ΤΩΡΑ |
Xθες ήταν μία περίεργη ημέρα. Γενικά είναι περίεργες οι ημέρες. Κάτω από άλλες συνθήκες όλα θα ήταν τέλεια. Όμως αρρωστημένες συνθήκες επεμβαίνουν και δηλητηριάζουν τη ζωή μας. Άνθρωποι και καταστάσεις μπορεί πολύ εύκολα να σε βγάλουν εκτός εαυτού. Χθες πήγα να δω μία πάρα πολύ σουρεαλιστική παράσταση στο θεάτρο 104 που ανεβάζει πολύ ενδιαφέροντα έργα γενικά και μαζεύει και τον πιο κουλ κόσμο. “Οικογένεια Μπες Βγες” που έχει ενθουσιάσει τον Τάσο Θεοδωρόπουλο ο οποίος σε όλες τις παραστάσεις που του αρέσουν σηκώνεται και φωνάζει “Μπράβο” δυνατά προκαλώντας αμηχανία στο ως επί το πλείστον κομπλεξικό στην έκφραση θαυμασμού αθηναϊκό κοινό. Επειδή ζω αρκετά σουρεαλιστικές καταστάσεις μου ήταν δύσκολο να γατζωθώ στο έργο του Γιάννη Ξανθούλη (που συμπαθώ ιδιαίτερα και κάναμε και aerobics μαζί στα 80ς κάτι αξέχαστα και ανέμελα απογεύματα στο Intercontinental κουτσομπολεύοντας τη Βουγιουκλάκη).
Δεν ξέρω όμως αν μπορώ να σηκώσω κι άλλο παράλογο σε αυτή τη ζωή. Γι’ αυτό προχθές με συγκίνησε ο Λαζόπουλος. Πάντα με συγκινεί αυτός ο άνθρωπος, πέρα που ως μάστερ παρατηρητής των πάντων, σε διαβάζει στα μάτια και σε κάνει να δακρύζεις θέλοντας να σε κάνει καλύτερα και όχι χειρότερα. Με συγκινούν πια οι άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν χαρά και καλό. Δε με ενδιαφέρουν οι πολιτικές τους πεποιθήσεις και πόσα χρήματα βγάζουν. Οι άνθρωποι που προσφέρουν χαρά αξίζουν όλα τα λεφτά του κόσμου. Εχουμε πήξει από δήθεν αριστερούς , δήθεν δεξιούς, κάτι μικροαστούς που παριστάνουν τους αστούς, από τύπου διανοούμενους που όλο σκέπτονται και κρίνουν αλλά δεν έχουν λύση για τίποτα αφού δε μπορούν να λύσουν ούτε τα δικά τους τα προβλήματα, από επαναστάτες χωρίς αιτία, από αμόρφωτους σάιμπερεξυπνάκηδες που βγάζουν τη μιζέρια τους κρυμμένοι στην ανωνυμία, από ουαναμπιτζήδες που έχουν κατακλύσει την τηλεόραση του 10% τηλεθέαση, από αυτούς που παριστάνουν πως βαίνουν με λάβαρο την αλήθεια και λένε τα πράγματα με το όνομά τους και όταν έρθει η στιγμή να δράσουν βάζουν την ουρά και τρέχουν γιατί είναι οι μεγαλύτεροι ψεύτες όλων.
Ο κόσμος ο κανονικός έχει ρίξει Χ σε όλους τους παραπάνω και αυτό κάνει μπαμ. Όπως χθες .. κάνουν μπαμ και διαλύονται πια από μόνοι τους. Εκεί λοιπόν που έχεις καταλάβει πως ζεις την εποχή του τρίτου παγκοσμίου πολέμου με το γάντι, πως όλοι έχουν δίκιο και άδικο, πως όποια θεωρία συνομωσίας ή πλευρά πιστεύεις το θέμα είναι πως όλα βαίνουν από σκατά στα απόσκατα, πως η προσωπική σου ελευθερία δεν κινδυνεύει μόνο από εσένα τον ίδιο που λογοδοτείς για κάθε σου κίνηση στο facebook και στο instagram αλλα και από τον τρόμο που δε σε αφήνει να χαρείς και να ονειρευτείς τίποτα – εκεί πετάγεσαι στις 3.30 το πρωί από μία βόμβα που σκάει στην καρδιά της πόλης σου για “πολιτικούς” λόγους τη στιγμή που ο κόσμος καίγεται και ζητιάνοι και ψωριασμένα σκυλιά είναι το συνηθισμένο ντεκόρ της πρωτεύουσας που σήμερα θα γιορτάσει με αυτά τα λαμπάκια που είναι σα μπλε κακόγουστο μπουγέλο σε ότι δέντρο έχει απομείνει σε μία πλατεία που κρατάει με τα δόντια ότι αξιοπρέπεια της έχει απομείνει και που στην τελευταία της “εξέγερση” ανέδειξε το τοπ μόντελ από την Κρήτη που έπεσαν οι λιγούρηδες του 10% να ξεπουλήσουν, να καλλιαρντέψουν και λόγω αγαθοσύνης του σύντομα να καταστρέψουν.
