεν ήμουν του φεγγαριού ούτε της ρομαντικής δύσης ούτε και σεληνιάζομαι. Περισσότερο μου αρέσει η ανατολή γιατί πιστεύω πάντα στην αρχή και όχι στο τέλος. Αγαπώ τους κύκλους. Φοβάμαι πως έχουμε κολλήσει σε ένα τέλμα και όλοι προσπαθούμε να μιμηθούμε πως η ζωή κυλάει κανονικά. Μιλάμε για “δουλειές”, “δεχόμαστε προτάσεις” , διαβάζουμε για νέα projects, χαζεύουμε τις ζωές των άλλων και εμπεδώνουμε πως κυβερνάει πια η μονιμότητα του τίποτα. Βρίσκουμε σάκους του μποξ και βαράμε άλλους. Είτε έχουμε δίκιο είτε άδικο. Τρωγόμαστε με τα ρούχα μας. Κάποιος μου είπε κάποια στιγμή πως και εγώ υπηρετούσα τη μονιμότητα του τίποτα. Μπορεί. Αλλά έρχεται η ώρα που ξυπνάς και καταλαβαίνεις με τρόμο πως ζεις στην πιο ανέμπνευστη εποχή όλων των εποχών.
Πόσον καιρό θα αντέξουμε χωρίς να κάνουμε τίποτα; Μπορείς να φιλοσοφείς τα πάντα εκ του ασφαλούς και να φοβάσαι όμως να ζήσεις. Να κρίνεις και να παρατηρείς από το σαλόνι του σπιτιού σου. Είναι κι αυτή μία λύση. Ή να προσπαθείς να κάνεις διαφορετικά πράγματα που όμως δεν εκτιμάει σχεδόν κανένας. Η τηλεόραση, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η πολιτική σκηνή είναι πάντα στα μέτρα μας. Παρατηρείστε λοιπόν. Με την πολιτική σκηνή οι εξελίξεις ήταν ακριβώς όπως τις περίμενα. Ήμουν καλός παρατηρητής χωρίς κολλήματα,πολιτικά βιώματα και ξεσηκωτικές ελπίδες.
(Μου είναι συμπαθείς και η Γιάννα και ο Τσίπρας και εύχομαι αυτό το υβρίδιο σχήμα να καταφέρει κάτι για τα απολύτως μη-εφαρμόσιμα μέτρα και φυσικά προτιμώ την όμορφη και υποστηρικτική Μπέτη από όλες τις πρώτες κυρίες που πέρασαν, για πολλούς λόγους και αναμένω να δω κι εγώ “την εμφάνισή της στο Λευκό Οίκο με φόρεμα έλληνα σχεδιαστή”. Ελπίζω στη διαπραγμάτευση, στην όρεξη και την καπατσοσύνη του νέου και όχι στην κούραση και τα κολλήματα του παλιού..)
Καλά την τηλεόραση φέτος δεν την σχολιάζω. Σκέφτομαι πότε θα βγει αυτός που θα ανοίξει ένα κανάλι στο οποίο δεν θα πληρώνει αλλά θα τον πληρώνουν όσοι μανιωδώς θέλουν να είναι στην τηλεόραση. Η τηλεοπτική σεζον 2015-16 είναι τίγκα από ανθρώπους που με λύσσα τη θέλουν – δεν αναφέρομαι σε δύο τρεις πραγματικά επιτυχημένους που σαρώνουν ακόμα. Αναφέρομαι σε όλα τα αταίριαστα σχήματα, τα τριτοκλασάτα ονόματα που ξαφνικά απασχολούν ως breaking news με την κάθε χαζομάρα τους στο instagram (μέσα και έξω από την τηλεόραση) ένα λεφούσι χαρούμενων free loaders που προτείνουν ένα χαλασμένο και ανέμπνευστο lifestyle για ένα πιάτο φαί ή ένα τζάμπα εισητήριο και όλες αυτές που δεν το βάζουν κάτω γιατί η αυτό ήταν το απόλυτο όνειρο της ζωής τους – όπως και η διασημότητα στη χώρα αυτή της συνοικιακής Μάρθα Στιούαρτ.
Όλα αυτά τα αναλύσαμε με το Βασίλη Καλλίδη, που είναι παντός καιρού, όπως ήμουν ανέκαθεν κι εγώ, σε ένα τηλεφωνικό ξέσπασμα.Απλά στο Βασίλη δε “γράφει” πάνω του τίποτα γιατί έχει το άλλοθι της κουζίνας ενώ εμένα όσο και αν δεν το πίστευα “γράφουν” όλα γιατί δεν έχω κανένα άλλοθι και κουβαλάω και το λαιφστάιλ που κατέρρευσε.
Επάνω “παιχνίδια” του ταλαντούχου graphic designer Αντώνη Ασπρόμουργου με το καρτούν της “punKοσμικογράφου” “ Cosmopoliti” το 2005 για την έκδοση του βιβλίου της και εμπευσμένο από εξώφυλλο του In Style και φωτογραφία της Μάρας Δεσύπρη για την τότε εβδομάδα μόδας.
Παρατηρώ χρόνια τώρα και δυστυχώς δεν έχω πέσει ποτέ έξω με τις εξελίξεις..και τις «καταλήξεις». Αυτό μου είπε άλλος φίλος που είδα τυχαία χθες στο δρόμο – του είχα προδιαγράψει τηλεοπτική καριέρα και αναμενόμενες συμπεριφορές ανθρώπων. Μου είπε πως είμαι μάντης. Τι σόι μάντης είμαι δεν ξέρω. Για τους άλλους μπορεί, για μένα όχι.
Το μοναδικό μου πρόβλημα είναι πως ήμουν πάντα ένα δοχείο που είτε βοηθούσε τους άλλους, είτε έκανε πράγματα για την παρέα και μόνο και λειτουργούσα ως ξέφραγο αμπέλι που έχει υποστεί μεγάλη καταπάτηση. Τις χειρότερες δαγκωνιές μου χάρισαν όσοι απλόχερα τάϊσα. Δε φοβήθηκα όμως ποτέ να ζω, ούτε να ρισκάρω. Στις εποχές αυτές του τίποτα κάνα δύο συρματοπλέγματα ώστε να κρατηθούν τα τοξικά απόβλητα και τα απανωτά χαζο breaking news μακρυά δεν είναι κακή λύση για κανέναν..
ΥΓ: Στις εξαιρέσεις των πολύ αξιόλογων, εργατικών και ηθικών της τηλεόρασης ο Χρήστος Νέζος και η καλλονή αρχισυντάκτρια του πρωϊνού του Mega Αγγελική Γιαννακοπούλου – που επιτέλους παντρεύτηκε τον κούκλο της τον Τάσο Φλώρο και παρόλο το πάθος της για τη δουλειά – οι Αιγοκερίνες είμαστε τζιχαντιστές με αυτούς και αυτά που αγαπάμε- καιρός είναι να δώσει βάρος και στην προσωπική της ζωή. Στην παρέα η αγαπημένη πλαστική χειρουργός και φίλη του Χρήστου Νέζου, Αθηνά Μπέη με το σύζυγό της που οργανώνει και τα καλύτερα καλέσματα στο Βόλο.
Nαι, για μένα ο γάμος της Αγγελικής και του Τάσου ήταν το πιο σημαντικό κοινωνικό γεγονός της χρονιάς!
Σχόλια για αυτό το άρθρο