Λογικά θα περιμένατε από μένα να σας γράψω για την Θεσσαλονίκη και την έκθεση, αφού αυτές τις μέρες έχει την τιμητική της . Σας πληροφορώ ότι κανένας Θεσσαλονικιός δεν ενδιαφέρεται εδώ και πολλά χρόνια για την έκθεση αφού μας έχει γίνει εφιάλτης αποφεύγοντας το κέντρο. Η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ήταν κάποτε για την πόλη και τους Θεσσαλονικιούς, ένα μεγάλο πανηγύρι και μια γιορτή για την οποία οι πιο παλιοί από εμάς έχουμε μόνο ευχάριστες αναμνήσεις. Οι δρόμοι και τα μαγαζιά ήταν γεμάτα και όλη η πόλη συμμετείχε σε αυτή τη γιορτή που «γέννησε» και το εθνικό μας ρόφημα, το φραπέ! Σήμερα δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνες τις εποχές και όχι λόγω κρίσης αλλά ανέκαθεν αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη με τα εγκαίνια της έκθεσης από τον εκάστοτε πρωθυπουργό, παραλύει όλο το κέντρο με διαδηλώσεις συνδικαλιστών οι οποίες κατά την γνώμη μου γίνονται καθαρά για λόγους εντυπωσιασμού και μόνο. Και αυτή είναι η αλήθεια. Άλλωστε έχει αποδειχτεί ότι στη χώρα μας καμμία διαδήλωση δεν έχει φέρει θετικό αποτέλεσμα (τουλάχιστον για το κοινό συμφέρον) πόσο μάλλον σε ένα θεσμό που για τη Θεσσαλονίκη, είχε όλα αυτά τα χρόνια και ένα οικονομικό ενδιαφέρον. Και για να ξεκαθαρίσω κάτι: δεν έχω πρόβλημα με το συνδικαλισμό, αλλά έχω πρόβλημα με το μισθωτό συνδικαλισμό που θεωρώ ότι είναι ο καρκίνος της ελληνικής οικονομίας. Έχω δει αυτές τις μέρες στο κέντρο της πόλης (στην πλατεία Δημοκρατίας) αφίσες της ΓΣΕΕ να είναι κολλημένες πάνω σε αφίσες μαγαζιών και θεατρικών παραστάσεων. Φαίνεται πως για τη ΓΣΕΕ, δεν υπάρχει ο μόχθος και ο αγώνας του ιδιωτικού τομέα και μάλλον, όσοι δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι, είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού.
Το χειρότερο είναι ότι θεωρούν πως όποιος δεν βρεθεί στα συλλαλητήρια που οργανώνουν, είναι υποστηρικτές της κυβερνητικής πολίτικής. Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Άλλωστε οι συνδικαλιστές έχουν πιο στενή και καλή σχέση με την εξουσία απ’ότι οι απλοί πολίτες και αυτός είναι και ο λόγος που κάποια στιγμή της καριέρας τους, τους βλέπουμε να κάθονται στα έδρανα της βουλής και πάντα με την σημαία του κόμματος που υποτίθεται πως έβριζαν. Ευτυχώς έχουμε ακόμα το δικαίωμα να ψηφίζουμε και μόνο τότε θα πάρω θέση. Όχι σε συλλαλητήρια όπου προκαλούνται μόνο υλικές ζημιές και φασαρίες. Για εμάς τους Θεσσαλονικείς, η ΔΕΘ είναι μια καλή δικαιολογία να βρεθούμε ένα Σαββατοκύριακο στη Χαλκιδική για μπάνιο ή να πάμε για φαγητό στην Καλαμαριά ή οπουδήποτε αλλού εκτός κέντρου. Για τους μαγαζάτορες που έχουν τις επιχειρήσεις τους στο κέντρο είναι μια χαμένη μέρα και πολλοί δε μπαίνουν στον κόπο ούτε καν να ανοίξουν τα μαγαζιά τους. Τόση «χαρά» για τη ΔΕΘ! Πικρό όμως είναι η αλήθεια…Θα προτιμούσα να δω τη ΔΕΘ μακριά από πολιτικούς και διαδηλώσεις και να την αφήσουν καθαρά στους εκθέτες και τους διοργανωτές της και να κερδίσει ξανά την λάμψη και τον χαρακτήρα που είχε παλιά και πιστεύω πως κάποια μέρα όταν το μαχαίρι φτάσει στο κόκαλο, θα γίνει και αυτό. Ξέρουμε όλοι ποια είναι η κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα και την βιώνουμε καθημερινά και σίγουρα δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Μέσα στην κοινωνία ζούμε και γνωρίζουμε την πιάτσα, όμως αυτό δεν είναι λόγος να γίνουμε τα πιόνια κανενός. Όσο για του χρόνου, όλους εκείνους που μιλούν για αγανάκτηση καλώντας τον κόσμο να βγει στους δρόμους, θα τους παρακαλούσα πάνω στις αφίσες τους να δημοσιεύουν και το εκκαθαριστικό τους από την εφορία. Η αγανάκτηση πρέπει να μετριέται με αριθμούς και όχι με λόγια.
Υ.Γ.: Πραγματικά ήταν πάρα πολύ δύσκολο για μένα να γράψω το παραπάνω άρθρο χωρίς να βρίσω. ΜΠΡΑΒΟ ΜΟΥ!!!!
Σχόλια για αυτό το άρθρο