Nαι, ξέρω, είναι Μεγάλη Εβδομάδα στη χώρα μας αλλά εγώ μόνο Μεγάλη Εβδομάδα δεν κάνω, την κάνω δηλαδή αλλιώς. Έχω φέρει τον μικρό μου και του αλλάζω φακούς στα γυαλιά που βλέπει τον κόσμο. Είμαστε στο Λονδίνο, την πόλη που δεν αντιπροσωπεύει μόνο τα καλά εστιατόρια και τις χλιδές αλλά και τον πολιτισμό. Που μπαινοβγαίνεις στα μουσεία και στα πάρκα δωρεάν και βλέπεις παραστασάρες.
Έκθεση: 100 χρόνια Vogue
100 χρόνια Vogue
Russia and the Arts. Τέχνη και Ρώσοι δημιουργοί
Κάθε μέρα ένα διαφορετικό πάρκο με σοφιστικέ παιχνίδια για παιδιά, όχι κάτι δολοφονικές τραμπάλες. Κάθε μέρα μία παράσταση, ένα μιούζικαλ όπου το ταλέντο, σου παίρνει το κεφάλι – με τα τρία που είδα μέχρι τώρα το περιμένω να γυρίσω διαμέσου Ασίας πίσω. Matilda, Willie Wonka and the Chocolate Factory και έναν Doctor Faustus για τους μεγάλους. Γονείς , αν έχετε κανονίσει ταξίδι μην τα χάσετε αυτά τα δύο αριστουργήματα του Roald Dahl.
Ματίλντα
Ματίλντα
Willie Wonka and the Chocolate Factory
Willie Wonka and the Chocolate Factory
Willie Wonka and the Chocolate Factory
Willie Wonka and the Chocolate Factory
Ο καιρός διπολικός αλλά ο κόσμος δεν γκρινιάζει γιατί το κλίμα δεν είναι τοξικό. Παρακολουθώ νέα από την Ελλάδα και εκτός από τα βήματα της Μενεγάκη δεν έχω καταλάβει αν πέφτει η κυβέρνηση ή αν όλα πάνε ρολόι. Αλλά ντ’ άλλα και της Μεγάλης Παρασκευής το γάλα. Το θέμα είναι πως για τις εκάστοτε κυβερνήσεις μας, φταίμε μόνο εμείς. Και για τη μόνιμη διάθεση για γκρίνια να φύγει αυτός να έρθει άλλος που θα τα κάνει χειρότερα και τις αλλάζουμε τη χειρότερη στιγμή πάντα με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σε εκατό φορές χειρότερη κατάσταση. Στη συγκεκριμένη χειρότερα δε γίνεται και τα κολλήματα του λαού μας, ιδίως τα πολιτικά είναι πέραν κάθε λογικής.
Χθες στο Doctor Faustus ο συγκλονιστικά καλλονός και κορμάρα Kit Harrington ένα κραξίδι το έριξε στον Κάμερον και σε όλους τους πολιτικούς όπου το κοινό χειροκρότησε βεβαίως και γέλασε και διασκέδασε στην πιο ροκ παράσταση που έχω δει. Ο διάολος τους έχει πάρει όλους στη χώρα μας, το ξεπούλημα έχει ξεπεράσει κάθε όριο και το μοναδικό πράγμα που νιώθεις εξ αποστάσεως είναι απλά μία νέα φουρνιά που περιμένει να βολευτεί μέχρι να αντικατασταθεί από την επόμενη.
Σήμερα λοιπόν που ζούμε την κορύφωση του Θείου δράματος, θα πάρω το πατίνι και θα πάω πάλι στα κανάλια της μικρής εδώ Βενετίας να πιω τον καφέ μου μέσα σε ένα πλωτό καφενείο.. Το βράδυ θα πάω στο Εθνικό τους Θέατρο να δούμε το Wonderland και μετά από ένα καθαρισμό από το τοξικό κλίμα μας που καμία λιακάδα και καμία φιοριτούρα υποτιθέμενης αισιοδοξίας πια δεν ξεπλένει – ο καθένας ό,τι θυμάται χαίρεται.. ο ένας είναι κολλημένος με τα τραγούδια της εποχής του Πολυτεχνείου, ο άλλος με την Μελίνα, η άλλη κάνει την πρωθιέρεια και θυμάται τον αρχαίο πολιτισμό, ή άλλη βρίζει, ή άλλη ροκάρει, ο άλλος κλαίει ή βρίζει τα σάπια μέσα μαζικής ενημέρωσης, ο άλλος περιμένει να φάει την καρέκλα του άλλου.. αντικειμενικά μόνο η Μενεγάκη κάνει καριέρα και μετράει στην Ελλάδα. Αυτά.. αύριο Ανάσταση στα πάτρια εδάφη και συγκεκριμένα στη Μητρόπολη που πέταξε μετά από τόσα χρόνια το φερετζέ..
Σχόλια για αυτό το άρθρο