ΤΩΡΑ |
Στη Λάρισα, στην πόλη που έκανε την επίσημη έναρξη, επέστρεψε και έριξε αυλαία το 13ο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης που φέτος είχε θέμα την ελπίδα. Η τελετή λήξης για το 13ο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης 2025 πραγματοποιήθηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα με παρουσιάστρια την εκλεκτή Κωνσταντίνα Καρυδάκη. Ένας ποιητικός μαραθώνιος πέντε ημερών ολοκληρώθηκε στη Λάρισα, με συμμετοχή Ελλήνων και διεθνών ποιητών. Το φετινό φεστιβάλ απέδειξε για άλλη μια φορά, ότι η Θεσσαλία δεν είναι απλώς γεωγραφικό κέντρο αλλά πολιτιστική καρδιά που χτυπά σε ρυθμό διεθνή. Ακόμα και την 13η χρονιά, το Φεστιβάλ είναι πιο νέο, πιο ζωντανό και πιο αναγκαίο από ποτέ.
Ο ποιητής και διευθυντής του Φεστιβάλ, Θάνος Γώγος
Κωνσταντίνα Καρυδάκη
Καλοί μου κι άγιοι νοικοκύρηδες
αυτό που μέσα σας φωλιάζει
είναι μια νύχτα
γεμάτη βεβαιότητες
κι ακονισμένα νύχια
γεννήθηκε στης κόλασης
το συμπαγές σκοτάδι
κι έφτασε έρποντας στον τόπο μας
στην πιο βαθιά της εκδοχή
καλοί μου νοικοκύρηδες
η νύχτα αυτή έχει μια δίψα,
μια δίψα δίχως προτιμήσεις
κι ο διάβολος ξέρει καλά
πως στο Αφρίν, τη Γάζα ή το Αιγαίο
το αίμα έχει την ίδια γεύση
και πυκνότητα
Οι φίλοι μου κουράστηκαν να δουλεύουν σε κακοπληρωμένες δουλειές
να σέρνουν καρότσια στον διάδρομο του σούπερ μάρκετ
να χαμογελάνε βεβιασμένα σε πασχαλινά τραπέζια με το σόι
να είναι άντρες ή γυναίκες.
Τελείωσαν τις σχολές τους με 9,5
Τώρα έχουν περίπτερο στο διάστημα, ή δουλεύουν
ως intimacy coordinator σε ταινίες τρόμου,
όπου εξοικειώνουν τους θεατές με τους φόβους τους.
Οι φίλοι μου ερωτεύονται data
Πληγώθηκαν θανάσιμα κατά τη διάρκεια των Star Wars
Τώρα υποφέρουν από μετά-τραυματικό στρες
Δεν μαγειρεύουν
Και σπάνια καταφέρνουν να διαβάσουν ένα βιβλίο μέχρι τέλους.
Μέσα στο ψυγείο τους έχουν μόνο παγάκια και το μαύρο γάλα της αυγής
Αυτό το υπόλειμμα γύρω απ’ τα χείλη,
που σκουπίζουν με την ανάστροφη της παλάμης,
είναι η κόλαση.
Νύσταξες πασάκα μου
Αντ’ αυτού είχες κάτι σχισμένο
στο βλέμμα όπως να κόψαν
το πράσινο γρασίδι στο βουνό
μ’ ένα κουτάλι σαν να κόβανε μια πάστα
το γρασίδι που φάνηκε στου τρένου
το τζάμι όταν ερχόμουν
μα ήσουν εσύ στις αιχμές ανάμεσα
εκείνη την ώρα που έπεφτε
ξύλο και βρισιές μεταξύ αγνώστων
έξω από τα Everest της γειτονιάς
κι απομακρυνόσουν
ξεκινώντας το κλάμα ως τη στάση
του λεωφορείου
Ξέρεις
η βία κυλάει με το ποτάμι
μα εμάς το πόδι έχει μαγκώσει
στην αργιλώδη άμμο του πάτου
και όπως κινούνται όλα
το νερό
ολόγυρα μας πνίγει.
Άλλα εσύ
εσύ είσαι σαν εκείνον τον ξανθό στρατιώτη
στο Βατερλό του Μπονταρτσούκ καθώς
μαινότανε η μάχη κι εκείνος
φώναζε να μην χυθεί άλλο αίμα.
Μου χαμογελάς — Αν ακολουθούσαμε τις αξίες
του φεμινισμού
ο κόσμος θα ήτανε καλύτερος.
