ΣχετικάΆρθρα

Οι μέρες περνούν, και τη μανία του #alsicebucketchallenge στα social media διαδέχεται σιγά σιγά το #bookchallenge. Αυτή τη φορά το ζητούμενο δεν είναι να παραμείνουμε relevant στα μάτια των φίλων μας, δείχνοντας πόσο τολμηρά φιλάνθρωποι είμαστε, αλλά κομπάζοντας για την απύθμενη εξυπνάδα μας. Όπως αναμενόταν, αποτύχαμε παταγωδώς.

Το αστείο με το #bookchallenge δεν είναι φυσικά το challenge αυτό καθ’ εαυτό, αλλά τα άτομα που συμμετέχουν και οι αντιφάσεις που δημιουργούν με τον υπερβάλλοντα ζήλο τους. Τα βιβλία δεν είναι κατάλογοι ταβέρνας που διαβάζονται για να διαβαστούν – υποτίθεται ότι εξυπηρετούν βαθύτερες σκοπιμότητες πνευματικού τύπου και, για να χαρακτηριστούν σημαντικά, πρέπει να σηματοδοτήσουν κάτι, να επιφέρουν μια αλλαγή. Η όλη ουσία τoυς έγκειται στο ότι δεν μας αφήνουν όπως μας βρήκαν, διαμορφώνουν αντίληψη, κουλτούρα, τοποθετούν ένα χρήσιμο λιθαράκι στον τοίχο της διανοητικής μας προόδου, που προηγουμένως δεν υπήρχε. Τα πιο αξιόπιστα, επομένως, στοιχεία σχετικά με το αν ένα βιβλίο έπιασε τόπο, συνάγονται απ’ τη συνολική μας παρουσία και συμπεριφορά, όχι από λίστες, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως οι τελευταίες είναι κατακριτέες. Ωστόσο, όταν το προφίλ μας μαρτυρά ότι οι κατασκευασμένες λίστες είναι και η μόναδική ένδειξη της όποιας σχέσης μας με το εκάστοτε βιβλίο, όταν ο λόγος, οι σκέψεις και οι πράξεις μας απάδουν από τα ηθικά διδάγματα των βιβλίων που περιπαθώς ευαγγελιζόμαστε, οι λίστες γίνονται κάπως ειρωνικές και κενές νοήματος.Τις τελευταίες μέρες, καλούμαι να πιστέψω ότι η Jane Austen άφησε ανεξίτηλο σημάδι στη ζωή ατόμων που, μέχρι πρότινος, θεωρούσαν ότι η πιο αντιπροσωπευτική εικόνα του εαυτού τους είναι το αχαλίνωτο πάρτυ στη Μύκονο και το ακόρεστο ενδυματολογικό logo parade. Φίλοι μου που συνήθως διαθέτουν το 80% του χρόνου τους στα social media σε αισθησιακές selfies και αναπαραγωγή τσιτάτων των Δύο Ξένων, τώρα ισχυρίζονται ότι η βασική τους έμπνευση είναι ο Μπουκόφσκι και ο Αλμπέρ Καμύ. Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι μονοδιάστατη, ούτε βέβαια πως οφείλουμε να διοχετεύουμε και το τελευταίο ψήγμα της ενέργειάς μας στην ακαδημαϊκή μας τελείωση. Παρ’ όλα αυτά, κάτι στο παραπάνω σχήμα δεν πάει καλά, και νομίζω πως είναι η έλλειψη συνεκτικότητας και ειλικρίνειας.

Διαβάστε επίσης:

Ερωτεύτηκα άντρα Παρθένο! Τι να περιμένω; Να ξέρεις ότι ο τύπος δεν είναι όπως τον περιμένεις!
Λίγοι φίλοι και καλοί Οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε
Art by Trauma: «Καιρός να την πουλεύουμε με όσα συμβαίνουν» Οι τρεις νέοι ηθοποιοί της ομάδας "Art by Trauma" σε αποκλειστική συνέντευξη
Γιάννης Κότσιρας & Ελεωνόρα Ζουγανέλη «Έλα Έλα» Το ντουέτο που εξυμνεί τον έρωτα με τον καλύτερο τρόπο
Η Αλεξία Χατζηπαρασίδου απαντά σε 10+1 ερωτήσεις Η Αλεξία Χατζηπαρασίδου σε αποκλειστική συνέντευξη

Το γεγονός ότι το πνεύμα και τα ενδιαφέροντά μας δεν είναι αμιγώς άσπρα ή μαύρα, δεν σημαίνει πως είναι και ασπρόμαυρα. Θέλω να πιστεύω ότι αν ο κατ’ εξακολούθηση μπουζουκόβιος φίλος μου είχε μια αγάπη για τον Ίρβιν Γιάλομ, με κάποιο τρόπο θα μου το είχε δείξει, ο γνωστικός του πλούτος κάπως θα ’χε αποτυπωθεί στον τρόπο ζωής του. Η ανακολουθία αυτή, λοιπόν, με οδηγεί αναπόδραστα σε μία δυσάρεστη διαπίστωση: Σε μία εποχή όπου η τεχνολογία της αυτοπροβολής έχει αναχθεί σε κυρίαρχο κοινωνικό φετίχ, αυτό που είμαστε, συγκρούεται με εκείνο που θα θέλαμε να είμαστε, με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο, και καθώς δεν υπάρχει τρόπος διάκρισης της ψευδούς από την έγκυρη πληροφορία, το αποτέλεσμα είναι ένας αχταρμάς μισής αλήθειας και ευσεβών πόθων.

Ακόμη, όμως, και στην περίπτωση των ατόμων που όντως έχουν χαλάσει τα μάτια τους διαβάζοντας το ένα βιβλίο μετά το άλλο, είναι κάπως απογοητευτική η σκέψη πως αντί για πολύτιμο θησαυρό, λογαριάζουν τους τίτλους ως κοσμική βιτρίνα και απόδειξη της πολιτισμικής τους ανωτερότητας. Αν κάτι σε μαθαίνει ένα καλό βιβλίο, αυτό είναι πως στην πραγματικότητα η γνώση δεν είναι ποτέ αρκετή και ποτέ δεν τελειώνει, σε αντίθεση με σένα, που όμως έχεις την πεπερασμένη ευλογία να κάνεις μερικές απλωτές στον ωκεανό της. Μοιραία, κάποιοι παρασύρθηκαν από το γόητρο της εξυπνάδας και ξέχασαν την ουσία της σοφίας.

Πέρα από τις εύλογες “κράμπες” του, βέβαια, το #bookchallenge μπορεί να αποτελέσει γόνιμη αφορμή ώστε το βιβλίο να ξαναγίνει επίκαιρο και ελκυστικό στις μάζες (έστω πρόσκαιρα) – κι αυτό μόνο θετικό μπορεί να είναι, ακόμα και υπό τους χρονικούς περιορισμούς που θέτει η κουλτούρα του ιντερνετικού trend. Καλό θα ήταν, ωστόσο, προτού σπεύσουμε να κλέψουμε λίγο κύρος από ένα εγνωσμένο ανάγνωσμα, να το ’χουμε διαβάσει κιόλας.