Ο εξαιρετικά ταλαντούχος κύριος Έκτορας Λυγίζος

Έγινε ευρύτερα γνωστός από την σκηνοθετική του δουλειά στην ταινία «Το αγόρι που τρώει το φαγητό του πουλιού», και το προηγούμενο Σάββατο ανέβασε τον «Προμηθέα δεσμώτη» του Αισχύλου στην Επίδαυρο, που δίχασε κοινό και κριτικούς. Και ξέρετε πολύ καλά ότι όταν συμβαίνει αυτό, κάτι ενδιαφέρον γίνεται. Αυτός ο καλλιτέχνης λοιπόν, που λέγεται Έκτορας Λυγίζος, έχει κάτι το ιδιαίτερο και αξίζει της προσοχής μας.
Διαβάζοντας την «Πείνα», το πολυμεταφρασμένο μυθιστόρημα του αμφιλεγόμενου για τις πολιτικές πεποιθήσεις του Nορβηγού νομπελίστα Κνουτ Χάμσουν, του ήρθε η ιδέα της ταινίας. Η ιδέα ενός νέου που ζει στην Αθήνα, σήμερα, και βρίσκεται στην κατάσταση της ακραίας ανάγκης, της πείνας. Με πρωταγωνιστή τον θαυμάσιο νέο ηθοποιό Γιάννη Παπαδόπουλο, η ταινία έγινε πραγματικότητα. Γυρισμένη σε τέσσερις βδομάδες στα Εξάρχεια, στην Κυψέλη και σε εσωτερικούς χώρους, έφερε ένα αποτέλεσμα που εντυπωσίασε τους πάντες. Παίχτηκε σε δεκάδες ξένα φεστιβάλ, απέσπασε αρκετά βραβεία και πήρε θαυμάσιες κριτικές. Είναι από τις νέες Ελληνικές ταινίες που επιτέλους δεν ντρεπόμαστε.

ΣχετικάΆρθρα

Μια ακόμη πολύ καλή στιγμή στην καριέρα του είναι η πρώτη μικρού μήκους ταινία του με τίτλο «Αγνά νιάτα» που συμμετείχε στο επίσημο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Βενετίας το 2004 και την οποία ξεχωρίζει στην καριέρα του ως ένα από τα πιο δικά του και σημαντικά πράγματα. Ακολούθησαν σκηνοθεσίες στο Θέατρο Αμόρε και άλλες δουλειές μέχρι τις φετινές «Βάκχες» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και τους πρόσφατους «Πολεμιστές» του Γάλλου Φιλίπ Μινιανά στο γκαράζ του Ιδρύματος Κακογιάννη, όπου και στα δύο συμμετείχε και ως ηθοποιός.

Ο Έκτορας Λυγίζος, σπούδασε φιλολογία και κατόπιν σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. Σπουδαστής ακόμα θα βρεθεί στο θέατρο και στο πλευρό του Αντώνη Καλογρίδη στις παραστάσεις «Σκράικερ», «Angel Baby», «Λούλου», αλλά και στα «Καθαροί πια» και «Λαχταρώ» της Σάρα Κέιν δίπλα στον Λευτέρη Βογιατζή. Λατρεύει το σινεμά του Πολ Τόμας Άντερσον, των αδελφών Νταρντέν, του Ερίκ Ρομέρ και του Ντέιβιντ Λιντς. Στο θέατρο τον συγκινεί ο Τσέχοφ, αλλά περισσότερο απ’ όλους ο Αισχύλος. Δεν θα τον βρείτε σε «καλλιτεχνικά» στέκια, ούτε σε μπαράκια, ούτε σε πάρτι, ούτε σε δημόσιες εμφανίσεις σκοπιμότητας. Δεν βγαίνει πολύ και προτιμά να μένει στο σπίτι με φίλους, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του παίζει μπάσκετ.
Από τέτοια πρόσωπα, από τέτοιους καλλιτέχνες πρέπει να περιμένουμε τα καλά πράγματα. Αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν όραμα και ιδέες που θα ανανεώσουν το θέατρο και το σινεμά. Θα τον παρακολουθούμε σε ό,τι και να κάνει.
Νίκος Μουρατίδης
www.nikosonline.gr