Οι κανονικοί άνθρωποι που δεν ακούγονται αλλά προσπαθούν να διατηρούν μία ευπρεπή καθημερινότητα περπατάνε χέρι χέρι με τα ξεγανωμένα ταγάρια που παριστάνουν την αριστερά της κακογουστιάς και της ουτοπίας, τα ξεπουλημένα ταγάρια που μας δουλεύουν μέσα στα μούτρα μας σα το γκόμενο που καψουρευτήκαμε και δε λέμε να πιστέψουμε πως είναι κάθαρμα, τα πρώην ταγάρια που ζουν στα πλούτη και αντικατέστησαν το κατεστημένο ως νέο κατεστημένο που και αυτό πάλιωσε και θα το αντικαταστήσει το νέο κατεστημένο, τους μικροαστούς της συνοικίας που γραβατωμένοι στα σιελ μας πουλάνε το αστικό όνειρο της δεξιάς που χάθηκε για πάντα μέσα στον μαϊμού καθωσπρεπισμό τους, ρέπλικες των κανονικών αποφοίτων του Κολλεγίου που δεν έχουν τίποτα από τη γοητευτική φλώρικη ευγένεια του γόνου της παλιάς οικογένειας αλλά όλη τη φλωριά του γόνου του νεόπλουτου χωριάτη με πούρο και σηκωμένο γιακά , τους αμόρφωτους σελέμπριτις που τσαμπουνάνε κοτσάνες για να συζητηθούν, τις μέτριες στα πάντα ωραίες και άσχημες τηλεπερσόνες που μας πουλάνε τα τσέτια και τις τρέσες τους για μόδα, τους φιλόδοξους και τις φιλόδοξες της μπανανίας αυτής που δεν έχει να προτείνει τίποτα σε κανέναν παρά μόνο κακή συμπεριφορά και δηθενιά either way.Και ο ένας να σνομπάρει τον άλλον ενώ ουσιαστικά πάνε χέρι χέρι.
Αυτά σκέφτηκα έτσι πρόχειρα μετά το μπαμ παράλληλα με τα υπαρξιακά “πού πάμε και Θεέ μου τί σου κάναμε.. και καταντήσαμε έτσι”, παράλληλα με το να μπορούσα να εξφενδονιστώ προς την Παταγονία της Χιλής κι ας ταρακουνιέται από σεισμούς γιατί ακόμα και οι πτήσεις πλέον “έχουν κόκκαλα”. Αυτά σκέφτομαι όταν βλέπω πως εκμεταλλεύονται οι άνθρωποι ο ένας τον άλλον με φερετζέ την κρίση. Αυτά σκέφτομαι όταν μου ζήτησαν να ξαναγράψω σε εβδομαδιαίο περιοδικό που ξαναβγαίνει freestyle για να αναβιώσουμε κάτι που είναι αδύνατον να αναβιώσει εφόσον δεν υπάρχει πραγματικό κέφι για κανένα χρονογράφημα που δε θα φανεί σαχλά ευχάριστο απλά για να “συζητηθεί”.
Αυτά σκέφτηκα όταν διάβασα το αποχαιρετηστήριο του αγαπημένου μου Άρη Δαβαράκη που κατεβάζει κουρτίνα στο Portal.gr του που ξεκίνησε με τόσο κέφι και φυσικά απογοητεύτηκε..Ο Αρης έχει ακριβώς αυτόν τον αισιόδοξο, καλοκάγαθο, φιλελεύθερο χαρακτήρα που έχουν όλοι οι παλιοί καλοί μου φίλοι που αγαπώ και αγαπιόμαστε και θα αγαπιόμαστε για πάντα. Aναγκαστικά απολιτίκ όπως ο κάθε πραγματικά έξυπνος άνθρωπος που όμως έχει πασχίσει και ελπίσει να πιστέψει σε κάποιον έγραψε αυτό – πατείστε να το διαβάσετε..
Μπαμ και κάτω όλα προς τα τάρταρα λοιπόν, πάντα βέβαια με αισιοδοξία και ευγνωμοσύνη που έχουμε την υγεία μας, πάντα με τη διαστροφή να στηρίζουμε ότι αξίζει, πάντα με την ελπίδα για ξεσκαρτάρισμα, πάντα με την ελπίδα πως είτε μπόρα είναι και θα περάσει είτε θα το συνηθίσουμε..Και πάντα με τη διάθεση να εκτιμάμε τα καλά μας. Δείτε καιρό εδώ ,καιρό εκεί.
Οχι δε μας ζηλεύουν.Μόνοι μας γυρνάμε με μπουφάν του σκι με 22 βαθμούς και δεν πάμε στη θαλασσα. Θα διακοσμήσω αυτό το ξέσπασμα από φωτογραφίες της αγαπημένης Αθήνας και του Αστέρα Βουλιαγμένης πριν λίγες μόνο μέρες που πήγα και έκανα παρέα με ένα γλάρο. Ενα είναι σίγουρο- Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα!
Και “Υποφέρω πολύ!” για ένα σουρεαλ φινάλε! Καλή ακρόαση!!
Σχόλια για αυτό το άρθρο