Μου λες. Και πάλι
μου χαμογελάς
Έπλυνες τα δόντια σου και ξάπλωσες.
Είμαι εδώ
πιάνοντας την κοιλιά σου τώρα που κοιμάσαι
και θέλω να κοιτάζω ήρεμος
να ξεκρεμάς όλα εκείνα τ’ απλωμένα ρούχα
που ξεχάστηκαν κι ο άνεμος τα χτυπά
μ’ ένα τρομαχτικό αντιλάλημα
μέσα στην κοιλιά σου που —μα την τύχη μου— την πιάνω.
Κρατάμε τα χέρια κι είναι αυτό
μια περίεργη ανθοδέσμη στον ύπνο.
Έτσι για αλλαγή
Θα ’θελα μια φορά
Να πιάσω το μολύβι
Για να τακτοποιήσω
Τα σωθικά μίας κασέτας
Που χύθηκαν έξω
Ή να τυλίξω τα πλούσια
Κι ατίθασα μαλλιά μου
Σε ένα ατημέλητο σινιόν
Μα η κόμη μου
Είναι επιμελώς φτωχή
Κι όλα τα τραγούδια μας
Ψηφιοποιήθηκαν
Το μολύβι το πιάνω
Μόνο για την αιχμηρή
Γραφιτένια του ακίδα
Που με χαράσσει επαρκώς
Ώστε να αιμορραγώ
Στις λευκές σελίδες
Δε φτιάχτηκαν τυχαία
Από το ίδιο υλικό
Με τις σφαίρες
Οι πυρήνες των μολυβιών
Το γιορτινό καπέλο
Η κόρη μου Έιμι, έχει φορέσει ένα γιορτινό καπέλο
που ανακάλυψε μες στη ντουλάπα. Είν’ η καθιερωμένη μας
κυριακάτικη βιντεοκλήση. Μου ανακοινώνει πως
απόψε, είναι καιρός για πάρτι, Μάρτιν. Εάν την είχες γνωρίσει
θα ’ξερες πως αντιλαμβάνεται την ολοκληρωτική κυριαρχία
και είναι μια ορχήστρα από μόνη της.
Έχει Σύνδρομο Down και γνωρίζει καλά
τη βαρυτική έλξη
που αυτό της χαρίζει. Αμέσως τα γεγονότα της ημέρας
καθορίστηκαν από το εύρημά της, το προσωπικό και οι συγκάτοικοι πέσαν
στην τροχιά της σαν υπάκουα φεγγάρια.
Το σπίτι τους, σε καραντίνα, ξεχειλίζει
και ξεσπά σε ετοιμασίες.
Η κουζίνα τραγουδάει το get this party started
με όλη την ένταση της φωνής της· ο φούρνος
ζεσταίνεται στην ιδέα των cupcakes, η Έμμα έχει μεταφέρει
τη μηχανή καραόκε από το υπόστεγο.
Αυτό δεν είναι μέρος για λιπόψυχους.
Συχνά αναρωτιέμαι πώς τα βλέπει στο μυαλό της,
όλα αυτά. Παίρνει χαρά σε τέτοιο βαθμό
από τόσο μικρές απολαύσεις, διαλύει τον τρόμο
αυτής της φοβερής χρονιάς με το παραμικρό τίναγμα
της θέλησής της, κάνει ένα επίμονο ξόρκι,
είναι μια μεταμορφώτρια, είναι μια καλή, καλή μάγισσα.
