Η Κατερίνα Γιαμαλή είναι μία άκρως δημιουργική, ταλαντούχα και «ψαγμένη» ηθοποιός και αυτό αποδεικνύεται από τις ενδιαφέρουσες συνεργασίες της και τους ρόλους που έχει υποδυθεί αλλά και από το πλούσιο βιογραφικό της. Η τελευταία πολυβραβευμένη της δουλειά, το έργο Απόψε: Lola Blau του Γκέοργκ Κράισλερ σε σκηνοθεσία του Michael Seibel θα παίζεται στο θέατρο ΑΜΑΛΙΑ από τις 15-19 Μαρτίου και αξίζει να την δείτε, όπως και να ανακαλύψετε την ίδια από το Α ως το Ω.
Απόψε: Lola Blau
Βία: Έσχατος παραλογισμός
Γκέοργκ Κράισλερ: Ποιητής, σπουδαίος δημιουργός, ερμηνευτής, καυστικός, επίκαιρος, πρόσφυγας, άπατρις.
Διαλογισμός: Χαλάρωση, εσωτερική παρατήρηση, σιγή, γαλήνη.
Επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια: Χαλάρωση, εσωτερική παρατήρηση, σιγή, γαλήνη.
Ζωή: Να κάνεις αυτό που αγαπάς, να δημιουργείς τον εαυτό σου- σε αρμονία με τη φύση.
Ηθοποιός: Φτηνό εργατικό χέρι.
Θέατρο: Χωρίς να ανήκει στις καλές τέχνες, τις εμπεριέχει όλες.
Ιδέα: Επεξεργασμένη σκέψη που καθορίζει στόχους και επιλογές.
Κατερίνα Γιαμαλή: “Πλυμένο φλυτζανάκι”
Λογοτεχνία: Παρηγοριά ψυχής.
Μιούζικαλ: Ο πιο χαλαρός και άμεσος θεατρικός τρόπος έκφρασης συναισθημάτων, σκέψεων και ιδεών, μέσα από τη μουσική.
Νόμοι: Αναγκαίο κακό. Ο άνθρωπος θα έπρεπε να είναι δίκαιος ώστε να μην χρήζει δικαιοσύνης.
Ξένο ρεπερτόριο: Δεν ορίζεται από τη γλώσσα. Στο ξένο ρεπερτόριο ανήκουν για μένα όλα εκείνα τα τραγούδια που απεχθάνομαι, ακόμα κι αν είναι ελληνικά.
Όραμα: Ονειρεύομαι έναν κόσμο με ειρήνη, κοινωνική συνείδηση και πάνω από όλα ευγένεια.
Παράσταση: Να εμφανίζεται κανείς μπροστά στους άλλους και να νιώθει σαν να βουτά στη μέση του πελάγους χωρίς να ξέρει κολύμπι κι όμως να καταφέρνει να κολυμπά.
Ρομαντικός: Κόντρα στη λογική, με ελεύθερη φαντασία, αυθορμητισμό κι αυθεντικότητα. Αναζητά το “ωραιότερο”, το απρόσιτο, το απέραντο. Αν έχει μέτρο φαντάζει ιδανικός.
Σάτιρα: Είναι ένα μέσο διασκέδασης με βάση το χιούμορ, που γεννά όμως προβληματισμό. Κι όπως έχει πει μία γνωστή δραματολόγος και κριτικός θεάτρου η Elena Mancini : “Το ό,τι η κριτική διασκεδάζει δεν είναι τυχαίο, αλλά κλειδί μιας τέχνης που αξίζει το όνομά της”.
Τραγούδι: “Μέσα στη νύχτα σε μπλε φόντο τραγουδάω,
κρεμάω παράπονα στο χρόνο μοναχά,
το φαναράκι μου υψώνω, έχω μάθει κι ας πονά,
πως το τραγούδι μένει μόνο τελικά” (Λόλα Μπλάου)
Υπερηφάνεια: Για μένα ταυτίζεται με την αξιοπρέπεια, αλλά για άλλους με την αλαζονεία.
Φετίχ: Μου αρκούν οι ψευδαισθήσεις μου. Δεν χρειάζεται να επινοώ άλλες.
Χορός: Έξοχος τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας. Αρκεί να ακούς το χτύπο της καρδιάς σου.
Ψευδαίσθηση: Τη μισή μας ζωή γεμίζουμε με ψευδαισθήσεις και την άλλη μισή παλεύουμε να απελευθερωθούμε από αυτές.
Ώριμη σκέψη: Η γαλήνη από τη συνειδητοποίηση της ματαιότητας, όχι με την έννοια της παραίτησης, αλλά πάντα με τη σκέψη του Αλμπέρ Καμύ: “Κι αν το μηδέν είναι η μοίρα μας, ας μην το κάνουμε να φαίνεται μία δίκαιη πληρωμή”.
Βιογραφικό:
Σπουδές: Αμερικάνικο Κολέγιο Ανατόλια (με υποτροφία). Αγγλική Φιλολογία στο ΑΠΘ. Δραματική Σχολή ΚΘΒΕ. Συνεργάστηκε με τα θέατρα: ΚΘΒΕ, Εθνικό Θέατρο, Εθνική Λυρική Σκηνή, ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, Πάτρας, Βόλου, Θέατρο της Άνοιξης, Θεατρική Διαδρομή κ.ά.
Συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες: Ν. Μαστοράκη, Γ. ιορδανίδη, Σ. Χατζάκη, Ν. Διαμαντή, Π. Ζηβανό, Γ. Μιχαηλίδη, Θ. Μουμουλίδη, Β. Νικολαΐδη, Α. Βουτσινά, Α. Ρέτλυ, Γ. Καλαϊτζή, Π. Μιχαηλίδη, Κ. Τσιάνο, Γ. Μαργαρίτη, Ν. Αρμάο, Γ. Κακλέα, Α. Στάικο, Θ. Εσπίριτου, Ε. Βασιλικιώτη, Κ. Νταλιάνη, Ν. Χαραλάμπους, Κ. Καζάκο, Γ. Καλατζόπουλο κ.ά.
Δισκογραφικές συμμετοχές και συναυλίες με τους: Μ. Θεοδωράκη, Τ. Καρακατσάνη, Γ. Κουρουπό, Η. Ανδριόπουλο, Δ. Παπαδημητρίου, Η. Λιούγκο, Μ. Κουμπιό, Σ. Αρσένη, Άγαμους Θύτες, Λιλιπούπολη με τους Σ. Γιαννάτου και Σ. Σακκά και Ρεμπέτικο του Κ. Φέρρη.
Τηλεόραση: Σαββατογεννημένες, Σ’ αγαπώ μ’ αγαπάς, Βεντέτα κ.α.
Μεταγλωττίσεις: Αλαντίν (Γιασμίν), Τοσοδούλα, Ο Βασιλιάς κι εγώ (Άννα) κ.α.
Σχόλια για αυτό το άρθρο