Νιτρογλυκερίνη
Δεν μπορείς να επουλώσεις την πληγή
αν δεν την καθαρίσεις πρώτα
Συλλέγεις το ψύχος σε μια λίμνη
κάτω από την οποία ενώνονται οι κλείδες
μέχρι να σκληρύνει η φωνή σου
και να γίνει
ηχώ σε μια σπηλιά
έτοιμη να επαναλαμβάνει
τα ήδη ειπωμένα
Όταν κατορθώσεις τέτοια σκληρότητα
φαίνεται να στάζει νερό μέσα στην πληγή
Αυτήν την κατάσταση είχαν κατά νου
όταν επινόησαν την έκφραση
να έχεις καθαρό μυαλό
Εισπνέεις
την ανοιξιάτικη έρημο:
μέσα από το χιόνι αυτόν τον χειμώνα
σέρνονται οι ουρές της άνοιξης
σαν ένα μεθυσμένο χελιδόνι
Εκπνέεις
αυτήν τη φορά λίγο πιο δύσκολα
κάθε φορά είναι όλο και πιο δύσκολα
αφού δίνεις όνομα
στα πράγματα
Η πληγή δεν μπορεί να καθαριστεί με νερό
γιατί δημιουργήθηκε
από τη σκληρή γλώσσα
που πίνει νερό
η πληγή είναι όλη από νερό
Η γλώσσα βρίσκεται στη σπηλιά
που αντιλαλεί την λαχτάρα
να αποκτήσει νερό
Νιτρογλυκερίνη
μονοξείδιο του άνθρακα
Επίπεδη, ζωγραφισμένη στον τοίχο φωτιά
για έναν διακοσμητικό
εορτασμό της διαφοράς
Κανείς από αυτούς που έχουν πληγή
δε μπορεί να την καθαρίσει
Εκείνοι που δεν την έχουν
δε μπορούν να τη δουν
Αν συναντηθούμε
δείξε μου την πληγή
Πες μου
η πληγή μου
δεν πονάει
κι εγώ σε αυτήν
θα δω
την δική μου πληγή
Έτσι θα σε αγαπήσω
Κραυγή
Για να τρομάξει τους εχθρούς του
ο Σαμουράι βγάζει μια κραυγή.
Αλλά απ’ την κραυγή
τρομάζει κι ο εαυτός του.
Τα νέα
Ήμουν στον φούρνο
όταν το τηλέφωνό μου χτύπησε.
Το σήκωσα έπειτα από το δεύτερο χτύπημα,
γιατί έπρεπε πρώτα να βάλω τα ρέστα στο ταμείο
για να σου φέρω το αγαπημένο σου γλυκό.
Αφότου μου είπανε τα νέα,
το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ
ήταν πως το γλυκό
μπορούσε να κρατήσει τρεις ακόμα μέρες,
αυτές οι τρεις μέρες ήταν η τελευταία ευκαιρία μου,
κατά τη διάρκειά τους θα μπορούσε να αποδειχτεί πως τα νέα ήταν λάθος,
δεν ήσουνα εσύ, ή δεν υπάρχει καν ο θάνατος,
κι αυτοί που σκεπάσαμε με χώμα, θα τινάξουνε τα μέλη τους, το χώμα από τα
ρούχα τους,
θα κάτσουν στα τραπέζια μας,
και θα πούνε τι καλά που έφτασαν σπίτι τους πριν την καταιγίδα,
γιατί δεν είχαν πάρει το παλτό τους,
και δεν θα δώσουνε καμιά εξήγηση για τη μακρά τους απουσία.
Zoe Skoulding
Βασίλης Νάτσιος, Νικόλας Κουτσοδόντης
Μαρία Ρέστα
Βασίλης Νάτσιος, Marianne Catzaras
Νικόλας Κουτσοδόντης
Η επιτυχία του Πανθεσσαλικού Φεστιβάλ Ποίησης δεν είναι τυχαία, έχει ονοματεπώνυμο και οφείλεται σε ανθρώπους. Υπάρχουν βέβαια συμπράξεις, υπάρχουν οι βοήθειες, υπάρχει Τοπική Αυτοδιοίκηση, ο Δήμαρχος Λαρισαίων, ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας και οι σύμβουλοί του στον τομέα του Πολιτισμού, υπάρχουν φορείς, υπάρχει το Υπουργείο Πολιτισμού, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και πολλοί ακόμα και φυσικά οι πολίτες της Θεσσαλίας και η Θράκα. Αυτό που τους στηρίζει, τους δίνει δύναμη και φέρνει κοντά όλους αυτούς τους εραστές της ποίησης, είναι το ανθρώπινο δυναμικό και πάνω από όλους ο Θάνος Γώγος, η ψυχή του Φεστιβάλ και μαζί του η Marija Dejanović, άξια συνοδοιπόρος στη ζωή του, στην ποίηση και στο Φεστιβάλ, που συνεχίζουν με πίστη και όραμα. Χίλια μπράβο σε όλους! Το Φεστιβάλ συμπλήρωσε 13 χρόνια και συνεχίζει. Μεγαλώνει, αντέχει, δυναμώνει, ανοίγει και τολμά!
Ραντεβού στο 14ο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης!
Φωτογραφίες: Νίκος Κατσαρός
Σχόλια για αυτό το άρθρο